- 25 Eylül 2007
- 241
- 2
- 43
bildiğiniz gibi 2 haziran da doğum yapacak olan ben acilen bir kararla 27 mayıs günü oldu...o gece hiç uyumadık ne ben ne eşim çok korkuyordum hiç konuşmuyordum sabah uyandım banyo abdest derken saat 9 da çıktık tüm aile hastaneye gittik....odamıza alındık beni hazırladılar ve saat 11 gibi doğumhaneye gittik ben giderken çok ağladım çok korkuyordum neyse hoş beş ayrıldık epidural istedim ama yapmadı dr um kaldıramazsın çok streslisin dedi ve genel anestezi verdi ayaklarım uyuştu tam bayılacakken eylül bebek gedi dediler ve ben uyudum bebeğim 3 dk içinde annemlerin yanına gitmiş..ameliyatım 35 dk sürmüş ve ben 11:45 de odamdaymışım beni ameliyathanede ayıltmadan odama getirirken nefes alma zorluğu çekmişim ölecek gibi olmuşum dr um hemşireer panik içinde ailem herkes ağlıyormuş kimsenin sesini duymuyorum tek eşimin sesini duymuşum kapa ağzını burnundan nnefes al diye bağırıyordu ve ben nefes almaya çalışırken dikişlerim zarar gördü çok ağrım vardı uyandığımda ağlıyordum çok kötüydüm ne olur ağrıarımı dindirin diye bağırıyordum hayatım da böyle acı çekmedim...uyandım bebeğimi istemedim akşama kucağıma verdiler çok acılıydım ağrı kesiciler bile fayda etmiyordu 3 gün yattık hastane de sonra kayınvalideme geldik burdayız bebeğim iyi maaşallah ama benim hiç halim yok 2 büklüm kambur yürüyorum sezeryanın en ağırını atlattım keşke normal olsaymış çok korkuyordum ama o anda biterdi...hala düzelemedim kamburum çıkmış gibiyim bide üzeirne hastanede üşüttüm mü sırtımdan aşağısı felç ne varsa benim başıma geldi...ama herşeye rağmen kızım çok sevimli ve ben onu seviyorum iyi ki doğurmuşum bu kadar acıya katlanmışım o benim meleğim biricik aşkım.... 
((
