kendinizi sorduğunuz için lütfen kötü hissetmeyin ben de zaten uzun süredir bununla yaşıyorum o yüzden eskisi kadar değilim alıştım
annemi 11 yaşındayken kalp hastalığından babamı ise durduk yere kalbinin durması ile 14 yaşında kaybettim doktorların vadesi bu kadarmış dediğini hatırlıyorum. şu anda da 24 yaşındayım. her zaman her şeyimle kendim ilgilenmek zorundayım maalesef o yüzden yalnızlık duygum etrafımdaki insanlar artsa da geçmiyor. bir de bu sene biraz zor bir dönemden geçtim matematik öğretmeniyim ve atamamız yapılmıyor o nedenle zor bir seneydi benim için. çok stresli bir dönemdeydim ve sanırım hastalığım da buna bağlı olarak arttı. hayat benim için pek kolay olmadı, son zamanlarda da ekonomik sıkıntılar yalnızlık hissiyatı baya bir yıprattı beni