Kişisel anomaliler

Bugün açtığım ikinci konu ve az önce de annemle günün son didişmesini yaşamış bulunmaktayım. 20 yaşındayım ve 3.kez sınava hazırlanacak olmanın verdiği rehavetle dahada aksileştim.
Ters biriyim tamam kabul ama 20 yaşındayım ve kendimce bi olgunluğum olsun istiyorum. Ergenliğe yeni girmiş gibi sürekli aksi ya da salak saçma düşünmeden konuşuyorum. Sevgilime karşıda böyle. En ufak bi tartışmada ağzıma geleni söylüyorum işi ayrılığa kadar götürüyorum. Sanki o an biri tüm tahammülümü elimden almış gibi. Annemle ya da kardeşimle de öyle. Acaba çok mu yüz göz oluyorum. Kendime has bi ağırlığım saygınlığım olsun istiyorum. Ne yapmalıyım.

Delirtiyorlar demek ki seni.
Kendine yüklenme.
Sabrini fazla zorlamasinlar onlarda.

Zamana ihtiyacın olabilir mi. Ergenlik öyle hemen 18 yaşında bitmiyor.

şımarıklıktan olabilir.

ben de evde babama her ağzıma geleni söylerdim,bir şey demezdi. böyle alıştım bütün insanlara böyle davranabileceğimi sanıyordum lisenin sonuna kadar. tek açıklamam da "ben böyle istiyorum"du.

önce aileme daha sakin davranmaya başladım,mesela babam gereksiz bir şey yapsa ne kadar basit de olsa normalde "napıyosun ne alaka şimdi ya saçmalıyosun" derdim,şimdi gülüyorum "baba biraz dikkatli olsan" diyorum. biraz kendimi dizginlemek zor oldu ama şimdi pamuk gibi oldum tabi damarıma basılmadığı sürece