Kızımda uyaran eksikliği varmış

Merhaba kızım 3 gün sonra 26 aylık olacak. 7-15 ay arası çok çizgi film izletmek mecburiyetinde kaldım. Ama bir yandan da çok ilgiliydim. Şüphelerim 16. Ayda başladı ismine bakmıyordu işaret etmiyordu. Yaşadığım yerde bir pedegoğa götürdüm inceledi birkaç test yaptı yani bize gelişimi ile ilgili,yaptığı ve yapamadığı şeylerle ilgili sorular sordu. Sonuçta da kızınızın hiçbir şeyi yok çok küçük daha benlik algısının yüksek olduğu bir dönemde başına buyruk umursamaz olması normal aynı zamanda dikkat süresi bu aylarda çok düşük olur çocukların dedi. Biz de içimiz rahatlamış bir vaziyette evimize geldik çizgi filmi kestik 4 ay hiç izletmedik çizgi film. Sonra günde yarım saat-1 saat mecbur kaldıkça açtık. 24 aylık olduğunda aşıları ve rutin kontrolleri için sağlık ocağına gittik oradaki hemşire kızımın çok başına buyruk davranışları olduğunu söyledi aynı zamanda bu süreçte arkadaşlarımızda kızımızın çok umursamaz olduğunu söylüyorlardı. İnsanlara çok yaklaşmaz biri onla oynarsa ilgilenirse yanaşır. 5-6 kelimesi var geçtiğimiz aylarda daha çoktu . Neyse ben de bunların üzerine çocuk gelişim uzmanına gittim hastanede. Ordada kızım hiç doktorla ilgilenmedi çok ismine bakmadı komut almadı. Küpleri ğst üste 3, gösterişinde koydu ve devirdi. Doktor top verdi bana at dedi başka taraflara attı ya da bana attı, sonra doktor otizm var da diyemiyorum yok da dedi çok arada bir çocuk dedi 1 ay sonra tekrar gelin ilgilenin tv izlemesin dedi. Neyse bizde kreşe verelim dedik eşim kreşe şüphelerimizden bahsetti kreşteki pdr uzamanı da ilk gün sınıfta incelemiş ya uyaran eksikliği ya atipik otizm dedi. Biz de durmadık iyi bir çocuk psikiyatrisine götürdük kızımı inceledi oyun oynamasına baktı bizi sırayla odadan çıkarttı tepkisne baktı. Atipik otizme çok uzak uyaran eksikliği dedi. Bol bol ilgilenin televizyonu komple kesin sadece çizgi film değil çocuk uyanıkken siz de izlemeyin dedi. 2 hafta olacak komple kapattık tvyi özel eğitime başlattık haftanın 5 günü 40 ar dk özel eğitim alıyor. Evde devamlı konuşuyorum kızımla oyunlar oynuyorum işlerimi o uyurken yapıyorum kalan kalıyor. Sık sık parka gidiyoruz. Özel eğitim öğretmeni de otizm diyemiyorum göz teması var tepki var takıntı yok tekrarlayan hareketler yok. Oyunları güzel oynuyor taklidi iyi. Kelimeleri var ağzında kelimeler söylüyor yakında konuşacak gibi diyor. 2 haftada kızım biraz ilerleme kaydetti ismine daha çok bakıyor,işaret çok nadir de olsa ediyor komutu azdı yani otur kalk gel öp çak alkış yat koş al ver komutlarını alıyordu zaten balonu getir bana ver komutunu falan aldı bi kaç gündür. Ama yaşıtları gibi değil ben anlıyorum. Bazı yaşıtları ile aynı ama bazılarıyla değil. Çocuğu uyaran eksikliğini yaşamış düzelmiş, ya da şuan yaşayanlar ya da bilgisi olan uzmanlar bana yardımcı olabilir mi ne kadar sürede düzelir yaşıtlarını yakalar. Özel eğitim öğretmeni kreşe şuan hazır olmadığını hazır olduğunda bizi bilgilendireceğini söyledi bizde kreşten aldık. Her gün özel eğitime gidiyor kendi imkanlarımızla aldırıyorux rapor vermeyebilirler dedi psikiyatrimiz aynı zamanda ben geleceği için aldırmak istemiyorum zaten. Bu durum ne kadar zamanda geçecek bilen biri yazabilir mi acaba içimiz içimizi yiyor çok üzülüyoruz. Keşke diyorum hiç tv açmasaydık ama işte bişey olmaz bişey olmaz dedik zamanında etrafımızdaki her çocuk izliyor dedik. Kızımız kucaktan inmek istemiyordu o aralar eşim ev işleri yemek konusunda çok anlayışsızdır tek başımaydı işim oldukça çizgi film açtım sonra alıştı açmayınca yıktı ortalığı mecbur kaldık açtık. Bir de 4 aydır falan ikinci azı dişleri çıkıyor gibi daha hala gözükmemiş dişi ama çok sıkıntı çekiyor bu yüzden elleri hep dişinde ağlıyor acı çeker gibi herşeyi ağzına sokup diş etlerini kaşıtıyor o da mı etkiliyor acaba her dişi zor çıktı sıkıntı şekilde. Kızım şuan 26 aylık yardımcı olursanız çok mutlu olurum

Okurken eşinize çok kızdım. Bir gün tatlisini yemese ya da 3 çesit yemek yerine makarna yese ölür müydü? Keşke sizde yemek yaparken çocuğunuzu yanınıza alıp öyle yapsaydınız. Bak şimdi soğan doğruyorum bak şimdi biber dogruyorum gibi konuşsaydıniz. Ama hiçbir şey için geç değil bence belki yasitlarindan biraz daha geç olacak ama olsun zararın neresinden dönseniz kardır. Bu süreçte bebeğinizle bol bol ilgilenin kitap okuyun , onunla konuşun. Bence en önemlisi ev işlerine onu da dahil edin . Mesela siz yerleri süpürürken o da gırgır yapsın gibi . Hem eşiniz sorun yapmaz hem de kızınız için iyi olur

doriko .!.:

Okurken eşinize çok kızdım. Bir gün tatlisini yemese ya da 3 çesit yemek yerine makarna yese ölür müydü? Keşke sizde yemek yaparken çocuğunuzu yanınıza alıp öyle yapsaydınız. Bak şimdi soğan doğruyorum bak şimdi biber dogruyorum gibi konuşsaydıniz. Ama hiçbir şey için geç değil bence belki yasitlarindan biraz daha geç olacak ama olsun zararın neresinden dönseniz kardır. Bu süreçte bebeğinizle bol bol ilgilenin kitap okuyun , onunla konuşun. Bence en önemlisi ev işlerine onu da dahil edin . Mesela siz yerleri süpürürken o da gırgır yapsın gibi . Hem eşiniz sorun yapmaz hem de kızınız için iyi olur

Genişletmek için tıkla...

Değerli yorumunuz için çok teşekkür ederim. Kızım o dönem asla kucağımdan inmek istemezdi önüne oyuncaklar koyardım mutfakta ama max 10 dk oyalanırdı gene beni isterdi. O yüzden çok zorlanırdım bu yüzden de çizgi film açtım açmaz olaydım bilseydim bunları yasayacağımı hiç acmazdım

Annelik zor bir şey. Bazen çocuğu babasından hatta kendinizden bile korumanız gerekiyor. Tüm hayatınızı, düzeninizi bırakıp bir günde tamamen ona endekslenmeniz gerekiyor. Gerekirse babasına, akrabalarınıza rest çekmeniz gerekiyor. Toplumumuz ekran bağımlısı. Buna anneler de dahil. Dürüstçe kendimizle yüzleşip evladımızı kendimizden bile sakınmalıyız. Siz şimdi elinizden geleni yapacaksınız, inşallah çabucak düzelir.

bernaayaz .!.:

Annelik zor bir şey. Bazen çocuğu babasından hatta kendinizden bile korumanız gerekiyor. Tüm hayatınızı, düzeninizi bırakıp bir günde tamamen ona endekslenmeniz gerekiyor. Gerekirse babasına, akrabalarınıza rest çekmeniz gerekiyor. Toplumumuz ekran bağımlısı. Buna anneler de dahil. Dürüstçe kendimizle yüzleşip evladımızı kendimizden bile sakınmalıyız. Siz şimdi elinizden geleni yapacaksınız, inşallah çabucak düzelir.

Genişletmek için tıkla...

Çok haklısınız inanın o kadar çok pişmanımki tv izlettiğim için. Kızım için elimden geleni yapacağım inşallah düzelecek. Yorumunuz için çok teşekkür ederim

Oğlum 11 aylıkken 5-6 kelimesi vardı be günde yarım saat (tek seferde değil ) tv izliyordu , bende mecburdum bir kızım da var ergenlik döneminde ve yardım edecek kimsem yok , o dönem oğlum söylediği kelimeleri söylememeye başladı sonra etrafında dönüyordu falan çok panikledim tv yi tamamen kestik , biz de izlemiyoruz artık , zaten kitaplara bakardık ama daha da arttırdık, bir şey sormak istediği zaman benim işaret parmağımı tutup gösterirdi ( kızımda yapıyordu ) 15 aylık şu an 25 kelimesi var bilinçli , tv siz çok zor evet , oğlum uyuduğunda kaç kere ağladığımı hatırlıyorum çünkü hiç bir şey yapamıyordum ne kahvaltı ne çay ne temizlik . Ama şu an diyorum ki iyi ki tv yi çıkarmışız hayatımızdan, alıştım bu rutine , çok güzel oyuncaklar var oyalanabileceği çok güzel kitaplar var . Ben kızınızda bir şey olduğunu sanmıyorum sadece işaret etmiyor dediniz onun üzerine gidebilirsiniz

Nemesis13 .!.:

Oğlum 11 aylıkken 5-6 kelimesi vardı be günde yarım saat (tek seferde değil ) tv izliyordu , bende mecburdum bir kızım da var ergenlik döneminde ve yardım edecek kimsem yok , o dönem oğlum söylediği kelimeleri söylememeye başladı sonra etrafında dönüyordu falan çok panikledim tv yi tamamen kestik , biz de izlemiyoruz artık , zaten kitaplara bakardık ama daha da arttırdık, bir şey sormak istediği zaman benim işaret parmağımı tutup gösterirdi ( kızımda yapıyordu ) 15 aylık şu an 25 kelimesi var bilinçli , tv siz çok zor evet , oğlum uyuduğunda kaç kere ağladığımı hatırlıyorum çünkü hiç bir şey yapamıyordum ne kahvaltı ne çay ne temizlik . Ama şu an diyorum ki iyi ki tv yi çıkarmışız hayatımızdan, alıştım bu rutine , çok güzel oyuncaklar var oyalanabileceği çok güzel kitaplar var . Ben kızınızda bir şey olduğunu sanmıyorum sadece işaret etmiyor dediniz onun üzerine gidebilirsiniz

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim evet işaret etmiyor ve çok umursamaz bazen bakar seslenince hatta genelde bakar ama bazen de bakmaz. Gözün nerde burnun nerde desem göstermez. Komut da az alıyor mesela al bunu babana götür desem yapmaz. Bilmiyorum özel eğitime başladık tv kesinlikle açılmıyor 1 aydır güzel gelişmeler var bian önce bir toparlasa dünyalar benim olacak. Yorumunuz için çok teşekkürler

gzm9995 .!.:

Merhaba kızım 3 gün sonra 26 aylık olacak. 7-15 ay arası çok çizgi film izletmek mecburiyetinde kaldım. Ama bir yandan da çok ilgiliydim. Şüphelerim 16. Ayda başladı ismine bakmıyordu işaret etmiyordu. Yaşadığım yerde bir pedegoğa götürdüm inceledi birkaç test yaptı yani bize gelişimi ile ilgili,yaptığı ve yapamadığı şeylerle ilgili sorular sordu. Sonuçta da kızınızın hiçbir şeyi yok çok küçük daha benlik algısının yüksek olduğu bir dönemde başına buyruk umursamaz olması normal aynı zamanda dikkat süresi bu aylarda çok düşük olur çocukların dedi. Biz de içimiz rahatlamış bir vaziyette evimize geldik çizgi filmi kestik 4 ay hiç izletmedik çizgi film. Sonra günde yarım saat-1 saat mecbur kaldıkça açtık. 24 aylık olduğunda aşıları ve rutin kontrolleri için sağlık ocağına gittik oradaki hemşire kızımın çok başına buyruk davranışları olduğunu söyledi aynı zamanda bu süreçte arkadaşlarımızda kızımızın çok umursamaz olduğunu söylüyorlardı. İnsanlara çok yaklaşmaz biri onla oynarsa ilgilenirse yanaşır. 5-6 kelimesi var geçtiğimiz aylarda daha çoktu . Neyse ben de bunların üzerine çocuk gelişim uzmanına gittim hastanede. Ordada kızım hiç doktorla ilgilenmedi çok ismine bakmadı komut almadı. Küpleri ğst üste 3, gösterişinde koydu ve devirdi. Doktor top verdi bana at dedi başka taraflara attı ya da bana attı, sonra doktor otizm var da diyemiyorum yok da dedi çok arada bir çocuk dedi 1 ay sonra tekrar gelin ilgilenin tv izlemesin dedi. Neyse bizde kreşe verelim dedik eşim kreşe şüphelerimizden bahsetti kreşteki pdr uzamanı da ilk gün sınıfta incelemiş ya uyaran eksikliği ya atipik otizm dedi. Biz de durmadık iyi bir çocuk psikiyatrisine götürdük kızımı inceledi oyun oynamasına baktı bizi sırayla odadan çıkarttı tepkisne baktı. Atipik otizme çok uzak uyaran eksikliği dedi. Bol bol ilgilenin televizyonu komple kesin sadece çizgi film değil çocuk uyanıkken siz de izlemeyin dedi. 2 hafta olacak komple kapattık tvyi özel eğitime başlattık haftanın 5 günü 40 ar dk özel eğitim alıyor. Evde devamlı konuşuyorum kızımla oyunlar oynuyorum işlerimi o uyurken yapıyorum kalan kalıyor. Sık sık parka gidiyoruz. Özel eğitim öğretmeni de otizm diyemiyorum göz teması var tepki var takıntı yok tekrarlayan hareketler yok. Oyunları güzel oynuyor taklidi iyi. Kelimeleri var ağzında kelimeler söylüyor yakında konuşacak gibi diyor. 2 haftada kızım biraz ilerleme kaydetti ismine daha çok bakıyor,işaret çok nadir de olsa ediyor komutu azdı yani otur kalk gel öp çak alkış yat koş al ver komutlarını alıyordu zaten balonu getir bana ver komutunu falan aldı bi kaç gündür. Ama yaşıtları gibi değil ben anlıyorum. Bazı yaşıtları ile aynı ama bazılarıyla değil. Çocuğu uyaran eksikliğini yaşamış düzelmiş, ya da şuan yaşayanlar ya da bilgisi olan uzmanlar bana yardımcı olabilir mi ne kadar sürede düzelir yaşıtlarını yakalar. Özel eğitim öğretmeni kreşe şuan hazır olmadığını hazır olduğunda bizi bilgilendireceğini söyledi bizde kreşten aldık. Her gün özel eğitime gidiyor kendi imkanlarımızla aldırıyorux rapor vermeyebilirler dedi psikiyatrimiz aynı zamanda ben geleceği için aldırmak istemiyorum zaten. Bu durum ne kadar zamanda geçecek bilen biri yazabilir mi acaba içimiz içimizi yiyor çok üzülüyoruz. Keşke diyorum hiç tv açmasaydık ama işte bişey olmaz bişey olmaz dedik zamanında etrafımızdaki her çocuk izliyor dedik. Kızımız kucaktan inmek istemiyordu o aralar eşim ev işleri yemek konusunda çok anlayışsızdır tek başımaydı işim oldukça çizgi film açtım sonra alıştı açmayınca yıktı ortalığı mecbur kaldık açtık. Bir de 4 aydır falan ikinci azı dişleri çıkıyor gibi daha hala gözükmemiş dişi ama çok sıkıntı çekiyor bu yüzden elleri hep dişinde ağlıyor acı çeker gibi herşeyi ağzına sokup diş etlerini kaşıtıyor o da mı etkiliyor acaba her dişi zor çıktı sıkıntı şekilde. Kızım şuan 26 aylık yardımcı olursanız çok mutlu olurum

Genişletmek için tıkla...

Senelerdir 6 psikolog 4 psikiyatrist gezmiş ve yıpranmış biri olarak cevap vereyim.
Öncelikle kızınızla bol bol ilgilenin ve güveneceğiniz tek doktorla ilerleyin, sürekli farklı doktorların önerdiği eğitimlere, terapilere götürüp deneme tahtası yapmayın yavrunuzu.
ben iyi terapisti 6.kiside bulabildim. Psikoloji dalı da malesef para tuzağı, iyisini bulana kadar boş boş savruluyor insan.
Oğluma bir psikiyatri asperger tanısı koydu, eminim dedi.
Sonra bir profesöre götürdük onun emin olduğundan biz de emin olmak için. aspergerle alakası yok, zihin kuramı özel eğitimleri aldırın dedi. Zihin kuramı eğitimi veren psikolog tek seans verdi, bunun öyle bir sorunu yok dedi. Sinirleriniz bozulmaya başladı değil mi
Bir ay önce başka bir psikiyatriste götürdük, baya övülen bir isim.
Ötekilerin nedense hiç aklına gelmeyen wisc 4 testi istedi. Tabi bu sırada olmayan paraları döküyoruz doktorlara, hesabımda 4 kredi var sırf bu nedenle kullanılmış.
İki gün önce rapor sonucu geldi.
Toplumun "%92 sinden daha önde, Üstün zekalı çıkmıştır." yazıyor raporda.
Düşünün bu çocuğa zihin kuramı dersi aldırdılar bize.
Bizim sorunuz oğlumun sosyalleşememesi idi. En azından artık nedenini biliyoruz, ona göre ilerleyeceğiz.

Kısacası, Allah yardımcınız olsun. Zor bir süreç var önünüzde. Doğru teşhis konulmalı ki tedavi cevap versin.
Siz de şimdiden birçok doktor gezmişsiniz, umarım iyi bir doktora denk gelir, onunla ilerlersiniz.
Minik kızınızı öpüyorum.

Çok uzun oldu ama eklemeden geçemeyeceğim. Psikolog mutlaka "klinik psikolog" olsun, Herkes psikologum diyor, fiyatları da daha uygun olunca cazip geliyor. Ben orda da zaman kaybettim. Siz yapmayın.

Sourlife .!.:

Senelerdir 6 psikolog 4 psikiyatrist gezmiş ve yıpranmış biri olarak cevap vereyim.
Öncelikle kızınızla bol bol ilgilenin ve güveneceğiniz tek doktorla ilerleyin, sürekli farklı doktorların önerdiği eğitimlere, terapilere götürüp deneme tahtası yapmayın yavrunuzu.
ben iyi terapisti 6.kiside bulabildim. Psikoloji dalı da malesef para tuzağı, iyisini bulana kadar boş boş savruluyor insan.
Oğluma bir psikiyatri asperger tanısı koydu, eminim dedi.
Sonra bir profesöre götürdük onun emin olduğundan biz de emin olmak için. aspergerle alakası yok, zihin kuramı özel eğitimleri aldırın dedi. Zihin kuramı eğitimi veren psikolog tek seans verdi, bunun öyle bir sorunu yok dedi. Sinirleriniz bozulmaya başladı değil mi
Bir ay önce başka bir psikiyatriste götürdük, baya övülen bir isim.
Ötekilerin nedense hiç aklına gelmeyen wisc 4 testi istedi. Tabi bu sırada olmayan paraları döküyoruz doktorlara, hesabımda 4 kredi var sırf bu nedenle kullanılmış.
İki gün önce rapor sonucu geldi.
Toplumun "%92 sinden daha önde, Üstün zekalı çıkmıştır." yazıyor raporda.
Düşünün bu çocuğa zihin kuramı dersi aldırdılar bize.
Bizim sorunuz oğlumun sosyalleşememesi idi. En azından artık nedenini biliyoruz, ona göre ilerleyeceğiz.

Kısacası, Allah yardımcınız olsun. Zor bir süreç var önünüzde. Doğru teşhis konulmalı ki tedavi cevap versin.
Siz de şimdiden birçok doktor gezmişsiniz, umarım iyi bir doktora denk gelir, onunla ilerlersiniz.
Minik kızınızı öpüyorum.

Çok uzun oldu ama eklemeden geçemeyeceğim. Psikolog mutlaka "klinik psikolog" olsun, Herkes psikologum diyor, fiyatları da daha uygun olunca cazip geliyor. Ben orda da zaman kaybettim. Siz yapmayın.

Genişletmek için tıkla...

Merhaba mesajınızı çok geç gördüm kusura bakmayın lütfen kızımda ufak da olsa ilerlemeler var artık psikiyatri doktor vs gezmiyorum otizm ya da değil bir problem var tanıya takılmıyorum aldırabildiğim kadar eğitim aldırıyorum evde kendim de destekliyorum. Şimdi de beslenmesini düzenleyeceğim gluten ve kazeini komple hayatımızdan çıkartıyorum. Bir de bu şekilde devam edelim annelik çok zor evladına çare olmak için her yolu deniyor insan. Ama inanıyorum ki hersey düzelecek çünkü çok aktif sosyal ve herseyin farkında olan bir çocuğum var diğer birkaç sorunun da geçeceğini düşünüyorum. Rabbimin izniyle inşallah. Değerli yorunumuz için çok teşekkürler çok haklısınız insan bu tarz durumlarda ordan oraya savruluyor ve tam tanı vs koyulamayınca aklında hep soru işareti oluyor. Rabbim sağlık versin gerisi hallolur inşallah

Merhabalar yazdıklarınızı okudum benim de kızım var şuan 25 aylık. Sizin kızınız kadar şiddetli olmasa da bizde de aynı sorunlar vardı ismine tepki vermeme, komut almama, göz teması kurmama ( veya çok kısa süreli kurma) ya da size bakarken birden bire gözlerinin dalması vb. Biz de geçen ay çocuk psikiyatristine gittik. Gelişim testi yaptırdık hicbi komutu yerine getirmedi ve testten kaldık tabiki. Fakat sizin de yaptığınız gibi biz de şuan bir aydır TV telefonu kestik ve daha ilk gunlerden baslayarak inanılmaz gelişme kaydettik. Dün kontrolümüz vardı ve gelişim testinde her şeyi yerine getirdi ve gelişimin normal olduğunu söylediler. Yalnızca kızımda şuan elektrik süpürgesi gibi yüksek seslerden korkma ve bazen komutları iki ya da üç sefer tekrarlayinca yerine getirdiği için psikiyatrist bu beni düşündürdü fakat bu bizi kesin bir teşhise götürmez üç dört ay sonra tekrar görüşelim dedi. Biz de sık sık parka gidiyoruz mümkün olduğunca sosyallestirmeye çalışıyoruz . Bir yandan da kreş araştırıyoruz. Yalnız şuna dikkat edin dedi doktor, kreşte arkadaşlarıyla mi oynuyor yoksa bi köşede bir oyuncağa takılıp bütün gün tek başına mi oynuyor bunu mutlaka takip edin dedi. Bir de bir aktivite kitabı önerdi bize. " Riskli bebek ve küçük çocuklar için etkinlikler". Bu kitabı alıp uygulayın dedi. Buradan okuyan arkadaşlara faydası olur diye bu iki konuyu özellikle yazdım. Sizin de dediğiniz gibi biz de nasılsa herkes izliyor bisey olmaz deyip zararlarının farkında olduğumuz halde izlettik. Benim de eşim sizinki gibi yemeği vs sorun eder sinirlidir. Ben de kızımin 13. Ve 19.aylari arasında altı ay kadar çalıştım özellikle o dönem annem baktı ve yoğun olarak ekrana maruz kaldı malesef. Bunların olacağını bilsem ne çalışırdım ne de çocuğa TV açardım. Bebeklerimiz deneme tahtası değil. Asla riske atabileceğimiz bi konumda değiller onlar bizim en değerlimiz. Özellikle bu yaşlarin geri dönüşü yok. O yüzden ne olursa olsun ekran önüne çocuklarımızi koymayalim. İlk gittiğimizde doktorun bize söylediği cümleyi yazıyorum size. " Çocuğu alın balkondan aşağı atın daha iyi. Neden böyle bis ey yaptınız?" Inanın bunu duymak beni çok üzdü ben nasıl böyle bişey yaptım ben nasıl bir anneyim dedim. Bize eğitim onerilmedi sadece sosyalleşmesi ve takip altında olması gerekiyor. Tabi şuan o günden bu güne çok yol kat ettik ve daha da iyi olacak her şey. Sizin kızınız da biraz daha eğitimle ve ilgiyle sabırla düzelecek içiniz rahat olsun. Buradan güzel haberlerinizi bekliyoruz.

gzm9995 .!.:

Merhaba kızım 3 gün sonra 26 aylık olacak. 7-15 ay arası çok çizgi film izletmek mecburiyetinde kaldım. Ama bir yandan da çok ilgiliydim. Şüphelerim 16. Ayda başladı ismine bakmıyordu işaret etmiyordu. Yaşadığım yerde bir pedegoğa götürdüm inceledi birkaç test yaptı yani bize gelişimi ile ilgili,yaptığı ve yapamadığı şeylerle ilgili sorular sordu. Sonuçta da kızınızın hiçbir şeyi yok çok küçük daha benlik algısının yüksek olduğu bir dönemde başına buyruk umursamaz olması normal aynı zamanda dikkat süresi bu aylarda çok düşük olur çocukların dedi. Biz de içimiz rahatlamış bir vaziyette evimize geldik çizgi filmi kestik 4 ay hiç izletmedik çizgi film. Sonra günde yarım saat-1 saat mecbur kaldıkça açtık. 24 aylık olduğunda aşıları ve rutin kontrolleri için sağlık ocağına gittik oradaki hemşire kızımın çok başına buyruk davranışları olduğunu söyledi aynı zamanda bu süreçte arkadaşlarımızda kızımızın çok umursamaz olduğunu söylüyorlardı. İnsanlara çok yaklaşmaz biri onla oynarsa ilgilenirse yanaşır. 5-6 kelimesi var geçtiğimiz aylarda daha çoktu . Neyse ben de bunların üzerine çocuk gelişim uzmanına gittim hastanede. Ordada kızım hiç doktorla ilgilenmedi çok ismine bakmadı komut almadı. Küpleri ğst üste 3, gösterişinde koydu ve devirdi. Doktor top verdi bana at dedi başka taraflara attı ya da bana attı, sonra doktor otizm var da diyemiyorum yok da dedi çok arada bir çocuk dedi 1 ay sonra tekrar gelin ilgilenin tv izlemesin dedi. Neyse bizde kreşe verelim dedik eşim kreşe şüphelerimizden bahsetti kreşteki pdr uzamanı da ilk gün sınıfta incelemiş ya uyaran eksikliği ya atipik otizm dedi. Biz de durmadık iyi bir çocuk psikiyatrisine götürdük kızımı inceledi oyun oynamasına baktı bizi sırayla odadan çıkarttı tepkisne baktı. Atipik otizme çok uzak uyaran eksikliği dedi. Bol bol ilgilenin televizyonu komple kesin sadece çizgi film değil çocuk uyanıkken siz de izlemeyin dedi. 2 hafta olacak komple kapattık tvyi özel eğitime başlattık haftanın 5 günü 40 ar dk özel eğitim alıyor. Evde devamlı konuşuyorum kızımla oyunlar oynuyorum işlerimi o uyurken yapıyorum kalan kalıyor. Sık sık parka gidiyoruz. Özel eğitim öğretmeni de otizm diyemiyorum göz teması var tepki var takıntı yok tekrarlayan hareketler yok. Oyunları güzel oynuyor taklidi iyi. Kelimeleri var ağzında kelimeler söylüyor yakında konuşacak gibi diyor. 2 haftada kızım biraz ilerleme kaydetti ismine daha çok bakıyor,işaret çok nadir de olsa ediyor komutu azdı yani otur kalk gel öp çak alkış yat koş al ver komutlarını alıyordu zaten balonu getir bana ver komutunu falan aldı bi kaç gündür. Ama yaşıtları gibi değil ben anlıyorum. Bazı yaşıtları ile aynı ama bazılarıyla değil. Çocuğu uyaran eksikliğini yaşamış düzelmiş, ya da şuan yaşayanlar ya da bilgisi olan uzmanlar bana yardımcı olabilir mi ne kadar sürede düzelir yaşıtlarını yakalar. Özel eğitim öğretmeni kreşe şuan hazır olmadığını hazır olduğunda bizi bilgilendireceğini söyledi bizde kreşten aldık. Her gün özel eğitime gidiyor kendi imkanlarımızla aldırıyorux rapor vermeyebilirler dedi psikiyatrimiz aynı zamanda ben geleceği için aldırmak istemiyorum zaten. Bu durum ne kadar zamanda geçecek bilen biri yazabilir mi acaba içimiz içimizi yiyor çok üzülüyoruz. Keşke diyorum hiç tv açmasaydık ama işte bişey olmaz bişey olmaz dedik zamanında etrafımızdaki her çocuk izliyor dedik. Kızımız kucaktan inmek istemiyordu o aralar eşim ev işleri yemek konusunda çok anlayışsızdır tek başımaydı işim oldukça çizgi film açtım sonra alıştı açmayınca yıktı ortalığı mecbur kaldık açtık. Bir de 4 aydır falan ikinci azı dişleri çıkıyor gibi daha hala gözükmemiş dişi ama çok sıkıntı çekiyor bu yüzden elleri hep dişinde ağlıyor acı çeker gibi herşeyi ağzına sokup diş etlerini kaşıtıyor o da mı etkiliyor acaba her dişi zor çıktı sıkıntı şekilde. Kızım şuan 26 aylık yardımcı olursanız çok mutlu olurum

Genişletmek için tıkla...

Merhaba çocuğunuz şu anda ne durumda benimde 27 aylık bir oğlum var ve benzer durumdayız bugun özel eğitime başlayacağız bizde oğlumuzun bazı yaşıtlarından geride olduğunun farkındayız ergoterapi oyun terapisi ve bireysel eğitim alacak haftada 4 seans benim merak ettiğim nasıl bi ilerleme kaydettiniz özel eğitim sonrası bilgilendirirseniz sevinirim

Olugelin .!.:

Merhabalar yazdıklarınızı okudum benim de kızım var şuan 25 aylık. Sizin kızınız kadar şiddetli olmasa da bizde de aynı sorunlar vardı ismine tepki vermeme, komut almama, göz teması kurmama ( veya çok kısa süreli kurma) ya da size bakarken birden bire gözlerinin dalması vb. Biz de geçen ay çocuk psikiyatristine gittik. Gelişim testi yaptırdık hicbi komutu yerine getirmedi ve testten kaldık tabiki. Fakat sizin de yaptığınız gibi biz de şuan bir aydır TV telefonu kestik ve daha ilk gunlerden baslayarak inanılmaz gelişme kaydettik. Dün kontrolümüz vardı ve gelişim testinde her şeyi yerine getirdi ve gelişimin normal olduğunu söylediler. Yalnızca kızımda şuan elektrik süpürgesi gibi yüksek seslerden korkma ve bazen komutları iki ya da üç sefer tekrarlayinca yerine getirdiği için psikiyatrist bu beni düşündürdü fakat bu bizi kesin bir teşhise götürmez üç dört ay sonra tekrar görüşelim dedi. Biz de sık sık parka gidiyoruz mümkün olduğunca sosyallestirmeye çalışıyoruz . Bir yandan da kreş araştırıyoruz. Yalnız şuna dikkat edin dedi doktor, kreşte arkadaşlarıyla mi oynuyor yoksa bi köşede bir oyuncağa takılıp bütün gün tek başına mi oynuyor bunu mutlaka takip edin dedi. Bir de bir aktivite kitabı önerdi bize. " Riskli bebek ve küçük çocuklar için etkinlikler". Bu kitabı alıp uygulayın dedi. Buradan okuyan arkadaşlara faydası olur diye bu iki konuyu özellikle yazdım. Sizin de dediğiniz gibi biz de nasılsa herkes izliyor bisey olmaz deyip zararlarının farkında olduğumuz halde izlettik. Benim de eşim sizinki gibi yemeği vs sorun eder sinirlidir. Ben de kızımin 13. Ve 19.aylari arasında altı ay kadar çalıştım özellikle o dönem annem baktı ve yoğun olarak ekrana maruz kaldı malesef. Bunların olacağını bilsem ne çalışırdım ne de çocuğa TV açardım. Bebeklerimiz deneme tahtası değil. Asla riske atabileceğimiz bi konumda değiller onlar bizim en değerlimiz. Özellikle bu yaşlarin geri dönüşü yok. O yüzden ne olursa olsun ekran önüne çocuklarımızi koymayalim. İlk gittiğimizde doktorun bize söylediği cümleyi yazıyorum size. " Çocuğu alın balkondan aşağı atın daha iyi. Neden böyle bis ey yaptınız?" Inanın bunu duymak beni çok üzdü ben nasıl böyle bişey yaptım ben nasıl bir anneyim dedim. Bize eğitim onerilmedi sadece sosyalleşmesi ve takip altında olması gerekiyor. Tabi şuan o günden bu güne çok yol kat ettik ve daha da iyi olacak her şey. Sizin kızınız da biraz daha eğitimle ve ilgiyle sabırla düzelecek içiniz rahat olsun. Buradan güzel haberlerinizi bekliyoruz.

Genişletmek için tıkla...

Merhaba yazımın üzerinden 6 ay geçmiş. Bu süreçte yoğun bir şekilde özel eğitim aldırdık kızıma.( haftanın 5günü) . Evde elimden geldiğince desteklemeye çalışıyorum aynı zamanda sosyalliği arttırdım baya. Ama hala önümüzde uzun bir yol var. İşaret parmağını kullanmaya başladı, göz teması çok iyi isme tepki çok iyi komut alması bayaa arttı sadece getir götür yapmıyor çok işine gelirse yapıyor. Konuşma olarak emziği 1,5 ay önce bıraktırdım buna rağmen 2-3 kelime anca eklendi 6 ayda ama konuşmak için çabası çok hayvan sesleri vs çıkartıyor. Bu gelişim süreci o kadar sıkıntılı birşeymiş ki oyun becerilerinden tutun da bekleme sıra alma sürdürme sonlandırma bunlar ve daha birçok gelişim basamağı tek tek uzun süreçlerle kazandırılıyor. Tv tablet her çocukta böyle yapmamasının sebebi bazı çocuklarda yatkınlık olurmuş otizm, gelişim geriliği vs türevlerine ve tv de izleyince silik dahi olsa bunlar belirginleşip ağırlaşırmış. Çizgi film seyrettirdiğim güne nalet olsun benden kızımla geçireceğim en güzel günleri çaldı. Bunun vicdan azabını anlatmam mümkün değil. Kızımdan çok daha küçük çocukları konuşurken her söyleneni yaparken gördükçe içimdeki azap artıyor. Elimden ne geliyorsa yapmaya çalışıyorum. Tüm maddi imkanları onun için seferber ettim. Artık etrafındaki insanlarla daha ilgili. Daha sosyal. Çooooook aşırı inatçı ve öğrenmeye karşı o kadar dirençli ki bu inadı yüzünden belki 6 ayda bitirebilecekken bu süreci 1-2 sene sürebilir. Rabbimden ne gelirse şükürler olsun ama ben annelikten,yaşamdan kendimden o kadar soğudum ki artık. Kızımı canımı verecek kadar seviyorum ama anne olmaktan nefret ediyorum artık. O kadar çok yorgunum ki herseyle tek başıma mücadele ediyorum ve artık dayanamıyorum. Ama kızım için güçlü olmak zorundayım.
Bu arada kızımın otizm olmadığını hissediyorum zaten öğretmenleri psikiyatrler de otizm değil diyor. Gelişim basamaklarında aksama varmış. Geçici diyorlar eğitimle gececek konuşacak diyorlar sabrediyorum….. umarım bu yolda olan bnm ruh sağlığıma olmaz

gzm9995 .!.:

Merhaba yazımın üzerinden 6 ay geçmiş. Bu süreçte yoğun bir şekilde özel eğitim aldırdık kızıma.( haftanın 5günü) . Evde elimden geldiğince desteklemeye çalışıyorum aynı zamanda sosyalliği arttırdım baya. Ama hala önümüzde uzun bir yol var. İşaret parmağını kullanmaya başladı, göz teması çok iyi isme tepki çok iyi komut alması bayaa arttı sadece getir götür yapmıyor çok işine gelirse yapıyor. Konuşma olarak emziği 1,5 ay önce bıraktırdım buna rağmen 2-3 kelime anca eklendi 6 ayda ama konuşmak için çabası çok hayvan sesleri vs çıkartıyor. Bu gelişim süreci o kadar sıkıntılı birşeymiş ki oyun becerilerinden tutun da bekleme sıra alma sürdürme sonlandırma bunlar ve daha birçok gelişim basamağı tek tek uzun süreçlerle kazandırılıyor. Tv tablet her çocukta böyle yapmamasının sebebi bazı çocuklarda yatkınlık olurmuş otizm, gelişim geriliği vs türevlerine ve tv de izleyince silik dahi olsa bunlar belirginleşip ağırlaşırmış. Çizgi film seyrettirdiğim güne nalet olsun benden kızımla geçireceğim en güzel günleri çaldı. Bunun vicdan azabını anlatmam mümkün değil. Kızımdan çok daha küçük çocukları konuşurken her söyleneni yaparken gördükçe içimdeki azap artıyor. Elimden ne geliyorsa yapmaya çalışıyorum. Tüm maddi imkanları onun için seferber ettim. Artık etrafındaki insanlarla daha ilgili. Daha sosyal. Çooooook aşırı inatçı ve öğrenmeye karşı o kadar dirençli ki bu inadı yüzünden belki 6 ayda bitirebilecekken bu süreci 1-2 sene sürebilir. Rabbimden ne gelirse şükürler olsun ama ben annelikten,yaşamdan kendimden o kadar soğudum ki artık. Kızımı canımı verecek kadar seviyorum ama anne olmaktan nefret ediyorum artık. O kadar çok yorgunum ki herseyle tek başıma mücadele ediyorum ve artık dayanamıyorum. Ama kızım için güçlü olmak zorundayım.
Bu arada kızımın otizm olmadığını hissediyorum zaten öğretmenleri psikiyatrler de otizm değil diyor. Gelişim basamaklarında aksama varmış. Geçici diyorlar eğitimle gececek konuşacak diyorlar sabrediyorum….. umarım bu yolda olan bnm ruh sağlığıma olmaz

Genişletmek için tıkla...

Merhaba güzel gelişmeler duyduğuma çok sevindim. Her şey daha da güzel olacak evet bu dönem sizin için çok zor sabir ve desteğe ihtiyacınız var. Cevrenizde sizi psikolojik olarak destekleyecek birileri olursa daha kolay atlatırsınız yoksa da buradan yazın bol bol. Buradan da en azından sizi anlayıp konusabileceginiz anneler var biri de benim sakın annelikten ve kendinizden nefret etmeyin. Kimse bilerek evladına böyle bisey yapmaz olanlar sizin sucunuz degil oncelikle kendizi suclamayin. Once kendinizi sevin ve tabiki yavrunuzu. Size ve minik prensese sevgiler ❤

Olugelin .!.:

Merhaba güzel gelişmeler duyduğuma çok sevindim. Her şey daha da güzel olacak evet bu dönem sizin için çok zor sabir ve desteğe ihtiyacınız var. Cevrenizde sizi psikolojik olarak destekleyecek birileri olursa daha kolay atlatırsınız yoksa da buradan yazın bol bol. Buradan da en azından sizi anlayıp konusabileceginiz anneler var biri de benim sakın annelikten ve kendinizden nefret etmeyin. Kimse bilerek evladına böyle bisey yapmaz olanlar sizin sucunuz degil oncelikle kendizi suclamayin. Once kendinizi sevin ve tabiki yavrunuzu. Size ve minik prensese sevgiler ❤

Genişletmek için tıkla...

Evet çok haklısınız çok teşekkür ederim desteğiniz için umarım ilerde birgün bu yaşadıklarımızı unutup geçmişe gülerek bakabiliriz. Rabbim dermanı olmayan dert vermesin hiçbir yavruya. Benim sabırsızlığımdan dolayı biraz daha zor atlatıyorum bu süreçleri ama geçecek inanıyorum…

G gzm9995 Merhaba. İlk mesajinizi ve sonraki güncellemenizi okudum. Ve okurken içinizdeki o tarifsiz sıkıntıyı kalbimde hissettim. Biz de benzer bir süreçten geçiyoruz. Şuan kızım 30 aylık olmak üzere. 24 ayı dolduğunda hala konusmadigi ve bazı sosyal alanlarda geri kaldığını düşündüğümüz için bir çocuk psikiyatriye gittik. Tavsiye üzerine gittik fakat gittiğimiz kişi son derece tecrubesizdi, uzmanlığını alalı bir iki sene olmuş biri. Çocuğu doğru düzgün gözlemlemedi, bu benim kanaatim. Bize anket şeklinde evet hayırlı sorular sordu ve sonucunda çocuğumuzun gelişiminin 1.5 yaş civarında olduğunu söyledi. Sonrasında konuşma olmaması ve seslenince hemen bakmaması vs nedeniyle otizm suphesi olabilir dedi. Biz zaten bunu duyunca moralman bittik. Ekran maruziyetinden söz ettim çünkü bizim çocuğumuz da ne yazık ki ekrana fazla maruz kaldı özellikle geçen kış. Hem ekran maruziyeti hem bütün kış evden cikmadigimizi sosyallesemedigini söyleyince uyaran eksikligi olabilir, eğer fazla ekran maruziyeti olduğunu soylemeseydiniz direk otizm teşhisi koyardım dedi. Özel eğitim önerdi geç kalmadan.

Ordan moralimiz sıfır çıktığımızda birbirimizi sucladik. Ve tabiki eşim en cok beni sucladi. Gerçekten çok zor surecler. Eve gelir gelmez TV yi kaldırdık. Bir özel eğitim öğretmeni bulduk. İlk gidişimizde oyun odasında, ki küçücük ve kasvetli bir odaydi, 10. Dakikada bir oyuncak yuzunden kriz oldu ve sonrasında öğretmenin yanlış tutumu nedeniyle( ağlayan ve sürekli.kapiya giden kızımı cikmasin alışsın vs diyerek ) 15 dk kadar içerde tuttu. Ben de yanlarindayim ama çocuk ağlamaktan helak oldu. Nitekim dersi yapamadan donduk. İkinci gidişimizde binanın kapısından bile girmeden çığlık kiyamet ağlama. Hemen tanıdı. Nitekim geri döndük ve özel eğitim sayfasını kapadık.

Sonrasında ben kendi imkanlarimca ne yapabilirim diye düşündüm ve bulduğum iki tane oyun grubuna yazdırdım. Oyun gurubunda da genelde masaya oturup etkinlik yapmalı şeyler olduğu için bizimki durmak istemiyodu..komut almiyodu. Gidip kendince bir oyuncak bulup onunla oynuyordu. Sadece su ve duyusal içerikli etkinliklerde dikkat süresi uzundu sevdiği için. Fakat o gittiğim oyun grubunda duyusal oyun o kadar nadirdi ki, çocuk kagit etkinliklerinden sıkıldi. Ben başta hata edip cocugumuzun bu durumundan öğretmene bahsetmiştim. Ki ortada konmuş bir tanı falan da yok. Ama işte aptallik. Bu sefer öğretmen çocuk biraz sıkılsa işte x yaşıtlarına ilgi göstermiyor şurayı arastirin burayı arastirin demeye başladı. Tavsiyesinden değil ama üslubundan rahatsız olduğum için orayı biraktik.

Şuan devam ettiğimiz oyun grubunda mesela gayet mutlu. Ebeveynli grup bu ve sürekli başka cocuklarin masalarına gidiyor. Gayet de yaşıtlarına ilgi gösteriyor. Parkta gördüğü çocuklara sarılmak istiyor. Bu sarilma huyu birkaç hafta önce başladı. Ve ben inanılmaz mutlu oldum. Gidip gidip sariliyor yaşına yakın bir çocuk gördüğünde.

Bunun dışında ismine seslenince bakıyor. Ama her zaman ilk seferinde bakmayabiliyor, eğer bir oyuncakla mesgulse. Taklit becerisi var, komut alma her seferinde olmasa da şunu ver bunu al hadi ayakkabini giyelim yeleğini giyelim vs bunlara uyuyor. Etkinlik yaptırırken de canı isteyince uyuyor istemeyince uymuyor. Seni öpeyim deyince yanağını uzatıyor ama beni öp deyince opmuyor. Çak yapıyor ama Bay bay yapmıyor ve öpücük atmıyor eliyle. Bunlari gösterdiğim halde yapmadı, canı yapmak mi istemiyor bilmiyorum. Bunun dışında göz teması hep vardı zaten benimle. Ama yabancilarla yoktu. Şimdi o da var çok uzun süre olmasa da.

Bu arada bu olumlu gelişmeler olurken bazi olumsuzluklar da eklendi hayatımıza. Yaz başından beri öfke patlamaları yaşamaya basladi. İki yaş krizi diye yorumlamak istedim ama ekran maruziyetimiz TV değil bu sefer tabletle devam etti. Tv yi kaldirdiktan sonra aslında sıfır ekran yapmamız gerekirken sadece yemeklerde tablet actik. Çünkü baby TV izlereyek yemeye aliskindi ve başka türlü yemiyordu. Zaten iştahsız bir cocuktu ve yeter ki biraz olsun yesin diye yine ekran hayatımıza girdi ve önünü alamadik. En son bu öfke patlamalari dayanılmaz olunca ekranı tamamen kestik. İlk günler yine çılgınca ağlamalar krize gitmeler vs derken sonra biraz alıştı. Yaklaşık gündür hiç tablet görmedi. Sadece bir kere babası susturamayinca telefondan çizgi film açmış 20 dk. Bir iki kere de ben üzerini değiştirebilmek için onun kendisini çektiğimiz videolarıni izlettim. Gördüğü ekran bu kadar.

Fakat bizi, özellikle beni en zorlayan şey gece geç saatlere kadar uyumamasi. Bebekliginden beri zor uyuyan bir cocuktu. Mesela az önce uyutabildim, 02.30 da. Düşünün bu saate kadar uyanık bir cocuk. En erken yattığı sansliysam Gece 12 dir. Ona bile o kadar razıyım ki. Uyku düzeni asla oturmadi. Bu saatlere kadar çocuğu oyalamak o kadar zor ki. Ancak yaşayan bilir. Ve her sabaha bitik bir pille baslamak. Gece de sık uyanır. Hala emiyor. Bir kere bıraktırma girisimim oldu, 2 buçuk gün surdurebildim, akıl sagligimj kaybedecektim bıraktım. Çünkü korkunç ağlama nöbetleri geçirdi ememedikce.

Gerçekten hayatta sinandigim şey annelik. Sizi o kadar iyi anlıyorum ki. Asla isyan değil elbette, Allah'ım hep sağlık versin evlatlarımıza, hayatta neler var, halimize bin sukur. Ama o kadar yorgunum ki. 2 buçuk senedir çocuksuz 500 metre ilerdeki market dışında hiçbir yere gidemedim. Bana aşırı bagli. Evin içinde bile yarım saat uyuyamıyorum odaya gidip. Peşimden geliyor beni arıyor. O kadar yıpratıcı bişey ki. Henüz hala konusmadi ve iletişim kuramamak da ayrıca yoruyor, hem onu hem beni. Instagram'da çocuğuyla uyum içinde anneler görüyorum, neredeyse 2 buçuk yaşında çocuğuyla sohbet eden, iştahi yerinde olan, akşam en geç 10 dedi mi uyuyan. Kendilerine bakıyorlar mutlular, motiveler. Çalışıyor çoğu ve sosyal hayata karışıyor. Bir de dönüp kendime bakıyorum. Hayatım bitmiş adeta. Ne kendime bakıyorum ne bisey. Çıkıp bir kahve bile içemiyorum bir yerde tek basima. Gece geç yattigim için duygusal yeme bozuklugu oluştu, 8 9 kilo aldim bir de üzerine.

Biraz uzun oldu, kusura bakmayin. Bilmiyorum, bu günler de gecer elbette. Allah güzel günler göstersin..Feraha cikalim hep birlikte. Ama şimdi ben çok yorgunum. Çok ama çok..

Kızınız kızımın aynısı sizinle özelden konuşmak isterim sanki kızımı anlatmışsınız birebir aynılar

Lizz .!.:

G gzm9995 Merhaba. İlk mesajinizi ve sonraki güncellemenizi okudum. Ve okurken içinizdeki o tarifsiz sıkıntıyı kalbimde hissettim. Biz de benzer bir süreçten geçiyoruz. Şuan kızım 30 aylık olmak üzere. 24 ayı dolduğunda hala konusmadigi ve bazı sosyal alanlarda geri kaldığını düşündüğümüz için bir çocuk psikiyatriye gittik. Tavsiye üzerine gittik fakat gittiğimiz kişi son derece tecrubesizdi, uzmanlığını alalı bir iki sene olmuş biri. Çocuğu doğru düzgün gözlemlemedi, bu benim kanaatim. Bize anket şeklinde evet hayırlı sorular sordu ve sonucunda çocuğumuzun gelişiminin 1.5 yaş civarında olduğunu söyledi. Sonrasında konuşma olmaması ve seslenince hemen bakmaması vs nedeniyle otizm suphesi olabilir dedi. Biz zaten bunu duyunca moralman bittik. Ekran maruziyetinden söz ettim çünkü bizim çocuğumuz da ne yazık ki ekrana fazla maruz kaldı özellikle geçen kış. Hem ekran maruziyeti hem bütün kış evden cikmadigimizi sosyallesemedigini söyleyince uyaran eksikligi olabilir, eğer fazla ekran maruziyeti olduğunu soylemeseydiniz direk otizm teşhisi koyardım dedi. Özel eğitim önerdi geç kalmadan.

Ordan moralimiz sıfır çıktığımızda birbirimizi sucladik. Ve tabiki eşim en cok beni sucladi. Gerçekten çok zor surecler. Eve gelir gelmez TV yi kaldırdık. Bir özel eğitim öğretmeni bulduk. İlk gidişimizde oyun odasında, ki küçücük ve kasvetli bir odaydi, 10. Dakikada bir oyuncak yuzunden kriz oldu ve sonrasında öğretmenin yanlış tutumu nedeniyle( ağlayan ve sürekli.kapiya giden kızımı cikmasin alışsın vs diyerek ) 15 dk kadar içerde tuttu. Ben de yanlarindayim ama çocuk ağlamaktan helak oldu. Nitekim dersi yapamadan donduk. İkinci gidişimizde binanın kapısından bile girmeden çığlık kiyamet ağlama. Hemen tanıdı. Nitekim geri döndük ve özel eğitim sayfasını kapadık.

Sonrasında ben kendi imkanlarimca ne yapabilirim diye düşündüm ve bulduğum iki tane oyun grubuna yazdırdım. Oyun gurubunda da genelde masaya oturup etkinlik yapmalı şeyler olduğu için bizimki durmak istemiyodu..komut almiyodu. Gidip kendince bir oyuncak bulup onunla oynuyordu. Sadece su ve duyusal içerikli etkinliklerde dikkat süresi uzundu sevdiği için. Fakat o gittiğim oyun grubunda duyusal oyun o kadar nadirdi ki, çocuk kagit etkinliklerinden sıkıldi. Ben başta hata edip cocugumuzun bu durumundan öğretmene bahsetmiştim. Ki ortada konmuş bir tanı falan da yok. Ama işte aptallik. Bu sefer öğretmen çocuk biraz sıkılsa işte x yaşıtlarına ilgi göstermiyor şurayı arastirin burayı arastirin demeye başladı. Tavsiyesinden değil ama üslubundan rahatsız olduğum için orayı biraktik.

Şuan devam ettiğimiz oyun grubunda mesela gayet mutlu. Ebeveynli grup bu ve sürekli başka cocuklarin masalarına gidiyor. Gayet de yaşıtlarına ilgi gösteriyor. Parkta gördüğü çocuklara sarılmak istiyor. Bu sarilma huyu birkaç hafta önce başladı. Ve ben inanılmaz mutlu oldum. Gidip gidip sariliyor yaşına yakın bir çocuk gördüğünde.

Bunun dışında ismine seslenince bakıyor. Ama her zaman ilk seferinde bakmayabiliyor, eğer bir oyuncakla mesgulse. Taklit becerisi var, komut alma her seferinde olmasa da şunu ver bunu al hadi ayakkabini giyelim yeleğini giyelim vs bunlara uyuyor. Etkinlik yaptırırken de canı isteyince uyuyor istemeyince uymuyor. Seni öpeyim deyince yanağını uzatıyor ama beni öp deyince opmuyor. Çak yapıyor ama Bay bay yapmıyor ve öpücük atmıyor eliyle. Bunlari gösterdiğim halde yapmadı, canı yapmak mi istemiyor bilmiyorum. Bunun dışında göz teması hep vardı zaten benimle. Ama yabancilarla yoktu. Şimdi o da var çok uzun süre olmasa da.

Bu arada bu olumlu gelişmeler olurken bazi olumsuzluklar da eklendi hayatımıza. Yaz başından beri öfke patlamaları yaşamaya basladi. İki yaş krizi diye yorumlamak istedim ama ekran maruziyetimiz TV değil bu sefer tabletle devam etti. Tv yi kaldirdiktan sonra aslında sıfır ekran yapmamız gerekirken sadece yemeklerde tablet actik. Çünkü baby TV izlereyek yemeye aliskindi ve başka türlü yemiyordu. Zaten iştahsız bir cocuktu ve yeter ki biraz olsun yesin diye yine ekran hayatımıza girdi ve önünü alamadik. En son bu öfke patlamalari dayanılmaz olunca ekranı tamamen kestik. İlk günler yine çılgınca ağlamalar krize gitmeler vs derken sonra biraz alıştı. Yaklaşık gündür hiç tablet görmedi. Sadece bir kere babası susturamayinca telefondan çizgi film açmış 20 dk. Bir iki kere de ben üzerini değiştirebilmek için onun kendisini çektiğimiz videolarıni izlettim. Gördüğü ekran bu kadar.

Fakat bizi, özellikle beni en zorlayan şey gece geç saatlere kadar uyumamasi. Bebekliginden beri zor uyuyan bir cocuktu. Mesela az önce uyutabildim, 02.30 da. Düşünün bu saate kadar uyanık bir cocuk. En erken yattığı sansliysam Gece 12 dir. Ona bile o kadar razıyım ki. Uyku düzeni asla oturmadi. Bu saatlere kadar çocuğu oyalamak o kadar zor ki. Ancak yaşayan bilir. Ve her sabaha bitik bir pille baslamak. Gece de sık uyanır. Hala emiyor. Bir kere bıraktırma girisimim oldu, 2 buçuk gün surdurebildim, akıl sagligimj kaybedecektim bıraktım. Çünkü korkunç ağlama nöbetleri geçirdi ememedikce.

Gerçekten hayatta sinandigim şey annelik. Sizi o kadar iyi anlıyorum ki. Asla isyan değil elbette, Allah'ım hep sağlık versin evlatlarımıza, hayatta neler var, halimize bin sukur. Ama o kadar yorgunum ki. 2 buçuk senedir çocuksuz 500 metre ilerdeki market dışında hiçbir yere gidemedim. Bana aşırı bagli. Evin içinde bile yarım saat uyuyamıyorum odaya gidip. Peşimden geliyor beni arıyor. O kadar yıpratıcı bişey ki. Henüz hala konusmadi ve iletişim kuramamak da ayrıca yoruyor, hem onu hem beni. Instagram'da çocuğuyla uyum içinde anneler görüyorum, neredeyse 2 buçuk yaşında çocuğuyla sohbet eden, iştahi yerinde olan, akşam en geç 10 dedi mi uyuyan. Kendilerine bakıyorlar mutlular, motiveler. Çalışıyor çoğu ve sosyal hayata karışıyor. Bir de dönüp kendime bakıyorum. Hayatım bitmiş adeta. Ne kendime bakıyorum ne bisey. Çıkıp bir kahve bile içemiyorum bir yerde tek basima. Gece geç yattigim için duygusal yeme bozuklugu oluştu, 8 9 kilo aldim bir de üzerine.

Biraz uzun oldu, kusura bakmayin. Bilmiyorum, bu günler de gecer elbette. Allah güzel günler göstersin..Feraha cikalim hep birlikte. Ama şimdi ben çok yorgunum. Çok ama çok..

Genişletmek için tıkla...

Kızınız kızımın aynısı sanki kızımı anlatmışsınız birebir aynı

Lizz .!.:

G gzm9995 Merhaba. İlk mesajinizi ve sonraki güncellemenizi okudum. Ve okurken içinizdeki o tarifsiz sıkıntıyı kalbimde hissettim. Biz de benzer bir süreçten geçiyoruz. Şuan kızım 30 aylık olmak üzere. 24 ayı dolduğunda hala konusmadigi ve bazı sosyal alanlarda geri kaldığını düşündüğümüz için bir çocuk psikiyatriye gittik. Tavsiye üzerine gittik fakat gittiğimiz kişi son derece tecrubesizdi, uzmanlığını alalı bir iki sene olmuş biri. Çocuğu doğru düzgün gözlemlemedi, bu benim kanaatim. Bize anket şeklinde evet hayırlı sorular sordu ve sonucunda çocuğumuzun gelişiminin 1.5 yaş civarında olduğunu söyledi. Sonrasında konuşma olmaması ve seslenince hemen bakmaması vs nedeniyle otizm suphesi olabilir dedi. Biz zaten bunu duyunca moralman bittik. Ekran maruziyetinden söz ettim çünkü bizim çocuğumuz da ne yazık ki ekrana fazla maruz kaldı özellikle geçen kış. Hem ekran maruziyeti hem bütün kış evden cikmadigimizi sosyallesemedigini söyleyince uyaran eksikligi olabilir, eğer fazla ekran maruziyeti olduğunu soylemeseydiniz direk otizm teşhisi koyardım dedi. Özel eğitim önerdi geç kalmadan.

Ordan moralimiz sıfır çıktığımızda birbirimizi sucladik. Ve tabiki eşim en cok beni sucladi. Gerçekten çok zor surecler. Eve gelir gelmez TV yi kaldırdık. Bir özel eğitim öğretmeni bulduk. İlk gidişimizde oyun odasında, ki küçücük ve kasvetli bir odaydi, 10. Dakikada bir oyuncak yuzunden kriz oldu ve sonrasında öğretmenin yanlış tutumu nedeniyle( ağlayan ve sürekli.kapiya giden kızımı cikmasin alışsın vs diyerek ) 15 dk kadar içerde tuttu. Ben de yanlarindayim ama çocuk ağlamaktan helak oldu. Nitekim dersi yapamadan donduk. İkinci gidişimizde binanın kapısından bile girmeden çığlık kiyamet ağlama. Hemen tanıdı. Nitekim geri döndük ve özel eğitim sayfasını kapadık.

Sonrasında ben kendi imkanlarimca ne yapabilirim diye düşündüm ve bulduğum iki tane oyun grubuna yazdırdım. Oyun gurubunda da genelde masaya oturup etkinlik yapmalı şeyler olduğu için bizimki durmak istemiyodu..komut almiyodu. Gidip kendince bir oyuncak bulup onunla oynuyordu. Sadece su ve duyusal içerikli etkinliklerde dikkat süresi uzundu sevdiği için. Fakat o gittiğim oyun grubunda duyusal oyun o kadar nadirdi ki, çocuk kagit etkinliklerinden sıkıldi. Ben başta hata edip cocugumuzun bu durumundan öğretmene bahsetmiştim. Ki ortada konmuş bir tanı falan da yok. Ama işte aptallik. Bu sefer öğretmen çocuk biraz sıkılsa işte x yaşıtlarına ilgi göstermiyor şurayı arastirin burayı arastirin demeye başladı. Tavsiyesinden değil ama üslubundan rahatsız olduğum için orayı biraktik.

Şuan devam ettiğimiz oyun grubunda mesela gayet mutlu. Ebeveynli grup bu ve sürekli başka cocuklarin masalarına gidiyor. Gayet de yaşıtlarına ilgi gösteriyor. Parkta gördüğü çocuklara sarılmak istiyor. Bu sarilma huyu birkaç hafta önce başladı. Ve ben inanılmaz mutlu oldum. Gidip gidip sariliyor yaşına yakın bir çocuk gördüğünde.

Bunun dışında ismine seslenince bakıyor. Ama her zaman ilk seferinde bakmayabiliyor, eğer bir oyuncakla mesgulse. Taklit becerisi var, komut alma her seferinde olmasa da şunu ver bunu al hadi ayakkabini giyelim yeleğini giyelim vs bunlara uyuyor. Etkinlik yaptırırken de canı isteyince uyuyor istemeyince uymuyor. Seni öpeyim deyince yanağını uzatıyor ama beni öp deyince opmuyor. Çak yapıyor ama Bay bay yapmıyor ve öpücük atmıyor eliyle. Bunlari gösterdiğim halde yapmadı, canı yapmak mi istemiyor bilmiyorum. Bunun dışında göz teması hep vardı zaten benimle. Ama yabancilarla yoktu. Şimdi o da var çok uzun süre olmasa da.

Bu arada bu olumlu gelişmeler olurken bazi olumsuzluklar da eklendi hayatımıza. Yaz başından beri öfke patlamaları yaşamaya basladi. İki yaş krizi diye yorumlamak istedim ama ekran maruziyetimiz TV değil bu sefer tabletle devam etti. Tv yi kaldirdiktan sonra aslında sıfır ekran yapmamız gerekirken sadece yemeklerde tablet actik. Çünkü baby TV izlereyek yemeye aliskindi ve başka türlü yemiyordu. Zaten iştahsız bir cocuktu ve yeter ki biraz olsun yesin diye yine ekran hayatımıza girdi ve önünü alamadik. En son bu öfke patlamalari dayanılmaz olunca ekranı tamamen kestik. İlk günler yine çılgınca ağlamalar krize gitmeler vs derken sonra biraz alıştı. Yaklaşık gündür hiç tablet görmedi. Sadece bir kere babası susturamayinca telefondan çizgi film açmış 20 dk. Bir iki kere de ben üzerini değiştirebilmek için onun kendisini çektiğimiz videolarıni izlettim. Gördüğü ekran bu kadar.

Fakat bizi, özellikle beni en zorlayan şey gece geç saatlere kadar uyumamasi. Bebekliginden beri zor uyuyan bir cocuktu. Mesela az önce uyutabildim, 02.30 da. Düşünün bu saate kadar uyanık bir cocuk. En erken yattığı sansliysam Gece 12 dir. Ona bile o kadar razıyım ki. Uyku düzeni asla oturmadi. Bu saatlere kadar çocuğu oyalamak o kadar zor ki. Ancak yaşayan bilir. Ve her sabaha bitik bir pille baslamak. Gece de sık uyanır. Hala emiyor. Bir kere bıraktırma girisimim oldu, 2 buçuk gün surdurebildim, akıl sagligimj kaybedecektim bıraktım. Çünkü korkunç ağlama nöbetleri geçirdi ememedikce.

Gerçekten hayatta sinandigim şey annelik. Sizi o kadar iyi anlıyorum ki. Asla isyan değil elbette, Allah'ım hep sağlık versin evlatlarımıza, hayatta neler var, halimize bin sukur. Ama o kadar yorgunum ki. 2 buçuk senedir çocuksuz 500 metre ilerdeki market dışında hiçbir yere gidemedim. Bana aşırı bagli. Evin içinde bile yarım saat uyuyamıyorum odaya gidip. Peşimden geliyor beni arıyor. O kadar yıpratıcı bişey ki. Henüz hala konusmadi ve iletişim kuramamak da ayrıca yoruyor, hem onu hem beni. Instagram'da çocuğuyla uyum içinde anneler görüyorum, neredeyse 2 buçuk yaşında çocuğuyla sohbet eden, iştahi yerinde olan, akşam en geç 10 dedi mi uyuyan. Kendilerine bakıyorlar mutlular, motiveler. Çalışıyor çoğu ve sosyal hayata karışıyor. Bir de dönüp kendime bakıyorum. Hayatım bitmiş adeta. Ne kendime bakıyorum ne bisey. Çıkıp bir kahve bile içemiyorum bir yerde tek basima. Gece geç yattigim için duygusal yeme bozuklugu oluştu, 8 9 kilo aldim bir de üzerine.

Biraz uzun oldu, kusura bakmayin. Bilmiyorum, bu günler de gecer elbette. Allah güzel günler göstersin..Feraha cikalim hep birlikte. Ama şimdi ben çok yorgunum. Çok ama çok..

Genişletmek için tıkla...

Sizinle özelden konuşmak isterim

Lizz .!.:

G gzm9995 Merhaba. İlk mesajinizi ve sonraki güncellemenizi okudum. Ve okurken içinizdeki o tarifsiz sıkıntıyı kalbimde hissettim. Biz de benzer bir süreçten geçiyoruz. Şuan kızım 30 aylık olmak üzere. 24 ayı dolduğunda hala konusmadigi ve bazı sosyal alanlarda geri kaldığını düşündüğümüz için bir çocuk psikiyatriye gittik. Tavsiye üzerine gittik fakat gittiğimiz kişi son derece tecrubesizdi, uzmanlığını alalı bir iki sene olmuş biri. Çocuğu doğru düzgün gözlemlemedi, bu benim kanaatim. Bize anket şeklinde evet hayırlı sorular sordu ve sonucunda çocuğumuzun gelişiminin 1.5 yaş civarında olduğunu söyledi. Sonrasında konuşma olmaması ve seslenince hemen bakmaması vs nedeniyle otizm suphesi olabilir dedi. Biz zaten bunu duyunca moralman bittik. Ekran maruziyetinden söz ettim çünkü bizim çocuğumuz da ne yazık ki ekrana fazla maruz kaldı özellikle geçen kış. Hem ekran maruziyeti hem bütün kış evden cikmadigimizi sosyallesemedigini söyleyince uyaran eksikligi olabilir, eğer fazla ekran maruziyeti olduğunu soylemeseydiniz direk otizm teşhisi koyardım dedi. Özel eğitim önerdi geç kalmadan.

Ordan moralimiz sıfır çıktığımızda birbirimizi sucladik. Ve tabiki eşim en cok beni sucladi. Gerçekten çok zor surecler. Eve gelir gelmez TV yi kaldırdık. Bir özel eğitim öğretmeni bulduk. İlk gidişimizde oyun odasında, ki küçücük ve kasvetli bir odaydi, 10. Dakikada bir oyuncak yuzunden kriz oldu ve sonrasında öğretmenin yanlış tutumu nedeniyle( ağlayan ve sürekli.kapiya giden kızımı cikmasin alışsın vs diyerek ) 15 dk kadar içerde tuttu. Ben de yanlarindayim ama çocuk ağlamaktan helak oldu. Nitekim dersi yapamadan donduk. İkinci gidişimizde binanın kapısından bile girmeden çığlık kiyamet ağlama. Hemen tanıdı. Nitekim geri döndük ve özel eğitim sayfasını kapadık.

Sonrasında ben kendi imkanlarimca ne yapabilirim diye düşündüm ve bulduğum iki tane oyun grubuna yazdırdım. Oyun gurubunda da genelde masaya oturup etkinlik yapmalı şeyler olduğu için bizimki durmak istemiyodu..komut almiyodu. Gidip kendince bir oyuncak bulup onunla oynuyordu. Sadece su ve duyusal içerikli etkinliklerde dikkat süresi uzundu sevdiği için. Fakat o gittiğim oyun grubunda duyusal oyun o kadar nadirdi ki, çocuk kagit etkinliklerinden sıkıldi. Ben başta hata edip cocugumuzun bu durumundan öğretmene bahsetmiştim. Ki ortada konmuş bir tanı falan da yok. Ama işte aptallik. Bu sefer öğretmen çocuk biraz sıkılsa işte x yaşıtlarına ilgi göstermiyor şurayı arastirin burayı arastirin demeye başladı. Tavsiyesinden değil ama üslubundan rahatsız olduğum için orayı biraktik.

Şuan devam ettiğimiz oyun grubunda mesela gayet mutlu. Ebeveynli grup bu ve sürekli başka cocuklarin masalarına gidiyor. Gayet de yaşıtlarına ilgi gösteriyor. Parkta gördüğü çocuklara sarılmak istiyor. Bu sarilma huyu birkaç hafta önce başladı. Ve ben inanılmaz mutlu oldum. Gidip gidip sariliyor yaşına yakın bir çocuk gördüğünde.

Bunun dışında ismine seslenince bakıyor. Ama her zaman ilk seferinde bakmayabiliyor, eğer bir oyuncakla mesgulse. Taklit becerisi var, komut alma her seferinde olmasa da şunu ver bunu al hadi ayakkabini giyelim yeleğini giyelim vs bunlara uyuyor. Etkinlik yaptırırken de canı isteyince uyuyor istemeyince uymuyor. Seni öpeyim deyince yanağını uzatıyor ama beni öp deyince opmuyor. Çak yapıyor ama Bay bay yapmıyor ve öpücük atmıyor eliyle. Bunlari gösterdiğim halde yapmadı, canı yapmak mi istemiyor bilmiyorum. Bunun dışında göz teması hep vardı zaten benimle. Ama yabancilarla yoktu. Şimdi o da var çok uzun süre olmasa da.

Bu arada bu olumlu gelişmeler olurken bazi olumsuzluklar da eklendi hayatımıza. Yaz başından beri öfke patlamaları yaşamaya basladi. İki yaş krizi diye yorumlamak istedim ama ekran maruziyetimiz TV değil bu sefer tabletle devam etti. Tv yi kaldirdiktan sonra aslında sıfır ekran yapmamız gerekirken sadece yemeklerde tablet actik. Çünkü baby TV izlereyek yemeye aliskindi ve başka türlü yemiyordu. Zaten iştahsız bir cocuktu ve yeter ki biraz olsun yesin diye yine ekran hayatımıza girdi ve önünü alamadik. En son bu öfke patlamalari dayanılmaz olunca ekranı tamamen kestik. İlk günler yine çılgınca ağlamalar krize gitmeler vs derken sonra biraz alıştı. Yaklaşık gündür hiç tablet görmedi. Sadece bir kere babası susturamayinca telefondan çizgi film açmış 20 dk. Bir iki kere de ben üzerini değiştirebilmek için onun kendisini çektiğimiz videolarıni izlettim. Gördüğü ekran bu kadar.

Fakat bizi, özellikle beni en zorlayan şey gece geç saatlere kadar uyumamasi. Bebekliginden beri zor uyuyan bir cocuktu. Mesela az önce uyutabildim, 02.30 da. Düşünün bu saate kadar uyanık bir cocuk. En erken yattığı sansliysam Gece 12 dir. Ona bile o kadar razıyım ki. Uyku düzeni asla oturmadi. Bu saatlere kadar çocuğu oyalamak o kadar zor ki. Ancak yaşayan bilir. Ve her sabaha bitik bir pille baslamak. Gece de sık uyanır. Hala emiyor. Bir kere bıraktırma girisimim oldu, 2 buçuk gün surdurebildim, akıl sagligimj kaybedecektim bıraktım. Çünkü korkunç ağlama nöbetleri geçirdi ememedikce.

Gerçekten hayatta sinandigim şey annelik. Sizi o kadar iyi anlıyorum ki. Asla isyan değil elbette, Allah'ım hep sağlık versin evlatlarımıza, hayatta neler var, halimize bin sukur. Ama o kadar yorgunum ki. 2 buçuk senedir çocuksuz 500 metre ilerdeki market dışında hiçbir yere gidemedim. Bana aşırı bagli. Evin içinde bile yarım saat uyuyamıyorum odaya gidip. Peşimden geliyor beni arıyor. O kadar yıpratıcı bişey ki. Henüz hala konusmadi ve iletişim kuramamak da ayrıca yoruyor, hem onu hem beni. Instagram'da çocuğuyla uyum içinde anneler görüyorum, neredeyse 2 buçuk yaşında çocuğuyla sohbet eden, iştahi yerinde olan, akşam en geç 10 dedi mi uyuyan. Kendilerine bakıyorlar mutlular, motiveler. Çalışıyor çoğu ve sosyal hayata karışıyor. Bir de dönüp kendime bakıyorum. Hayatım bitmiş adeta. Ne kendime bakıyorum ne bisey. Çıkıp bir kahve bile içemiyorum bir yerde tek basima. Gece geç yattigim için duygusal yeme bozuklugu oluştu, 8 9 kilo aldim bir de üzerine.

Biraz uzun oldu, kusura bakmayin. Bilmiyorum, bu günler de gecer elbette. Allah güzel günler göstersin..Feraha cikalim hep birlikte. Ama şimdi ben çok yorgunum. Çok ama çok..

Genişletmek için tıkla...

İnstagram hlalnrr

gzm9995 .!.:

Sizinle özelden konuşmak isterim

Genişletmek için tıkla...

Size mesaj yolladım, mesajlarınız kısmından bakın isterseniz.