- 30 Mayıs 2015
- 4.758
- 11.034
- 33
-
- Konu Sahibi mathildays
- #1
Canım merhaba öncelikle kaygı bozukluğu ve anksiyetem var bende araba kullanmaktan çok korkuyordum birine çarpıp öldürmekten ve dört bir tanı denizle çevrili Cunda adasında yaşıyorum ve yüzme bilmiyorum öğrenemiyorum boyumun geçtiği yerlerde panik atak geçiyordum bu sene otomatik vites te olsa araba ehliyetimi aldım ilk zamanlar çok stres yapıyordum ama sadece kafamda büyüttüğümü anladım şuan aşırı keyif alıyorum geçen sene sadece 1 kere denize girdim bu yaz her müsait olduğum zaman da gidiyorum denize hersey kafada bitiyor inan banaselam kadınlar, konuyu doğru yere açtım mı emin değilim.
özellikle bebişim olduktan sonra çok özendiğim birçok şeyi korktuğum için öğrenemediğimi fark ettim.
-kolaylıkla ehliyet almama, 1 yılın içinde iki araba değişmeme vs rağmen 5-6 yıldır araba sürmeye korkuyorum. aktif trafikte ödüm kopuyor biri bir yerden çıkacak da kaza olacak diye. kuralları nerede ne yapmam gerektiğini biliyorum ama bir türlü şoför koltuğuna oturmak içimden gelmiyor. bir yere gideceğim zaman eşimin müsait olmasını bekliyorum.
-denizi aşırı sevmeme ve deniz kenarında yaşama isteğime, sürekli tatile gitmeyi hayal etmeme rağmen denize girmekten çok korkuyorum sanki nefes alamıyorum. tatildeyken hep plajda vakit geçiriyorum su boyumu geçince panikliyorum.
-bisiklete binenlere gıpta ederken kendimi bisiklet üzerinde düşünemiyorum bile.
özellikle son iki yazdığım şeyi çocuğuma kesinlikle öğretmek istiyorum ama kendi korktuğum ve yapamadığım şeyleri bebeğime nasıl öğretebilirim?
sizler bu tarz korkularınızı nasıl yeniyorsunuz? bisiklet-araba sürmek, yüzme öğrenmek için önerileriniz var mı?
bu arada hiçbirini bir profesyonel ile öğrenmeye çalışmadım. şu sıralar yüzmeyi araştırıyorum birebir öğretmenle korkumu yenebilir, yüzmeyi öğrenebilir miyim?
sanırım haklısınız bir çözüm bulabildiniz miCanım merhaba öncelikle kaygı bozukluğu ve anksiyetem var bende araba kullanmaktan çok korkuyordum birine çarpıp öldürmekten ve dört bir tanı denizle çevrili Cunda adasında yaşıyorum ve yüzme bilmiyorum öğrenemiyorum boyumun geçtiği yerlerde panik atak geçiyordum bu sene otomatik vites te olsa araba ehliyetimi aldım ilk zamanlar çok stres yapıyordum ama sadece kafamda büyüttüğümü anladım şuan aşırı keyif alıyorum geçen sene sadece 1 kere denize girdim bu yaz her müsait olduğum zaman da gidiyorum denize hersey kafada bitiyor inan bana
nasılsınKokular diye okudum, iyice psikolojim bozuldu.
Ben korktuğum için değil imkanım olmadığı için öğrenememiştim bunları. Küçükken babam bize bisiklet almadı, babam bisiklet sürmesini biliyordu, abim arkadaşlarının bisikletlerinden öğrenmiş o da arkadaşlarıyla sürerdi ama ablamla bana hiç öğreten olmadı. Hatta ablama belediyeden bisiklet hediye edilmişti babam da onu satmıştı süremeyiz diye. Neymiş bekaretimize zarar verebilirmiş...selam kadınlar, konuyu doğru yere açtım mı emin değilim.
özellikle bebişim olduktan sonra çok özendiğim birçok şeyi korktuğum için öğrenemediğimi fark ettim.
-kolaylıkla ehliyet almama, 1 yılın içinde iki araba değişmeme vs rağmen 5-6 yıldır araba sürmeye korkuyorum. aktif trafikte ödüm kopuyor biri bir yerden çıkacak da kaza olacak diye. kuralları nerede ne yapmam gerektiğini biliyorum ama bir türlü şoför koltuğuna oturmak içimden gelmiyor. bir yere gideceğim zaman eşimin müsait olmasını bekliyorum.
-denizi aşırı sevmeme ve deniz kenarında yaşama isteğime, sürekli tatile gitmeyi hayal etmeme rağmen denize girmekten çok korkuyorum sanki nefes alamıyorum. tatildeyken hep plajda vakit geçiriyorum su boyumu geçince panikliyorum.
-bisiklete binenlere gıpta ederken kendimi bisiklet üzerinde düşünemiyorum bile.
özellikle son iki yazdığım şeyi çocuğuma kesinlikle öğretmek istiyorum ama kendi korktuğum ve yapamadığım şeyleri bebeğime nasıl öğretebilirim?
sizler bu tarz korkularınızı nasıl yeniyorsunuz? bisiklet-araba sürmek, yüzme öğrenmek için önerileriniz var mı?
bu arada hiçbirini bir profesyonel ile öğrenmeye çalışmadım. şu sıralar yüzmeyi araştırıyorum birebir öğretmenle korkumu yenebilir, yüzmeyi öğrenebilir miyim?
İdare ediyorum, sen? Gelişme var mı?nasılsın
yaaaa yürekten hissederek okudum siziBen korktuğum için değil imkanım olmadığı için öğrenememiştim bunları. Küçükken babam bize bisiklet almadı, babam bisiklet sürmesini biliyordu, abim arkadaşlarının bisikletlerinden öğrenmiş o da arkadaşlarıyla sürerdi ama ablamla bana hiç öğreten olmadı. Hatta ablama belediyeden bisiklet hediye edilmişti babam da onu satmıştı süremeyiz diye. Neymiş bekaretimize zarar verebilirmiş...
Ama ben herşeye rağmen köyde bisikleti olan çocuklardan(cami hocasının oğlu) alır denerdim. Her gün rüyamda bisiklet sürdüğümü görürdüm, çocuğa gidip "Bak bugün sürmeyi öğreneceğim rüyamda gördüm. " Derdim. Çocuk bana "Sen de her seferinde aynı şeyi söylüyorsun ama yinede süremiyorsun. " derdi, süremiyordum da. çocuklar yokuş aşağı sürerken heves etmiş, birde öyle deneyeyim demiştim, ahhh denemez olaydım, bisikletle kendi etrafımda nasıl döndüm hatırlamıyorum, elim soyulmuştu, aileme kızacaklar diye anlatmamış acımı saklamıştım. Ve ben bunlara rağmen seneler sonra üniversiteye giderken videolar izleyerek okulun bisikletlerinde deneme yaparak bisiklet sürmeyi öğrendim. Tam 20 yaşında bisiklet sürmeye başladım. Çok mutlu olmuştum.
Aradan seneler sonra evlenince de eşim köyde araba sürmeyi öğretirken sürücü kursuna yazılmaya karar verdim ve ehliyetimi de tek seferde aldım. Fakat sadece köyde araba sürüyorum. Eşim İstanbul'da bana araba vermiyor. Biraz daha öğrenmelisin, heyecanını yenmelisin diyor. 2 kere eşimden gizli arabayı alıp annemlere gittim ama her seferinde kalbim çikacak gibiydi çok heyecanlıydım. Hatta ikinci kaçırışımda arabayla kaza yaptımo da benim hevesimi biraz kırdı ama.ben de araba sürerken istop ettireceğim arkamdab korna çalacaklar, park edemeyeceğim vs diye korkuyorum.
Yüzmeyi de biraz biliyorum ama boyumdan yüksek yerde duramıyorum korkuyorum. Havuzdayken çok korkmuyorum ama denizde kesinlikşe boyumu geçen yere gidemiyorum. Umarım yüzmeyi de öğrenir boyumu geçen yerlerde de yüzebilirim.
Umarım sen de bütün bunları yapabilirsin...
ben de idare ediyorum bir gelişme yokk hayatım aşırı durağanlaştı sadece bebişi büyütmeye çalışıyorumİdare ediyorum, sen? Gelişme var mı?
Ben ehliyet alırken kızım 1,5 yaşındaydı. Emanet edebileceğiniz biri varsa hiç aksatmayın derim.yaaaa yürekten hissederek okudum sizibenzer şeyler yaşamışız. sadece siz çok daha fazla cesaretliymişsiniz maşallah
inşallah korkularımızı yener tüm istediğimiz hobileri yapabiliriz
şimdilik bir adım atamıyorum bebişim daha bana çok bağlı. biraz büyüsün gerekli eğitimleri almaya karar verdim inşallah