Bunu değiştirin zaten, çünkü inatlaşmışsınız ve o inatlaşma kolay kolay düzelmez. Bu bakıcı ile gitmez artık. Her yaptığı batacak size. Yalnız bir dahaki bakıcıda, bazen de onun doğrularını kabul edin. Temel şeyleri söylersiniz ama sonuçta sorumluluğunu verdiğiniz iş için ona yetki de vermeniz lazım. İş hayatındaki gibi. Müdürünüz size bir iş verdi diyelim ve her ayrıntısını kendi planlıyor, sizin fikirlerinizi değil kendi fikirlerini motamot uygulamanızı istiyor. Al sen yap dersiniz. Onun gibi. Sonuçta o işi o yapacak; maalesef ki bebeğinize siz değil o bakacak. Elbet sizin dediklerinizi yapmak zorunda ama onun da bir özgürlük alanı olmalı. Yani parasını veriyorum herşeyi aynen benim sitediğim gibi yapmak zorunda diye düşünürseniz, işini severek yapmasını bebeğinize bakım yaparken mutlu olmasını sağlayamazsınız. En önemli şey bebeğinize bakarken mutlu olması bakan kişinin. Yoksa hayat ikiniz için de zor olur. Yanlış anlamayın iyi niyetle yazıyorum, ama mesela bir konunuzu okudum, yoğurt çorbası ile ilgili. Yoğurt çorbasında yumurta olması ya da olmaması çok da önemli değil. Ben olsam bu konuyu buraya konu açacak kadar takmaz, bebeğime bakan kişi (anneanne ya da bakıcı) bu konuda konuşmazdım bile. Nasıl biliyorsa öyle yapsın. Bir yumurta altı üstü, "eli farklı olanın tadı farklı olur" diye atasözü bile var. Sizin iyiliğiniz için söylüyorum; biraz daha geniş olun. Benim annem ilk geldiğinde (normalde ben pimpirikli bir insanımdır) eski huyumu bebek konusunda da sürdüreceğimi düşündüğü için tedirgindi, ben de bazı şeyleri annemi kırmadan nasıl söyleyeceğimi düşündüğüm için tedirgindim. İlk hafta bir konuda atıştık. Anne kız olmanın güzel yanı bu atışmanın hemen tatlıya bağlanması ama bir de zorluğu var bakıcıya söylediğiniz gibi "şunu yap bunu yap" demek daha zor anneye ya da kayınvalideye. Sonra baktım ki yanlış yapıyorum. Sorumluluk onda, hayati konular olmadıktan sonra ona da kendi tercihlerini uygulama alanı bırakmam lazım. Şimdi hiç karışmam, sadece sorarım ne yediğini, o da öğlen yemediği gıda türünü akşam vermek için. Öğlen sebze, et ya da tahıllı çorbadan hagisini yemediyse, akşama onu veriyoruz yemekte.
Mesela bugün akşamdan peyniri suya koymayı unuttuğumuz için kahvaltıda tuzlu peynir vermiş annem. Ben olsam vermezdim. Ya bekletir tuzunu akıtırdım, ya tuzsuz lor ya da labne aldırırdım, hiç olmadı peynir vermezdim bugün. Tuz konusunda ben katıyım, ama annem vermiş. Napayım? Bunu kafaya takmanın bunun için inatlaşmanın bana da anneme de bebeğime de faydası yok.
Demek istediğim anneniz bile baktığında mutlaka birçok şey olacak kafanıza yatmayan, hatta birkaç ay sonra kendi yaptıklarınızın bile bir kısmını yanlış bulacaksınız. Bunlar içini yeni bakıcınızla da inatlaşma yaşamayın ki bir daha değiştirmek zorunda kalmayın. Sürekli değişiklik bebeğinizi yorar.
Umarım yanlış anlaşılmadım. Sevgiler.