Merhaba herkese, Ben beş ay önce nişanlımdan ayrıldım artık dayanamadım nişanı attım ama sonra pişman oldum dört ay dönsün diye uğraştım.ah ahh neler yapmadım ki ayrı şehirlerdeyiz sürekli onun iline gittim barışmak için anneme ablama arattım ama nafile ne kadar da aptalmışım.ben onun için memleketim dururken onun şehrine yakın olsun diye yakın bi Şehre atandım.bakılmakta olan bi davam var kaçakçılıkla ilgili sanığım dedi sorun etmedim özelde şu kadar maaşa çalışıyorum sen devlettesin dedi hiç takmadım(takmamda böyle şeyleri yanlış anlaşılmasın) yaptık nişanı .benimle sürekli Maaş kartını verir misin eşyaları beraber alalım muhabbeti bi gün olsun gerçekten sevildiğimi hissetmedim ama çok sevdim ilkimdi benim.seviyorum ama aşık değilim demeler yok dudağın biraz daha kalın olsaydı yok esmer olsaydın meğer bunlar eski kız Arkadaşının özellikleriymiş.benimse gözüm resmen kör olmuş her şeyin üstünü örttüm beni bu kadar eleştirmesi çok daraltıyordu beni hiç bi sosyal aktivitesi de yoktu üstelik ben ev hayatını seviyorum diyordu.her şeyin en iyisi ondaydı oysa hayatına bakıyordum maç yemek uyumak dışında hiçbir şeyi yoktu kendini çok beğenirdi.neyse benide bi buçuk sene kendine benzetti ot gibi yaşadık bu süreçte.en son ben bi şekilde patladım ve bıraktım ayrıntıya girsem çok uzun .bende özgüven eksikliği oluştu nasıl da kandım diye yedim bitirdim kendimi çünkü tek Taraflı aşk yaşamışım ben bi gün olsun eleştirmedim onu hep aynı kıyafeti giyerdi evi nemli olduğu için nem kokardı falan ama ben görmezdimki bunları çok aşıktım o da aşık olsa görmezdi zaten bunları .yaşım 27 Öğretmenim büyük boşluğa düştüm güvenenden kimseye sevmemem bi daha gibi geliyo geç mi kaldım. Hayata
