arkadaşlar dediklerinize %100 katılıyorum.
eşim istersen görüşmeye bilirim dedi zaten bana. ama 40 yaşındaki adama ben ne deyim. onu kendisinin düşünmesi lazım. hem ben onun annesi yada babası değilim ki onunla bununla görüşme diye tepki vereyim. aklı kemale ermiş biri bu olaylardan sonra kendisinin düşünmesi lazım.
ama şu da bir gerçek bunlar karılı kocalı bizden hiç çıkmazlarda zırt pırt bizdelerdi. dışarı çıkarız.ana bir bakmışız onlarda bizim mekana önceden gelmişler zaten bizi bekliyorlar. çoçuklarım çoçuklarıyla, eşi benimle, benim eşim onun eşiyle sürekli vıcık vıcık.
aslında benim eşimin istediği bütün aile olarak görüşmek. fakat ilk baştan beri ben buna engel olduğum için yani. toplantılara gezilere, vb. şeylere minumum düzeyde katıldığımiçin bunlarda erkerler takılmaya başladılar.
şuanda eskiye nazaran çokkkkkkkkk rahatım. çünkü artık evime gelmeye cesaretleri yok. bizi aile olarak sürekli bir yerlere çağırmıyorlar, oğlumu da aynı zamanda. nefes alıyorum. acaba bu saatte kim geldi diye düşüncem yok
ben hep büyük konuşurdum. eşim bana bir tokat atsın çeker giderim diye,
evet dövdü, dediğini yaptım ve çektim gittim. fakat öyle ağızdan çıktığı gibi hiç birşey kolay olmuyormuş. hemen boşarım felan
yok o kadara kolay değil. 13 senenin hatrı, 2 çoçuk, her insan hayatta bir kere şansı hakeder.