- 21 Ekim 2022
- 50
- 47
- 29
-
- Konu Sahibi bagdagul hale
- #21
Tesekkür ederimm inşallah gecer gider
Tesekkür ederimm inşallah gecer giderKorkmayin. Bazen cok yogun stres altinda eski belirtiler görünebiliyor, ama bu kalici oldugu anlamina gelmiyor. Gecmis olsun
Evet malesef ölüm var kaderin önüne geçilmez farkındayımSize ve ailenize sabır diliyorum. Mutlaka yardım alın bir uzmandan. Ve ölümün kader olduğunu, zamanının değiştirilemeyeceğini, önüne geçilemeyeceğini lütfen unutmayın. Çocuklarınız sağlıklı yanınızda siz buna konsantre olun.
Siz yine gidin kesin birşey yok. Bende de panik atak vardı. Tedavi oldum şuan minimum düzeydePanik atak olmasından o kadar cok korkuyorumki cünkü daha öncede bu illetle uğraştım geçmesi atlatması cok zor oluyo
İnşallaah gidicem bende iyiyim düzeldim diye burda paylaşmayı cok isterimmSiz yine gidin kesin birşey yok. Bende de panik atak vardı. Tedavi oldum şuan minimum düzeyde
Öncelikle çok üzüldüm basiniz sagolsun. Sonra size faydası olmasını diledigim bi kac sey söylemek istiyorum.Ölmeden 1 hafta önce grip ateş vardı ilac kullandı ama iyileşememişti tam olarak hastanedeki doktor enfeksiyon kaptığını ve kalbine sıcradığını söyledi koronadan ve domuz gribinden süphelendik dediler
Sizinde başınız sağolsun mekanı cennet olsun babanızın. Evet ilk başta anlamadım bişey zaman gectikce arttı ve hamileyim diye gitmemi istemeyip engellediler bende gidip kendimi kimseye anlatamadım korkularım dahada arttı
Su olayını araştırıp yapıcamdan emin olabilirsiniz:) cocuklarımı düzenli muayeneye götürüyorum aslında bi sorunumuz yok cok şükür . Kardeşimin öldüğü gün malesef 2 yavrum ve ben domuz gribi olduk sonradan test yaptırıp öğrendik o ara kardeşimle okulundan dolayı yanyana gelememiştik 1 hafta kadar eğer yanyana olsaydık o illet benden geçti diye kafayı yerdim. Kızımda enfeksiyon cok fazla cıktı o zaman işte korkularım başladı malesef . Cok şükür allaha inancım var duaya kadere inanırım dilimden duaları eksik etmem bol bol okuyorum malesef şu an lohusayım namaz kılamıyorum ama biliyorumki allah en büyük yardımcımÖncelikle çok üzüldüm basiniz sagolsun. Sonra size faydası olmasını diledigim bi kac sey söylemek istiyorum.
Tabi her seyi bilmeden yorum yapmak bana düşmez ama özellikle grip falan oldugumuz zaman vücudumuz daha cok suya ihtiyaç duyuyor ama aksi gibi gribiz diye de hicbisey yiyip icemiyoruz. Vücut susuz kalmista olabilir yani boyle cok basit bi sebebi de olabilir. Siz çocuklarınıza gün icinde bolca su icirin zaten saglik icin sart su icmek. Googledan arastirin ve hangi yasta kaç litre su icmeli hesaplayın ona göre gun icinde icirin ve tabi siz de bol bol icin.
Onun dışında şöyle de olabilir kalpte belirti vermeyen bilmediginiz bi sıkıntı vardi belki de? Grip falan belki de tesadüftü. Cocuklarinizi bi kalp cerrahina götürüp detayli muayene etmelerini isteyin, bi sıkıntı vs var mi bakilsin. Benim ilk oglumda degil de ikinci oglumda farkli bi hastanedeydik, cocuk kalp cerrahi falan vardi her bölümün cocuk icin ayri yeri vardı cok iyiydi. Doktorlardan gayet saglikli olduklarini duymaniz sizin bu kaygilariniza iyi gelecektir emin olun.
Üçüncü söylemek istedigim sey de ne derece inançlısınız bilmiyorum ama bol bol dua edip size ve sevdiklerinize uzun ve sağlıklı ömürler dileyin. Dilek dualari var mesela, sirf bu dileginiz icin onlardan birini seçip uygulayin. Sevdiklerimizi allaha emanet edersek onları görmeden ölmezmisiz her gün allaha emanet edin onlari. Bu da sizin ruhunuza cok iyi gelecektir emin olun. Allahtan isteyip ona sığınıyosunuz bu korkularinizdan, ve onun dualarinizi kabul ettigini sizi ve ailenizi koruduğunu birbirinize bagisladigini bilerek yaşıyorsunuz. var mı ötesi?
Bu söylediklerimin hepsini yaparsaniz size iyi gelecegini düşünüyorum..
Yemin ederim beni anlattınız kendimi gördüm sizde evdekilere destek olmaktan ağlayamadım üzülmesinler diye içime attım halbuki onlar bağıra bağıra ağlarken ben susmak zorunda kaldım kardeşimin mezarına gittim zorla kaldırdılar hamileyim diye konuşamadım içimi dökemedim ona mezarını görünce kabullenirim sandım ama dahada yıkıldım kimse üzülmesin istedim ama malesef en cok kendimi zedeleyip üzmüşüm farkında olmadımSagolun❤ Bizim toplumda maalesef tecrübe ettigim: Acini yasamaya ve anlatmaya izin vermiyorlar. Bizim annemi ayakta tutmaya calismaktan, kücük kardeslerimizi desteklemekten aglamamiza bile imkan olmadi. Hatta biraz babamin mezarinin basinda kaliyim istedim kolumdan cekip görürdüler halbuki en sakini bendim. Acinizi yasayamadiginiz gibi konusamiyorsunuz da. Hani evin icinde o kocaman aci, ama konusan paylasan yok, cünkü kimse nasil basa cikacagini da bilmiyor. O yüzden disardan yardim almak bu kadar önemli. Hem kendi acinizi yasamaya ve yansitmaya da firsat oluyor, hem ailenizin yaninda söyleyemediklerinizi de konusabiliyorsunuz. O yüzden cekinmeden destek almaya gidin. Iyi gelecektir
Yemin ederim beni anlattınız kendimi gördüm sizde evdekilere destek olmaktan ağlayamadım üzülmesinler diye içime attım halbuki onlar bağıra bağıra ağlarken ben susmak zorunda kaldım kardeşimin mezarına gittim zorla kaldırdılar hamileyim diye konuşamadım içimi dökemedim ona mezarını görünce kabullenirim sandım ama dahada yıkıldım kimse üzülmesin istedim ama malesef en cok kendimi zedeleyip üzmüşüm farkında olmadım
Allah razı olsun aminAhh , yavrum mekanı cennet olsun günahsız yavrucakAllah size de sabır güç versin evlatlarınız için
Böyle durumlar kötü etkiliyo insanı . Zamanında yasayamadıgım acıyı şimdi yaşamamada izin vermiyolar malesefIste malesef baskalari icin güclü olmaya calisirken, kendimiz yari yolda kaliyoruz. Benim ailem her konuda bana güvendigi icin, kat ve kat sorumlu hissettim zamaninda. Ben o yüzden artik evdeki huzura, ruh sagliga ve dengeleri korumaya cok dikkat ederim, cünkü ben maalesef zamaninda gidip yardim almadim ve bu beni hem fiziksel hasta etti hem psikolojik olarak dibe cekti. Güclü olmak iyidir, ama gücsüz olabilecegimiz ortamlar ve insanlar olmali.
Allah razı olsun. Evet malesef ne acımı yaşadım nede hamileliğimin keyfini çıkarabildim tam dedim iyi olcam bebeğim doğdu bu seferde yoğun bakım ayrı kaldık derken dahada kötü oldum. Bende istiyorum ama anneliğim önüne geciyo emzirmeyi cok istedim hep kıyamıyorum yavruma mama vermek istemiyorumBaşınız sağolsun. Allah size, annenize, ailenize sabır versin. Yas sürecinin atlatamadan hem hamilelik gibi gel gitli bir döneme başlamışsınız hemde lohusalık ve bebeğin küvez süreci. Yaşadıklarınız kolay şeyler değil. Hemen psikiyatrist ve terapi desteği almaya başlayın. İlaç için doktor muhtemelen emzirmeye uygun ilaç verir fakat kaygılarınız yoğun ise inanın ilaç kullanıp sağlığınıza kavuşmanız bebeği emzirmekten çok daha faydalı olacak bebeğiniz için. Bebekler emerken annenin duygularını da alıyor.
lütfen siz önce bir doktora gidin o muhtemelen önce emzirmeye uygun bir süreç başlatır. O bile rahatlatır. .Ki hayatınızda herşey normal olmuş olsa bile lohusalık çok sıkıntılı bir süreç sizinkiler üst üste gelmiş. Kendi başınızda atlatmaya çalışmayın. Evet geçeçk, muhakkak geçeçek, hayat devam edecek. Ama önemli olan bu süreci olabildiğince sağlıklı geçirmeniz. Duygusal olarak daha fazla hırpalatmayın kendiniziAllah razı olsun. Evet malesef ne acımı yaşadım nede hamileliğimin keyfini çıkarabildim tam dedim iyi olcam bebeğim doğdu bu seferde yoğun bakım ayrı kaldık derken dahada kötü oldum. Bende istiyorum ama anneliğim önüne geciyo emzirmeyi cok istedim hep kıyamıyorum yavruma mama vermek istemiyorumkötü bi süreç nasıl atlatıcam bilmiyorum
Gececek demi yani bende normal hayatıma devam edebilcem demi cünkü artık inancımı kaybediyorumlütfen siz önce bir doktora gidin o muhtemelen önce emzirmeye uygun bir süreç başlatır. O bile rahatlatır. .Ki hayatınızda herşey normal olmuş olsa bile lohusalık çok sıkıntılı bir süreç sizinkiler üst üste gelmiş. Kendi başınızda atlatmaya çalışmayın. Evet geçeçk, muhakkak geçeçek, hayat devam edecek. Ama önemli olan bu süreci olabildiğince sağlıklı geçirmeniz. Duygusal olarak daha fazla hırpalatmayın kendinizi
tabi ki geçecek. Unutmak biz insanlara verilmiş en büyük nimetlerden biri. Geçecek, hayata devam edeceksiniz. Çocuklarınız büyüyecek, sizler yaşlanacaksınız. Hayat bu. Ama dediğim gibi önemli olan bu süreci daha fazla yıpranmadan atlatınGececek demi yani bende normal hayatıma devam edebilcem demi cünkü artık inancımı kaybediyorumen yakın zamanda kendimi toplayıp ayağa kalkıcam gidicem tedavimi olcam sırf yavrularım için
Elimden geleni yapıcam. Tesekkür ederim iyi geliyo böyle konuşmak güzel kelimeler duymak çünkü eşimden başka destekçim yok kimsenin beni anladığıda yok malum anneyim güçlü olmam lazım herkes öyle söylüyo ama coktq güçlü değilmişim onu anladımtabi ki geçecek. Unutmak biz insanlara verilmiş en büyük nimetlerden biri. Geçecek, hayata devam edeceksiniz. Çocuklarınız büyüyecek, sizler yaşlanacaksınız. Hayat bu. Ama dediğim gibi önemli olan bu süreci daha fazla yıpranmadan atlatın
Korkularınızı geçer diye geçiştirmeyin. Travma bunlar ve çocuklarınızı da etkilersiniz. Gidin bir psikiyatrist desteği alın, durumunuz varsa terapi alın. İlaç verilirse de emzirirken kullanılabilecek ilaçlar var. Onlarla desteklersiniz.Öncelikle herkese hayırlı geceler. Bu siteye girip okuduğum keyif aldığım yardım aldığım o kadar cok anım olduki ama birgün buraya üye olup yardım isteyeceğim aklıma gelmezdi. Öncelikle 15 şubat 2022 tarihinde 7 yaşındaki kardeşimi canımın yarısını kalp krizinden kaybettim. Bu kayıp cok ani oldu malesef kardeşim ölene kadar meğer ölümün varlığını bile unutmuşum sanki ölüm uğramıycak gibi yaşamışım ama ne zaman kardeşim öldü o zaman acı bi şekilde ölümün varlığından haberdar oldum. Zor zamanlar geçirdim kardeşim öldükten kısa süre sonra 2 aylık hamile olduğumu öğrendim. Aslında 2 tane daha yavrum var 3. Bu. Bebeğime tutundum yavrularıma tutundum zaman bi şekilde canımı acıta acıta geçti ve 23 gün önce doğum yaptım. Bebeğim doğunca 8 gün yoğun bakımda kaldı enfeksiyon kapmış anne karnında ve solunumu yavaştı cok şükür şimdi yanımda koynumda ama bende aşırı şekilde korku başladı. Ama nasıl korku anlatamam canımı oyuyolar sanki nefesim daralıyo her an yavrularıma bişey olcak korkusu beni mahvediyo sürekli kontrol ediyorum geceleri uyuyamıyorum kardeşime olanlar yavrularıma olcak diye korkuyorum içim bi türlü rahatlamıyo kimseye anlatamıyorum derdimi ne olur bişey söyleyin kafayı yemek üzereyim artık psikoloğa gitsemmi diye düşünüyorum ilac başlatır ama emziriyorum içemem birine anlatıyorum bişey olmaz korkma diye geciştiriyolar yavaş yavaş tükeniyorum hayat enerjimi kaybediyorum farkındayım.