-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Davranış Bozuklukları kızım okulda çok pısırık
- Konu Sahibi SILANUR2
- Başlangıç Tarihi
Çocuğumuzda karşılaştığımız huysuzluk, saldırı, şiddet, içe dönüklük, korkaklık, hiperaktiflik, pasiflik, dikkatsizlik, çevreye uyum, utangaçlık, hırçınlık vs birçok sorununuzun paylaşıldığı konular.
Buda vahim bi durum gerçekten. Benim kızımda eminim okulda tam tersi olacak. 3 yaşında, çok sinirli iherşeyi kırıp döküyor, bizi bile dövüyor. Her iki durumda çok kötü. Hem dayak atması hem atılması. Bunlar psikolojinin alanı. Bizim elimizden hiçbirşey gelmiyo ne yazıkki. Benim imkanım olsa kızımı bir psikoloğa götürürdüm mutlaka
benim kızım da pısırık anaokuluna gidiyor şimdi
geçen sene de psikoloğa götürdüm şimdi daha iyi öğretmeni çok iyi diyor sınıftaki durumu için
kesinlikle psikoloğa gidin çok faydası oluyor ama söylediklerini yapması zor. ben iki seans götürdüm toplam 160 lira verdim maddi durumumuz da pek parlak değildi ama mecbur hissettim kendimi
geçen sene de psikoloğa götürdüm şimdi daha iyi öğretmeni çok iyi diyor sınıftaki durumu için
kesinlikle psikoloğa gidin çok faydası oluyor ama söylediklerini yapması zor. ben iki seans götürdüm toplam 160 lira verdim maddi durumumuz da pek parlak değildi ama mecbur hissettim kendimi
benim de oğlum öyle. ve çok üzülüyorum. birisi elindekini alınca bile seslenemiyor. ve ben okula gitmesini bile istemiyorum. doğduğundan beri böyle. 5,5 yaşında. dr a da gittik. öğretmeni iyi falan diyor ama inanmıyorum doğrusu. tabii öğr. canına minnet. sorun çıkarmayıp pıspıs oturduğundan. canım sıkıldı yine yazarken Allah yardımcımız olsun.
Canım okurken biri benim duygularımı okuyor gibi geldi. çok zor bir durum. Biz az biraz daha iyiyiz ama çok yolumuz var daha
evet çok zor arkadaşım. biz yurtdışındayız. bir tane daha türk arkadaşı var. o haber veriyor bana. birisi iterse falan. sonra yorum yapmayayım diyorum dayanamıyorum. çocuğumunda kalbini kırıyorum. inşallah böyle gitmez. neyse canları sağolsun.
psikolog bana şöyle bir tavsiyede bulunmuştu: çocuğun eksik davranışı ile ilgili bir hikaye üzerinden ona yol gösterin doğrudan akıl vermeyin. Mesela defalarca deneyen ama sonunda ip atlamayı başaran küçük bir tavşan gibi. Bir de çocuğa uyurken "sen çok başarılısın biz sana güveniyoruz, çok değerlisin, arkadaşlarına rahatsız olduğun şeyleri söyleyebilirsin vb. telkin cümleleri söylemek de faydalı.
- 6 Mart 2007
- 2.549
- 115
- 323
aslında haddim olmayarak konuşucam. yıllarca anaokulu ve ilköğretim düzeyinde çocuklarla çalıştım.öğretirken öğrendimde ve artık çare bulamadığım yerlerde uzmanların kitaplarına ve danışman arkadaşlara başvurdum. o sırada da şunu öğrendim asıl sorun sessiz çocuklardan değil yaramaz olanlardan kaynaklanıyor. heleki karşısındakiler birazda cüssecede iriyse uslu olan çocuk dahada içine kapanabiliyor. bu konuda öncelikle öğretmeninden de yardım istemenizi önericem.ayrıca evde kızınıza daha fazla zaman ayırarak söz hakkı verin. ne anlattığının önemi yok fikirlerine karşıda olabilirsiniz saçma sapanda konuşabilir ama kendine olan güvenini biraz daha pekiştirecektir bu durum.hatta aynı fikirde olsanızda küçük tartışmalara girin ve sonunda size üstünlük sağlamasına izin verin.ancak sana vurana sende vur olayına kesinlikle girmenizi önermiyorum heleki şikayet etmeyi sakın öğretmeyin daha ileriki yıllarda daha büyük sorunlarla karşılaşabilirsiniz. yüreklendirirken doğru şekilde kendini savunmasınıda öğretin.
tabi şuda bir gerçek ailesinde hor görülen hırpalanan bir çocukla, sevgi gören dinlenen bir çocuğun anlaşması neredeyse imkansızdır. ancak doğru yaklaşımlarla o çocuklarda yaptıkları hatalardan dönebiliyorlar.lütfen sizden ricam tabiki herkes için önce evladı ancak kendinizinkini savunurken diğerine farkında olmadan zarar verebilirsiniz dikkatli olmanız.ve merak etmeyin çocuklar bu tarz itiş kakış arasında kendilerini savunmayı ve güçlenmeyi öğreniyorlar.
tabi şuda bir gerçek ailesinde hor görülen hırpalanan bir çocukla, sevgi gören dinlenen bir çocuğun anlaşması neredeyse imkansızdır. ancak doğru yaklaşımlarla o çocuklarda yaptıkları hatalardan dönebiliyorlar.lütfen sizden ricam tabiki herkes için önce evladı ancak kendinizinkini savunurken diğerine farkında olmadan zarar verebilirsiniz dikkatli olmanız.ve merak etmeyin çocuklar bu tarz itiş kakış arasında kendilerini savunmayı ve güçlenmeyi öğreniyorlar.
cnm bende öle pısırık bi çocuktumm hiç konuşmaz içe kapanıktım..ortaokuldada aynıydıı az bşy lisede düzeldi ama yinede pısırık bşy sayılırdım..taki üniversiteye gittimm işte ozmann herşey deiştii:)
kızınızın kandi yapısı öyle bu bi hastalık deil bence..kimisi aktif olur kimisi siizn kzıınız gibi sessiz:)
kızınızın kandi yapısı öyle bu bi hastalık deil bence..kimisi aktif olur kimisi siizn kzıınız gibi sessiz:)
canim esin ile diyaloglarin nasil,evde tatsizlik cok oluyormu sessler yükseliyormu? genelde cocuklarda olan sorunlar özelikle icine kapaniklik aileden olan sorunlardan olur..ölede böle mutlaka ilk firsatda bi uzmana basvurmani tavsiye ederim,ayrica kizin ile bol bol vakit gecir onun düsüncelerini herseyini önemsedigni hissetir eriskin gibi konus onu simdiden kücük sorumluklar ver.okuldaki cocuklarin dövmesinede mümkünse cözüm getirmeye calisin..
Bende hep pısırıktım.
Okulda konuşurken heyecanlanırdım kızarırdım o yüzden öğretmen hiç beni tahtaya kaldırmasın isterdim çekinirdim.Aynı durum ha geçti ha geçecek derken üniversiteye geldim.Baktım yine aynı yok dedim bunun çaresi olmalı,yoksa ben okulu bırakıyorum yani o duruma geldim. Gittim bi psikoloğa meğerse adrenalin hormonum normalden fazla salgılandığı için heyecandan ölcek gibi olurmuşum ben.
Sonra hiç olmadığım kadar iyi oldum Allah'a binlerce şükürler olsun kurtuldum bu durumdan.
Kesinlikle psikoloğa gidin derim zaman geçtikçe tedavi süresi de artacaktır.
Okulda konuşurken heyecanlanırdım kızarırdım o yüzden öğretmen hiç beni tahtaya kaldırmasın isterdim çekinirdim.Aynı durum ha geçti ha geçecek derken üniversiteye geldim.Baktım yine aynı yok dedim bunun çaresi olmalı,yoksa ben okulu bırakıyorum yani o duruma geldim. Gittim bi psikoloğa meğerse adrenalin hormonum normalden fazla salgılandığı için heyecandan ölcek gibi olurmuşum ben.
Sonra hiç olmadığım kadar iyi oldum Allah'a binlerce şükürler olsun kurtuldum bu durumdan.
Kesinlikle psikoloğa gidin derim zaman geçtikçe tedavi süresi de artacaktır.
off nekadar sıkıntılı bi durum
benim erkek kardeşimde de bu problem var kızlar 10 yaşında
okulda çok sessizmiş ve hiç anlatmıyo bizimle konuşmuyo ama sanırım hiç yakın arkadaşı yok ya da arkadaşı hiç yok
öğretmeniyle diyaloğa geçtik ama çok sessiz sınıfta demesinden başka sonuç alamadık
bu arada dersleri çok başarılı sınavlarda sınıfta hep 1. yada 2. oluyo
sessiz olması çok da önemli değil diyorum ki yapı meselesidir ama arkadaş eksikliği çok çok önemli
geçenlerde diyodu beni maça almıyolar iyi oynayamıyo diye tenefüslerde yalnız kalıyomuş
çok canım sıkılıyo en önemli dönemleri kendine güzen açısından..
psikoloğu ben de düşündüm ama onu nasıl etkiler bilmiyorum(
benim erkek kardeşimde de bu problem var kızlar 10 yaşında
okulda çok sessizmiş ve hiç anlatmıyo bizimle konuşmuyo ama sanırım hiç yakın arkadaşı yok ya da arkadaşı hiç yok
öğretmeniyle diyaloğa geçtik ama çok sessiz sınıfta demesinden başka sonuç alamadık
bu arada dersleri çok başarılı sınavlarda sınıfta hep 1. yada 2. oluyo
sessiz olması çok da önemli değil diyorum ki yapı meselesidir ama arkadaş eksikliği çok çok önemli
geçenlerde diyodu beni maça almıyolar iyi oynayamıyo diye tenefüslerde yalnız kalıyomuş
çok canım sıkılıyo en önemli dönemleri kendine güzen açısından..
psikoloğu ben de düşündüm ama onu nasıl etkiler bilmiyorum
(
benim oğlumda da çekingenlik var 3 e geçti bu sene ama bizimki konuşmasına da yansıtıyo sessiz lafları yuvarlıyo ne dediğini anlamak güçleşiyo.. dersleri başarılı zeki çok şükür ama işte rahat bi çocuk değil okulda oda yalnız kalıyo tenefüslerde tek bir arkadaşı var anlaştığı oda zeki ama biraz çekingen oğlum gibi psikolağa gidiyoruz doktor şey diyo sizinle paylaşımı az daha fazla birlikte zaman geçirin mantıklı ama bu kadar konuşmasına etki edecek kadar etken mi dersiniz acaba psikiyatr a mı götürmek lazım gerçi bu dr derdi heralde beni aşar diye offff kafam çok karışık ...
merhaba arkadaşlar benimde 5.5 yaşında kızım anasınıfında çok sessiz hiç konuşmuyor arkadaş edinmekten kaçıyor ne yapıcam bilmiyorum sevgi dolu bir ailede büyüyor evde hiçbir sorun yok tam tersi evde de susturamıyoruz o derece yani çok zeki cevaplar veriyor her soruya sınıftaki arkadaşlarıyla alakası yok sorularına cevap bile vermiyor ilerde çok sıkıntı çekeceğini biliyorum okula bile göndermek istemiyorum benden kaynaklanan bir sorun mu acaba ben mi birşeyleri yanlış yapıyorum bilmiyorum çok sıkılıyorum bu duruma
çocuğunuz henüz okula başlamış yeni yeni arkadaşlık ilişkilerine giriyor artık evden çıkıp dış dünyayla temas etmeye başladı bana sorarsanız bu gayet normal bir şey
annem ilkokul öğretmeni ve onun tecrübelerinden de yararlanarak söylüyorum öğretmeniyle iş birliği yapın onu dinlesin (belki de sizin bilmediğiniz bi sıkıntısı vardır anneme öğrencileri hep evden annesinden babasından yada kardeşlerinden yakınıyorlar mesela ve onlar da 1.sınıf )
derslerde söz versin, şarkı söyletsin...
ayrıca yeteneği olduğuna inandığınız bir şeyle ilgilenmesini tavsiye ederim sporla müzikle yada başka bi dalla ilgilenebilir okuldaki faaliyetlere katılmasını sağlayabilirsiniz
evde bir şey yapılacağı zaman onun da fikrini alın "sen ne düşünüyorsun" yada "sence böyle nasıl olur" gibi...
pısırık olmak biraz özgüven eksikliğiyle de alakalı bir şey o yüzden en önemlisi onu her koşulda başarılı da olsa başarısız da her zaman seveceğinizi onun sizin için her şeyden daha önemli olduğunu ona hissettirin
bence zamanla aşacaktır bu sorununu
çocuğunuz evde rahat davranışlar sergiliyor çünkü sizden çekinmiyor utanmıyor ama dışarda akranlarının arasında ve öğretmenin karşısında o çekinme ve utanma duygusunu yaşıyor olabilir
yanlış bir şey söylersem öğretmen kızar yada arkadaşlarım dalga geçer diye düşünüyor olabilir
öyle ilerde çok sıkıntı yaşar diye düşünmeyin
değişirler zamanla
- 12 Mart 2011
- 934
- 17
- 68
Acaba başkalarının yanında nasıl, ona nasıl davranıyorsunuz yabancılar varken, susturuyor musunuz, onların yanında kızıyor musunuz, yabancılardan çekinmesinin sebebi genelde aileden kaynaklanır aslında. Ben de küçükken bir çok şekilde ayıp olur gibi sözlerle yabancıların yanında rahat bırakılmazdım o yüzden de çok çekinirdim, girişken olamazdım hiçbir ortamda hala da kasılırım yabancıların yanında.
çocukların hızlı konuşması veya koşurken takılması psikolojik de olabilir genetik de oluyor bazen mesela benim dayım çok hızlı konuşur oğlu da aynı şekilde yuvarlayarak konuşuyor
kitapları sesli okuması fayda sağlayabilir
