Öncelikle geçmiş olsun.
Hiç unutmam, İstanbul'dam dönmüşüz bir gece önce ve eve gelir gelmez kafayı vurup yatmışız. Kızımı da kendi uyusun diye alıştırıyorum, alt kattaki L koltuğu açmışım, çantaları da salonun bir köşesine koymuşum. Kızım gece birkaç defa uyanmış, benim canım çıkmış halde nasıl uyumuşsam artık. Salonda kendine zarar verebileceği bir şey yok, sadece kapıyı kapatmışım ki dışarı çıkamasın. Ne ara uyanmış bilmiyorum. Hiç ses duymadım. Şöyle bir gözümü araladım, kızımı gördüm idrak edemedim ve tekrar gözlerimi kapattım. Bir yandan uyuyor bir yandan da kızımı düşünüyorum. Görüntüsü kafamda dönüp duruyor ama rüyada gibiyim, rüya desen değil tuhaf bir durum. Bir beş dakika rahat o şekilde yatmışımdır. Kafama dank ettiği an gözlerimi açıp yerimden bir fırladım... koca makyaj çantasını boşaltmış. Arkadaşımın nişanı vardı ben de yanıma ne var ne yok almışım. Allıklarım, far paletlerim, rujlarım, fırçalarım, rimellerim... ne varsa gazi oldu. Tüm vücudu makyaj malzemeleri ile kaplı. Parmakları allık, fondöten, özellikle ruj çünkü parmakları ile rujlarımı oymuş. Yememiş hiçbir şeyden çünkü beni makyaj yaparken görürdü. Makyaj malzemelerimin %80 gitti. Gözlerim yerinden fırlamış, ağzım bir karış açılmış çocuğa bakıyorum gülüyor bana. Korku, üzüntü, şok ne varsa yaşadım o an. Dişelerine bakıyorum, ağzını kokluyorum bir şey yemiş mi, diye. Bu da böyle bir anımızdır. Şükürler olsun hiçbir şey yememiş. Allahtan ojelerimi açamamış yoksa tırlatırdım.