Kizima olan tahammulsuzlugum

Merhaba hanimlar ;
9 senelik evli ve 7 aylik tüp bebekle sahip olduğum bir kızım var
Evliligim hiçbir zaman güllük gülistanlık olmadı. 3 gün dargın 4 gün iyi şeklinde iki ileri bir geri devam etti şuana kadar. Zaman zaman hatalar da yaptım.
Bunun dışında 2 defa gebeligim kötü sonuçlandı. 1 si kendisi vefat etti karnında 22 haftalikken
Diğeri anomali nedeniyle 23 haftada sonlandı( acısını hala atamadım icimden)
Sonra tüp bebekle kızıma hamile kaldim. 7 aylıkken babamı aniden kaybettim
Başım bile ağrıyor demezdi. O kadar sağlıklıydi babam
Anı olum oldu. Hamileyken toparlayamadım.
Üzerinden 9 ay gecti ama ben hala diplerdeyim. Toparlayamıyorum. Dipsiz kuyudayim adeta. Boğuluyorum. Hamileyken ilaç kullanamadım. Şimdi de emziriyorum diye kullanamıyorum. . Evliligim zaten vasat otesi. İş e gitmek bile bana ödül gbi geliyor. Bir nebze kafam dağılıyor. Annem bakiyor o süreçte kızıma .
Ama ben en ufak şeyde bile patlayan birine dönüştüm. Babami çok ozluyorum .hergun 3 kez konusan, sesini duymayinca uyuyamıyorum diyen babamı kaybettim
Zor zamanlarımda arardım onu akıl alırdım. Şimdi kimsesiz kaldım
Bu depresif halim her hareketine yansıyor. Kızım a ek gıda surecindeyiz . Üstüne yemek döksün bağırıyorum, yere bisey dökülsün bağırıyorum. Dün yine döküldü. Öyle sert bağırdım ki. Yüzüme acı acı bakıp iç geçirerek ağladı yavrum. Biliyorum, bu bagirislarim onun ozguvenini de etkileyecek.
Of bile demek istemediğim anneme bile bagiriyorum. Çok kırıyorum onu. 1 dk snra özür diliyorum ama nafile. )
Babamın emaneti halbuki o bana
İlaç kullanmak istyrm kullanamıyorum.terapi ücretleri maksimum derecede uçmuş. Evden çıkamıyorum kızım nedeniyle ( işten gelince mecalim de kalmiuor)
Ev zaten mezarlık gbi. Annemin yanında bile kavga ediyoruz. Bencil olup hatasını görmeyen, özür dilemeyen, kendi obsesif takıntılarıni bana da empoze edip beni de obsesif hale dönüştüren bir eşim var. Şimdi o normale döndü ama ben bu haldeyim.dusunun, bisey döküldü diye 7 aylık kizima tahammül edemiyorum.
Zaman zaman boşanmak çok geçiyor aklımdan.ama kızım ziyan olur, babasizligi nedeniyle ileride yanlış kararlar alir diye çok korkuyorum.
Böyle bir haldeyim.boguluyorum kızlar.ne yapacağımı bilemiyorum. Belki bana akıl verirsiniz

Terapi ile ilgili supervizyon kapsamında danışan gören terapist arayabilirsiniz, Türkiye şema dernegi diye aratınca karşınıza çıkar . Ordaki terapistlerle iletisime geçin, ücret normalden daha az oluyor .
Diğer konularla ilgili yorum yapamıyorum , sizi de anlıyorum ama keşke bu şekilde bı durum varken o bebeğe kiymasaydiniz, için acıdı

Evliliğinizde mutsuz olduğunuzdan hircinlasmaniz

Kardeş antidepresan başla.. doktora danışarak tabii. çocuğuna çok üzüldüm ...
Lohusalik depresyonu olabilir cidden her şey üzücü geliyor o dönem insana. Zamanla geçiyor ama destek almanız şart gibi duruyor

Yanlış anlamayın yaşadığınız şeyler çok zor ama evladiniza hiçbir sebepten ötürü bağırıp kızmayın o istediği için değil siz istediginiz için dünyaya geldi küçücük beyninde kalbimde büyük hasarlara yol açabilirsiniz bence sinirin bir bahanesi olamaz özellikle çocuğa karşı.

Sardunya21 .!.:

Merhaba hanimlar ;
9 senelik evli ve 7 aylik tüp bebekle sahip olduğum bir kızım var
Evliligim hiçbir zaman güllük gülistanlık olmadı. 3 gün dargın 4 gün iyi şeklinde iki ileri bir geri devam etti şuana kadar. Zaman zaman hatalar da yaptım.
Bunun dışında 2 defa gebeligim kötü sonuçlandı. 1 si kendisi vefat etti karnında 22 haftalikken
Diğeri anomali nedeniyle 23 haftada sonlandı( acısını hala atamadım icimden)
Sonra tüp bebekle kızıma hamile kaldim. 7 aylıkken babamı aniden kaybettim
Başım bile ağrıyor demezdi. O kadar sağlıklıydi babam
Anı olum oldu. Hamileyken toparlayamadım.
Üzerinden 9 ay gecti ama ben hala diplerdeyim. Toparlayamıyorum. Dipsiz kuyudayim adeta. Boğuluyorum. Hamileyken ilaç kullanamadım. Şimdi de emziriyorum diye kullanamıyorum. . Evliligim zaten vasat otesi. İş e gitmek bile bana ödül gbi geliyor. Bir nebze kafam dağılıyor. Annem bakiyor o süreçte kızıma .
Ama ben en ufak şeyde bile patlayan birine dönüştüm. Babami çok ozluyorum .hergun 3 kez konusan, sesini duymayinca uyuyamıyorum diyen babamı kaybettim
Zor zamanlarımda arardım onu akıl alırdım. Şimdi kimsesiz kaldım
Bu depresif halim her hareketine yansıyor. Kızım a ek gıda surecindeyiz . Üstüne yemek döksün bağırıyorum, yere bisey dökülsün bağırıyorum. Dün yine döküldü. Öyle sert bağırdım ki. Yüzüme acı acı bakıp iç geçirerek ağladı yavrum. Biliyorum, bu bagirislarim onun ozguvenini de etkileyecek.
Of bile demek istemediğim anneme bile bagiriyorum. Çok kırıyorum onu. 1 dk snra özür diliyorum ama nafile. )
Babamın emaneti halbuki o bana
İlaç kullanmak istyrm kullanamıyorum.terapi ücretleri maksimum derecede uçmuş. Evden çıkamıyorum kızım nedeniyle ( işten gelince mecalim de kalmiuor)
Ev zaten mezarlık gbi. Annemin yanında bile kavga ediyoruz. Bencil olup hatasını görmeyen, özür dilemeyen, kendi obsesif takıntılarıni bana da empoze edip beni de obsesif hale dönüştüren bir eşim var. Şimdi o normale döndü ama ben bu haldeyim.dusunun, bisey döküldü diye 7 aylık kizima tahammül edemiyorum.
Zaman zaman boşanmak çok geçiyor aklımdan.ama kızım ziyan olur, babasizligi nedeniyle ileride yanlış kararlar alir diye çok korkuyorum.
Böyle bir haldeyim.boguluyorum kızlar.ne yapacağımı bilemiyorum. Belki bana akıl verirsiniz

Genişletmek için tıkla...

Okurken hem çok uzuldum hem çok kızdım. 9 aylık bir bebeğe bagiramazsiniZ üstüne döküyor diye..yani size hak vermeye çalıştım yok veremiyorum olmuyor... acınızı anlarım ama sizin herşeyden once bir evladınız var hiçbir şeyin acısını ondan cikaramazsiniZ .ya devlet hastanesi psikiyatri servisine başvurun ya boşanın bu adamdan kurtulun ama hiçbir şeyin sorumlusu yavrumuz değil unutmayin. 9 aylık yahu 9 aylık..ne bağırması...o zaman bunun 2 yas sendromunda ne yapacaksiniZ...o çocuk sizin elinizde daha tehlikeli hala gelmeden tedavinizi olub

Doktora gidin.
Uygun ilaç verecek belki.
Belki başka bir yol gösterecek.
İlac kullanacaksın emzirirken ilaç olmaz derse de emin olun emzirmemenin telafisi daha kolay olur.

Klişe olacak ama mutsuz bir evliliğe neden mutsuz bir bebek daha eklenir ki ?
Babanızın ölümü etkilemiştir sizi muakkak ama ondan önce de evliliğinizin kötü gittiğini yazmıssınız.
Psikolojik destek alın bence , daha fazla stresinizi küçücük bebekten çıkartmayın.

Sardunya21 .!.:

Merhaba hanimlar ;
9 senelik evli ve 7 aylik tüp bebekle sahip olduğum bir kızım var
Evliligim hiçbir zaman güllük gülistanlık olmadı. 3 gün dargın 4 gün iyi şeklinde iki ileri bir geri devam etti şuana kadar. Zaman zaman hatalar da yaptım.
Bunun dışında 2 defa gebeligim kötü sonuçlandı. 1 si kendisi vefat etti karnında 22 haftalikken
Diğeri anomali nedeniyle 23 haftada sonlandı( acısını hala atamadım icimden)
Sonra tüp bebekle kızıma hamile kaldim. 7 aylıkken babamı aniden kaybettim
Başım bile ağrıyor demezdi. O kadar sağlıklıydi babam
Anı olum oldu. Hamileyken toparlayamadım.
Üzerinden 9 ay gecti ama ben hala diplerdeyim. Toparlayamıyorum. Dipsiz kuyudayim adeta. Boğuluyorum. Hamileyken ilaç kullanamadım. Şimdi de emziriyorum diye kullanamıyorum. . Evliligim zaten vasat otesi. İş e gitmek bile bana ödül gbi geliyor. Bir nebze kafam dağılıyor. Annem bakiyor o süreçte kızıma .
Ama ben en ufak şeyde bile patlayan birine dönüştüm. Babami çok ozluyorum .hergun 3 kez konusan, sesini duymayinca uyuyamıyorum diyen babamı kaybettim
Zor zamanlarımda arardım onu akıl alırdım. Şimdi kimsesiz kaldım
Bu depresif halim her hareketine yansıyor. Kızım a ek gıda surecindeyiz . Üstüne yemek döksün bağırıyorum, yere bisey dökülsün bağırıyorum. Dün yine döküldü. Öyle sert bağırdım ki. Yüzüme acı acı bakıp iç geçirerek ağladı yavrum. Biliyorum, bu bagirislarim onun ozguvenini de etkileyecek.
Of bile demek istemediğim anneme bile bagiriyorum. Çok kırıyorum onu. 1 dk snra özür diliyorum ama nafile. )
Babamın emaneti halbuki o bana
İlaç kullanmak istyrm kullanamıyorum.terapi ücretleri maksimum derecede uçmuş. Evden çıkamıyorum kızım nedeniyle ( işten gelince mecalim de kalmiuor)
Ev zaten mezarlık gbi. Annemin yanında bile kavga ediyoruz. Bencil olup hatasını görmeyen, özür dilemeyen, kendi obsesif takıntılarıni bana da empoze edip beni de obsesif hale dönüştüren bir eşim var. Şimdi o normale döndü ama ben bu haldeyim.dusunun, bisey döküldü diye 7 aylık kizima tahammül edemiyorum.
Zaman zaman boşanmak çok geçiyor aklımdan.ama kızım ziyan olur, babasizligi nedeniyle ileride yanlış kararlar alir diye çok korkuyorum.
Böyle bir haldeyim.boguluyorum kızlar.ne yapacağımı bilemiyorum. Belki bana akıl verirsiniz

Genişletmek için tıkla...

Lütfen gidip tedavi olun, bahane bulmayın. Bu dönemindeki davranışlarınızın bebeğinizde kalıcı iz bıraktığının farkındasınız. Uzun zaman sonra sahip olduğunuz bebeğinize böyle davranamazsınız. Bir an önce toparlanın ve ayağa kalkın. Hayat hâlâ devam ediyor ve bebeğinizle geçirdiğiniz zamanların kıymetini bilin.

Hanımefendi lütfen bu minnacık yavruya bunu yapmayın. Ne terapi için ne de boşanma için bahane aramayın. O çocuğun hiç bir günahı yokki siz istediniz diye dünyaya geldi. Böyle davranırsanız ilerde o da çok sorun yaşar. Ayrıca evliliğiniz zaten mutsuz eşinizle de bir terapi alın fakat olmuyorsa da çocuğu bahane edip bazı kararlar almaktan geri durmayın.

Evlilik terelelli bir de bebek yapmışsınız stres topunuz olmuş yavrucak

Emzirmeyin ilaca başlayın

Benim babamda 50 li yaşlarda öldü hemde aniden

Hayat devam ediyor millet ne acılar çekiyor yapmayın kalkın ayağa ilk iş de boşanın şu heriften

7. Ayda ofkeleniyosaniz 1 yasindan sonra cinnet geçirirsiniz. Emzirdiginiz icin mi ilac kullanamiyorsunuz? Ofkenizi kontrol edememeniz korkutucu ve bunun dozu artacaktir. O yuzden sutten kesip ilac kullanmaya baslamaniz bana gore daha mantikli.
Bebek bakimini tek basina ustlenen anneler bunalmis oluyor genelde. Esiniz cocuk bakmiyor mu?

Öncelikle başınız sağolsun. Yas sürecini yaşayıp tamamlamanız gerekiyordu bu zamana kadar. Siz babaya bağımlıymışsınız demekki.
Bunun için mutlaka destek alın.

Evladınız için çok üzüldüm. Böyle devam ederseniz ileride pısırık, korkak, ne istediğini bilemeyen, çekingen biri olur.

Evet acınız büyük anlıyorum sizi başınız sağolsun. Ama bu 9aylık bir bebeğe böyle davranmanızı gerektirmez kaç kere çocuk sahibi olmak için uğraşmışsınız bunun içinmiydi yani ? Zaten çalışıyormuşsunuz günde kaç saat görüyorsunuz ki bağırmaya fırsat buluyorsunuz ? Benim kızım geçen gün salonun büyün duvarlarını kalemle çizmiş 20aylık. Görünce bi şok geçirdim sonra güldüm eline ıslak mendil verdim beraber sildik bu başınıza gelseydi eminim bu kafayla döverdiniz çocuğu. Yazık günah ne günahı var o sabinin. Lütfen doktora gidin emzirmek bahane değil emzirirkende kullanılan ilaçlar var. Ayrıca siz böyle bağırırken çevrenizde kimse demiyormu yapma diye ?

İlaç kullanmanız şart
Eşinize ses yok, anneye ses yok, iş yerinde ses yok. Bir tek o çocuk size karsilik veremez sizle basedemez
Yaşadığınız acıya teselli olmalı acidan sonra yük değil

Böyle olsun istemezdiniz biliyorum ama olmaması için ne yapıyorsunuz? Kızınıza değil aslında hayata karşı tahammülsüzsünüz. Babanızla aranızdaki ilişkiye kızınız asla sahip olamayacak böyle giderseniz. İnsanız keşke yapmasak ama bazen olabilir fakat önlem almak gerekir. Yüzünüze bakıp içli içli ağlaması gözümde canlandı çok üzücü gerçekten. Onu siz doğurdunuz sizin içinizde büyüdü yazık yapmayın. Bu dünya da bildiği tek güvenli liman sizsiniz sizde böyle yaparsanız babasızlıktan dolayı alabileceğini düşündüğünüz yanlış kararları sizden kurtulmak için alabilir.

Bebeginiz buyudukce yiyecekleri yere dokecek, eliyle ezecek, ustune su katacak, o ellerini bide sacina sürecek. Bu saydiklarimi yapmasi 30 saniye bile sürmüyor. Ben mutfağa gidip gelene kadar nelerle karsilastim. Cocugu alip banyoya soktum, yeri geldi tisortleri direkt çöpe attim. Hemen hemen herkesin cocugu benzer işler yapmistir. Yemegi alir, avcunda sıkar, acaba noluyo diye seyreder.
Merak duygularini tatmin etmek için yapiyorlar bunlari.
Siz bu ruh haliyle cocugun ilerleyen donemdeki davranislarina siddetle karsilik verebilirsiniz gibi görünüyor buradan bakinca. Yani ilac kullanmaniz gerekiyorsa ötelemeyin, gerekirse sütten kesin. Bebegin can guvenligi anne sutunden daha onemli su durumda

Senin bu hırçınlığın hep birikim içine atmalarının sonuçları evliliğindeki sorunları biriktirmenden idare etmenden içine atıp susmandan dolayı öfke patlamaları yaşıyorsun bağırmaların elinde olan bir şey değil sonrasında pişman oluyorsun belkide ağlıyorsun ama içindekileri halletmen gerek. Terapi al destek al gerekiyorsa ilaç kullan baktın hala çözemiyorsun evliliğindeki sorunları yol ver gitsin anan senide bir kere doğurdu bir hayatın var. Baban konusunda Allah rahmet eylesin ama takdiri ilahi inan insanlar şu zamanda ne acılar yaşıyor herkesler ne imtihanlar atlatıyor ama bir şekilde mecburuz acılarımızı içimize gömüp hayatın kıyaından köşesinden tutunup ayakta kalmaya çabalıyoruz

Sardunya21 .!.:

Zaman zaman boşanmak çok geçiyor aklımdan.ama kızım ziyan olur, babasizligi nedeniyle ileride yanlış kararlar alir diye çok korkuyorum.

Genişletmek için tıkla...

boşanmasan da sevgisiz evde azar isiterek büyüyen çocuklar ileride kendilerini evinde gibi hissettiren adamlara meyleder kızlar, yani kendisine hayvanmis gibi bagiran, elinde olmayan şeyler için onu azarlayan erkeklere meyledebilir, bugün bağırıp kırıp on dakka sonra sarılıp ilgi göstermeyi normal karşılayarak büyüdüğü için aynı böyle ağzına edip edip yalandan iki güzel söz söyleyen adamları seviyor zannedebilir (bakınız bdv'de türlü kötülükler görüp 'ama kocam beni çok sever' diyen kadınlar) İnsanın ilişkilerle ilgili fikirleri erken çocukluk döneminde belli olur.
Böyle bir babayla bir ömür yaşasın diye varını yoğunu tedaviye vermişsin. Bu haksızlık değil mi kızına?
Ne anne çocuk sahibi olmaya uygun, ne baba baba olacak tiynette biri, ne evde mutluluk,huzur var. Sırf yaşım geçmesin diye tedavi ile bebek sahibi olmuşsunuz. Şimdiyse o tedavi ilaç parasının belki de yirmide birini terapiye verip düzgün anne olmaya calismaktan bile imtina ediyorsunuz.

Su surecte bebeginize iyi davranmaniz onu emzirmenizden daha onemli. Ilk 6 ay zaten gecmis. Emzirmeyi kesip ilac tedavisine baslayin.
Zor seyler yasamis ve atlatamamissiniz
Herkes herseyi şıp diye atlatacak diye bir sey yok. Zorlaniyorsunuz. Bu normal. Yas surecindesiniz. Zamanla gececek. Suan yapilacak tek sey o zaman gecerken bebeginize zarar vermemek. Bir psikiyatriste danisin ve surece devam edin.