Kızlar eşimle severek evlendik. Ve evlendikten 3 ay sonra uyuşturucu bağımlısı olduğunu öğrendim ( evde aparatını bularak). Başta inkar etti ama daha sonra kabul etti ve bıraktığını söyledi o maddeyi içtiği zaman uyumuyordu, uykuları düzene girdi değişti ve bi şans vermek istedim. Benim eşim sinirlendiği zaman bağırıp çağıran ve evdeki her şeyi kırıp döken bi insan ve bu evlendiğimiz günden beri böyle sinirlendiği zaman gözü hiçbir şeyi görmüyor ve kendisi de bunu kabul ediyor. Bir gün yine tartışırken sinir anında beni itip kaktı daha sonra ben boşanmayı kafama koydum ve annemlere her şeyi anlattım. Ailem arkamda durdu. Sonra kendisi ailemin evine gelerek içmediğine ve düzeleceğine dair konuşmalar yaptı inandım ve tekrar eve döndüm. Bir süre arada yine ufak tefek sıkıntılar olsa da onu sevdiğim için hepsini göz ardı ettim. Sonra hamile olduğumu öğrendim eşimin bu sırada düzenli bi işi yoktu ara ara çalışıyordu bu dönemde ben altınlarımı da verdim her türlü fedakarlığı yaptım. Sonra düzenli bi işe girdi biz bulunduğumuz yerden taşındık annemlere yakına geldik. Her şeyin iyi olacağına dair umudum vardı. Evimiz kira ve eşimin maddi sıkıntıları olduğu için bunu bana yansıtıyordu ve ben hamileyken çok stresli bir dönem geçirdim. Bana kötü davranıyordu sürekli tersliyordu. Onunda psikolojisinin normal olmadığını biliyorum. Sonra ben doğum yaptım. 1 ay annemlerde kaldım. Ben doğum yaptıktan sonra eşime karşı sanki gözümün önündeki perde kalktı. Evet doğum yaptıktan sonra kadının kendisi gibi hissedebilmesi için 2 sene geçmesini söylüyor uzmanlar ama benim hissettiklerim çok farklıydı. Eşimle çok farklı dünyaların insanlarıyız. Düşüncelerimiz yetiştirilme tarzlarımız çok farklı. Bu arada ben yakın zamanda eşimin telefondan kumar oynadığını da öğrendim. Zaten eve de geç geliyordu bu da sürekli bizim tartışma konumuzdu ve sonra ben yine annemlere gittim boşanmak için. Eşim yine gelip beni ikna etti oynamayacağına dair ikna etti ve ben yine kızımla eve geri döndüm. Ailem eşimle evlenmemi istemiyordu hep karşı geldiler ama dinlemedim buna rağmen bu zamana kadar maddi manevi hep benim ailem arkamdaydı bu arada ailemin durumu iyi bana sürekli maddi yardımda bulundular ve hala daha çocuğun kıyafet bez mama masrafını onlar karşılıyor 6 aydır. Eskiye göre eşim iyi şuan düzeldi çocuğumuza karşı da ilgili düzenli işe gidip geliyor ama benim eşime karşı güvenim yok kızlar. Bizim beraber yaptığımız sayılı aktivitelerimiz vardır kendisi genelde çıkar arkadaşlarıyla buluşur gezer. Evde olduğu zamanda televizyon izler. Oturup sohbet muhabbet etmeyiz Anlayacağınız karı koca ilişkimiz kalmadı (cinselliği kendisi istediği için devam ediyor) Ben bu hayallerle evlenmemiştim. Eşime karşı ne tahammülüm kaldı ne de sevgim. Boşanmak istiyorum ama ne onu kızından ayırmaya gönlüm razı ne de kızımı ondan. Kızımı alıp götürür kaçırır bana göstermez diye de çok korkuyorum. Ama ben mutsuzum. Ne yapacağımı şaşırdım daha yaşım çok genç ve bir ömür böyle mutsuz bi evliliği sürdüremem. Kendime de yazık. Anlayacağınız çook ikilemdeyim. Boşanma konusunda ailem her zaman arkamda kapıları da bana açık o yönden şanslıyım. Ama korkularım var. Siz benim yerimde olsanız napardınız ?