Bakıcı, Kreş, Oyun Ablası Kızım kreşe gitmek istemiyor :((

ben de ayni durumdayım 3 hafta oldu. konuşuyorum anlıyor ama gitmek istemiyor. alışmak zorunda çünkü annem artık küçük kızıma bakıyor ve ikisi bir arada olmuyor. küçüğüme bir zarar vermesinden korkuyorum

ben çalışmıyorumkızım kasım da 3 yaşında olacak haziranda 1 ay haftada 3 yarım gün gönderdim ilk hafta çok keyifliydi diğer haftalar hep sen bekle modunda gitik istemeye istemeye ağlıyordu ama içeri girdiği an bitiyordu ağlaması
sadece kapıda şansını deniyordu bende onunla kalayım diye
şimdi eylülde tekrar başlayacağız bakalım ne olacak
bu arada ben hamileyim ve o dönem kanamalı geçiyordu onu bir yere götüremiyorum park vb hiç değilse orada vakit geçirsin diye başlamıştım
bizim birde sorunumuz yemek okula gidicem ama yemek yemekyok diyor evdede aşırı yemek seçen bir çocuk sadece istediklerini yiyor oradakileri beğenmiyor ondanda kaçıyormuş farkettik
şimdi yine aynı ağlama zamanları başlayacak diye korkuyorum bazen hadi okula gidelim diyor bazende anne okul yok diyor

arkadaşlar benim kızım da kasımda 4 yaşını bitirecek. bende kreşe başlattım 2 haftayı bitirdik. ilk 2 gün beraber durduk 2 saat sonra bıraktım 2 saat bankada işimi halledip gelip seni alacağım diye. daha ilk günleriydi hep beni yanında istedi.şimdide anne beni al tamam mı, okula gitmiycem diye ağlıyor henüz alışamadı. kızım haftasonu tatil diyorum tatilinde bile akşamları özellikle okula niye gitmek zorundayım diye ağlıyor gün içinde de ara ara aklına geliyor ben de onun bu şekilde stres olmasına çok üzülüyorum.okula gidip ondan habersiz izledim okulda bir sorun yok gördüğüm kadarıyla keyfi yerinde.bana çok düşkün annemi arayın telefon edin diyormuş tabi umarım zamanla alışır. sizlerin de bahsettiği gibi kararlı olun deniliyor.hayırlısı ama tek korkum psikolojisinin bozulması.allah sabırlar versin hepimize

bende kızımı bu hafta kreşe verdim. bugün 3.günü. kızım 3,5 yaşında. Eğer o alışırsa oğlumu da vermeyi düşünüyorum. oğlumda 21 aylık. önceleri babaanneleri bakıyordu. ama artık bakamayacağını söyledi. bende çalışıyorum mecburen kreşe verdim. ilk gün güzeldi. 2. gün ve bugün gitmeyecem diyor. niye diye sorduğumda sıkılıyorum diyor. bende ona güzel bir dille anlatmaya çalışıyorum ama taviz vermiyorum. çünkü gitmek zorunda başka çaresi yok. benim ve babasının işe gittiğini, benim işyerime gelemeyeceğini onunda okula gitmesi gerektiğini, akşamları onunla çok güzel vakit geçireceğimizi, o gelene kadar ona çok güzel yemekler yapacağımı anlatıyorum. bazen ağlamaya çalışıyor ama ben umursamaz davrandığım için susuyor veya dikkatini başka konuya yöneltiyorum. kreşteki öğretmeniyle de konuşuyorum. burda herşey yolunda diyor. Allahın izniyle aşacağız inşallah. Allah hepimizin yardımcısı olsun.

benim kızım 3 yaşını yeni bitirdi. bu ayın başından beri kreşe gönderiyorum. ilk günler alıştırma dönemi oldu. sabahları ben de onunla gidip kameradan o içerideyken onu izledim. daha sonraları gitmeyeceğim diye ağlamaya başladı. akşamları ağlıyor. sabah servise binmeden ağlıyor. gece uykuda sayıklıyor huzursuz uyuyor. dün veli toplantımız vardı. kreşte hiçbir sorununun olmadığını hatta ordaki en neşeli çocuk olduğunu. benim duygusallığımı kullandığını söylüyorlar. başta onlara inanmadım. ama sonra o görmeden kameradan izledim orda mutlu. servisle geldiğinde gayet mutlu. ne olursa beni gördüğü anda oluyor. tüm psikolojim bozuldu. kreşe bırakıyorum. çığlık kıyamet. içeri giriyor. gıkı çıkmıyor. başlıyor güzel güzel oynamaya. enson öğretmenleri ile konuştum. kararlı olduğunuzu gördüğünde vazgeçecekler dediler.
bu sabah kendimi full konsantre edip. kızım kreşe gitmek zorundasın. ama yarın tatil. sen öğretmenlerine verdiğin sözü tutup kreşe ağlamadan gidersen ben de sana verdiğim sözü tutup, yarın işe gitmeyeceğim dedim. sessiz sakim servisine binip gitti. demek ki çocuklar bizden daha iyi gözlemci ve de o duygusallığımızı farkedebiliyor. tüm endişeleri bir kenara bırakıp kararlı olmaya karar verdim. kendi başımıza ayakta kalıp hayatla yüzleşmenin vakti sanırım. anne olmak tüm duyguları geride bırakıp çocuğun için güçlü olmaya çalışmakmış. üstelik onun gözyaşına rağmen zor ama inanıyorum güzel olacak. herşey onların iyiliği için.

merhaba benim arkadaşımda çocuğunu kreşe gönderiyor onlarda şöyle bir sistem var çocuğunuzu kameradan izleyebiliyorsunuz .sanırım gönderdiğiniz kreşte böyle bir sistem yok.her türlü şey sebebi olabilir isteksizliğinin iyice gözlemlemek araştırmak gerekir.

mirageeeeee .!.:

aynı sorunu bende yaşadım ilk bir hafta ama ne kadar kararlı olduğumu görünce güle oynaya gidiyor.. ve şu anda çok mutlu iyikide vermişim diyorum.. bende oğlumu 1,5 yaşında vermek zorunda kaldım 1 yıl sonra bir kaç gün gitmeyeceğim diye mızmızlandı onunla konuştum oğlum seni çok iyi anlıyorum ama ben işe gitmek zorundayım sende kreşe dedim ondan yanaymış gibi davrandım ama zorunluluğumuzuda belirttim çok şükür şimdi oda bende mutlu :) bir geçsin şu dönem sende çok rahatlayacaksın emin ol.. ilk bir hafta oğlum öğürerek kusarak ağlıyordu :) seni çok iyi anlıyorum şu an hiç alışmayacağını yada kötü olacağını düşünüyorsun ama emin olki geçecek sadece kararlılığını belirt ve anlasın çocuk.. aay çok ağlıyor acaba babanneye mi bıraksam dediğin anda ve çocuğun bunu hissettiği anda alışması imkansızlaşır kolay gelsin..

Genişletmek için tıkla...

inşallah senin gibi bizde bu süreçleri kısa sürede atlatırız