neredeyse 6 yıl olacak, evliyim. bir de kızım var 3 yasında. evliliğimde malesef son 2 yıldır ciddi sorunlar basgöstermisti. birbiriyle geçinemeyen sürekli hır gür kavga gürültü içersinde geçen bir evlilik. esim yapı olarak benmerkezci, kavgacı sinirli geçinmesi zor biri. bense tam tersi sürekli alttan alan, duygusal asırı hassas biriyim. yani kısacası karakter olarak uyusmuyoruz. hep alttan alan idare edentaraf olmak nasıl birseydir anlatamam, çok güçlü olmaya çalıstıkça içinizde zamanla ezilen bi tarafınız bir süre sonra isyan ediyor. sessizce çığılık atıyor. iste öyle bi çığlık dönemimdeyken ben biriyle tanıstım. daha doğrusu kader bizi biraraya getirdi. önceleri tamamen dostça olan bu yakınlık sonra duygusal yakınlığa dönüstü. ayrılmayı denedik görüsmemeyi. ama olmadı. o da evli. ve iki de çocuğu var. çocukların iyiliğinin bizim aşkımızdan daha büyük olduğuna karar verdiğimiz için görüsmedik. ancak kopamadık kopamıyoruz. bu arada onunla internetten tanıstım. birbirimizi hiç görmedik. baska bir sehirde yasıyor. benim için buraya geldi ama ben görüsmedim. o da çok üstelemedi çünkü ikimizin de engelleri yasakları vardı. onu unutamıyorum, onsuzluk bana acı veriyor. ve simdi sürekli kendimi sorguluyorum. acaba ben eşimle olan durumumdan dolayı mı ona yakınlastım yoksa onun özel olusundan mı yakın hissediyorum.ama okadar benziyoruz ki birbirimize, hani derlerya ruh ikizi. onda bunu hissediyorum. inanılmaz bir uyum ve çekim var aramızda kopamıyoruz olmuyor yapamıyoruz. tam bir çıkmazdayım, duygusal olarak yıkım halindeyim. biryanda esim, yıllarımı verdiğim adam, kızım öteki yanda yeniden doğusu hissettiğim adam. öyle zor bir ikilemdeyim ki acı çekiyorum ve bu acı beni eritiyor allah kimsenin basına vermesin ama büyük te konustum zamanında esini aldatan kadınları kınadım, ama bugün benim basıma geldi. onu çok seviyorum ve onu sevdikçe esimden uzaklasıyorum. özel hayatımız karı koca iliskimiz kalmadı. kalbim sadece onun için çarpıyor. napacağım bu durumu nasıl atlatacağım, o insandan da vazgeçemiyorum. ne olur arkadaslar bana bir akıl verin. yüreğimin götürdüğü yerden korkuyorum, ama olduğum yerden de mutlu değilim. anne olmak çok zor bi duyguymuş, anne olduğum için elim kolum bağlı. kızımın mutluluğu herseyin üstünde çünkü. ama biyandan da kavga gürültünün yoğun olduğu bi evliliğin ortasında büyümesi de ona zarar veriyor.