Kızım 5 yaşında, 2 yaşından itibaren özel bir kurumun kreş bölümüne gidiyor. Kızım okula başlamadan önceki senelerde de eşofman kuralı uyguluyordu kreş. İlk iki sene kıyafet konusunda esneklerdi çünkü küçüklerdi ve sürekli kirleniyordu üstleri veya altlarına kaçırıyorlardı. İkinci senelerinde eşofman olayına daha çok özen göstermeye başladılar. Geçen sene sürekli okuldan mesaj gönderiliyordu velilere bu konuda özen göstermeleri için.
Kreşe başladığından beri her sene iki takım alıyorum. Evet bizim imkânımız var ve alabiliyoruz. Ne olursa olsun, kızımı her sabah eşofmanları ile okula göndermeye çalıştım. Günde 3-4 defa kıyafet değiştirdikleri oluyordu ve her gün okuldan geldiği gibi yıkayıp, sabah ütülüyordum. Hatta öğretmenleri ve müdürümüz, "X'in kıyafetleri hep temiz, ütülü. Okula mis gibi kokan kıyafetler ile geliyor," diyorlardı. Eski evim petekliydi, peteğe asıyordum, kuruyordu. Şuan ki evim yerden ısıtmalı mecbur tele asıp kurutuyorum. Yani isteyince çocuk okula o şekilde gönderilebiliyor.
Kıyafetler evet çok pahalı. Bir takım sadece alt üst eşofman 250 tl ve body ve tşört tanesi 65 tl. Ben iki takım eşofman. İki body ve bir tşört aldım. Ayrıca bu sene jilede çıkarmışlar, özel günlerde giyeceklermiş onu da aldık.
Şimdi işin kıyafet maddi kısmına gelelim. İlk iki sene kıyafete harcadığımız miktar geçen sene ve bu seneye göre iki kat fazlaydı. Hatta geçen sene serbest kıyafetle de değil, kostümle gönderen veliler yüzünden kızım sürekli bir şeyler istiyordu. Sürekli ağlamalar, sürekli kendini x arkadaşıyla kıyaslamalar. Ben öyle çocuk yetiştirmek istemiyorum. Size belki şuan eşofman dışı kıyafetle gönderdiğiniz zaman daha rahat edecekmişsiniz gibi geliyor ama biz o yoldan geçtik, çok zor oluyor.
Neden mi? Siz okula serbest eşofmanla göndereceksiniz diğer veli tütü etek, prenses elbisesi, minnieli elbise-etekle, kanatla, elsalı, pjmaks kostümü ile vs ve Allah'ın her günü çocuğunuz sizden bunları isteyecek. Maddi gücünüzü aşan istekler olduğundan kendinizi de yetersiz hissedeceksiniz. Geçtiğimiz sene kızımla oğlu aynı sınıfta olan bir anne ile avmde mağazada karşılaştık, oğluna bir çizgi dizi karakterinin tşörtünü alıyordu. Oturduk kahve içtik, sohbet ettik. Sohbetin çoğunluğu oğlunun ve benim kızımın sınıftaki çocuklardan görüp istedikleri üzerine kuruluydu. Ayda en az iki defa bir şey alıyorlar. Ucuzda değil bu tşörtler, kostümler 70-80 tl. Eski senelerden başka bir veli özelden mesaj atıyor, sizin kız da sürekli şu arkadaşımda bu var, bana da alalım mı diyor mu, diye soruyor. Şikayet hep aynı, yetişemiyoruz. Bizim maddi gücümüz standartın çok üstünde olmasına rağmen daralıp bunalıyoruz biz. Çocuk durmadan bir şey istiyor, aralıksız. Çocuğu okula oje sürüp gönderen vardı. 2 ay ceremesini çektik o ojenin. Her gün, her gün aynı muhabbet. Haftada en az üç gün elsası, minniesi, tütüsü, kanadı bilmem neyi. Hep aynı çocuk. Duygusal şantajlar, sen beni sevmiyorsun, sen beni üzüyorsun demeler.
Çocuğun velisine bakıyorsun, kendi giyinmiyor, yemiyor içmiyor çocuğa komple harcıyor. Al sana her istediğini yaptığın doyumsuz çocuk. Bu çocuk bunları giyindiğinde arkadaşlarının ilgisi dolayısı ile kendini özel hissediyor. Evet her çocuk özeldir orası ayrı ama arkadaş dışlamaya başlıyor. Çocuk okulda psikolojik şiddet görüyor, evde ebeveynine uyguluyor. Ay geçen seneden çok doluyum. Kişisel tercihtir belki ama ben zenginim diye çocuğuma her şeyi alacak değilim veya okula serbest gitmek sorun olmasa da çocuğu okula süslü püslü kıyafetlerle yollamam. O sınıfta 18 tane çocuk var ve sadece kendi çocuğumu düşünmem.