- 29 Aralık 2010
- 8.416
- 23.875
- 548
- Konu Sahibi Mihail Zoscenko
- #1
Başlıkta da yazdığım gibi kızlar, son zamanlarda iyice rahatsız olmaya başladım bu durumdan.
Ben normalde öyle kin tutan biri değilim, insanlara da art niyetle yaklaşmamaya çalışırım. Fakat son zamanlarda insanlara karşı kendi kendimi doldurmaya başladığımı fark ettim hiç hoşuma gitmiyor bu
Mesela çok basit günlük bir sorun yaşadım birisiyle diyelim. Normalde umursamazdım bile, fakat şimdi o kişiye karşı kinleniyorum, kafamda resmen senaryo kurup kurup onunla kavga ediyorum. Hele hele o anda cevabını veremediysem altta kalmışlık psikolojisine giriyorum, içimde o kişiyle sürekli hayali kavgalar edip kendi kendimi dolduruyorum. Daha kötüsü ortada fol yok yumurta yokken soğuk davranmaya başlıyorum, haklı olsam bile haksız duruma düşüyorum resmen. Bir kaç kez oldu bu durum.
Hepsini geçtim çok komik bişey bu ya. Bir de kendime yediremiyorum böyle düşünmeyi hem bu negatif hisler ruhumu ağırlaştırıyor, hem de o nefret ettiğim fesat insanlar gibi mi olacağım ben ya uff
Nasıl önüne geçebilirim bu hissin? Kendi kendimi saçma sapan doldurmayı nasıl önleyebilirim? Eskisi gibi hafif olmak istiyorum ben.
Bileniniz vardır yakın zamanda boşandım, allaha şükür büyük yıpranmalar yaşamadım bu süreçte ama içimde eski eşime karşı dinmeyen bir öfke var (ki normalde kolay kolay öfkelenmem sakin biriyim). Sanırım içimdeki bu öfkeyi başkalarına da yansıtmaya başladım. Tahmin sadece, ne oldu bana bilmiyorum
Ben normalde öyle kin tutan biri değilim, insanlara da art niyetle yaklaşmamaya çalışırım. Fakat son zamanlarda insanlara karşı kendi kendimi doldurmaya başladığımı fark ettim hiç hoşuma gitmiyor bu
Mesela çok basit günlük bir sorun yaşadım birisiyle diyelim. Normalde umursamazdım bile, fakat şimdi o kişiye karşı kinleniyorum, kafamda resmen senaryo kurup kurup onunla kavga ediyorum. Hele hele o anda cevabını veremediysem altta kalmışlık psikolojisine giriyorum, içimde o kişiyle sürekli hayali kavgalar edip kendi kendimi dolduruyorum. Daha kötüsü ortada fol yok yumurta yokken soğuk davranmaya başlıyorum, haklı olsam bile haksız duruma düşüyorum resmen. Bir kaç kez oldu bu durum.
Hepsini geçtim çok komik bişey bu ya. Bir de kendime yediremiyorum böyle düşünmeyi hem bu negatif hisler ruhumu ağırlaştırıyor, hem de o nefret ettiğim fesat insanlar gibi mi olacağım ben ya uff
Nasıl önüne geçebilirim bu hissin? Kendi kendimi saçma sapan doldurmayı nasıl önleyebilirim? Eskisi gibi hafif olmak istiyorum ben.
Bileniniz vardır yakın zamanda boşandım, allaha şükür büyük yıpranmalar yaşamadım bu süreçte ama içimde eski eşime karşı dinmeyen bir öfke var (ki normalde kolay kolay öfkelenmem sakin biriyim). Sanırım içimdeki bu öfkeyi başkalarına da yansıtmaya başladım. Tahmin sadece, ne oldu bana bilmiyorum
Ben ringe çıkıp ağız burun kırıyorum bile ne diyorsunuz. Baba hobisi olunca kızına da yansıyor uzak doğu spor sanatları 
bizim hormonlari yola getirmek 
