ne yazayım bilemedimki.keşke imkanım olsada sizin bayanlar için bir kapı açsam çok üzüldüm durumunuza rabbim yardımcunız olsunBoğazımda bir düğüm ne nefes aldırıyor nede yutuluyor..
İnsanın kendi öz annesiyle olan sıkıntısına konuşsam çare olmadıysa sussam çare olmadıysa kavga ettim çare olmadıysa ne çare olurki kızlar siz söyleyin..
Kk da çoğu hatun bilir beni 2 yıl oldu boşanalı ailemle yaşıyorum. Yaşamak zorundayım çünkü çocuklarım küçük 2 ve 4 yaş. Biri kreşe gidiyor birine zorlada olsa annem bakıyor..hem maddi durum açısından hemde dul kadınsın ayrı yaşayamazsın mantığından dolayı buna mecburum..
Size sadece beni en çok yaralayan kısımları yazayım ki fazla sıkmayayım sizi;
Dün akşam işten geldim herşey gayet normal. yemek vardı yanına yoğurtlu havuç yapayım dedim tam havucu rendeliyorum annem geldi yanıma başladı söylenmeye ne yapıyormuşum niye yapıyormuşum canım istedi yemeğin yanına iyi gider diye düşündüm dedim söylenmeye devam etti.. anne bir havuç çok mu görüyorsun dedim. Ya bi git şurdan allahını seversen dedi. Elimdeki havucu bıraktım çocukları aldım odama geçtim . akşam yemeğide yemedim. Babam duydu geldi yanıma kalk kızım istediğini yap dedi. Yok baba yapmıcam dedim odamızda oturduk çocuklarla..öyle zoruma gittiki zor tuttum kendimi ağlamamak için.
Bundan tam iki gün önce oğlum abur cubur istedi çok yediği için olmaz annecim dedim açıklamamı yaptım çocuk ısrar edince annem her söze maydonoz olduğu için çocuğa çıkıştı çocukta anneme ‘seni çöpe atıcam annane dedi’ çünkü annane ile sürekli zıtlaşıyorlar tam ben müdahele edeceğim oğlum çok ayıp diye.. annem çocuğun sırtına nasıl vurduysa çocuğun kaburgası mutfak masasının köşesine geldi canı yandı.. ağlayark içeri gitti bende dedimki anne vurulacaksa bana söyle ben vurayım yapma böyle dedim (asla dövmeyi doğru bulmuyorum bu sadece annemi engellemek içindi).. vururum dedi vuramazsın anne bana söyle dedim. Çocuğa bakarken altının pisliğine elliyorum ama niye vurmuyomuşumki dedi annem..
Bu sefer babam bağırmaya başladı çocuğun bu kadar kıymetliyse si..tir git bu evden diye..sonra pişman oldu galiba tansiyonu çıktı acile gittiler ağlamaktan başka hiçbirşey yapamadım.. bu yazdıklarıma diyeceksiniz ki iki tane olay içinmi böyle hissediyorsun iki yıl içinde çok defa buna benzer şeyler yaşadım ama burda çok uzun olur hangi birini anlatayım ki..
Hergünüm böyle olaylı zehir gibi değil elbet.. böyle zehir gibide olsa eski eşimin bana çektirdiğinden iyidir.. yine annem babam sonuçta..
Nereye gideyim siz söyleyin kızlar… Boşanıp iki çocuğuyla baba evine dönmüş bir kadına söylenmelimi yoksa ben mi çok duygusalım…
Anneme ben ayrılacağım anne dediğimde ‘koca evi meydan lokması baba evi zindan lokması demişti’ sağolsun elinden geleni yapıyor zindan etmek için.. bütün bunlara rağmen geri dönmek aklıma bile gelmiyor.. normalde sigara içmiyorum ama bi sigara yaktım bir çay aldım.. öyle derdimle demleniyorum..
yazık annenlere o kadar çocuk boşanmış kız dul kızı ve torunuEn büyük ablam 19 yaşında evlendi eşi madde bagimlisiydi. Evlendiginden beri bizimleydi aslında yılın çoğu vakti. Ama eşi öldü. 29 unda dul kaldı ve kızı ile birlikte bizimle yaşamaya devam etti.
Biz 6 kızız zaten her birinin derdi başka.
Rahmetli babam da o zamanlar kalp ve sarà hastası kullandığı ilaçlar sinir yapıyor. Evde bir de hasta babaannem. Her kafadan bir ses. Çok basın derdi de çok olur malum.
O eve kızıyla dönmek nasıldır hayal edin..
Benim annem zaten çilekeş. Ömrünce rahat göremedi bir derdi bitti diğeri başladı.
Evlatları da inadına hep sorunlu evlilikler yaptılar.
Bir küçük ablam da boşandı geldi.
Haydi bakalım yaşa mutlu mesut yaşayabilirsen.
Onların psikolojisi öyle bozuk, çünkü onlar yaralı, çünkü onlar evlendi geri geldi.
Annenin psikolojisi daha bozuk aslında çünkü evlatlarının mutlu olduklarını göremedi. Biz bir yandık benim annem bin yandı.
Üstüne inan ablamlar bir dert etti anneme bin dert oldu. Yaşayıp görmemiş olsam konunu okuyup ben de yazıklar olsun hain anne baba der geçerdim belki..
Kardeş arasında kavga çıkar. Annem demeyin ona bir sey alınır diye kızardı bize. Kimseye de yaranamazdi. Hep arada kaldı kadın hep. Aslında en çok ona zindan oldu ev. Ben şahidim.
Tepesi attı, yoruldu yeğenime hakli yere kızdı belki. Sonra gitti mutfakta ağladı alındı biliyorum diye.
Babam hastaydi dedim ya hani huysuzluk ettiği dönemler olurdu. Yeğenime takılırdı sus rahat dur diye. Çocuk bu yetişkin gibi durur mu? Durmasa olay büyürdu. Ablamin gözleri dolardi. Annem dayanamaz babamla kavga ederdi.
Onlar ise gidip çalıştılar akşam hazır sofraya oturdular. Yine de annem yaranamadı. Onlar söylediler annem susamadi. En sonunda hep birlikte yine agladilar. Kimse mutlu olamadi kimse. Herkesi dinlesen herkes haklıydı.
Suçlu kimdi peki?
Bulunamadı.
Bu evde herkes mutsuz ama herkes de burada yaşamayı seçiyor.
Zordur çok çok zordur bilirim. Ama kimseyi de suclayamam ben bu konuda.
Çünkü yaşadım. Kimse kimseyi üzmek istemedi aslında. Herkes mutsuz ve mutsuzluklar böyle dile döküldü. Söylendi ve vicdan azabı çekildi gördüm.
Allah kimseyi bu acıyla sinamasin.
Baba evine dönmek evlatla sığmak çok zor.
Evladınin mutlu yuva kuramadigini görmek de çok zor ama inanin..
Inşallah geçer bu kötü günler. .
Canım bırak öyle anne ve babayı git küçük bir eve yerleş. Böyle anne ve babaya hesap vermek zorunda değilsin. Çocuklarına yazık değilmi? İçim yandı yeminle ben senin haline ağladım sen nasıl ağlamayasın. Önce bir ev tut, Bir gün anne ve baban evde değilken çık git. onlarda biraz pişman olup vijdan azabı çeksinler, anne ve baba olduklarını unutmuşlar hatırlat biraz onlara sonra ararsın onları işte " ben iyiyim dayanamıyorum sizin bana ve çocuklarıma yaptıklarınıza, hepimiz için benim ayrı evde olmam daha iyi" de. En azındn rahat rahat yemeğini yersin eğer maaşın iyiysede bir bakıcı tut. Vallahi sana yakın olaydım getir çocuklarını benim evime ben bakarım derdim. İnsanlık kalmamış yahu.Boğazımda bir düğüm ne nefes aldırıyor nede yutuluyor..
İnsanın kendi öz annesiyle olan sıkıntısına konuşsam çare olmadıysa sussam çare olmadıysa kavga ettim çare olmadıysa ne çare olurki kızlar siz söyleyin..
Kk da çoğu hatun bilir beni 2 yıl oldu boşanalı ailemle yaşıyorum. Yaşamak zorundayım çünkü çocuklarım küçük 2 ve 4 yaş. Biri kreşe gidiyor birine zorlada olsa annem bakıyor..hem maddi durum açısından hemde dul kadınsın ayrı yaşayamazsın mantığından dolayı buna mecburum..
Size sadece beni en çok yaralayan kısımları yazayım ki fazla sıkmayayım sizi;
Dün akşam işten geldim herşey gayet normal. yemek vardı yanına yoğurtlu havuç yapayım dedim tam havucu rendeliyorum annem geldi yanıma başladı söylenmeye ne yapıyormuşum niye yapıyormuşum canım istedi yemeğin yanına iyi gider diye düşündüm dedim söylenmeye devam etti.. anne bir havuç çok mu görüyorsun dedim. Ya bi git şurdan allahını seversen dedi. Elimdeki havucu bıraktım çocukları aldım odama geçtim . akşam yemeğide yemedim. Babam duydu geldi yanıma kalk kızım istediğini yap dedi. Yok baba yapmıcam dedim odamızda oturduk çocuklarla..öyle zoruma gittiki zor tuttum kendimi ağlamamak için.
Bundan tam iki gün önce oğlum abur cubur istedi çok yediği için olmaz annecim dedim açıklamamı yaptım çocuk ısrar edince annem her söze maydonoz olduğu için çocuğa çıkıştı çocukta anneme ‘seni çöpe atıcam annane dedi’ çünkü annane ile sürekli zıtlaşıyorlar tam ben müdahele edeceğim oğlum çok ayıp diye.. annem çocuğun sırtına nasıl vurduysa çocuğun kaburgası mutfak masasının köşesine geldi canı yandı.. ağlayark içeri gitti bende dedimki anne vurulacaksa bana söyle ben vurayım yapma böyle dedim (asla dövmeyi doğru bulmuyorum bu sadece annemi engellemek içindi).. vururum dedi vuramazsın anne bana söyle dedim. Çocuğa bakarken altının pisliğine elliyorum ama niye vurmuyomuşumki dedi annem..
Bu sefer babam bağırmaya başladı çocuğun bu kadar kıymetliyse si..tir git bu evden diye..sonra pişman oldu galiba tansiyonu çıktı acile gittiler ağlamaktan başka hiçbirşey yapamadım.. bu yazdıklarıma diyeceksiniz ki iki tane olay içinmi böyle hissediyorsun iki yıl içinde çok defa buna benzer şeyler yaşadım ama burda çok uzun olur hangi birini anlatayım ki..
Hergünüm böyle olaylı zehir gibi değil elbet.. böyle zehir gibide olsa eski eşimin bana çektirdiğinden iyidir.. yine annem babam sonuçta..
Nereye gideyim siz söyleyin kızlar… Boşanıp iki çocuğuyla baba evine dönmüş bir kadına söylenmelimi yoksa ben mi çok duygusalım…
Anneme ben ayrılacağım anne dediğimde ‘koca evi meydan lokması baba evi zindan lokması demişti’ sağolsun elinden geleni yapıyor zindan etmek için.. bütün bunlara rağmen geri dönmek aklıma bile gelmiyor.. normalde sigara içmiyorum ama bi sigara yaktım bir çay aldım.. öyle derdimle demleniyorum..
yazık annenlere o kadar çocuk boşanmış kız dul kızı ve torunu
her biri için ayrı üzülüyordur ailen
birde şunu diyeceğim insanlar kendi evlatlarına kendileri bağırıp çağırınca tabiki şiddeti demiyorum zoruna gitmiyor ama başkası buna kendi annesi babası da dahi olsa kaldıramıyor
peki ablalarınız ne yaptı şimdi nasıllar
Kendi hayatınızın annesi olun ve sizin icin doğru bir karar verinBoğazımda bir düğüm ne nefes aldırıyor nede yutuluyor..
İnsanın kendi öz annesiyle olan sıkıntısına konuşsam çare olmadıysa sussam çare olmadıysa kavga ettim çare olmadıysa ne çare olurki kızlar siz söyleyin..
Kk da çoğu hatun bilir beni 2 yıl oldu boşanalı ailemle yaşıyorum. Yaşamak zorundayım çünkü çocuklarım küçük 2 ve 4 yaş. Biri kreşe gidiyor birine zorlada olsa annem bakıyor..hem maddi durum açısından hemde dul kadınsın ayrı yaşayamazsın mantığından dolayı buna mecburum..
Size sadece beni en çok yaralayan kısımları yazayım ki fazla sıkmayayım sizi;
Dün akşam işten geldim herşey gayet normal. yemek vardı yanına yoğurtlu havuç yapayım dedim tam havucu rendeliyorum annem geldi yanıma başladı söylenmeye ne yapıyormuşum niye yapıyormuşum canım istedi yemeğin yanına iyi gider diye düşündüm dedim söylenmeye devam etti.. anne bir havuç çok mu görüyorsun dedim. Ya bi git şurdan allahını seversen dedi. Elimdeki havucu bıraktım çocukları aldım odama geçtim . akşam yemeğide yemedim. Babam duydu geldi yanıma kalk kızım istediğini yap dedi. Yok baba yapmıcam dedim odamızda oturduk çocuklarla..öyle zoruma gittiki zor tuttum kendimi ağlamamak için.
Bundan tam iki gün önce oğlum abur cubur istedi çok yediği için olmaz annecim dedim açıklamamı yaptım çocuk ısrar edince annem her söze maydonoz olduğu için çocuğa çıkıştı çocukta anneme ‘seni çöpe atıcam annane dedi’ çünkü annane ile sürekli zıtlaşıyorlar tam ben müdahele edeceğim oğlum çok ayıp diye.. annem çocuğun sırtına nasıl vurduysa çocuğun kaburgası mutfak masasının köşesine geldi canı yandı.. ağlayark içeri gitti bende dedimki anne vurulacaksa bana söyle ben vurayım yapma böyle dedim (asla dövmeyi doğru bulmuyorum bu sadece annemi engellemek içindi).. vururum dedi vuramazsın anne bana söyle dedim. Çocuğa bakarken altının pisliğine elliyorum ama niye vurmuyomuşumki dedi annem..
Bu sefer babam bağırmaya başladı çocuğun bu kadar kıymetliyse si..tir git bu evden diye..sonra pişman oldu galiba tansiyonu çıktı acile gittiler ağlamaktan başka hiçbirşey yapamadım.. bu yazdıklarıma diyeceksiniz ki iki tane olay içinmi böyle hissediyorsun iki yıl içinde çok defa buna benzer şeyler yaşadım ama burda çok uzun olur hangi birini anlatayım ki..
Hergünüm böyle olaylı zehir gibi değil elbet.. böyle zehir gibide olsa eski eşimin bana çektirdiğinden iyidir.. yine annem babam sonuçta..
Nereye gideyim siz söyleyin kızlar… Boşanıp iki çocuğuyla baba evine dönmüş bir kadına söylenmelimi yoksa ben mi çok duygusalım…
Anneme ben ayrılacağım anne dediğimde ‘koca evi meydan lokması baba evi zindan lokması demişti’ sağolsun elinden geleni yapıyor zindan etmek için.. bütün bunlara rağmen geri dönmek aklıma bile gelmiyor.. normalde sigara içmiyorum ama bi sigara yaktım bir çay aldım.. öyle derdimle demleniyorum..
Nasıl da doğru anlatmışsınız her iki tarafın ruh halini.ama birlikte aman alınmasın,üzülmesin diye yaşamak yerine, aileye yakın iki odalı eve çıkmak en doğrusu iki taraf içinde.En büyük ablam 19 yaşında evlendi eşi madde bagimlisiydi. Evlendiginden beri bizimleydi aslında yılın çoğu vakti. Ama eşi öldü. 29 unda dul kaldı ve kızı ile birlikte bizimle yaşamaya devam etti.
Biz 6 kızız zaten her birinin derdi başka.
Rahmetli babam da o zamanlar kalp ve sarà hastası kullandığı ilaçlar sinir yapıyor. Evde bir de hasta babaannem. Her kafadan bir ses. Çok basın derdi de çok olur malum.
O eve kızıyla dönmek nasıldır hayal edin..
Benim annem zaten çilekeş. Ömrünce rahat göremedi bir derdi bitti diğeri başladı.
Evlatları da inadına hep sorunlu evlilikler yaptılar.
Bir küçük ablam da boşandı geldi.
Haydi bakalım yaşa mutlu mesut yaşayabilirsen.
Onların psikolojisi öyle bozuk, çünkü onlar yaralı, çünkü onlar evlendi geri geldi.
Annenin psikolojisi daha bozuk aslında çünkü evlatlarının mutlu olduklarını göremedi. Biz bir yandık benim annem bin yandı.
Üstüne inan ablamlar bir dert etti anneme bin dert oldu. Yaşayıp görmemiş olsam konunu okuyup ben de yazıklar olsun hain anne baba der geçerdim belki..
Kardeş arasında kavga çıkar. Annem demeyin ona bir sey alınır diye kızardı bize. Kimseye de yaranamazdi. Hep arada kaldı kadın hep. Aslında en çok ona zindan oldu ev. Ben şahidim.
Tepesi attı, yoruldu yeğenime hakli yere kızdı belki. Sonra gitti mutfakta ağladı alındı biliyorum diye.
Babam hastaydi dedim ya hani huysuzluk ettiği dönemler olurdu. Yeğenime takılırdı sus rahat dur diye. Çocuk bu yetişkin gibi durur mu? Durmasa olay büyürdu. Ablamin gözleri dolardi. Annem dayanamaz babamla kavga ederdi.
Onlar ise gidip çalıştılar akşam hazır sofraya oturdular. Yine de annem yaranamadı. Onlar söylediler annem susamadi. En sonunda hep birlikte yine agladilar. Kimse mutlu olamadi kimse. Herkesi dinlesen herkes haklıydı.
Suçlu kimdi peki?
Bulunamadı.
Bu evde herkes mutsuz ama herkes de burada yaşamayı seçiyor.
Zordur çok çok zordur bilirim. Ama kimseyi de suclayamam ben bu konuda.
Çünkü yaşadım. Kimse kimseyi üzmek istemedi aslında. Herkes mutsuz ve mutsuzluklar böyle dile döküldü. Söylendi ve vicdan azabı çekildi gördüm.
Allah kimseyi bu acıyla sinamasin.
Baba evine dönmek evlatla sığmak çok zor.
Evladınin mutlu yuva kuramadigini görmek de çok zor ama inanin..
Inşallah geçer bu kötü günler. .
Boğazımda bir düğüm ne nefes aldırıyor nede yutuluyor..
İnsanın kendi öz annesiyle olan sıkıntısına konuşsam çare olmadıysa sussam çare olmadıysa kavga ettim çare olmadıysa ne çare olurki kızlar siz söyleyin..
Kk da çoğu hatun bilir beni 2 yıl oldu boşanalı ailemle yaşıyorum. Yaşamak zorundayım çünkü çocuklarım küçük 2 ve 4 yaş. Biri kreşe gidiyor birine zorlada olsa annem bakıyor..hem maddi durum açısından hemde dul kadınsın ayrı yaşayamazsın mantığından dolayı buna mecburum..
Size sadece beni en çok yaralayan kısımları yazayım ki fazla sıkmayayım sizi;
Dün akşam işten geldim herşey gayet normal. yemek vardı yanına yoğurtlu havuç yapayım dedim tam havucu rendeliyorum annem geldi yanıma başladı söylenmeye ne yapıyormuşum niye yapıyormuşum canım istedi yemeğin yanına iyi gider diye düşündüm dedim söylenmeye devam etti.. anne bir havuç çok mu görüyorsun dedim. Ya bi git şurdan allahını seversen dedi. Elimdeki havucu bıraktım çocukları aldım odama geçtim . akşam yemeğide yemedim. Babam duydu geldi yanıma kalk kızım istediğini yap dedi. Yok baba yapmıcam dedim odamızda oturduk çocuklarla..öyle zoruma gittiki zor tuttum kendimi ağlamamak için.
Bundan tam iki gün önce oğlum abur cubur istedi çok yediği için olmaz annecim dedim açıklamamı yaptım çocuk ısrar edince annem her söze maydonoz olduğu için çocuğa çıkıştı çocukta anneme ‘seni çöpe atıcam annane dedi’ çünkü annane ile sürekli zıtlaşıyorlar tam ben müdahele edeceğim oğlum çok ayıp diye.. annem çocuğun sırtına nasıl vurduysa çocuğun kaburgası mutfak masasının köşesine geldi canı yandı.. ağlayark içeri gitti bende dedimki anne vurulacaksa bana söyle ben vurayım yapma böyle dedim (asla dövmeyi doğru bulmuyorum bu sadece annemi engellemek içindi).. vururum dedi vuramazsın anne bana söyle dedim. Çocuğa bakarken altının pisliğine elliyorum ama niye vurmuyomuşumki dedi annem..
Bu sefer babam bağırmaya başladı çocuğun bu kadar kıymetliyse si..tir git bu evden diye..sonra pişman oldu galiba tansiyonu çıktı acile gittiler ağlamaktan başka hiçbirşey yapamadım.. bu yazdıklarıma diyeceksiniz ki iki tane olay içinmi böyle hissediyorsun iki yıl içinde çok defa buna benzer şeyler yaşadım ama burda çok uzun olur hangi birini anlatayım ki..
Hergünüm böyle olaylı zehir gibi değil elbet.. böyle zehir gibide olsa eski eşimin bana çektirdiğinden iyidir.. yine annem babam sonuçta..
Nereye gideyim siz söyleyin kızlar… Boşanıp iki çocuğuyla baba evine dönmüş bir kadına söylenmelimi yoksa ben mi çok duygusalım…
Anneme ben ayrılacağım anne dediğimde ‘koca evi meydan lokması baba evi zindan lokması demişti’ sağolsun elinden geleni yapıyor zindan etmek için.. bütün bunlara rağmen geri dönmek aklıma bile gelmiyor.. normalde sigara içmiyorum ama bi sigara yaktım bir çay aldım.. öyle derdimle demleniyorum..
Nasıl da doğru anlatmışsınız her iki tarafın ruh halini.ama birlikte aman alınmasın,üzülmesin diye yaşamak yerine, aileye yakın iki odalı eve çıkmak en doğrusu iki taraf içinde.
Zor iki küçük çocukla boşanıp babaevine sığmaya çalışmak. Allah konusahibine yardım etsin.sağlık ve hayırlı işler nasip etsin de evini kursun,ne diyelim...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?