- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
- 22 Ekim 2007
- 1.781
- 55
- Konu Sahibi kewser
- #62
- 4 Şubat 2009
- 5
- 0
- 42
- Konu Sahibi kewser
- #63
Ben de Kırklareli liyim be yaa :) Babam Babaeski, Annem de Vize li. Ben İstanbul'da doğup büyümeme rağmen köye gittiğimde kendimi daha bi mutlu hissediyorum. Ne de olsa memleket :) Hepinize mutlu günler...
- 16 Mayıs 2008
- 2.327
- 104
- Konu Sahibi kewser
- #64
Kandiliniz mubarek olsun arkadaslar
- 4 Mayıs 2007
- 3.556
- 10
- Konu Sahibi kewser
- #67
Bir Dosttan Mail
DOĞUDA ÇOCUK KALMAK
Karlı bir bahçemiz vardı o zamanlar. Bir de arıları o komşunun. Balkonumuz
ahşap döşemeli, önü açıktı. Malatya'nın ücra bir köşesinde yaşama savaşıydı
bizimkisi. Aslında benim savaşım olamaz. Çünkü hiçbir şeyden habersiz
yaşıyordum. Çocuktum, güzeldim, saftım, temizdim...
Henüz kötü aşk hikâyelerim, başarısız tensel deneyimlerim, kavgalarım,
karnemde zayıflarım olmamıştı hayatta. Hiç yere düşmemiştim ki bacağım
kanasın. Sadece gülen gözlerim ve küçük bir bedenim vardı hayata
yansıttığım. En güzeli de; zaten ben yansıttığımdan ibarettim. Ne fazlası,
ne eksiğiydim. Her salonda giyecek farklı bir maskem yoktu.
Annemdi hayatıma ilk soktuğum kadın. O beni umarsız, sebepsiz, karşılıksız
sevmiş bir kadındı. Yıllarca ben de onu sevdim. Sonra galiba biraz büyüdüm
ve aldatmayı öğrendim. İlk önce annemden başladım aldatmaya. İlk aşkımla
aldattım annemi. Sonra bir başkası, bir başkası derken annemi defalarca
aldattım. Annem ise beni hiç aldatmadı.
Annem beni hiç aldatmayacak!
Tabanında hava yastığı olan ayakkabılar vardı ben küçükken. Bir de onların
emperyalist markaları. Hatırlıyorum da çarşı pazar gezmiştik en ucuzundan
almak için babamla.
Ucuz olmalıydı çünkü biz ucuz bir hayatın pahalı insanlarıydık.
Ucuzdu hayatımız, mesela bir bisikletim olmadı hiç. Defalarca bisikletçi
dükkânına gidip en güzelini beğendim halde. İnsan her istediğine sahip
olamazdı. Hayatın kuralıydı bu ama nerden bilebilirdim. Ben henüz çocuktum.
Çocuk olmak da emek ister ucuz yaşamlarda. Arkadaşlarına özenemezsin, güzel
kıyafetler giyemezsin, en güzel çanta senin olamaz. Güçlü
Olmak daha çocukken bir zırh değil, bir gereksinim olur.
O anaokulunu hiç unutmayacağım. Evimizden 1 veya 2 kilometre uzakta ve
tepedeki, yokuşu dik anaokulu. Komşunun çocukları ile giyinir kuşanır kar
kış dinlemez yürürdük o yolu. Aslında o yol bizim anaokulunun yolu değildi,
aynı mahalleden çocukların yürüdüğü kader yoluydu. Evden başlar ve nerde
biteceği belli olmaz bir yoldu o.Şimdi kimi mühendis, kimi
Doktor o çocukların. Dedim ya o yol evden başlar ama anaokulunda bitmezdi.
Fakat biz hep biter sandık. Yürüdük, yürüdük... O yolu her gün yürüdük biz,
her gün o sonmuşçasına.
Bir gün bir kutu gördüm pencereden baktığımda. İnsanların elleri üstünde
taşıdığı, karlar üstünde yavaş yavaş yürüyen bir kutu.
Anneme sordum 'tabut' dedi. İçinde ise arkadaşım varmış. Ebedi yolculuğa
erken çıkmıştı Pınar. O yolu şimdi eller üstünde ve gözleri kapalı
gidecekti. Annesinin eve gelmesini beklerken kara yenik düşmüş Pınarım;
gözleri karla kapanmış. Gördüğüm ilk cenaze; arkadaşımın cenazesiydi.
Dedim ya çocuktuk, güzeldik, saftık, temizdik. Ölümler bizi üzemezdi. Biz o
yolu yine ertesi gün hiç bir şey olmamış gibi
Yürüyüp gidecektik...
Doğuda çocuk olmak, batıdaki orta halli bir adamdan daha ızdıraplıdır. Bunu
Batı bilemez, Batı ancak tartışır...
Duyarlılığınızın devamını dilerim , iyi günler...
Ercan Sürenkök
DOĞUDA ÇOCUK KALMAK
Karlı bir bahçemiz vardı o zamanlar. Bir de arıları o komşunun. Balkonumuz
ahşap döşemeli, önü açıktı. Malatya'nın ücra bir köşesinde yaşama savaşıydı
bizimkisi. Aslında benim savaşım olamaz. Çünkü hiçbir şeyden habersiz
yaşıyordum. Çocuktum, güzeldim, saftım, temizdim...
Henüz kötü aşk hikâyelerim, başarısız tensel deneyimlerim, kavgalarım,
karnemde zayıflarım olmamıştı hayatta. Hiç yere düşmemiştim ki bacağım
kanasın. Sadece gülen gözlerim ve küçük bir bedenim vardı hayata
yansıttığım. En güzeli de; zaten ben yansıttığımdan ibarettim. Ne fazlası,
ne eksiğiydim. Her salonda giyecek farklı bir maskem yoktu.
Annemdi hayatıma ilk soktuğum kadın. O beni umarsız, sebepsiz, karşılıksız
sevmiş bir kadındı. Yıllarca ben de onu sevdim. Sonra galiba biraz büyüdüm
ve aldatmayı öğrendim. İlk önce annemden başladım aldatmaya. İlk aşkımla
aldattım annemi. Sonra bir başkası, bir başkası derken annemi defalarca
aldattım. Annem ise beni hiç aldatmadı.
Annem beni hiç aldatmayacak!
Tabanında hava yastığı olan ayakkabılar vardı ben küçükken. Bir de onların
emperyalist markaları. Hatırlıyorum da çarşı pazar gezmiştik en ucuzundan
almak için babamla.
Ucuz olmalıydı çünkü biz ucuz bir hayatın pahalı insanlarıydık.
Ucuzdu hayatımız, mesela bir bisikletim olmadı hiç. Defalarca bisikletçi
dükkânına gidip en güzelini beğendim halde. İnsan her istediğine sahip
olamazdı. Hayatın kuralıydı bu ama nerden bilebilirdim. Ben henüz çocuktum.
Çocuk olmak da emek ister ucuz yaşamlarda. Arkadaşlarına özenemezsin, güzel
kıyafetler giyemezsin, en güzel çanta senin olamaz. Güçlü
Olmak daha çocukken bir zırh değil, bir gereksinim olur.
O anaokulunu hiç unutmayacağım. Evimizden 1 veya 2 kilometre uzakta ve
tepedeki, yokuşu dik anaokulu. Komşunun çocukları ile giyinir kuşanır kar
kış dinlemez yürürdük o yolu. Aslında o yol bizim anaokulunun yolu değildi,
aynı mahalleden çocukların yürüdüğü kader yoluydu. Evden başlar ve nerde
biteceği belli olmaz bir yoldu o.Şimdi kimi mühendis, kimi
Doktor o çocukların. Dedim ya o yol evden başlar ama anaokulunda bitmezdi.
Fakat biz hep biter sandık. Yürüdük, yürüdük... O yolu her gün yürüdük biz,
her gün o sonmuşçasına.
Bir gün bir kutu gördüm pencereden baktığımda. İnsanların elleri üstünde
taşıdığı, karlar üstünde yavaş yavaş yürüyen bir kutu.
Anneme sordum 'tabut' dedi. İçinde ise arkadaşım varmış. Ebedi yolculuğa
erken çıkmıştı Pınar. O yolu şimdi eller üstünde ve gözleri kapalı
gidecekti. Annesinin eve gelmesini beklerken kara yenik düşmüş Pınarım;
gözleri karla kapanmış. Gördüğüm ilk cenaze; arkadaşımın cenazesiydi.
Dedim ya çocuktuk, güzeldik, saftık, temizdik. Ölümler bizi üzemezdi. Biz o
yolu yine ertesi gün hiç bir şey olmamış gibi
Yürüyüp gidecektik...
Doğuda çocuk olmak, batıdaki orta halli bir adamdan daha ızdıraplıdır. Bunu
Batı bilemez, Batı ancak tartışır...
Duyarlılığınızın devamını dilerim , iyi günler...
Ercan Sürenkök
- 23 Nisan 2009
- 1.413
- 3
- Konu Sahibi kewser
- #68
slmm bende pınarhisarlıyımmm..ay çok mutlu oldum sizleri burda görünceeehihoyyyt
- 7 Haziran 2009
- 1.880
- 94
- Konu Sahibi kewser
- #69
Merhaba arkadaşlar.Bende Lüleburgaz lıyım.Annem Trabzonlu babam trakyalı.ıstanbulda doğmuş büyümüşler bizde burgaza 12 yaşımdayken geldik.Babaannem sayesinde kırıkköy lüyüz.Evlendim Büyükkarıştıranda oturuyorum.
- 13 Ağustos 2009
- 1.123
- 9
- Konu Sahibi kewser
- #71
KESİNLİKLE TRAKYALILAR DİE Bİ BAŞLIKTA OLMALI.BEN Mİ AÇSAM ACABA :) NEYSE BUTUN TRAKYALILARA SEVGİLER.FARKLI SEHİRLERDEN İNSANLAR BULUSUOLAR.BİZLER NEDEN BULUŞMAYALIM...hihoyyyt
- 16 Mayıs 2008
- 2.327
- 104
- Konu Sahibi kewser
- #73
Lüleburgazzzzz alkisalkisalkis
- 31 Temmuz 2009
- 6.873
- 31
- Konu Sahibi kewser
- #74
Kırklareliliyim ve Kırklareli topiğinin en sonda olmasına çok üzüldüm :)
Çok modern insanlarız netekim :) Kafamız çalışır...
Bu sene öss de lisans düzeyine en çok öğrenci yerleştiren il hangisi biliyormusunuz
Kırklareli :)
Belki her köyde internet var :) okuma yazma düzeyi en yüksek illerden biri :)
Demirköy İğneada tarafları harika yerlerdir ormanı dağ havası denizi hepsi mevcut tarihle içiçe...Lüleburgaz dan istanbul a doğru gidildikçede Sanayi nin çok gelişmiş olduğunu görürsünüz hiç abartı değil adım başı çeşitli sektörden fabrikalarla dolu....Tarım ı ve hayvancılığıda ileri düzeyde dir Zira buğday ve ay çiçeği Türkiye nin ihtiyacı olan un ve yağı büyük oranda karşılamaktadır :)
sevgiler :)
2 yıl boyunca iş nedeniyle demirköyde oturduk..sadece gezmek için iğneadaya geçene güzel yer..orman falan..diğer türlü hiçbişey yok..resmen ev hapsi yaşadım 2 yıl boyunca..mafoldumben..gezmek için lüleburgaza gidiyorduk..çünkü gezilecek oturulacak hiçbir yeri yok..erkeklere bol heryer kahvehane..ama bi eşinle çocuğunla gidipte oturacağın hiç bir yer yok..arada değişiklik olsun diye iğneadaya gidedik oda herzaman değil..
- 16 Mayıs 2008
- 2.327
- 104
- Konu Sahibi kewser
- #75
şimdi yurtdısındasın daha mı mutlusun ?
- 31 Temmuz 2009
- 6.873
- 31
- Konu Sahibi kewser
- #76
yok canım ya o uydurmalık bi profil önüme ne geldiyse tıkladım öylesine..şimdi mersin anamurdayım..evet daha mutluyum..imkanlar çok daha fazla..keşke ordada lüleburgazda falan otursaydım..inan demirköyde hiçbirşey yok...1 tane caddesi var oradanda geçerken herkes bakar sana,yol boyu hep kahvehane olduğu için...tek özleyeceğim şeyi yeşilliği ormanı...
- 16 Mayıs 2008
- 2.327
- 104
- Konu Sahibi kewser
- #78
evet lüleburgaz çok güzel.demirköyü bilmiyorum malesef..anamuru biliyorum güzel bir yer..bizde meslek icabı bulunmuştuk orada:)
- 31 Temmuz 2009
- 6.873
- 31
- Konu Sahibi kewser
- #79
biz alışverişimizi bile lüleburgazdan yapardık aylık.çünkü demirköyde 2 tane market vardı ve ateş pahasıydı..hem gezmeye hem alışverişe giderdik..en çok t-cafe ve kipaya giderdik..hava güzelse gençlik parkı..offf demirköy tam bi mahrumiyet bölgesi yaaa..şimdi anamura gelince çok ilginç geldi bize..o kadar imkansızlıklardan sonra burda oraya nazaran herşeyin çok çok daha fazla olması sevindirdi açıkçası..
