ne mümkün.. asla bırakamam onu,onları... öyle bütünleşmişiz ki bir bakışta kim kime ne anlatmak istiyorsa anlatılıyor.
amiin inşallah. gerçekten köpeklerimiz bir çok köpeğe bakarak şanslı kefedeler, yıllarca güvenli bir evde uyudular. Karanlık,yalnızlık,açlık,soğuk,sıcak,pislik,şiddet .. görmeden önlerinde mamaları suları,altlarında yatakları,oyuncakalrı saatli çıkılan mutlaka günde iki kez olan gezileri düzenli veterinerleri sonsuz sevgi ve hoşgörü ile bu yaşlara geldiler.
onlar da bize sonsuz sevgi ve sadakatle bağlı yaşadılar. onların tüm dünyaları biz olduk.
şöyle geriye dönüp baktığımda minicik el kadarlardı geldiklerinde...
ve ağlıyorlardı annelerinden ayrıldıkları için... sonra unutup bize alıştılar aradan aylar,yıllar geçti şimdi yine ağlıyorlar.. bu sefer belki de bizden ayrılacakları günler yaklaştığı için...
bir 10 sene daha yaşamazlar elbet ama yinede daha çok erken...