Merhaba
Siteyi uzun zamandır takip ediyorum ama ilk kez üye oldum.Benim garip bir derdim var: Son bir senedir armudun sapı üzümün çöpü derken yalnız kaldım.Bu süreçte karşıma çok kişi çıktı.Genis bir skala düşünün sirtlandan efendiye, yakışıklidan tipsize, kariyerli olanından...Ben her birine kulp buldum.Zaten çoğunun derdi cinsellikti ve bunu en başından görebildigim için hiç başlamadım Aralarından birkaç tane efendi beni gerçekten seven el üstünde tutabilecek birileri çıktı, kendimi sevmeye zorladım birkaç kez daha bulusayim dedim ama yok kalbim kimseye isinmadi.İnsanin gece yastiga başını koyunca düşündüğü biri bile mi olmaz yok yani.Bir tane Murat Boz'dan hallice inanılmaz yakışıklı biri çıktı aman düşünmeyecegim ne olacaksa olsun böyle bir insan olamaz dedim
O da ben cinsellik konularına soğuk bakıyorum diye bir daha arayıp sormadı
Ben neden kimseyi sevemiyorum diye ciddi ciddi kafa patlatiyordum psikoloğa bile gittim o da büyük tranvalar yaşamış insanlarda duygusuzlasma görülebilir dedi.Hastaliklarla, ihanet ve boşanmayla kötü bir dönem geçirdim o dönem depresyonun dibindeydim çırpınıp dururken ailem dahil kimse elimden tutmadı ağlayıp zirlayip gezerken birden o bataklıktan kendi cabalarimla çıktım sonra da böyle bir insan oldum.Evliligim bitince bile yas tutup aglayamadim çok istedim şöyle bağıra cagira ağlayayım zehrimi akitayim ama yok
Hayatıma giren erkeklere karşı da öyle oldum en ufak hoşuma gitmeyen bir şey söylediğinde engeli basıp hiçbir şey olmamış gibi devam ediyordum.Sanirim bu kadar tercih edilmek de biraz totomu kaldirdi.Zannediyordum ki ben ne istediğimi bilen sınırlarını çok iyi koruyan harika, güçlü bir kadın oldum.
Birilerinin bedduasini mi aldım ne oldu bilmiyorum ama çok ama çok yanlış birine kapıldım.Detay vermeyeyim ama sürekli gördüğüm biri ikimiz de iş sapığı oldugumuz için çok yakın çalışıyoruz.Nesi yanlış derseniz genelde pek kimsenin hoşlanmadığı biri bir tersi var akıllara zarar...Hiç şiddet göstermeden laflariyla karşıdakini komalık eder.Neredeyse herkesten onun dedikodusunu dinliyorum bütün gün.Boyle birinin nesini sevdin diyecekseniz:Evlilik hayatımda beni asla koruyup, kollamayan, sahiplenmeyen bir eşim vardı.Annesi karşıma geçer bana ve aileme ağız dolusu hakretler ederdi hiçbir şey söylemedigi gibi salağa yatar duymadım, öyle demek istememiştir vs derdi.Onun bu pisirikligindan, beni sahiplenmeyisinden, el kızı gibi davranışından etimle kemigimle nefret ettim.İste bu da benim ozledigim erkek önünde benim dahil herkesin ceket ilikleyecegi biri
Fiziksel olarak da oldukça erkeksi
iki cambaz bir ipte oynamaz biliyorum zaten gecinilmesi de çok zor.Belki bana karşı ilgisi bile yoktur hatta hayatında biri bile olabilir.Zaten tüm şartlar olsa da olmaz çünkü gidip beni üzer misin demem olur bu
Bazen yakınlık gösteriyorum hemen sınırını çizip kendini geri çekiyor.Ne oldu senin muhteşem mantığına deyip kendime çok kızıyorum.Bana karşı diğerlerine olduğu gibi değil dediğim gibi işimi düzgün yaparım çünkü.
Akıl, mantık çuvala girdi nasıl bu kadar kaptırdım bilmiyorum.Dusunmeyecegim diye kendimi zorluyorum rüyalarıma giriyor.Neden kimseyi sevemiyorum diye uzulurken neden bunu sevdim diye üzülüyorum.Zannediyordum ki ben artık çok akillandim âşık olacağım kişiyi kendim seçerim ama yok.İs yerinden uzaklaşma gibi durumum söz konusu değil ama olabildigince az görmeye çalışıyorum.Zaten iş yerinden başkaları da yazıyor ama ne onları ne kimseyi gözüm görmüyor.Her zamanki gibi aklımla kalbimi ikna da edemiyorum.Git açıl falan demeyin asla yapmam aramızda inanılmaz resmi bir is ilişkisi var.Bazen de çok tatlı çok espirili biri oluyor acaba iş yerinde takındığı bir maske mi diyorum ama bu kadar insanın yanlış düşünüp benim doğru düşünme ihtimalim ne diyorum?Bastırmaya çalıştıkca daha çok alevleniyor sanki ne yapmam lazım