22 NıSAN 2009 ÇARŞAMBA GÜNÜ SABAH SAAT 10:30 da 3030 gr ağırlığında 51 cm boyunda Hürrem 2000 canlı ve sağlıklı bir kız bebek dünyaya getirdi….
Benim hikanem…
Oldukça uzun bir süre bebek hasretiyle yanıp tutuştuk…
Yaklaşık 4 yıl süren sıkıntılı ve sancılı bir dönemdi.. ne yaptıysak gebelik elde edemedik….gitmediğim dr, gezmediğim klinik kalmadı…yemediğim macun , şifalı bitki ve içmediğim şifalı su kalmadı… artık bazen şifalı bişi duyduğumda midem ağzıma geliyordu….
Dr lar en son tahlillerimde fsh ın tavan yaptığını,artık bebek hayallerimizin dahada azaldığını söyledi…hatta o kadar ciddiydiki tüp bebek şansımın %7 lerde olduğunu da ekledi…
Başka bir dr da yasal olmamasına rağmen yumurta nakli ile belki bu şansımın daha yüksek olabileceğini de söledi.. şaşkındım .. inanamıyordum….
Yine başka bir dr gittim . tüm veriler ve test sonuçlarımı inceledi….artık bu dr devam ediyordum… uzun süren ve sancılı bir süreçi yenide yaşadık … ve gebelik elde edemedik. En son mayısta dr umla görüştüm… beni dinlenmeye ayırdı… hem bedenen hem ruhen çok yıprandığımı 3-4 ay dinlenirsem bana iyi geleceğini , ekim ayında tekrar gelmemi ve tüp bebek çalışmalarına başlayacağımızı söledi… ağlayarak eve geldim .. ama kabullendim…
Artık tüp bebek içindi her şey… maddi olarak ona hazırlanıyordum nasılsa normal yolla bebek sahibi olamayacaktım….ve haziran ayında yazlığıma geçtim…bebek fikrinden uzaklaşmıştım bir nebze… eşim sadece hafta sonları yanıma geliyordu…. Normal şartlarda bile bebeğim olmazken , bu durumda yumurtlama gününü falan tutturmama imkan yoktu…
Öylece günler geçti… ağustos ayına geldik…30 ağustosta regli olmalıydım ve ben regli olmadım… nasıl paniğe kapıldım tarif edemem…eyvah dedim .. galiba erken menapoz yüzünden reglim teklemeye başladı…tüp bebek imkanımda sona eriyor…ağladım ağladım….
2-3 gün öyle geçti… ben ağlamaya devam ediyordum … ama hamilelik belirtisi yoktu…7 eylül oldu.. benim doğum günüm….eşim durumu bildiğinden gidip eczaneden bir ihtimal diye test almış...yapmak istemedim çünkü hep hüsran yaşıyordum…ama ısrarına dayanamayıp yaptım .. one ÇıFT ÇıZGı…. Şok olduk….şimdiye kadar tek çizgi çıkan tüm testleri bozuk ilan etmiştik…bu kez de eşimle birbirimize bakıp ; kesin bu bozuk dedik….eşim tekrar gidip test aldı başka bir eczaneden.. yine aynı şey.. ÇıFT ÇıZGı…
Hemen dr aradık ve acilen ıstanbula döndük … dr da inanamadı… bu bir mucizeydi…BENıM KÜÇÜÜK MUCıZEM…
Böylece o mütiş serüven başladı….
ılk kontroller çok heyecan vericiydi… sonra 7. haftada küçük mucizemin kalp atışını duyduk…. Nasıl ağladım anlatamam…bu kez gözyaşlarım mutluluktandı…. Bebeğim ,mucizem benimleydi….
ılk üç ay ne bulantım oldu nede aş erdim… çok rahat geçiyordu….
Bebeğim beni hiç üzmedi… 24. haftadan sonra gebelik reflüsü oldum… çok fenaydı…ama ilaçlarla aşmaya çalıştık…
Daha sonraki aylar çooook hizlı geçti….anlamadan sona gelmiştik….
Son kontrollerim oldu 28 nisan 2009 bebeğime kavuşacağım tarihti… artık belliydi tarih… gün saymaya başladık….
Ben hep bir eksik bulup duruyordum.. heyecan doruktaydı…şafak 10 kalmıştı…
Ben anide duygusallaştım… her şeye ağlar oldum… tek bedende çift yürek atıyorken bebeğim benden ayrılacaktı .. panik haldeydim saçma sapan düşüncelere kapılıyordum….
Her şeye ağlıyor alınıyor,kederleniyordum…
21 nisan gecesi bu sıkıntım daha da arttı… gün geceye kavuştu…ben iyice daraldım.. gece 02:00 sularında kasıklarımda ve belimde ağrı belirdi…. Eşim uyuyordu… önce geçer sandım .. ama ardından su gelmeye başladı… durmuyordu… biraz bekledim… sonunda dayılmaz hale geldi…. Eşimi uyandırdım … geçmeyeceğini anladım bu durumun….
Eşim panik halde ordan oraya saldırdı önce… sonra kendine geldi… henüz vakit var diye çantamı hazırlamamıştım ne büyük hata…hemen çantımı hazırladık…bu arada sancım geçti… iyileşmiştim beklemeye karar verdim…. Sabah 07:00 tekrar sancım başladı .dr. aradık…hemen gelin dedi… ben hala saçma bir direnişle ertelemeye çalışıyordum .. ama çabalarım boşa çıktı…ve biz hastane yollarına düştük...hem korku hem heyecen hem endişe iç içe....çok garip bir duyguydu....
Saat 08:30 gibi hastanedeydik.. ön muayeneden sonra, hemen acil sezeryana alındım….
Ve sabah saat 10:30 da küçük mucizem dünyaya gözlerini açtı…o benim minik mucizem....:asigim:
... ...
RABBıME ŞÜKÜRLER OLSUN…:Saruboceq:
Darsısı tüm isteyenlerin başına…..
oyyy maşallah22 NıSAN 2009 ÇARŞAMBA GÜNÜ SABAH SAAT 10:30 da 3030 gr ağırlığında 51 cm boyunda Hürrem 2000 canlı ve sağlıklı bir kız bebek dünyaya getirdi….
Benim hikanem…
Oldukça uzun bir süre bebek hasretiyle yanıp tutuştuk…
Yaklaşık 4 yıl süren sıkıntılı ve sancılı bir dönemdi.. ne yaptıysak gebelik elde edemedik….gitmediğim dr, gezmediğim klinik kalmadı…yemediğim macun , şifalı bitki ve içmediğim şifalı su kalmadı… artık bazen şifalı bişi duyduğumda midem ağzıma geliyordu….
Dr lar en son tahlillerimde fsh ın tavan yaptığını,artık bebek hayallerimizin dahada azaldığını söyledi…hatta o kadar ciddiydiki tüp bebek şansımın %7 lerde olduğunu da ekledi…
Başka bir dr da yasal olmamasına rağmen yumurta nakli ile belki bu şansımın daha yüksek olabileceğini de söledi.. şaşkındım .. inanamıyordum….
Yine başka bir dr gittim . tüm veriler ve test sonuçlarımı inceledi….artık bu dr devam ediyordum… uzun süren ve sancılı bir süreçi yenide yaşadık … ve gebelik elde edemedik. En son mayısta dr umla görüştüm… beni dinlenmeye ayırdı… hem bedenen hem ruhen çok yıprandığımı 3-4 ay dinlenirsem bana iyi geleceğini , ekim ayında tekrar gelmemi ve tüp bebek çalışmalarına başlayacağımızı söledi… ağlayarak eve geldim .. ama kabullendim…
Artık tüp bebek içindi her şey… maddi olarak ona hazırlanıyordum nasılsa normal yolla bebek sahibi olamayacaktım….ve haziran ayında yazlığıma geçtim…bebek fikrinden uzaklaşmıştım bir nebze… eşim sadece hafta sonları yanıma geliyordu…. Normal şartlarda bile bebeğim olmazken , bu durumda yumurtlama gününü falan tutturmama imkan yoktu…
Öylece günler geçti… ağustos ayına geldik…30 ağustosta regli olmalıydım ve ben regli olmadım… nasıl paniğe kapıldım tarif edemem…eyvah dedim .. galiba erken menapoz yüzünden reglim teklemeye başladı…tüp bebek imkanımda sona eriyor…ağladım ağladım….
2-3 gün öyle geçti… ben ağlamaya devam ediyordum … ama hamilelik belirtisi yoktu…7 eylül oldu.. benim doğum günüm….eşim durumu bildiğinden gidip eczaneden bir ihtimal diye test almış...yapmak istemedim çünkü hep hüsran yaşıyordum…ama ısrarına dayanamayıp yaptım .. one ÇıFT ÇıZGı…. Şok olduk….şimdiye kadar tek çizgi çıkan tüm testleri bozuk ilan etmiştik…bu kez de eşimle birbirimize bakıp ; kesin bu bozuk dedik….eşim tekrar gidip test aldı başka bir eczaneden.. yine aynı şey.. ÇıFT ÇıZGı…
Hemen dr aradık ve acilen ıstanbula döndük … dr da inanamadı… bu bir mucizeydi…BENıM KÜÇÜÜK MUCıZEM…
Böylece o mütiş serüven başladı….
ılk kontroller çok heyecan vericiydi… sonra 7. haftada küçük mucizemin kalp atışını duyduk…. Nasıl ağladım anlatamam…bu kez gözyaşlarım mutluluktandı…. Bebeğim ,mucizem benimleydi….
ılk üç ay ne bulantım oldu nede aş erdim… çok rahat geçiyordu….
Bebeğim beni hiç üzmedi… 24. haftadan sonra gebelik reflüsü oldum… çok fenaydı…ama ilaçlarla aşmaya çalıştık…
Daha sonraki aylar çooook hizlı geçti….anlamadan sona gelmiştik….
Son kontrollerim oldu 28 nisan 2009 bebeğime kavuşacağım tarihti… artık belliydi tarih… gün saymaya başladık….
Ben hep bir eksik bulup duruyordum.. heyecan doruktaydı…şafak 10 kalmıştı…
Ben anide duygusallaştım… her şeye ağlar oldum… tek bedende çift yürek atıyorken bebeğim benden ayrılacaktı .. panik haldeydim saçma sapan düşüncelere kapılıyordum….
Her şeye ağlıyor alınıyor,kederleniyordum…
21 nisan gecesi bu sıkıntım daha da arttı… gün geceye kavuştu…ben iyice daraldım.. gece 02:00 sularında kasıklarımda ve belimde ağrı belirdi…. Eşim uyuyordu… önce geçer sandım .. ama ardından su gelmeye başladı… durmuyordu… biraz bekledim… sonunda dayılmaz hale geldi…. Eşimi uyandırdım … geçmeyeceğini anladım bu durumun….
Eşim panik halde ordan oraya saldırdı önce… sonra kendine geldi… henüz vakit var diye çantamı hazırlamamıştım ne büyük hata…hemen çantımı hazırladık…bu arada sancım geçti… iyileşmiştim beklemeye karar verdim…. Sabah 07:00 tekrar sancım başladı .dr. aradık…hemen gelin dedi… ben hala saçma bir direnişle ertelemeye çalışıyordum .. ama çabalarım boşa çıktı…ve biz hastane yollarına düştük...hem korku hem heyecen hem endişe iç içe....çok garip bir duyguydu....
Saat 08:30 gibi hastanedeydik.. ön muayeneden sonra, hemen acil sezeryana alındım….
Ve sabah saat 10:30 da küçük mucizem dünyaya gözlerini açtı…o benim minik mucizem....:asigim:
... ...
RABBıME ŞÜKÜRLER OLSUN….............
Darsısı tüm isteyenlerin başına…..