Benim çok yakın bir arkadaşım yaşadı yıllarca. Çok çok ilerledi durumu. Hastanede dahi yattı. Malesef çocuğu vardı büyüme çağında o dönem çpk ilgilenemediği için çocuğu büyüdüğünde tavırlıydı hep annesine. Arkadaşımın bu halinin temelinde çocukluk travmaları vardı. Ama sonuç olarak iyileşti tamamen. Şuan çok mutlu. Nasıl iyileşti derseniz yıllar sonra istemese dahi hobiler ile uğraşmaya başladı. Başta istemedi ama bir sürü şey denedi. Zorladı kendini ve ennsonunda keyif alacağı şeyler buldu ve hobiler sayesinde toparladı. Çok okudu. Durumu ile ilgili sebepler vs konuları okudu araştırdı ve aştı. Tek üzücü olan yıllarını, eve tıkılarak geçirmiş olması. Bir an önce ufak ufak adımlarla zorlayın kendinizi. Sürekli dışarda veya hayatını yalnız geçiren insanlar bınu, yaparken bir soeun yaşamıyor değil, mi., korkacak elbettebirşey tok ama tabi ki bu elinizde değil. Aşmak için biraz zaman ihtiyacınız var ama lütfen pes etmeyin hayatı kaçırmayın. Toparlarsınız emin olun. Birqz sabır ve biraz zorlayın kendinizi aşarsınız allahın, izniyle. Şifalar diliyorum