Mal paylaşımı sonrası herkes ne yaparsa yapsın diyorum. 1/4 tapularla diyelim onların istediği dairelerin satışını yaptık. Aldılar kendi yollarına gittiler. Geri kalan tapularda da 1/4 hakkı olmuyor mu? Yani malıma çökme durumları olur mu? Bunu öğrenmeye çalışıyorum. En garanti yol olarak parası neyse vereyim tapumu alayım diyorum. Prosedürü öğrenmeye çalışıyorum.
Valla anneme de ben bakacağım gibi duruyor. Onlar bakmak değil, görev olarak görüyor da sadece kızın görevi sanırım, zirâ şu süreçte abim hiçbir şeye müdahil olmadı, babam hastanede ben yanındayken ailesi tatildeydi, o da bir uğrayıp gitti.
Pazartesi tapu dairesine gidip bilgi alacağım. Ne ne olacak nasıl ilerliyor bilgi almak için. Herkes kendine düşeni alsın da satıyorlar mı gidiyorlar mı kendileri bilir.
Bakın işte böyle bir şey olmaz çünkü o 4 te 1 bütün tapularda. Yani istedikleri daireyi satınca diğer dairelerde hakları 4 te 1 oranında devam edecek. Maliniza cokmemeleri için guvenilir bir emlakcidan (hatta bilgi teyidi icin birkac yerden fiyat isteyin)bir değerlendirme yapsinlar siz onlarin sattığı yerlerdeki hakkinizdan vazgecin onlar da diğer tapulardaki haklarını (Yani hisselerini)size devresinde.yani mal paylaşımı yapın. Abi kendini bir şey sandığı için daha değerli neresi ise onu isteyecektir ama eğer tapularin değerini objektif olarak öğrenirseniz 4 te 1 oranı tutturmak bu işi yapabilirsiniz. Hisselerini devri yapmadan direkt satış olursa diğer tapulardaki hakları devam ediyor olur.hisse devri için de her türlü oturup sakın şekilde anlasmaniz lazım. İsterseniz konudan anlayan bankaci ya da avukat bir arkadasiniz varsa bu işler olurken size refakat etsin yaninizda olsun
Anneniz "Karının babası ölünce karın pay almasın o zaman ama ben Türkiye Cumhuriyeti yasalarına göre alacağım" deseymiş kardeşine ..Allah anama babama uzun ömür versin ama mal paylaşımı günü gelse benim inançsız abim bile sizin dayılarınız gibi saçmalayabilir
valla kusura bakma abının icinde varmıs zaten sizi sallamamak el kızı ne kadar degistirebilir demekki sende eskidem ama ben varım ben yaparım deyip tüm ise güce sarılmıssın yanlıs yapmıssın sonucta abini arıcan dicen abi gel bu erkek babam utanıyor ama sen ona tenezzül etmemek icin bence aramadın simdide hayıflanıyorsun neden abine ihtiyacın oldugunda aramadn gel ilgilen bende yoruldum biraz dinlenice demedinArkadaşlar günaydın.
Babam birkaç ay önce vefat etti. Özellikle son 4 senedir kalp yetmezliği ve diğer birçok rahatsızlığı sebebiyle zor süreçler geçirdik ve tek kız evlat olarak bu süreçte hep yanındaydım. Annem de yaşlı, hasta ve bir ayağı hafif engelli bir kadın. Evin işi, alışverişi, temizliği, yemeği, hastane işleri, refakatçiliği, babamın banyosuna, şeker hastası olduğu için ayağının bakıma kadar hayatım tamamen yaşlı annem babama odaklıydı. Bu süreç beni hayatıma ara vermek zorunda bıraktı.
Tek başıma o kadar çok şeyin üstesinden geldim ki. Defalarca ameliyat olan babamın yanında refakatçilik yaptım, yaşlı da olsa bir erkeği o hâlde ayağa kaldırmak, yeri gelince yattığı yerden tuvaletini almak, yıkamak, paklamak çok zordu. Utanırdı benden ben onu temizlerken, erkek evlatlarının üstlenmesi gerekenleri de ben üstlendim kısaca, bebek gibi de baktım, hiçbir şeyini eksik etmedim. Bu zoruma gitmiyor da onlar hayatına bakarken, tek benim görevimmiş gibi görülmesi çok ağrıma gidiyordu. Kız çocuğum ya tek benim görevim ne de olsa(!).
Özellikle abimden destek görmedik. Eline göstermelik iki kilo meyve bile almadan hastaneye bir 10 dk uğrayıp giderdi. Eve gelirler, karısı da kendi de suya sabuna dokunmadan oturur, onca işin içinde ben pazarı marketi görür, yemeği yapar herkesi doyururdum. Babam bana kıyamazdı, gelmelerini bu yüzden istemezdi. Erkek kardeşim de bekarken onca işin içinde bir ütüsü yapılmasa bana bir ton hakaret ederdi. Sanki koskoca adam gömleğini ütüleyemiyor. Zaten her şey benim omuzlarında. Babama dost, arkadaş, iyi bir evlat oldum, abimin seneler içinde yaptıkları, erkek çocuklarının ilgisizliği arasında onunla Tek ilgilenen, gezdiren, dert ortağı bendim. Hep söylerdi, benim kızım olmasaydı benim bir kap yemeğimi yapan olmazdı demişti, hakkımı bir tek o teslim ederdi, nur içinde yatsın güzel babam.
Babam olabilecek yaşta bir abim var, ezelden beri sıkıntılıyız. Karısı onu çok değiştirdi. Maalesef tüm aileyi parçaladı yengem içimize girdi gireli, abimi himaye altına aldılar ailecek.
10 sene evvel babamın yaşlılığından, kulaklarının duymamasından, hasta anından faydalanıp notere götürüp imza alarak tüm mallarının satış vekaletnamesini aldı. O zamanlar da çok hasta dönemiydi, kaybetmekten korkuyorduk. Babama da inşaatlarla alakalı doğalgaz, elektrik vs işlemleri için sen yorulma demiş, bir imza alacağım demiş. Noter anlatıyor evet ama babam anlamaz, kulaklar sıkıntılı, gözler bulanık ne dedilerse he demiş titreyen ellerle imzalamış. Eve geldim lise öğrencisiydim, kağıdı görünce baba sen ne yaptın burada satış yetkisi verdiğin yazıyor dedim. Annemin de içine kurt düşürmüştü, abimle yengemin davranışları. Sorduk soruşturduk, hemen ertesi gün bozdurduk. O gün bugündür bana düşmanlar, aramızda soğuk bir savaş var. Anne hasta, baba bir ayağı çukurda, yaşlı, kardeş küçük anlamaz diyip şark kurnazlığı yapmaya kalktılar kısaca. Bir de ben kızım(!) zaten ben kimim ki değil mi, ne hakkım var baba malında, erkek kardeşlerim beni hep bu şekilde hor gördüler. Baba evinde yediğim ekmeği bile yüzüme vurdular, sanki onların parasını yedim. Her şeyde benden fazlasını aldılar, malda, altında. Babam ölmeden erkek kardeşlerime siz benim paramı yemeyi seversiniz anca diyerek yüzlerine de vurdu.
Babam öldüğü gün daha toprağa koymadan, abim utanmadan Bursa’ya gideceğim dedi, planlarından bahsetti; eşinin teyzesi yakınları vs orada. Ve burada yaşlı hasta engelli annesi varken cenaze günü bunları konuşuyordu, sustum bir şey demedim. Babamın ruhu incinsin istemedim. O kadar haklıydın ki babam…
Dün yine geldiler. Mal satacaklarmış. Çıkan tapulara hepimiz ortağız, herkes kendi tapusunu alsın diyorum, ondan sonra ne yaparsanız yapın diyorum, biz malımızı satacağız tapu için bir sürü para yatırmak gerekiyormuş, ne gerek varmış. Dün bir sürü kavga çıktı; beni öldürmekle tehdit etti abim, üzerime yürüdü, vurmaya kalktı. Babam ölünce gelmiş, arkasından sallıyordu, dayanamadım ulan sen kimsin ki yaptıklarına rağmen gelmiş babamın evinde, babamın hakkında ileri geri konuşuyorsun ki dedim diye oldu. Annem de evden kovdu üzerime yürüdüklerinde.
İyi de biz imza versek, onlar istedikleri malları satsa geriye kalana da ortak olmuş olmuyorlar mı arkadaşlar? Tapularda 1/4 yazıyor. Hem bildiğim kadarıyla miras yoluyla geçen mallarda satış yapar gibi tapu harcı ödenmiyor. Senelerdir yaptıkları katakulliler işe yaramayınca yine bir hinlik peşindeler mi sizce? Bu konularda bilgisi olanlar beni aydınlatabilir mi? Ne yapacağım? Tapu dairesine mi gitmem gerekiyor, erkek kardeşlerime güvenmiyorum.
Herkese şimdiden teşekkür ederim. Uzun oldu hakkınızı helâl edin. Biraz dertleşmek biraz işler nasıl yürüyor bilgi almak istiyorum, canım çok yanıyor
Abim zaten karaktersiz, karısı da aynısı. Tencere kapak diyorum ben onlara.
hayır madem mallardan alıcak yok öyle ben gıcıklıgına oflasada poflasada essek gibi geliceksin derdim abime hatta üste cıkar gibi onun gelmek istemem tavrını bilsem bile sen bu evin erkegısın babamla ilgilenmek zorundasın diyektin her konusmada öyle paraları alıp gidemezsin mallar ortaksa babada ortak diceksin
Kavga çıktı, babam hayattaydı, ben dedim bu adam yıllardır hasta ne yaptın dedim? Ne yapacağım sen kızı değil misin evdesin tabi bakacaksın ne yapayım yemek mi temizlik mi yapayım dedi. Onun işi gücü varmış, çalışıyormuş. Babam da tabi sen sadece paramı seversin dedi. Bugüne kadar en azından altında araban var, şu adam hava alsın diye ne zaman yanına aldın da baba oğul bir şeyler yaptınız diyince ilk o an yalandan hadi baba gel gidelim dedi, babam da biz dedikten sonta teklif etmenin ne anlamı var dedi. Zaten o kavga sonrası adamı 4 ay aramadı, sormadı bile.
Neden bu kadar şeyi kabul ettiniz diğerlerine sorumluluk vermediniz,siz yapınca yapan var diyip yapmamışlar üzerine de malları almışlarArkadaşlar günaydın.
Babam birkaç ay önce vefat etti. Özellikle son 4 senedir kalp yetmezliği ve diğer birçok rahatsızlığı sebebiyle zor süreçler geçirdik ve tek kız evlat olarak bu süreçte hep yanındaydım. Annem de yaşlı, hasta ve bir ayağı hafif engelli bir kadın. Evin işi, alışverişi, temizliği, yemeği, hastane işleri, refakatçiliği, babamın banyosuna, şeker hastası olduğu için ayağının bakıma kadar hayatım tamamen yaşlı annem babama odaklıydı. Bu süreç beni hayatıma ara vermek zorunda bıraktı.
Tek başıma o kadar çok şeyin üstesinden geldim ki. Defalarca ameliyat olan babamın yanında refakatçilik yaptım, yaşlı da olsa bir erkeği o hâlde ayağa kaldırmak, yeri gelince yattığı yerden tuvaletini almak, yıkamak, paklamak çok zordu. Utanırdı benden ben onu temizlerken, erkek evlatlarının üstlenmesi gerekenleri de ben üstlendim kısaca, bebek gibi de baktım, hiçbir şeyini eksik etmedim. Bu zoruma gitmiyor da onlar hayatına bakarken, tek benim görevimmiş gibi görülmesi çok ağrıma gidiyordu. Kız çocuğum ya tek benim görevim ne de olsa(!).
Özellikle abimden destek görmedik. Eline göstermelik iki kilo meyve bile almadan hastaneye bir 10 dk uğrayıp giderdi. Eve gelirler, karısı da kendi de suya sabuna dokunmadan oturur, onca işin içinde ben pazarı marketi görür, yemeği yapar herkesi doyururdum. Babam bana kıyamazdı, gelmelerini bu yüzden istemezdi. Erkek kardeşim de bekarken onca işin içinde bir ütüsü yapılmasa bana bir ton hakaret ederdi. Sanki koskoca adam gömleğini ütüleyemiyor. Zaten her şey benim omuzlarında. Babama dost, arkadaş, iyi bir evlat oldum, abimin seneler içinde yaptıkları, erkek çocuklarının ilgisizliği arasında onunla Tek ilgilenen, gezdiren, dert ortağı bendim. Hep söylerdi, benim kızım olmasaydı benim bir kap yemeğimi yapan olmazdı demişti, hakkımı bir tek o teslim ederdi, nur içinde yatsın güzel babam.
Babam olabilecek yaşta bir abim var, ezelden beri sıkıntılıyız. Karısı onu çok değiştirdi. Maalesef tüm aileyi parçaladı yengem içimize girdi gireli, abimi himaye altına aldılar ailecek.
10 sene evvel babamın yaşlılığından, kulaklarının duymamasından, hasta anından faydalanıp notere götürüp imza alarak tüm mallarının satış vekaletnamesini aldı. O zamanlar da çok hasta dönemiydi, kaybetmekten korkuyorduk. Babama da inşaatlarla alakalı doğalgaz, elektrik vs işlemleri için sen yorulma demiş, bir imza alacağım demiş. Noter anlatıyor evet ama babam anlamaz, kulaklar sıkıntılı, gözler bulanık ne dedilerse he demiş titreyen ellerle imzalamış. Eve geldim lise öğrencisiydim, kağıdı görünce baba sen ne yaptın burada satış yetkisi verdiğin yazıyor dedim. Annemin de içine kurt düşürmüştü, abimle yengemin davranışları. Sorduk soruşturduk, hemen ertesi gün bozdurduk. O gün bugündür bana düşmanlar, aramızda soğuk bir savaş var. Anne hasta, baba bir ayağı çukurda, yaşlı, kardeş küçük anlamaz diyip şark kurnazlığı yapmaya kalktılar kısaca. Bir de ben kızım(!) zaten ben kimim ki değil mi, ne hakkım var baba malında, erkek kardeşlerim beni hep bu şekilde hor gördüler. Baba evinde yediğim ekmeği bile yüzüme vurdular, sanki onların parasını yedim. Her şeyde benden fazlasını aldılar, malda, altında. Babam ölmeden erkek kardeşlerime siz benim paramı yemeyi seversiniz anca diyerek yüzlerine de vurdu.
Babam öldüğü gün daha toprağa koymadan, abim utanmadan Bursa’ya gideceğim dedi, planlarından bahsetti; eşinin teyzesi yakınları vs orada. Ve burada yaşlı hasta engelli annesi varken cenaze günü bunları konuşuyordu, sustum bir şey demedim. Babamın ruhu incinsin istemedim. O kadar haklıydın ki babam…
Dün yine geldiler. Mal satacaklarmış. Çıkan tapulara hepimiz ortağız, herkes kendi tapusunu alsın diyorum, ondan sonra ne yaparsanız yapın diyorum, biz malımızı satacağız tapu için bir sürü para yatırmak gerekiyormuş, ne gerek varmış. Dün bir sürü kavga çıktı; beni öldürmekle tehdit etti abim, üzerime yürüdü, vurmaya kalktı. Babam ölünce gelmiş, arkasından sallıyordu, dayanamadım ulan sen kimsin ki yaptıklarına rağmen gelmiş babamın evinde, babamın hakkında ileri geri konuşuyorsun ki dedim diye oldu. Annem de evden kovdu üzerime yürüdüklerinde.
İyi de biz imza versek, onlar istedikleri malları satsa geriye kalana da ortak olmuş olmuyorlar mı arkadaşlar? Tapularda 1/4 yazıyor. Hem bildiğim kadarıyla miras yoluyla geçen mallarda satış yapar gibi tapu harcı ödenmiyor. Senelerdir yaptıkları katakulliler işe yaramayınca yine bir hinlik peşindeler mi sizce? Bu konularda bilgisi olanlar beni aydınlatabilir mi? Ne yapacağım? Tapu dairesine mi gitmem gerekiyor, erkek kardeşlerime güvenmiyorum.
Herkese şimdiden teşekkür ederim. Uzun oldu hakkınızı helâl edin. Biraz dertleşmek biraz işler nasıl yürüyor bilgi almak istiyorum, canım çok yanıyor
Bu şekilde yaparsanız evet sizin Malinizda da hakları oluyor o yüzden yaptırmayın satışı ya da satış yapılırken payınızı alın siz de , ayrıca yanlış anlamayın ama bu abileri yetiştiren anne babanız değil mi ? Hiç mi korumadi aileniz sizi bu maden çağından kalma zihniyete karşı ? Benim de bir oğlum bir kızım var , oğlum kızıma bu şekilde davranacak olsa , utumu yap dese bile kafasını kırarım onun , üzüldüm gerçekten sizin icin
evet anneniz vefat ettiğinde de onun payınından da alırlar kaç kardeşseniz o kadara bölünür mal.bu yüzden madem anneye hep siz baktınız.o malları satın dolar vs yapın bankaya yatırmayın atın köşeye bir kaç yıl.hemen mal alırsanız itiraz edebilirler.yani anneniz size pozitif ayrımcılık yapmalı.kendine düşen tüm malı size vermeli bence.bu da tüm malların satılıp yeni mal alınmasıyla olur sadece.anneye hep siz bakacaksınız kendi hayatınızdan gidecek ama ölünce diğer kardeşler de paylarını alacak.bu adil değil benim fikrimce.
theblackswan Swan aynı dert bende de var. Babamı 1.5 sene önce kaybettik. Sonra miras meseleleri yüzünden ablam benim kafamı cep telefonuyla darp etti. Ama benim annem zır cahil bir kadın olduğu için ablamdan taraf oldu. Şu an 7 aylık hamileyim. Bana karşı zerre merhamet hissetmiyor. Karnında bebek var, üzmeyeyim demiyor. Bende artık ne annemden, ne kardeşlerimden manevi herhangi bir beklenti içine girmiyorum. Ben eşimle ve doğacak bebeğimle bir aileyim. Vekaleti bozduğumuz için tüm malları alamadılar tabi ama seneler içinde kardeşim yoluyla duygu sömürüsüyle babamın birkaç dairesini, dövizlerini, altınlarını vs sömürdüler. Babam vefat etti, geri kalan mallar konusunda bari adaletli bir bölüşüm olsun istiyorum. Zaten haksızlığa maddi ve manevi olarak uğradım.
Annem biraz oğulcudur ama gerçekleri görmeye başladı, oğlu bastı gitti bir ben kaldım. Kardeşim de evlendi uzağa gitti, gerçi o gelip gidiyor, tamamen elini çekmedi bizden. Annem de benim dairem de senin olur diyor ama resmiyete dökemedikten sonra bir anlamı kalmıyor tabi, yarın ölürse karga gibi üşüşecek abim.
Yaaa öyle mi çok üzgünüm, mal mülk insanlara neler yaptırıyor. Evlatlar arası ayrımcılık çok canımı sıkıyor. Benim annem de oğulcu maalesef, ama babamın vefatı sonrası abim kaçıştığı için şimdi gözlerinde pişmanlık görüyorum. Dediğiniz gibi sizin artık çekirdek aileniz var, birbirinize tutunmaya bakın. Abim bana beni sildiğini söyledi, çocuklarına da demiş artık halanız yok diye. Çocuklar beni görünce bıyıkaltı mızıldanıyorlar, tavır koyuyorlar. Bezini değiştirip mama yedirdiğim, gezdirdiğim, sinemaya götürdüğüm, yemek yaptığım yeğenlerim… Ben de seni sileli yıllar oldu, annem de vefat ettikten sonra senin yüzüne ömür boyu bakmayacağım dedim. Zaten çocukları da işin içine katması karakterini gösteriyor.
Benim bildiğimde senin imzan olmadan bir şey satamazlar. Ama ortaklıktan çıkmada bir şey duydum. Dava açıyormuşsun. Benim payımı versin diyormussun. Böyle bir durumda da mal mülk değerinden çok ucuza satılıyormuş.
Sen bilen bir avukata sor. Daha olmadı benim avukatın numarasını vereyim sana. Becerikli çocuktur. Beni 2 davadan beraat ettirdi. Onu ararsın.
Abinizin bahsettiği masraf şöyle doğuyor abiniz kendi dairesinden 3/4 hissesini sizden satış yolu ile satın almak zorunda bu durumda da tapu masrafı doğuyor.Keza siz de sizin daireniz üzerindeki 3/4 hisseyi kardeşlerimizden satın almak zorundasınız bu da tapu masrafı demek.ancak bu satış işlemleri sonrası tüm tapular paylaşılmış olur.
