Kişisel ve Kişilerararası Gelişimim 🙂🙃🙂

kavs-i kuzah

Neler oluyor hayatta, bir de şu rüya gerçek olsa ☺
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
12 Ocak 2019
2.872
6.434
Kocaman merhaba
Önce kendime, sonra benimle beraber yolculuğuma eşlik etmek isteyen herkese
Çocukluğumdan beri orijinal dolmakalemlerle ( evet, mürekkebi bitince kendimizin doldurduğu), elyazısıyla yazdığım günlüklerim vardı. Hala da duruyorlar. Günlüğümün adı da o dönemde etkilendiğim İpek Ongun'un Bir Genç Kızın Gizli Defteri serisinin kahramanın adı Serra'ydı. ☺ Hey gidi günler...

Uzun bir dönem yazdım.
Uzun bir dönem de bıraktım ama yazmanın bana iyi geldiğini hep biliyordum. Çantamda el kremim, mendilim olmasa da olurdu ama kalem, not defteri, cep kitabı olmasa eksiktim sanki. Şimdi bu "eksikliğe" bir dur deme vakti!

İçimden geldiği, aklımın erdiği, yüreğimin estiği, dilimin döndüğü kadarıyla...
Tekrar merhaba.
Vira bismillah

Ben üç çocuk annesi bir üniversite öğrencisiyim. Mini mini birim.
Bir dönem sınıf öğretmenliği yaptım. Şimdi mesleğimi yapmıyorum. Hayat başka mecralara sürükledi.

Burada en sevdiğim şeylerden biri olan insanlarla halleşmek, muhabbetleşmek, akıl ve gönül alışverişi yapmak amacım.

Ne demiş Yunus Emre
"Gelin tanış olalım,
İşi kolay kılalım,
Sevelim, sevilelim,
Dünya kimseye kalmaz."
 
Merhaba meslektaşım!Ben de burdayım. Okumayı, yazmayı seven,kitap kokusu aşığı biri olarak.
 
kavs-i kuzah .!.:
Kızlar, kendinizden bahsetmek ister misiniz?
Şu yemeği halletsem paylaşım yapacağım ama işte
Genişletmek için tıkla...
Öğretmenim. Bu yıl nadasa aldım kendimi görev yapmıyorum. Çok düşünmem beni yazmaya da sevk etti bir dönem. Anlık,içimden ne gelirse yazarım. Okumayı çoooook severim. Konu o kadar hoşuma gitti kiiiii koştum geldimm.
 
kavs-i kuzah .!.:
Kızlar, kendinizden bahsetmek ister misiniz?
Şu yemeği halletsem paylaşım yapacağım ama işte
Genişletmek için tıkla...
Ben ev hanımıyım. Daha öncelerde inşaat teknikeriydim. Evlendikten sonra veda ettim mesleğe Şuan hayattaki ilk amacım anne olabilmek
Okumayı severim. Rutin olarak okuma yapamasamda başucumdan kitabım eksik olmaz. Sizler kadar okuyup yazan birisi değilim ama takip etmek istedim belki bende rutin haline getiririm
 
Bir zamanlar arada bir yanımda kalem kağıt varsa yoksa telefona o an gördüğüm ve beni yazmaya iten şey ne ise onu düşünerek bir seyler karalardım. Bu konuyu okuyunca onu hatırladım, unutmuşum bile bunu yaptığımı. Üzüldüm

Yazma yeteneğimin olduğunu düşünmüyorum ama kesinlikle, sanırım bundan dolayı uzaklaştım.

Onun yerine o an halime ruhuma uyan herhangi bir şiir, bir şarkının nakaratı veya bir söz biriktirdiğim bir defter edindim kendime :)

Hayırlı olsun
 
Enerjin bana geçti.
İyi ki geldin. Hadi beraber koşalım.

Nadasa almak da candır. Kendimden biliyorum.☺
 
Beraber başarabiliriz
 
Her evli önce "ev hanımı" oluyor bir şekilde. Çocuk da yapıyoruz, kariyer de ama neleri feda ettiğimize dönüp bakınca çok da mutlu olduğum söylenemez.
Çalışma şartları, mobbingler, her ne kadar "güçlü kadın" olmamızı sağlıyorsa da "güçlü" olmayı sevemedim bu yaşımdan bakınca. Beni "erkekleştirdi." Oysa, o durumun içindeyken ne kadar da harika görünüyordu.

Şimdilerde haklı olmayı değil, mutlu olmayı seçiyorum.

Bu konuyu açma amaçlarımdan biri de, kendimde ve kendimizde eksik gördüğümüz ama popomuzu kaldırmaya üşendiğimiz yanlarımızda, birbirimizin elinden tutup kaldırmamız. Benim bu konuda desteğe ihtiyacım var.
 
Çünkü etrafına bir kalkan çekip sana gelen tüm taşlara başın dik, yüzünde gülümsemenle karşı koymak. Ne kadar güçlü olduğunu gösterse de insana aslında içinde bir yorgunluk, bir bitkinlik.
Bence bu çoğu güçlü görünen kadınların yaşadığı şeydir.
Hepimizin bir dur noktası var olduğuna inanıyorum.
Ben zor zamanlarımda insanlardan kaçan tarafım. Yenilgimliğimi, üzüntümü, yorgunluğumu bir başıma sadece kendimle halleder kimseye tek bir kelime etmeden biryerlere buruşturur sıkıştırırım.
Ama bu davranışım da insanlarda duygusuz olduğum izlenimi yarattı. Ve benim hassasiyetlerimi göremeyen cinsten davranışları benide onlardan uzaklaştırdı.
Şimdilerde sadece kendimle kalmak ister oldum.

Yapmak isteyip yapamadığım bazı şeylerim var. Bunlar da kendimi sınırlandırmadan geliştirmek
 
Aynen senin gibi ben de "neydim, ne oldum" kısmına bakınca, yazma konusunda bu kadar gerilemiş olmak beni de üzdü. Yazmak beyni de geliştiriyor hem.
Üniversitede sürekli not almaya çalışıyorum ki, yine alışayım.

Benim aldığım defterler de "kalbim kadar temiz" Ama bu makus talih bir yerden kırılmalı
 
Evet, bir biz var bizde
Bizden içeri.

Görebilenler buyursun hayatımıza,
Gerisi kalabalık...
 
Bu durumu ben de yaşadım. Pehlivan oldum güçlü olacağım diye son dk işleri,emrivakiler,tüm sorumluluğun üzerime yıkılması yıprattı beni kariyer hayatımda. En çok da başkasının hatasının faturasının bana kesilmesi canımı sıktı. Ama iyiyim. Toparlanıyorum. Nadas gerçekten iyi geldi. O kadar yoğundum ki ne kendime ne eşime ne evime,aileme vakit ayıramadım. Şu an mental olarak olarak çok daha iyiyim. Beraber istişare edebiliriz
 
Benden bahsetmişsiniz. Çevremdeki herkes neden konuşmuyorsun,kendini kapattın diyor. Hepsine şunu anlatmak isterdim herkesin hayatındaki yokuşlarla baş etme yöntemi farklıdır. Ben sessizliği seviyorum. Kendi halimde kendimi yenileyerek onarıyorum kırılan yanlarımı. Ama anlatamadım. Anlatmaktan da artık vazgeçtim. Bana ben lazım.Herkesten ve her şeyden önce.
 


Ben etkinlik, proje yapmayı severim.
Sanatsal yönüm var. Rabbim bu yeteneği vermiş elhamdülillah.

Küçük oğlum anasınıfında.
"Sevgi çiçekleri" adında çiçek kalıbı olan kağıt göndermiş öğretmeni.
Çiçekleri krapon kağıdına, Yaprakları evaya çizdim. Oğlum kesti. Nar ağacının dalına yapıştırdım. Sıcak silikonla. Ortaya bu çıktı.
Nasıl olmuş?

Not: Duvardaki " sanat eserleri"ne gözümüz alıştı mecbur. Aaahhh ufaklık aaahhh
 
Naif ve duygu yüklü hissi oluştu bende.Emeğinize sağlık
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…