Merhaba arkadaşlar, daha önce eşimle ilgili başlıklar açmıştım, bazı sorunlarımız olduğuna dair.O sorunlarmızın yansımaları hala devam ediyor.
http://www.kadinlarkulubu.com/forum/index.php?threads/esimden-sogudum.765660/
Eşimle iki gün iyiysek üç gün kötüyüz, ben bu olan biteni bir türlü sindiremedim. Kendime saygım kalmadı. Ayrıca ablası eşimi güya sildiği ve hakaretler ettiği halde iki kez aramış ve konuşmuşlar. Eşime kısa şekilde ne yaptığımızı nasıl olduğumuzu falan sormuş eşim de anlatmış. Ben artık eşime güvenmiyorum. Ablası muhakkak hakkımda olumsuz yorumlar yapmıştır ve eşim de buna çanak tutmuştur diye düşünüyorum Yoksa neden görüşsün. Eşim bana hak veriyor ama yine de onun tarafında sanki, çünkü sinirle söylemiştir yarın öbürgün barışırız tarzında konuşuyor. Ben istemiyorum bunu. ablası hakaretler etti ve kardeşi ile aramızı bozacağına dair beni tehdit etti. Ablası ben olduğum sürece kardeşini silmiş bunu belirtti zaten ama kardeşini hala aramaktan da geri durmuyor. Bu mesele çok yıprattı bizi anlayacağınız.
Bunun dışında eşimin çeşitli borçları var. Bunları evlenmeden önce bilmiyordum. Evlendikten sonra maaşının büyük bir kısmının borçlara ve çektiği krediye gittiğini öğrendim. Krediyi de bir arkadaşına vermek için çekmiş ve arkadaşı halen ödemedi borcu. Abisinin borçları var ve onları ödedi eşim. ufak bir miktar daha borcu çıktı abisinin kıyameti kopardım ödemeyeceksin diye şu an abisi ödüyor diye biliyorum (umarım öyledir). Eşimin ufak tefek birikimleri var ve o çektiği kredi ödenmeden o birikimi de çekip kullanamıyoruz. Motoru var, artık kullanmıyor,satmak istedi abisinin borcu yüzünden haciz konulmuş satamıyoruz. Bizim de kendimize ait eşya borcu vs. var. Ödediğimiz bir ev taksidi var. Ve bu yük beni eziyor, hiçbir şey yapamamak, ben de çalışıyorum, evimize aylık toplam 6 bin tl giriyor ama hiç hayrını görmüyorum diyebilirm hep borçlara gidiyor. Bunlar da bizi yıpratıyor, eşimi de yıpratıyor haliyle. Eşim iyice ilgisizleşti, 8 aylık evliyiz ama sanki 15 senelik evliler gibiyiz, doğru dürüst ilişkimiz kalmadı, duygusal anlamda. Fiziksel olarak da yok, çok nadir oluyor ayda dört kez falan. Son zamanlarda o da kalmadı. Neden böylesin diye sürekli tartışıyoruz, borçları bahane ediyor, bununla ilgili sıkıldığını vs. kavgalarımızı bahane ediyor. Benim birikimim bileziklerim var onları kullanalım madem sonra yeniden yerine koyarız diyorum onu da kabul etmiyor, çok bunaldım artık. Ablası ile ilgili mesele yüzünden de sürekli tartışıyoruz onun bu konuyu önemsememesi, geçti gitti atık vs. tarzında konuşması beni çok üzüyor.
Kavga ettiğimiz zamanlar saatlerce ağlıyorum içim çıkana kadar onun da artık umrunda değil ağlamam üzülmem, yeter artık sus zır zır ağlamayı kes diye kızıp bağırıyor sadece....eşimden soğuyorum, hatta onunla evlendiğime pişman olmaya başladım, her açıdan sorunlu biri gibi görüyorum, benim üzülmem karşısında hiçbir şey yapmayan umrununda olmayan biri olarak görüyorum...