- 8 Mart 2015
- 24.967
- 80.657
Hayır asla kötü bi anne olduğunuzu düşünmeyin bu konuda babalar sanırım biraz bencil oluyorlar. Bütün gün işte özlüyorlar işten gelince ilgilenmek için 2,3 saat vakitleri oluyor kıyamayıp ne isterse yapmaya çalışıyorlar.Meraba kızlar
Derdim kızım ve eşim. Kızım kolik çocuklardan . Bir yıldır o kadar tükendim ki her anlamda , izah edemem sizlere . Bazen kriz geçirmekten korkup telkinler verdim kendime . Psikolojik destek bile aldım siz düşünün gerisini. Az az önünü berisini aldım diye düşünüyordum ki ama eşim kızımızı rapunzel gibi prenses modundan çıkaramıyor . Kızımda bunun farkında inada biniyor . Akşam mutfakta yemek hazırlıyorum ki dur durak yok inadına tepinip cırlıyor
En son mama sandalyesıne koyup mutfağa aldım yanıma bari beni izlesin diye .
Yemek yaparkende ara ara cırladı durmadan sürekli benimle ilgilensin diye bende neden ağladığına bakıp ilgilenmeden işime baktım ve böylece sustu oyun oynamaya daldı . Sonra eşim geldi tabi ilgileniyor oynuyor kızım tuttu emziğini yere fırlattı huyunu biliyorum tabi sakın dedim alıp verme bu aldı yıkadı gitti ağzına verdi tuttu tekrar fırlattı .
Bunu defalarca tekrarladılar .
Kızım bunu oyun sanıyor ama bu benim hayatımda oldukça güçlük yaratan bir durum .
Ne versem önüne tutar fırlatır geri versin diye ve bunu defalarca yılmadan tekrarlar . Numara yapmamızı bekleyen , git tut getir diyen bir köpekmişiz gibi .
Eşimde başladı benimle tartışmaya .
Diyorum her istediğine karşılık verme öğrensin herşeyin olmayacağını " çocuk o ne anlasın " diyor bana .
Hepimiz çocuk , bebek değil miydik ?
Birileri yaptığımız yanlışı onaylasaydı nasıl öğrenecektik doğrusunu ?
Kaldı ki bebeklerin algısı daha açık oluyor .
" tamam o karışmıyormuş bana , elimde ölecekmiş çocuk . "
Ben hiç emziği geri verilmedi diye ölen çocuk duymadım
Yani kısacası bana karışmasa artık kızımızı gereksiz naz ve niyazından kurtaracağım
Tam alıştırıyorum
Uysallaşıyor ama babayı görünce yelkenler fora
Çünkü istediklerine şartsız karşılık veriyor
Anlatamıyorum bu adama kızlar ne yapıcam ben .
Duygusuzmuşum , gaddar mışım ben .
Tek istediğim topluma şımarık bi çocuk karıştırmamak .
Şımarsın ama usulünce olsun , yanlışı bilsin doğruyu görsün istiyorum
Kocama kızımızı prenses moduna sokmamayı nasıl anlatabilirim
Elbette çocuğum benim için bir prenses ama insan gibi yetiştirmek istiyorum .
Büyüdüğünde herşeyi ağlayarak sızlanarak yaptıran , insanlara güçlük çıkartan bir birey yetiştirmek istemiyorum.
Daha çok küçük diyenler olacaktır fakat kızım siz dediğini yapana kadar ağlamayı kesmeyen bebeklerden
Ağaç yaşken eğilir atasözüne güvenerekten her ağladığında olmayacak şeyleri yapmıyorum
Olumlu sonuçlarda alıyorum fakat eşim bütün verdiğim emeği mahvediyor
Ona göre ben kötü bir anneyim sanırım
Kafam çok karışık . Söyledikleri yüzünden gücendim doğrusu
Saaatlerdir anneliğimi sorguluyorum..
Bir yıldır gecem gündüzüme girdi .
Nasıl yaşıyorum farkında değilim
Evladımın iyiliğini istemekten başka bir niyetim yok ama herşeyi duyguya getiren bu adam beni çıldırtıyor
Ah ah babalar da bi şunu anlasa ama yok anlamıyorlar dün biraz kızdım diye hala sürat yapıor bana ilgilen desen yarim saat bi saat anca oynar falan benim tek başıma nelerle uğraştığımı bilse yada bugün tek bi gün 7 24 baksa acaba ne yapardı çocuğa bazen çünkü o da sinirleniyor neyse bizi kimse anlamaz boşuna konusmayayim(( ben hic sınırlı bi insan değildim zor bi hamilelik zor bi bebek zor bi doğum delen yine hamile kaldım mayısta doğumun oğlum 22 aylik olacak Allah sabır versin bana başka birşey istemiyorum hormonlar yüksek nasıl yüksek olmasin yeme içme uyuma dinlenme hiçbirşey yok dışarı çıkıp bi hava alma yok oğlum canımdan çok severim eşim kızmayı bırak yüksek sesle konuşma ona da yapma derim çünkü zaten kısa süreli ilgileniyor bide ailesi laf sokma çabaları falan artik gerçekten üzülüp aglamicam ya gülüp geçicem herşey oğlumu tek şımarıkmış alıştıran dedesi hiç birşey yemez onu görünce bana kendine bile dokundirmaz
Benim kizim da babasi kapidan girince aglamaya basliyo. Kucagina alinca adami itistiriyo kendini gerip kucaktan inmeye calisiyo falan.. niye boyle ki ya.. babasi opse aninda ihi ihi ihi baslar.. hatta bu yuzden hic bi is yapamyorum babasi bakamiyo cunku. Aglayan cocuk bende susuyo bitek :/Hayır asla kötü bi anne olduğunuzu düşünmeyin bu konuda babalar sanırım biraz bencil oluyorlar. Bütün gün işte özlüyorlar işten gelince ilgilenmek için 2,3 saat vakitleri oluyor kıyamayıp ne isterse yapmaya çalışıyorlar.
Aynı sıkıntıları bizde çok yaşadık ne kavgalar ettim eşimle anlamamakta direniyordu. Sonra kızım adamına göre muamele yapmaya başladı :) benimle akşama kadar gayet uyumlu söz dinliyor ağlamıyor tutturmuyor, sonra babası kapıdan girer girmez gülüyorsa bile bi anda mızıklayıp ağlamaya başlıyordu eşim oturup yemek bile yiyemiyordu. adamı canından bezdirdi bende hiç oralı olmadım bıraktım avutsun. Şimdi ben nasıl davranıyorsam o da aynı şekilde davranıyor ağlamalar tutturmalar pek kalmadı.
Siz de aynı yöntemi uygulayın bence baba evdeyken pek umursamayın babası ilgilensin ağlama krizleriyle bi süre sonra içinden çıkılmaz bi hal aldığında baba da yorulup kabul edicektir haklı olduğunuzu :)
Yapabilir misin bilmiyorum ama bir süre sadece eşin ilgilensin kızınla. En azından iki gün. Hasta numarası mi yaparsın artık ne yaparsın bilemem. Sadece o ilgilenirse yaptığı saçmalığın farkına varır. Büyük ihtimal o şu anda belli aralıklarla ilgileniyor ve bakıyordur. Dolayısı ile ona hoş geliyor kızınızı şımartmak. Hani büyükanne ve buyukbabalarin simartması gibi. Tamamen ona kalınca sorumluluk bizzat yaşayarak görür.Meraba kızlar
Derdim kızım ve eşim. Kızım kolik çocuklardan . Bir yıldır o kadar tükendim ki her anlamda , izah edemem sizlere . Bazen kriz geçirmekten korkup telkinler verdim kendime . Psikolojik destek bile aldım siz düşünün gerisini. Az az önünü berisini aldım diye düşünüyordum ki ama eşim kızımızı rapunzel gibi prenses modundan çıkaramıyor . Kızımda bunun farkında inada biniyor . Akşam mutfakta yemek hazırlıyorum ki dur durak yok inadına tepinip cırlıyor
En son mama sandalyesıne koyup mutfağa aldım yanıma bari beni izlesin diye .
Yemek yaparkende ara ara cırladı durmadan sürekli benimle ilgilensin diye bende neden ağladığına bakıp ilgilenmeden işime baktım ve böylece sustu oyun oynamaya daldı . Sonra eşim geldi tabi ilgileniyor oynuyor kızım tuttu emziğini yere fırlattı huyunu biliyorum tabi sakın dedim alıp verme bu aldı yıkadı gitti ağzına verdi tuttu tekrar fırlattı .
Bunu defalarca tekrarladılar .
Kızım bunu oyun sanıyor ama bu benim hayatımda oldukça güçlük yaratan bir durum .
Ne versem önüne tutar fırlatır geri versin diye ve bunu defalarca yılmadan tekrarlar . Numara yapmamızı bekleyen , git tut getir diyen bir köpekmişiz gibi .
Eşimde başladı benimle tartışmaya .
Diyorum her istediğine karşılık verme öğrensin herşeyin olmayacağını " çocuk o ne anlasın " diyor bana .
Hepimiz çocuk , bebek değil miydik ?
Birileri yaptığımız yanlışı onaylasaydı nasıl öğrenecektik doğrusunu ?
Kaldı ki bebeklerin algısı daha açık oluyor .
" tamam o karışmıyormuş bana , elimde ölecekmiş çocuk . "
Ben hiç emziği geri verilmedi diye ölen çocuk duymadım
Yani kısacası bana karışmasa artık kızımızı gereksiz naz ve niyazından kurtaracağım
Tam alıştırıyorum
Uysallaşıyor ama babayı görünce yelkenler fora
Çünkü istediklerine şartsız karşılık veriyor
Anlatamıyorum bu adama kızlar ne yapıcam ben .
Duygusuzmuşum , gaddar mışım ben .
Tek istediğim topluma şımarık bi çocuk karıştırmamak .
Şımarsın ama usulünce olsun , yanlışı bilsin doğruyu görsün istiyorum
Kocama kızımızı prenses moduna sokmamayı nasıl anlatabilirim
Elbette çocuğum benim için bir prenses ama insan gibi yetiştirmek istiyorum .
Büyüdüğünde herşeyi ağlayarak sızlanarak yaptıran , insanlara güçlük çıkartan bir birey yetiştirmek istemiyorum.
Daha çok küçük diyenler olacaktır fakat kızım siz dediğini yapana kadar ağlamayı kesmeyen bebeklerden
Ağaç yaşken eğilir atasözüne güvenerekten her ağladığında olmayacak şeyleri yapmıyorum
Olumlu sonuçlarda alıyorum fakat eşim bütün verdiğim emeği mahvediyor
Ona göre ben kötü bir anneyim sanırım
Kafam çok karışık . Söyledikleri yüzünden gücendim doğrusu
Saaatlerdir anneliğimi sorguluyorum..
Bir yıldır gecem gündüzüme girdi .
Nasıl yaşıyorum farkında değilim
Evladımın iyiliğini istemekten başka bir niyetim yok ama herşeyi duyguya getiren bu adam beni çıldırtıyor
Baba bebeğinizin talebini yerine getirirken mutlu oluyor fakat siz geriliyorsunuz. Onunla ilgilenirken yaptığınız şeylerden hoslanmaya çalışsaniz?Ağlamasınmış
Her elıne verdıgımızı suratımıza fırlatır yada yere atar getırsınler dıye
Misal süs köpeği gibiyiz
Hadı ben cefasını gectım
Sefasınıda ıstemıyorun
Ama bu cıcuk bu toplumda boyle olmamslı
Cok zahmet çeker
Tebrik ediyorum .Baba bebeğinizin talebini yerine getirirken mutlu oluyor fakat siz geriliyorsunuz. Onunla ilgilenirken yaptığınız şeylerden hoslanmaya çalışsaniz?
Ortanca kızım 2 yaşında. Her gece beni ister uyurken yanına. Duygularım bunu bir "yapılacak iş/külfet(ışte ne dersen)" gibi algılamış. Bu iş bitsin sonra 3 aylık bebegime ve 6 yaşındaki kızımla da ilgilenecegim diyor duygularım. Bir Susan babasının zi sözü miladim oldu "ah babacim, bana şöyle sarılıp bir uyusan öyle mutlu olurum ki"...
Bana yük gelen, her akşam yaptığım şeyi yapmayı istiyordu..
Sonra "nane Limon" çizgi filminde duyduğum bir şarkı dolandı dilime "severek ne yaparsan iyi yaparsın".
Şimdi başka bir isim varsa yavrularim beklemesi gerekiyorsa "annecim zi an meşgulüm... ... ben de sseninle oynamayı çok istiyorum... ...hadi salataaaa... ...bitsene artiiiikkk" gibi onunla konuşarak iş yapıyorum.
Olmadı ona da yaptırıyorum. Corbayi karistirtiyorum, salatayla nane koyduruyorum. Geçen ıspanak yikattim meselâ
Bu hep böyle gidecek diye sartlandirma kendini.
Onu mutlu etmenin yolunu ara 3yasi bitene kadar.
Kolay gelsin.
Ağlıyorum zaten sürekli bakarım yaparım diyorum ama kayınvalide dün bil erken niye yaptınız diyo sanki kendimizden yaptık nerden bilelim hayırlısı buymuş oldu yok oğlum çok aşırı hareketli olmasına rağmen herse e yetisiyorum yemek utu temizlik yardımcı abla da çağırıyorum genel temizliğe ayda bir ama bu aydan sonra 2 haftada bir çağırırım esim e uzuluyo diyo yarim gün bi bakıcı buluruz doğunca eve yardım eder ama zor nerden bulucam yarim gün çalışacak insanı ben annem var kardeşlerim var ama anneminde kayınvalidenin de torunları yengem benden bi ay sonra doğurmuştu şimdide benden bi ay sonra doğurcak denk geldi ayrıca kayinvalideme kızının çocuklarına bakıyo zaten hiç yardıma gelmez ama en çok o sahiplenir aman ya ev işi o bundan ziyade onlar sikiyo insanı aslında neyseki artik boşverdim kimseyi takmıyorum kaynana hastaydı bi aydan fazla konuşamadık gruptu oğluma geçmesin diye gitmedik o zaten hiç gelmez kızı üst katta alt kata kapiyi calmaz imrumda degil bide bana kusmis gidio corba yaomamisim aramamisim hic bende dedim ben ona coktan küstüm bende griptim hastaydım.Ayyy 22aylik bebeginizin yanina bir de yenidogan demeek :O
Allah kolaylik versin cidden zor. Dedikleriniz cok dogru ben de bazen bunalima girer gibi oluyorum. Hic sosyal hayat yok. Evde zombi gibi geziyorum . Ozbakim yok. Dislerimi bile 3gune bi anca fircalar oldum ki onem veren biriydim buna..killi falanim da pekala mesela bi jiletlersem kendimi ne mutlu baska seylere vakit de yoksaclarimi tarayamyorum dolasiklarla geziyorum. Iyice yumak olursa 1saat ugrasip aciyorum falan..
Bunun yani sira bi suru de yapmam gereken is var basimda. Hic biseye tam yetisemiyorum amaan..
Size de hayirli dogumlar. Insan hamileyken iyce hassas ve aglak oluyo. Icinizden geliyosa aglayn kisitlamayn bence kendinizi..
Keşke bnm de böyle dertlerim olsa kızmayın bana ama sizi çok kıskandım ben de çocuğum olmadı diye psikologa gidicem hayat ne garipMeraba kızlar
Derdim kızım ve eşim. Kızım kolik çocuklardan . Bir yıldır o kadar tükendim ki her anlamda , izah edemem sizlere . Bazen kriz geçirmekten korkup telkinler verdim kendime . Psikolojik destek bile aldım siz düşünün gerisini. Az az önünü berisini aldım diye düşünüyordum ki ama eşim kızımızı rapunzel gibi prenses modundan çıkaramıyor . Kızımda bunun farkında inada biniyor . Akşam mutfakta yemek hazırlıyorum ki dur durak yok inadına tepinip cırlıyor
En son mama sandalyesıne koyup mutfağa aldım yanıma bari beni izlesin diye .
Yemek yaparkende ara ara cırladı durmadan sürekli benimle ilgilensin diye bende neden ağladığına bakıp ilgilenmeden işime baktım ve böylece sustu oyun oynamaya daldı . Sonra eşim geldi tabi ilgileniyor oynuyor kızım tuttu emziğini yere fırlattı huyunu biliyorum tabi sakın dedim alıp verme bu aldı yıkadı gitti ağzına verdi tuttu tekrar fırlattı .
Bunu defalarca tekrarladılar .
Kızım bunu oyun sanıyor ama bu benim hayatımda oldukça güçlük yaratan bir durum .
Ne versem önüne tutar fırlatır geri versin diye ve bunu defalarca yılmadan tekrarlar . Numara yapmamızı bekleyen , git tut getir diyen bir köpekmişiz gibi .
Eşimde başladı benimle tartışmaya .
Diyorum her istediğine karşılık verme öğrensin herşeyin olmayacağını " çocuk o ne anlasın " diyor bana .
Hepimiz çocuk , bebek değil miydik ?
Birileri yaptığımız yanlışı onaylasaydı nasıl öğrenecektik doğrusunu ?
Kaldı ki bebeklerin algısı daha açık oluyor .
" tamam o karışmıyormuş bana , elimde ölecekmiş çocuk . "
Ben hiç emziği geri verilmedi diye ölen çocuk duymadım
Yani kısacası bana karışmasa artık kızımızı gereksiz naz ve niyazından kurtaracağım
Tam alıştırıyorum
Uysallaşıyor ama babayı görünce yelkenler fora
Çünkü istediklerine şartsız karşılık veriyor
Anlatamıyorum bu adama kızlar ne yapıcam ben .
Duygusuzmuşum , gaddar mışım ben .
Tek istediğim topluma şımarık bi çocuk karıştırmamak .
Şımarsın ama usulünce olsun , yanlışı bilsin doğruyu görsün istiyorum
Kocama kızımızı prenses moduna sokmamayı nasıl anlatabilirim
Elbette çocuğum benim için bir prenses ama insan gibi yetiştirmek istiyorum .
Büyüdüğünde herşeyi ağlayarak sızlanarak yaptıran , insanlara güçlük çıkartan bir birey yetiştirmek istemiyorum.
Daha çok küçük diyenler olacaktır fakat kızım siz dediğini yapana kadar ağlamayı kesmeyen bebeklerden
Ağaç yaşken eğilir atasözüne güvenerekten her ağladığında olmayacak şeyleri yapmıyorum
Olumlu sonuçlarda alıyorum fakat eşim bütün verdiğim emeği mahvediyor
Ona göre ben kötü bir anneyim sanırım
Kafam çok karışık . Söyledikleri yüzünden gücendim doğrusu
Saaatlerdir anneliğimi sorguluyorum..
Bir yıldır gecem gündüzüme girdi .
Nasıl yaşıyorum farkında değilim
Evladımın iyiliğini istemekten başka bir niyetim yok ama herşeyi duyguya getiren bu adam beni çıldırtıyor
Milletin hastaliginin cetelesini mi tutcaksin . Hastaysa hasta. Sen de hamilesin.hem de bi de tam cildirma zamanlarinda bi bebegi daha olan hamile.. 9 ay hastasin. Sana onlar baksn bi zahmet corba yapsin...Ağlıyorum zaten sürekli bakarım yaparım diyorum ama kayınvalide dün bil erken niye yaptınız diyo sanki kendimizden yaptık nerden bilelim hayırlısı buymuş oldu yok oğlum çok aşırı hareketli olmasına rağmen herse e yetisiyorum yemek utu temizlik yardımcı abla da çağırıyorum genel temizliğe ayda bir ama bu aydan sonra 2 haftada bir çağırırım esim e uzuluyo diyo yarim gün bi bakıcı buluruz doğunca eve yardım eder ama zor nerden bulucam yarim gün çalışacak insanı ben annem var kardeşlerim var ama anneminde kayınvalidenin de torunları yengem benden bi ay sonra doğurmuştu şimdide benden bi ay sonra doğurcak denk geldi ayrıca kayinvalideme kızının çocuklarına bakıyo zaten hiç yardıma gelmez ama en çok o sahiplenir aman ya ev işi o bundan ziyade onlar sikiyo insanı aslında neyseki artik boşverdim kimseyi takmıyorum kaynana hastaydı bi aydan fazla konuşamadık gruptu oğluma geçmesin diye gitmedik o zaten hiç gelmez kızı üst katta alt kata kapiyi calmaz imrumda degil bide bana kusmis gidio corba yaomamisim aramamisim hic bende dedim ben ona coktan küstüm bende griptim hastaydım.