Kızım 28 aylıkken başladı anaokuluna,o güne kadar anneme dahi bırakmamıştım kızımı hep benimle birlikteydi. Anne sütü almıyordu ama bez kullanıyorduk,konuşabiliyordu,derdini anlatabilecek kadar o dönem. Anaokulu araşırırken önerilmesede ben biraz mecburiyetten birazda gözlemleyebilmek adına kızımla gittim. Fazlaca okul gezdim,sadece bir okulda kızım 5yaş grubunun sınıfına girip,oradaki etkinliğe kendi isteğiyle katıldı ve ben oturup rahatça bilgi aldım,aklımdakileri sorabildim zira diğer okullarda yanımdan ayrılmadı ben görüşürken. Bu sebeple okul tercihimde etkisi oldu kızımın. Okula yarım gün başladık,ben okul araştırırken velileri içeri almayız,kapıdan giremezsiniz diyen okullarda oldu,başka soru sormadan çıktım o okullardan zira ağlatarak bırakmak asla bir tercih değildi. 1 aya yakın süre bende girdim kapıdan,sınıflarına inmedim ama oyun odasında öğretmeniyle birlikte alıştırma süreci yaşadık,ama 1 saat kaldık ama 2 saat kaldık,oynamaya dalınca ben gidiyorum geleceğim diyerek ayrıldım ve okula yakın bir kafede oturup bekledim,okul müdürüyle paslaştık,sizi istiyor diye aradı,anında gittim aldım,ve zamana yayarak alıştırdik kızımı. Ağlamadan ,mutlu bir şekilde girdi okula,hergün resmini gönderdi okul müdüremiz kızımın telefonuma,içim rahat ederek ayrıldım kapıdan. Uzunca bir süre sınıfına inmek istemedi,bütün sınıfları gezdirdi öğretmeni üşenmeden,asla zorlamadı ,sınıfa girmesi,yemek yemesi vs için. Ciddi özveri ve ilgiyle alıştırdı kızımı ki şu an okulda evde asla yemediği yemekleri bile yiyor öğretmeni sayesinde,gayet uyumlu bir çocuk okulda.
Bugün okula gidecek olsak yeniden aynı şekilde davranırdim,alışma sürecini böyle atlatırdim diye düşünüyorum zira hiç kolay değil çocuklar içinde alışmak. Anlayışlı,özverili olmalı öğretmen,karşısındakinin anne kuzusu bir çocuk olduğunu unutmadan hareket edebilmeli.
Zaten aylarca olmayacak ağlama,uyumsuzluk süreci,alışana kadar yaşanacak,sonrasında zaten düzene girecek. Biraz özveri ve çaba gerekli.
Okul konusunda bu özveriyi gösteremeyen bir okula vermeyin zaten çocuğunuzu zira o yaş gurubunda,anne sütü alan bir bebeģin güle oynaya gitmesi neredeyse imkansız diye düşünüyorum.
Konuşma konusunda ufak bir önerim olacak nacizane,birşey istediğinde anlasanız dahi hemen vermeyin,ismiyle sorun'su mu istiyorsun,anlayamıyorum'diyin,en azından evet demesini sağlayın. Biz birazda her istediklerini anlayıp yapıyoruz bu sebeple zorlamıyorlar kendini konuşmak için. Bir dönem kızımda ağlayarak anlatmaya çalışıyordu derdini,eğildim dizlerimin üzerine,göz teması kurup'ağladığın için söylediklerini anlayamıyorum,sakinleşince konuşalim'dedim her defasında. Anlasamda ne dediğini anlamamazlıktan geldim,sustu güzelce anlattı derdini.
Uzun oldu yine kusura bakmayın.
Kolaylıklar dilerim