- Konu Sahibi kelebek_34
-
- #1
2 senelik evliyim bide bebeğimiz var 1 yaşında. 4 senelik de beraberlik bunları anlatıyorum çnkü çok çaresizim doğum yaptıktan snra çok yalnız kaldığımı hissettim burda kimsem yok eşimden başka ne arkadaş ne bi çevre ailem başka şehirde kızlar. doğumdan snrada bebeğin sorunlarıyla ilgilenmekten ne kendimle nede eşimle çok ilgilenebildim taki bebeğimiz 7 8 aylık olana kadar bu süreçte genelde evde hep yalnızdım eşim gelir akşam sonraları da giderdi annesigile çnkü bn çocukla ilgilenmekten onunla oturamazdım o da sıkıldığını söler çıkardı evden. bu süreçte evet yapmamam gerekirdi eşimi çok ii tanıodum çnkü ama üniversiteden bi arkadaşım bize gelicekti kız arkadaşıyla beraber hem bebeğimizi hemde biizi ziyaret etmek için ama eşimden çok çekindiğim için bi türlü söleyemedim arada arar hal hatır sorar muhabbet ederdik tlfnda havadan sudan şeyler genelde kız arkadaşıyla olan sorunlarını anlatırdı bana bnde yardım etmeye çalışırdım bu arada ayrıldı kız arkadaşıylada görüşelim fln diye konuşmaya başladık aslında 4müz görüşecektik ama onlar ayrılınca 2 ye düştü gibi oldu herneyse telefon konuşmalarımızın üstüne face de de konuşmaya başladık ama genelde geyik yapardık arada da bi buluşalım der bn bi bahane sunardım eşimden çok korktuğum için ama bnm tek aradığım biriyle konuşup deşarj olmaktı. asla ve asla duygusal anlamda bi konuşma hareket yok konuşmalarda bnm eşimi ne kadar çok sevdiğimi anlattığım konuşmalar bile var üniden çok yakın arkadaşımdı ve eşimde bn ünideyken onun ismini çok duymuştur hatta bi seferinde ayaküstü konuşup kahve bile içtik beraber ama bi gün yani bundan 4 ay önce eşim bu konuşmaları okudu demediği saymadığı şey kalmadı kesin boşanıoduk ama yalvardım yakardım af diledim affetti onun düşündüğü gibi bişii yok diye ikna ettiğimi sandım eşimi oda bna ztn öle bişi düşünsem şu an karşımda bile oturamazsın ama dua et bi çocuğumuz var dedi ve affetti bi daha böle bişi yaşanmıcak diyerek tamam dedi herşey güzel devam ederken hiç bu konuyu açmazken iki gün önceki bi tartışmanın peşine bunu açtı şşimdi bnmle konuşmuo evden gitmemi istio. bnde son çare kayınvalideme anlattım önce bni sonra onu dinledi kayınvalidem tbiki eşim haklı bn bi hata yaptım ama içimde zerre kadar bi kötülük bişi hissetmedim ama biliodum ki öğrenirse kıyamet kopar ama işte insan demekki diyorum bazen basireti mi bağlanıo bi an hiçbişi düşünemioyomu yapabiliomuş nası yaptım böle bişi bn bile şaşırıyorum buna şimdi çok kızgınmış bana bu olayı kabullenemiomuş sindiremiorum bana nası yaptı diyomuş neden görüşmek istedi buna anlam veremiorum diyomuş bide en kötüsü bnm artık onu sevmediğimi düşünüp buna inanmış gerçekten bnden soğumuş kayınvalidem de bekle eğer seviosan sn kurtarıcaksın bu evliliği onu sevdiğine sen inandırıcaksın şu an çok öfkeli ve sinirli hazmedemio diyo sakın evden ayrılmaya kalkma git dese biile gitmicem seni seviorum de bişiler yap onu inandır diyo zamanla düzelir herşey sakinleşir bunlar unutulur diyo allah verdiyse bu sıkıntıyı dua et sıkıntıda alır diyo ama bu zmn nası geçer bn ona nası davranmalıyım ne yapmam gerek inanın bilmiorum ve allah düşmanıma yaşatmasın böle bişi diyorum bn ondan daha çok kahroluorum hem onu bu kadar kırıp üzüp hayal kırıklığına uğrattığım bnm yüzümden bu durumda olduğum için hemde onun sevgisini güvenini tekrar kazanamıyacağımı düşündüğüm için nolur bişiler söyleyin boğulduğumu hissediorum artık...