Ben de kızım küçükken aynı endişeleri taşıyordum. Mesela komşumun kızı vardı bülbül gibi şakıyordu 1.5 yaşındayken karşılıklı konuşabiliyordu. Benim iki kızım da o çağda anca birkaç kelime biliyorlardı. Çocuğun anneanne, babaanne, dedeleri, hala, dayı, amca, yengeler ortamında büyümesi elbette benim anne , baba, bakıcı üçgeninde büyyen çocuklarıma göre onu avantajlı kılıyor. Artı benim de yorgun olunca konuşmak istememe durumum var, ağzımı açamıyorum. Yani işten gelip gereken diyaloğu kuramıyorum. Eşim zaten çok yoğun çalışıyor... siz de bunları yaşıyorsanız çocuk biraz geriden gelecektir