Çenesi hiç durmaz çoğu dediği anlaşılmıyor kelime olarak ama ben anlayabiliyorum, anne baba kardeş teyze aç git gel hayır tamam kelimeleri var şuan aklıma gelmeyenlerde vardır
Herşeyi konuşuyorum, elime kitap alamıyorum, elime herhangi bişey de alamıyorum, elimden alıp kendi ilgileniyor, yırtıyor üstüne biniyor.. Vermezsem ağlıyorDoğacak bebek ile ilgili konuşuyor musunuz, kitap oyun vs. Kızınızi hazırladınız mi sürece, yanında ikisinin zorlukları, büyüğün küçüğü kiskanabilecegi, ona zarar verebilecegi ile ilgili konuşmalar yapıyor musunuz,
Diyorum, onun bana eliyle itiraz ediş şekli var, beni anlamazsa diye onun dilinden de konuşuyorum ama yok gülüyor ve daha fazla yapıyorBen de küçükken ısırıyordum 3-4 yaşına kadar böyle bir huyum vardı. Sonra kendiliğinden geçti. Çok nadirdi ama bu, böyle dayımla kuzenim beni çok kızdırırdı hatırlıyorum o zaman ısırırdım.
Her çocuğun kendisini ifade edişi farklı. Siz şimdi hamilesiniz, hem de bebek var yanınızda onun da 2 yaşı, sizin için daha da zor.
Ama vurup, ısırdığında, fırlattığında "Hayır lütfen yapma" diyerek ona bakın, tepkisiz kalmayın.
Benim eşim böyle yapıyorduHayır kızım olmaz kızım yapma kızım onun bana itiraz ediş şeklini ona yapıyorum, gülüyor ve yapmaya devam ediyor...
Diyorum, onun bana eliyle itiraz ediş şekli var, beni anlamazsa diye onun dilinden de konuşuyorum ama yok gülüyor ve daha fazla yapıyor
Nasıl anlattınız,anlatıyorsunuz kardeşi olacağını.Herşeyi konuşuyorum, elime kitap alamıyorum, elime herhangi bişey de alamıyorum, elimden alıp kendi ilgileniyor, yırtıyor üstüne biniyor.. Vermezsem ağlıyor
Bence kardeş yapmak hem de 2 yaş sendromu zamanında gelmesi büyük cesaret vallaNasıl anlattınız,anlatıyorsunuz kardeşi olacağını.
Diğer soruya cevap vermemişsiniz, yanında konuşmalar oluyor mu, mesela eşiniz ile annenizin arasında konuşması gibi
Kardeş geliyor diye düzenin de değişiklik yaptınız mı
Eşim haftanın 2-3 günü izinli, zaten işi gereği gündüz hep evde gece çalışıyor. Gezmek için ortama sokmak için bol bol vaktimiz oluyor ve biz o vakti hep kızımıza göre değerlendiriyoruz.. Ama kızımız uyumsuz inanın, memnuniyetsiz. Her dışarı çıkışımızın dönüşü rezillik perişanlık..Zamanla normalleşir bu halleri. Ama tabi sizin için zor olacak.
Bence konuşma terapistine götürün. Konuşma terapisti birebir ders gibi çocukla ilgileniyor. Kendisini daha iyi ifade eder, kelimeleri daha rahat söyler. Bir zararı olmaz. Birde haftada bir iki gün yaşıtıyla oynayacağı ortamlara sokun. Gerginliğini orada atsın. Bulunduğunuz şehirdeki kreşlere bakın bir. Haftada 3-4 saat bile yetebilir ona.
Büyük oğlum tam 2 yaşındayken planlı hamile kaldım. Hiç 2 yaş sendromu falan yaşamamıştık. Aksine en keyif aldığım zaman dilimi hamileliğim sürecinde oğlumla ilişkimizdi. Kardeşe de iyi hazırladığımızi düşünüyorum ama doğum sonrası 1-1,5 yıl doruklarda yaşadık. Hâlâ da şöyle derim. İkinci çocuğumun varlığından bağımsız, ilk çocuğum kesinlikle tek çocuk kalmasi gereken karaktermisBence kardeş yapmak hem de 2 yaş sendromu zamanında gelmesi büyük cesaret valla
İşleri zor, en uyumlu çocuk bile bi deliriyor kardeşten sonra ilgi çekmeye çalışıyor
Eşim haftanın 2-3 günü izinli, zaten işi gereği gündüz hep evde gece çalışıyor. Gezmek için ortama sokmak için bol bol vaktimiz oluyor ve biz o vakti hep kızımıza göre değerlendiriyoruz.. Ama kızımız uyumsuz inanın, memnuniyetsiz. Her dışarı çıkışımızın dönüşü rezillik perişanlık..
Ay gozumde canlandi jxjxjxjxjBu bebeklerin bazen böyle halleri oluyor. Benim kuzenim bir gün annesi uyurken şaaak diye tokat attı kadına, kadın uykudan fırladı. Bir şeye takardı ağlamaya başlardı, hırçınlaşırdı, kendini yerlere atardı. Dönemseldir bence normal.
Ben de bazen istemsiz çok ağlıyorum birdi iki olacaklar ben ne yapacağım diyeBüyük oğlum tam 2 yaşındayken planlı hamile kaldım. Hiç 2 yaş sendromu falan yaşamamıştık. Aksine en keyif aldığım zaman dilimi hamileliğim sürecinde oğlumla ilişkimizdi. Kardeşe de iyi hazırladığımızi düşünüyorum ama doğum sonrası 1-1,5 yıl doruklarda yaşadık. Hâlâ da şöyle derim. İkinci çocuğumun varlığından bağımsız, ilk çocuğum kesinlikle tek çocuk kalmasi gereken karaktermis
Haklısınız bunu araştırıp uygulayacağımSizin ilgilenmenizle yaşıtlarıyla, onun gibi sayısız çocukla zaman geçiren öğretmenle, terapistle zaman geçirmeniz onun için aynı değil. Yaşıtlarıyla, kendisini daha iyi anlayanlarla zaman geçirsin. Eminin çok fark edecek, olgunlaşacak. Ne kadar erken başlarsa sizin için o kadar iyi. Paylaşım yapmayı öğrenir, yaşıtı olanların davranışlarını görür örnek olur, kendi başına durmayı öğrenir. Konuşma terapistine giderse iletişim konusunda daha sğalıklı daha düzgün ilerler. Sesleri heceleri daha iyi çıkartır.
Ay inanın onu da yapıyorum ama yok daha çok vuruyorAllahım yardımcınız olsun inşallah arkadaşım.
Ben bana vurduğunda elini tutup vurduğu yeri sevdirdim. Bir iki defa yaptım,şimdi gelip gidip beni seviyor.
Bunu bir psikoloğun sayfasında okumuştum.
Planlı olmadı ama niye oldu demedik.. 3 4 yıl sonra nasip olursa diye düşüncemiz vardı çok erken oldu.. Ama dediğim gibi olmasın etmesin de demedikBence kardeş yapmak hem de 2 yaş sendromu zamanında gelmesi büyük cesaret valla
İşleri zor, en uyumlu çocuk bile bi deliriyor kardeşten sonra ilgi çekmeye çalışıyor
Evet evet evlat büyütmek çok zor.Ay inanın onu da yapıyorum ama yok daha çok vuruyor
Bence en etkilisi bu. Cocuklar anne babanin ciddi oldugunu, yapilani tolere etmedigini gormedkleri muddetce sinirlari zorlamaya devam eder. Sert ve ciddi olmak lazim asla yapmamasi gereken bisey icin tepki verirken.Benim eşim böyle yapıyordu
Gerçi benim kız sizinki kadar saldırmamıştı ama eşime vuruyordu o da yapma kızım vs diyordu ama çocuk gene gülüyordu
Bir kere bana da vurmaya yeltendi. 2 yaşındaydı diye hatırlıyorum. Daha elini havada yakaladım sadece kolunu öyle tutarken gözüne dimdik bakıp sen bana vuramazsın böyle bir hakkın yok, bir daha bana da babana da asla vurmayacaksın. Dedim, hiç bağırmadım sadece çok sert ve çok net söyledim sonra da onu bırakıp odadan çıktım. 20 dk falan kendini yerlere atarak ağladı sinir krizi geçirdi kimseye kendini elletmedi sonra yanına oturdum kollarımı açtım geldi sarıldı kucağımda da bi süre ağlayarak uyuyakaldı. O günden beri benimle hiç böyle bir sorun yaşamıyor. Bana kızdığı isyan ettiği oluyor (4,5 yaşında) bazen de küsüyor ama hiç vurmak olmadı bana da babasına da.
Böyle yapın diye anlatmadım ama ben böyle konularda bir şeyi bi defa söylüyorum. Çünkü bence bu tolere edilecek bir davranış değil. Alternatif gösterdim yastıklarla boks yapmak vs gibi. Ama kalkıp bana vuramaz öyle bi cesareti yok artık
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?