Aynı benim ablam, genç kızken erkek arkadaşıyla mutluysa şakalar yapar, kahkaha atar evde birinin morali mi bozuk hasta mı umrunda olmazdı, arası kötüyse bağırır çağırır, evi cehenneme çevirirdi. Onun da ağzından çıkanı kulağı duymaz, bana bir kavgada o… demişti. En son ailecek onu hayatımızdan çıkardık tamamen. Ben uzaktayım ama anneme demediğini bırakmayıp sonra hiçbir şey olmamış gibi davranıyordu. Bence herkes yaptıklarının bir bedeli olduğunu görmeli. Yoksa akıllanmıyorlar.Neredeyse hepimizin geçmişinde bir toksik aile üyesi var işte. Zamanla annemin dediklerini icsellestirip kendimi suçlamak yerine annemin dediklerini dişsallaştirip onu uzaklastirdim hayatımdan. Aynı evde yaşayıp sohbet ediyoruz ama hayatımın ya da fikirlerimin yüzde yirmisine bile hakim değil. KK kadınları hayatım -dusunce yapım hakkında daha çok bilgi sahibidir muhtemelen
Toksik annemi değiştiremem, eskisi kadar olmasa da hala toksik. Ağzından çıkanı kulağı duymaz. Ama onun fikri beni baglamadigi için canımı sıkmamaya , mümkün olduğu kadar yüzeysel ilişki kurmaya çalışıyorum.
Ben çocukken annem mutluysa ev neşe dolardı, annem mutsuzsa yemek yerken sohbet etmemize bile müsade etmezdi, çat çat diye koyardı sofraya tabağı çatalı. Zamanla kendi kendine triplere girdigi günler yüzüne karşı 'ruh halin beni gerçekten ilgilendirmiyor, kendi psikolojinden sen sorumlusun. Benimkini korumak için çıkıyorum ben, geç gelirim' demeye başladım.
Ama tabii ki yine 'anne sorunlari' ile doluyum, çok nadir aralıklarla da olsa terapi alıyorum, konuştuğum tek konu annem oluyor
Allah razı olsun . Halden anlamak, empati yapabilmek herkese nasip olmuyor. Sabahtan beri kendimi anlatamıyorum. Yanlıştı diyorum
Eşinizin size destek olması lazım. Çocuk için bazı fedakarlıklar yapması gerektiğini söyleyin. Bence eşinizle daha iyi olabilseniz her şey daha iyi olur. Ya da onu öyle kabullenin ve takmayın kafanıza bir süre. Çocuğunuz çok küçük. Ona yazık olmasın bu süreçte. Anneniz de yanınızda şanslısınız.Merhaba hanimlar ;
9 senelik evli ve 7 aylik tüp bebekle sahip olduğum bir kızım var
Evliligim hiçbir zaman güllük gülistanlık olmadı. 3 gün dargın 4 gün iyi şeklinde iki ileri bir geri devam etti şuana kadar. Zaman zaman hatalar da yaptım.
Bunun dışında 2 defa gebeligim kötü sonuçlandı. 1 si kendisi vefat etti karnında 22 haftalikken
Diğeri anomali nedeniyle 23 haftada sonlandı( acısını hala atamadım icimden)
Sonra tüp bebekle kızıma hamile kaldim. 7 aylıkken babamı aniden kaybettim
Başım bile ağrıyor demezdi. O kadar sağlıklıydi babam
Anı olum oldu. Hamileyken toparlayamadım.
Üzerinden 9 ay gecti ama ben hala diplerdeyim. Toparlayamıyorum. Dipsiz kuyudayim adeta. Boğuluyorum. Hamileyken ilaç kullanamadım. Şimdi de emziriyorum diye kullanamıyorum. . Evliligim zaten vasat otesi. İş e gitmek bile bana ödül gbi geliyor. Bir nebze kafam dağılıyor. Annem bakiyor o süreçte kızıma .
Ama ben en ufak şeyde bile patlayan birine dönüştüm. Babami çok ozluyorum .hergun 3 kez konusan, sesini duymayinca uyuyamıyorum diyen babamı kaybettim
Zor zamanlarımda arardım onu akıl alırdım. Şimdi kimsesiz kaldım
Bu depresif halim her hareketine yansıyor. Kızım a ek gıda surecindeyiz . Üstüne yemek döksün bağırıyorum, yere bisey dökülsün bağırıyorum. Dün yine döküldü. Öyle sert bağırdım ki. Yüzüme acı acı bakıp iç geçirerek ağladı yavrum. Biliyorum, bu bagirislarim onun ozguvenini de etkileyecek.
Of bile demek istemediğim anneme bile bagiriyorum. Çok kırıyorum onu. 1 dk snra özür diliyorum ama nafile. )
Babamın emaneti halbuki o bana
İlaç kullanmak istyrm kullanamıyorum.terapi ücretleri maksimum derecede uçmuş. Evden çıkamıyorum kızım nedeniyle ( işten gelince mecalim de kalmiuor)
Ev zaten mezarlık gbi. Annemin yanında bile kavga ediyoruz. Bencil olup hatasını görmeyen, özür dilemeyen, kendi obsesif takıntılarıni bana da empoze edip beni de obsesif hale dönüştüren bir eşim var. Şimdi o normale döndü ama ben bu haldeyim.dusunun, bisey döküldü diye 7 aylık kizima tahammül edemiyorum.
Zaman zaman boşanmak çok geçiyor aklımdan.ama kızım ziyan olur, babasizligi nedeniyle ileride yanlış kararlar alir diye çok korkuyorum.
Böyle bir haldeyim.boguluyorum kızlar.ne yapacağımı bilemiyorum. Belki bana akıl verirsiniz
Bebeğe ses yükseltilmez. Tekrar yazıyorum, bebeğe ses yük-sel-til-mez!
Her yoruma vurmadım ki bağırdım diyorum
Bana ne be!
Poff
İnsan olsan laftan anlardin
Size özelden sorsam olur mu?
Yooo benim edebimde hiiiçbir şey yok.
Bak arkadaşım
