- 16 Mart 2012
- 2
- 0
-
- Konu Sahibi kalbimicaldirdim
- #1
Merhaba arkadaslar...
Uzun zamandir bu siteyi takip ediyordum ama ilk defa yaziyorum çünkü derdimi paylasabilecegim kimse yok hayatimda
Ben esimle severek evlendim. Cok büyük bir ask yasadik. Ben Belçikada dogup büyüdüm o ise Türkiyede. Yani tatile geldigimizde birbirimizi gördük ve asik olduk. (Bu arada kendisi halamin ogludur)
Sonra ben Belçikaya geri döndügümde mektuplastik, mesajlastik, telefonlastik, birbirimize çok asiktik. Her yil yaz olsada kavussak diye bekliyorduk. Bu böyle 3 yil sürdü, sonra resmi nikah yaptik ve esim Belçikaya geldi (henüz imam nikahi ve dügün yapmamistik o yüzden gerçek anlamda "evli" degildik). Esimin Belçikaya geldigi zaman tam o siralar annem ve babam abimin adina bir dükkan açti ve ailemin istegi üzerine esimde orda çalismaya basladi. 1 yil boyunca sabah erkenden kalkip aksamlara kadar çalisirdi, hatta bazen gece 2-3lere kadar çalisirdi. Ama abimin tembelligi yüzünden isler iyi gitmedi, çünkü kagit kürek islerini yapmiyordu, yeterince yardimci olmuyordu, esime para vermiyorlardi, bizde yazin dügün yapmak istiyorduk o yüzden bize para lazimdi, mecburen kredi çekip esimin 1 yillik toplanmis maasini (toplam 12000 euro) ödediler ve böylelikle Türkiyeye gittik ve dügün yaptik.
Geri döndügümüzde ayri eve çiktik ve geri kalan para ile mobilya, beyaz esya falan aldik. 1700 euro kalmisti onuda abim borç istedi bizden. Verdik.
Ben o sene (2008 senesi) üniversiteye baslamistim. Esimde abimin açtigi dükkanda çalismaya devam etti. Esime dogru dürüst parasini vermedikleri için kiramizi ve ödemelerimizi ödeyemiyorduk, ev sahibi defalarca uyariyordu, ödemeler gecikmeden dolayi cezali geliyordu, ailemden kira paramizi zorlan aliyorduk, hep "para yok biz ne yapalim" deyip duruyordu annem.
Devlet bana okuyorum diye burs parasi vermisti, 3400 euro. Esim birgün eve gelmisti. "Hayirdir, bu saatte neden geldin? Dükkan ne oldu?" diye sormustum. "Sorma ya elektrik faturasini ödemedi abin o yüzden elektrikleri kestiler acil paraya ihtiyaçlari var yaziktir biz yardim edelim" dedi. Bende aileme acidigim için kabul ettim ve esim bankadan burs paramin 3000 eurosunu çekip aileme borç verdi.
Esim kagit üzerinde isçi olarak gözükmüyordu, ortak gibi bisey olarak gözüküyordu burda bagimsiz diyorlar (devlete fazla sigorta parasi vermemek için böyle ayarlamislardi bizde saf oldugumuz için itiraz etmemistik). Bu sekilde "çalisan" veya "yasayanlar" kendi sigortalarini kendileri ödüyor ve kendi emekliliklerini böylelikle kendileri "hazirliyorlar".
3 ayda bir belirli bir miktar para vermek zorundasin. Bunu vermeyi kabul ettiler çünkü normal isçi sigortasindan çok daha az bir miktardi. Kisa bir müddet sonra bunuda abim ödememeye basladi ve ödüyecez ödüyecez diyip kandirdi ailem bizi. En sonunda sart kostuk: ya kocami isçi olarak yazdirirlar yada kocam isten çikardi. Kabul ettiler ve 2011'in baslarinda esim kanunen isçi olarak yazildi. Bu süreye kadar ödenmeyen sigorta birikti birikti, üstüne faiz bindi ve en sonunda esimin adina evimize haciz memurlari geldi (ekim 2012de). Arabamizi ve evdeki elektronik esyalari yazdilar. Eger faturayi ödemezsek veya en azindan ödeme plani yapmazsak kasim 2012de haciz uygulanacakti.
Fatura: 9600 euro. Ailem para yok deyip isin içinden siyrildi. Bizde haciz memurlari ile anlastik ödeme plani yaptik. Her ay 300 euro ödüyoruz.
Tabi 2008 den 2012ye kadar çok zor günler geçirdik. Esime maasini yarim yarim verdiler, ben ikinci yil üniversitede aldigim bursu yine onlara verdim, bize olan toplam borçlari 20bin euro olmustu. 9600 euro ile birlikte 30bin oldu. Maddi nedenlerden dolayi üniversiteyi birakip ise basladim (2010da). 2011 sene sonu hamile kaldim isi biraktim. Eylül 2012 kizim dogdu. Ve haciz memurlari geldiginde ben evde yalnizdim, kizim 3 haftalikti, ben lohusaydim, hafif bir dogum sonrasi depresyonuda vardi bende... Esime haber verdim çok kizdi dükkani terk etti (daha önce aileme demisti: eger benim evime sizin yüzünüzden haciz gelirse kötü olur diye). Haaa birde abimin adinada bizim eve haciz memurlari geldi, çünkü biz salak gibi abimin adresini bizim evde gösterdik (annem rica etmisti, böylelikle annem ve babam ayda 500 euro ekstradan para alacaklardi kendileri hasta oldugu için devlet bakiyor onlari, ve abim onlarin adresinden çiksaydi maaslari artacakti, bizde iyi niyetimizden dolayi kabul ettiydik). Abimin adina haciz memurlari ikinci defa geldiginde abimin bizde yasamadigini söyledim ve defalarca uyarmamiza ragmen adresini degistirmedigini söyledim onlarda polise haber verdiler, polis abimin adresini burdan sildi.. Bütün bunlar olurken dükkan kapali bu arada, isletilmiyor, para yok, batti gibi birsey, ailem banka banka gezip para dileniyor, esim ekimde o olaydan sonra kizip dükkani terk ettikten sonra birdaha dükkana gitmedi, abimde tembel oldugu için kendi gidip çalismadi, dükkan öyle aylarca kapali durdu.
Esim bunlara bir teklif sundu. Dükkani ben alayim, zaten banada borcunuz var, geri kalan parayi size aydan aya 2000 euro olarak vereyim dedi. Aylardir satilik olan dükkan, esim istedi diye birden bire degerlendi (zaten bu yüzden birden bire annem hirs yapip para bulmaya çalisti dükkana tekrar mal alip tekrar açmak için).
Bir gün kiz kardesimin görümcesi bize bunu söyledi: Kiz kardesimin kaynatasi anneme diyorki: "Damadin dükkani almak istiyor çaliskan adam ona satsaniza". Annemin cevabi: "Hayir, biz isleticez, ben kimseye kaymak yedirtmem!" (Sanki ortada kaymak varmis gibi...)
Annem birgün bize geldiginde esimle tartistilar, esime "dükkani sen batirdin" demeye getirdi, daha önce bana da "kocan baska bir is bulsun kendine, abin böylelikle mecbur kalip dükkani isletmek zorunda kalir" demisti... Daha çok sey söyledi ama bütün bu olanlar ve söylenenler esimi ve beni çok kötü etkiledi. Evlendigimiz günden beri esimin ailemden çektikleri yüzünden esimin huyu degisti. Hele bu son olanlar çok koydu ona. Gece gündüz o çalisti dükkanda, yeri geldi borç verdi, yeri geldi maasini almadi ama sabir etti benim ailem oldugu için. Annemin dedikleri ona çok koydu... Babam dayisi olur, babamin ilgisizligi, abimin vurdum duymazligi, hepsi çok yipratti bizi. Arayip sormadilar halada arayip sormazlar nasilsiniz diye...
Bize olan borçlarinin adini bile yapmiyorlar, sanki ortada öyle bir para yokmus gibi davraniyorlar. Esim neseli espirituel pozitif sabirli iyi niyetli yardim sever sevecen bir insandi, 5 yilda sinir hastasi, asabi, nesesiz, alingan biri oldu, saçlari döküldü.. Simdi baska bir yerde is buldu Allah'a sükür, geçinip gidiyoruz ama ailemle aramiz iyi degil. Simdi tekrar çagiriyorlar esimi çalissin diye çünkü anladilar degerini ama esim ve ben bunu kabul etmiyoruz.... Ben herzaman esimden yana oldum esimi destekledim çünkü herzaman hakli olan oydu, magdur hep biz olduk... Lohusayken yasadigimiz sikintilar Allah'a çok sükür sütümü etkilemedi hala kizimi emziriyorum.. Ama ailem bunu hiç düsünmedi, ben bu konuda kendimi yalniz hissettim. Annemin umurunda degilmisim gibi hissettim (ve gerçekten böyle olduguna inaniyorum)... Evet Annem yasiyor Allah'a çok sükür ama benim hayatimda "anne sevgisi" eksik, yani bunun eksikligini çok yasadim halada yasiyorum. Son olanlardan sonra iyice sogukluk girdi araya
Bunlari durumumuzu anlayin diye anlattim çünkü baslikta bahsettigim hayal kirikligi baska bir konu...
Ben anne oldum Kocam ise baba oldu... Ama babaligi konusunda hayal kirikligina ugradim ve hala ugruyorum... Ilk dogdugu zamanlar çok yardimci oluyordu (çünkü ben gerçekten iyi degildim ve galiba bunu görüyordu) ama ben toparlaninca yardim etmemeye basladi. Yani kizimizin bakimi ile ilgili hiç birsey üstlenmek istemiyor, herseyi benim yapmami bekliyor.. Bazen uyutmak zorunda kaliyor hemen bikiyor sinirleniyor.. Eminim kizimizi çok seviyor ama birseyler eksik sanki.... Isten eve gelince kizini aliyor sariliyor öpüyor ama bu en fazla 10 dakika sürüyor sonra hemen bana veriyor yada oyun parkina birakiyor... Ya kizimin amcasi bile kizima karsi daha sevgi dolu daha sevecen daha merhametli davraniyor.. Esimin sabiri kalmadi tükendi sanki.. Mesela amcasi aglamasina dayanamaz hemen sakinlestirmeye çalisir ama kocam öyle degil, sanki ugrasmak istemiyor, vicdansizlasmis gibi... Hiç sorumluluk almak istemiyor gibi... Tuhafima gidiyor, ben onun "babaligini" böyle hayal etmemistim...
Ailemle yasadigimiz problemler benide çok etkiledi ama dünya bir yana kizim bir yana. Asla kizima yansitmam, neseli ve mutlu bir anne olmaya çalisiyorum.
Esim sinirlenince kizimin yaninda bana bagiriyor ve ben kizimin bagiran bir babasi olsun istemiyorum
Uzun zamandir bu siteyi takip ediyordum ama ilk defa yaziyorum çünkü derdimi paylasabilecegim kimse yok hayatimda
Ben esimle severek evlendim. Cok büyük bir ask yasadik. Ben Belçikada dogup büyüdüm o ise Türkiyede. Yani tatile geldigimizde birbirimizi gördük ve asik olduk. (Bu arada kendisi halamin ogludur)
Sonra ben Belçikaya geri döndügümde mektuplastik, mesajlastik, telefonlastik, birbirimize çok asiktik. Her yil yaz olsada kavussak diye bekliyorduk. Bu böyle 3 yil sürdü, sonra resmi nikah yaptik ve esim Belçikaya geldi (henüz imam nikahi ve dügün yapmamistik o yüzden gerçek anlamda "evli" degildik). Esimin Belçikaya geldigi zaman tam o siralar annem ve babam abimin adina bir dükkan açti ve ailemin istegi üzerine esimde orda çalismaya basladi. 1 yil boyunca sabah erkenden kalkip aksamlara kadar çalisirdi, hatta bazen gece 2-3lere kadar çalisirdi. Ama abimin tembelligi yüzünden isler iyi gitmedi, çünkü kagit kürek islerini yapmiyordu, yeterince yardimci olmuyordu, esime para vermiyorlardi, bizde yazin dügün yapmak istiyorduk o yüzden bize para lazimdi, mecburen kredi çekip esimin 1 yillik toplanmis maasini (toplam 12000 euro) ödediler ve böylelikle Türkiyeye gittik ve dügün yaptik.
Geri döndügümüzde ayri eve çiktik ve geri kalan para ile mobilya, beyaz esya falan aldik. 1700 euro kalmisti onuda abim borç istedi bizden. Verdik.
Ben o sene (2008 senesi) üniversiteye baslamistim. Esimde abimin açtigi dükkanda çalismaya devam etti. Esime dogru dürüst parasini vermedikleri için kiramizi ve ödemelerimizi ödeyemiyorduk, ev sahibi defalarca uyariyordu, ödemeler gecikmeden dolayi cezali geliyordu, ailemden kira paramizi zorlan aliyorduk, hep "para yok biz ne yapalim" deyip duruyordu annem.
Devlet bana okuyorum diye burs parasi vermisti, 3400 euro. Esim birgün eve gelmisti. "Hayirdir, bu saatte neden geldin? Dükkan ne oldu?" diye sormustum. "Sorma ya elektrik faturasini ödemedi abin o yüzden elektrikleri kestiler acil paraya ihtiyaçlari var yaziktir biz yardim edelim" dedi. Bende aileme acidigim için kabul ettim ve esim bankadan burs paramin 3000 eurosunu çekip aileme borç verdi.
Esim kagit üzerinde isçi olarak gözükmüyordu, ortak gibi bisey olarak gözüküyordu burda bagimsiz diyorlar (devlete fazla sigorta parasi vermemek için böyle ayarlamislardi bizde saf oldugumuz için itiraz etmemistik). Bu sekilde "çalisan" veya "yasayanlar" kendi sigortalarini kendileri ödüyor ve kendi emekliliklerini böylelikle kendileri "hazirliyorlar".
3 ayda bir belirli bir miktar para vermek zorundasin. Bunu vermeyi kabul ettiler çünkü normal isçi sigortasindan çok daha az bir miktardi. Kisa bir müddet sonra bunuda abim ödememeye basladi ve ödüyecez ödüyecez diyip kandirdi ailem bizi. En sonunda sart kostuk: ya kocami isçi olarak yazdirirlar yada kocam isten çikardi. Kabul ettiler ve 2011'in baslarinda esim kanunen isçi olarak yazildi. Bu süreye kadar ödenmeyen sigorta birikti birikti, üstüne faiz bindi ve en sonunda esimin adina evimize haciz memurlari geldi (ekim 2012de). Arabamizi ve evdeki elektronik esyalari yazdilar. Eger faturayi ödemezsek veya en azindan ödeme plani yapmazsak kasim 2012de haciz uygulanacakti.
Fatura: 9600 euro. Ailem para yok deyip isin içinden siyrildi. Bizde haciz memurlari ile anlastik ödeme plani yaptik. Her ay 300 euro ödüyoruz.
Tabi 2008 den 2012ye kadar çok zor günler geçirdik. Esime maasini yarim yarim verdiler, ben ikinci yil üniversitede aldigim bursu yine onlara verdim, bize olan toplam borçlari 20bin euro olmustu. 9600 euro ile birlikte 30bin oldu. Maddi nedenlerden dolayi üniversiteyi birakip ise basladim (2010da). 2011 sene sonu hamile kaldim isi biraktim. Eylül 2012 kizim dogdu. Ve haciz memurlari geldiginde ben evde yalnizdim, kizim 3 haftalikti, ben lohusaydim, hafif bir dogum sonrasi depresyonuda vardi bende... Esime haber verdim çok kizdi dükkani terk etti (daha önce aileme demisti: eger benim evime sizin yüzünüzden haciz gelirse kötü olur diye). Haaa birde abimin adinada bizim eve haciz memurlari geldi, çünkü biz salak gibi abimin adresini bizim evde gösterdik (annem rica etmisti, böylelikle annem ve babam ayda 500 euro ekstradan para alacaklardi kendileri hasta oldugu için devlet bakiyor onlari, ve abim onlarin adresinden çiksaydi maaslari artacakti, bizde iyi niyetimizden dolayi kabul ettiydik). Abimin adina haciz memurlari ikinci defa geldiginde abimin bizde yasamadigini söyledim ve defalarca uyarmamiza ragmen adresini degistirmedigini söyledim onlarda polise haber verdiler, polis abimin adresini burdan sildi.. Bütün bunlar olurken dükkan kapali bu arada, isletilmiyor, para yok, batti gibi birsey, ailem banka banka gezip para dileniyor, esim ekimde o olaydan sonra kizip dükkani terk ettikten sonra birdaha dükkana gitmedi, abimde tembel oldugu için kendi gidip çalismadi, dükkan öyle aylarca kapali durdu.
Esim bunlara bir teklif sundu. Dükkani ben alayim, zaten banada borcunuz var, geri kalan parayi size aydan aya 2000 euro olarak vereyim dedi. Aylardir satilik olan dükkan, esim istedi diye birden bire degerlendi (zaten bu yüzden birden bire annem hirs yapip para bulmaya çalisti dükkana tekrar mal alip tekrar açmak için).
Bir gün kiz kardesimin görümcesi bize bunu söyledi: Kiz kardesimin kaynatasi anneme diyorki: "Damadin dükkani almak istiyor çaliskan adam ona satsaniza". Annemin cevabi: "Hayir, biz isleticez, ben kimseye kaymak yedirtmem!" (Sanki ortada kaymak varmis gibi...)
Annem birgün bize geldiginde esimle tartistilar, esime "dükkani sen batirdin" demeye getirdi, daha önce bana da "kocan baska bir is bulsun kendine, abin böylelikle mecbur kalip dükkani isletmek zorunda kalir" demisti... Daha çok sey söyledi ama bütün bu olanlar ve söylenenler esimi ve beni çok kötü etkiledi. Evlendigimiz günden beri esimin ailemden çektikleri yüzünden esimin huyu degisti. Hele bu son olanlar çok koydu ona. Gece gündüz o çalisti dükkanda, yeri geldi borç verdi, yeri geldi maasini almadi ama sabir etti benim ailem oldugu için. Annemin dedikleri ona çok koydu... Babam dayisi olur, babamin ilgisizligi, abimin vurdum duymazligi, hepsi çok yipratti bizi. Arayip sormadilar halada arayip sormazlar nasilsiniz diye...
Bize olan borçlarinin adini bile yapmiyorlar, sanki ortada öyle bir para yokmus gibi davraniyorlar. Esim neseli espirituel pozitif sabirli iyi niyetli yardim sever sevecen bir insandi, 5 yilda sinir hastasi, asabi, nesesiz, alingan biri oldu, saçlari döküldü.. Simdi baska bir yerde is buldu Allah'a sükür, geçinip gidiyoruz ama ailemle aramiz iyi degil. Simdi tekrar çagiriyorlar esimi çalissin diye çünkü anladilar degerini ama esim ve ben bunu kabul etmiyoruz.... Ben herzaman esimden yana oldum esimi destekledim çünkü herzaman hakli olan oydu, magdur hep biz olduk... Lohusayken yasadigimiz sikintilar Allah'a çok sükür sütümü etkilemedi hala kizimi emziriyorum.. Ama ailem bunu hiç düsünmedi, ben bu konuda kendimi yalniz hissettim. Annemin umurunda degilmisim gibi hissettim (ve gerçekten böyle olduguna inaniyorum)... Evet Annem yasiyor Allah'a çok sükür ama benim hayatimda "anne sevgisi" eksik, yani bunun eksikligini çok yasadim halada yasiyorum. Son olanlardan sonra iyice sogukluk girdi araya
Bunlari durumumuzu anlayin diye anlattim çünkü baslikta bahsettigim hayal kirikligi baska bir konu...
Ben anne oldum Kocam ise baba oldu... Ama babaligi konusunda hayal kirikligina ugradim ve hala ugruyorum... Ilk dogdugu zamanlar çok yardimci oluyordu (çünkü ben gerçekten iyi degildim ve galiba bunu görüyordu) ama ben toparlaninca yardim etmemeye basladi. Yani kizimizin bakimi ile ilgili hiç birsey üstlenmek istemiyor, herseyi benim yapmami bekliyor.. Bazen uyutmak zorunda kaliyor hemen bikiyor sinirleniyor.. Eminim kizimizi çok seviyor ama birseyler eksik sanki.... Isten eve gelince kizini aliyor sariliyor öpüyor ama bu en fazla 10 dakika sürüyor sonra hemen bana veriyor yada oyun parkina birakiyor... Ya kizimin amcasi bile kizima karsi daha sevgi dolu daha sevecen daha merhametli davraniyor.. Esimin sabiri kalmadi tükendi sanki.. Mesela amcasi aglamasina dayanamaz hemen sakinlestirmeye çalisir ama kocam öyle degil, sanki ugrasmak istemiyor, vicdansizlasmis gibi... Hiç sorumluluk almak istemiyor gibi... Tuhafima gidiyor, ben onun "babaligini" böyle hayal etmemistim...
Ailemle yasadigimiz problemler benide çok etkiledi ama dünya bir yana kizim bir yana. Asla kizima yansitmam, neseli ve mutlu bir anne olmaya çalisiyorum.
Esim sinirlenince kizimin yaninda bana bagiriyor ve ben kizimin bagiran bir babasi olsun istemiyorum