Merhaba arkadaşlar.
Öncelikle bu konuyla ilgili diğer bölümlerde bilgi bulamadım, lütfen konum hemen taşınmasın çok rica ediyorum
6 yaşını doldurmasına 2 ay kalmış bi kızım var, şuan anaokuluna gidiyor.
Kızım, hareketli, çok candan çok sevecen, sürekli konuşmak isteyen ve özellikle eve misafir geldiğinde, dikkat çekici hareketlerde bulunup sürekli sözün arasına girip, konuşarak misafirlere rahatsızlık veren bi yapısı var.
Bir türlü ayırt edemedik..acaba diyorum huymu, karaktermi...bazen bakıyorum kızımdan daha hareketli daha yaramaz çocuklar var..neyse.
Bi danışman psikolog görüşme sonrasında, hiperaktif ve dürtüsüsellik şüphesi olabileceğini, ve bi psikiyatri bölümüne götürmemi söyledi.
Tabii o an yıkıldım..kabullenemedim
İnşallah yoktur.
İlaç konusunda ki endişelerimi söyledim,
Gerekirse kullanmalıymış.
Okula başlamadan, inşallah bu sorunu çözebiliriz
Konuyu daha fazla uzatmak istemiyorum, sizleri sıkmamak için.
Şuan çok çaresiz ve üzgünüm..
Sizlerden Anadolu yakasında ve devlet hastanesinde, en iyi çocuk psikiyatri Dr önerilerinizi bekliyorum.
@pelin- - @damdan @Koalina sizlerden de öneri bekliyorum.
E tamam bende oğluma yapma desemde yapıyor krize sokuyor yeri gelince .Ama benim kızım sanki kontrolsüz gibi, yapma desem de yapıyor.
Ama benim kızım sanki kontrolsüz gibi, yapma desem de yapıyor.
Bizimki de öyle.
En çok kurduğum cümlelerden bir tanesi "oğlum beni duymuyor musun? Bak yapma diyorum hoşlanmıyorum bu hareketinden, oğlum bak kızmaya başlıyorum lütfen yapma!"
Sonuç = yaptığı eyleme devam...
ben üçüncü de çok sinirleniyorum da diyorum ki gerçekten çok sinirleniyorum aynı konuda üçüncüyü tekrar edince
en azından duyduğunu ama ısrarla yaptığını belirt bile diyorum arada
Avrupa yakası çok uzak devamlı gidip gelme yapamam ki.Benim oğlum 3,5 yaşında neredeyse 4 yaşına girecek.
Aynı sorunlar mevcut ama bir doktora götürmek aklımın ucundan bile geçmedi.
Şimdiki çocuklar bizim yetiştiğimiz dönemdeki gibi değiller.
Daha algıları açık, daha herşeye dahil olmak istiyen, daha özgüven sahibiler.
Bu da bunun bir göstergesi bence.
Siz tabii ki yine bir uzmana danışın, o anlamda sizi engellemem.
Ama avrupa yakasında bu konuda en iyi yer ve devlet hastanesi Bakırköy.
Adı korkutmasın, konusunda uzman bir yer olduğu için öneriyorum.
Müsait zaman ayarlayarak oraya da gitmenizde fayda var bence.
Bir de merak ettim, gelişmeleri de yazarsanız, bizlere de referans olur.
Bizimki de öyle.
En çok kurduğum cümlelerden bir tanesi "oğlum beni duymuyor musun? Bak yapma diyorum hoşlanmıyorum bu hareketinden, oğlum bak kızmaya başlıyorum lütfen yapma!"
Sonuç = yaptığı eyleme devam...
Evet küçük olumsuzlukları görmezden geliyorum.Yapma diyerek davranışı pekiştiriyorsunuz. Görmezden gelmeyi denediniz mi küçük olumsuz davranışları? Dikkat çektiğini fark ettiği davranışları yapmaya devam edecektir.
ben üçüncü de çok sinirleniyorum da diyorum ki gerçekten çok sinirleniyorum aynı konuda üçüncüyü tekrar edince
en azından duyduğunu ama ısrarla yaptığını belirt bile diyorum arada
Avrupa yakası çok uzak devamlı gidip gelme yapamam ki.
Tabiki gelişmeleri yazarım.
Peki olumlu davranışlarına daha çok tepki verseniz? Böyle abartılı tepkiler ama. Onları pekiştirmek adına. Dikkat çekmeye, sizi denemeye çalışıyor ve başarıyor da.Evet küçük olumsuzlukları görmezden geliyorum.
Ama misafir geldiğinde maalesef görmezden gelemiyorum, çünkü rahatsızlık veriyor.
Evet küçük olumsuzlukları görmezden geliyorum.
Ama misafir geldiğinde maalesef görmezden gelemiyorum, çünkü rahatsızlık veriyor.
Ya bir önceki mesajınızda o kadar güzel belirtmişsiniz ki.
Gerçekten böyle, çocuğa ayrılan zaman önemli malesef.
Hele ki biz çalışanlar için, en çok zaman yönetimi bozuyor dengeyi malesef.
Herşey planlı programlı gitsin istiyoruz ebeveyn olarak, ama her zaman öyle olmuyor.
Benimkinde bu tarz davranışlar kardeşi olduktan sonra daha çok ortaya çıktı.
Çünkü misal, akşam eve gidiyorum yemek vs. derken zaten 6 oluyor.
7 gibi geliyor eşim, o 1 saat aralıkta büyük oğlum ile oynamaya çalışıyorum.
Fakat ufaklığın ya altını almak gerekiyor, ya birşey yemesi gerekiyor veya farklı bir durum oluşuyor.
İşte o zaman büyük oğlum huysuzlaşıyor.
"Anne benimle oyna, anne bana baksana, anne şuna bak, anne bakar mısın" beni yiyor resmen.
Eğer ufaklık hiç bir derdi yoksa, yanımızda duruyor.
Ama ufaklık 10 aylık, tam tırmanma döneminde, koltuğa tutunup kalkmaya çalışıyor, bana tutunup kalkmaya çalışıyor.
Hal böyle olunca elim kolum hep onda, düşüp kafasını vurmasın diye.
Eh arada oyun da yapıyoruz, başlıyor abimiz "anne bana da yap, beni de gıdıkla"....
Hal bu olunca iki çocuk biz yerlerde...
Böyle hallerde sorun yok.
Ama ne zamanki ilgilenmek zorunda kaldığım farklı bir işim oluyor, o zaman büyük oğlumun problemleri başlıyor.
Eşim ile iki sohbet edemiyoruz mesela, araya giriyor veya televizyon izletmemeye özen gösteriyor, gürültü oluyormuş.
"Susar mısın lütfen başım ağrıdı" diyor bacaksız mesela.
Haklısınız.
Bir sefer benim başıma da gelmişti.
Genelde bana gelen misafirler de çocuklu olduğu için, onlar çocuk odasında oynuyorlar.
Biz rahat edebiliyoruz.
Ama çocuksuz misafir geldiğinde, bir defasında yerden yere atmıştı kendini şok olmuştum.
Kardeşi yeni doğduğu zamanlardaydı, manasız ağlamalar, sanki dövmüşsün gibi ne ağlamak...
Ama kardeşi etken diye düşündüm hep, ben de bir pedagog yardımı almak istiyorum.
Fakat bizim avantajımız, kreşe göndermem oldu biraz.
Kreşte maşallah gayet uyumlu, dikkat problemi görülmüyor, rahatsız olduğu şeyleri dile getirebiliyor.
Adaptasyon problemi de çok yaşamadı.
Son zamanlarda rahatsızlandığı için kreşe göndermeyi bıraktım.
Önümüzdeki ay tekrar göndereceğim, fakat oğlumunda huysuzluk ve hiperaktivite tarzı belirtileri de tavan yaptı bu ara.
konunun uzmanı değilim ama şimdiye kadar yapma denileni yapmayan bir çocuk görmedim hiç :)Ama benim kızım sanki kontrolsüz gibi, yapma desem de yapıyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?