Beden dismorfik bozukluk açısından destek almayı düşündünüz mü hiç? 50 kilodan bahsediyorsunuz. Muhtemelen kilo verdikçe kilo takıntınız belirginleşti iyiceÖncelikle herkese merhaba , şimdi bu da dert mi diyebilirsiniz ama artık benim için hayat kalitemi düşüren bir sorun olmaya başladı
Birkaç yıl önce 70li kilolardan 50li kilolara düştüm suan 25 yaşındayım, kilolarım tamamen ergenlik çocukluk kilosuydu.
Kilom düştükten sonra eskisine daha çok takmaya başladım , her gün her yemek sonrası her wc sonrası tartılır ve tartı fotoğrafını çeker hale geldim. Geçen sene bu zamanlarda 48 kiloya düşmüştüm , şuan 52leri görmeye başladım. Psikolojik bi sorun yaşıyorum farkındayım , ama kendimi bunun için destek almaya veya buna bütçe ayırmaya hazır hissetmiyorum. Bakmayın 48li 50li kilolar da olduğuma , asla öyle görünmüyorum. Sanırım geçmişte kilolu olduğum için vücudum toparlanamadı ve yağ oranım yüksek spor yapmama rağmen hiçbir zaman istediğim görüntüye gelemedim hala oturunca yayılan bacaklarım , katlanan göbeğim var…
Bu aralar 52yi görünce kendimi dışardan soyutlamaya başladım sanki herkes göbeklendiğimi fark ediyor ve aa ne kadar kilo almış diyor gibi geliyor bana. Normalde direkt diyete girer toparlardım son zamanlarda bunu da yapamıyorum nefsime hakim olup ağzımı tutamıyorum bu da beni çok zorluyor.
Mesela birkaç gün dikkat etsem ve aynaya baksam hemen kendimi zayıflamış görüyor ve iyi hissediyorum , aynı şekilde tam tersi çok yediğimi düşündüğüm bir gün aynaya baktığımda kendimi aşırı şişman görüyorum. Oysa biliyorum ki normalde bu görüntü hemen değişecek bir şey değil ama ben yine de böyle görüyorum. Kendimden, olduğum kişiden, kilomdan hiç ama hiç hoşlanmıyorum … Öyle içimi dökmek istedim
Evet düşündüm, ama hep düşünmekle kaldı hep sanki düşüncelerim destek ile de değişmez gibi geliyor ve sanırım cesaret edemiyorumBeden dismorfik bozukluk açısından destek almayı düşündünüz mü hiç? 50 kilodan bahsediyorsunuz. Muhtemelen kilo verdikçe kilo takıntınız belirginleşti iyice
1,65Boyun kaç ki 52 kg da bu görüntüye ulaşıyosn
Az da değilmiş belkide sen çok takıyosndrEvet düşündüm, ama hep düşünmekle kaldı hep sanki düşüncelerim destek ile de değişmez gibi geliyor ve sanırım cesaret edemiyorum
1,65
Anoreksiya olan kişiler gibi düşünmeye başlamışsınız.bir dönem ben bu hastalıkla mücadele etmiştim.ölecektim neredeyse.en son artık gözlerim bile gıdasızlıktan görmemeye başlamıştı.35 kiloya düşmüştüm.şimdi düşününce anlıyorum birkaç güne kalsa öleceğimi.o kadar ciddi bir durumdu.en son baktım öleceğim o zaman aklım başıma geldi.eee bu sefer de bir anda kilo aldım tabi o açlığın üzerine.tekrar metebolizmamın dengelemek seneler aldı.çok tehlikeli bir hastalık yani.şimdiden düşüncelerini dizginlemeyi öğrenmelisin.Öncelikle herkese merhaba , şimdi bu da dert mi diyebilirsiniz ama artık benim için hayat kalitemi düşüren bir sorun olmaya başladı
Birkaç yıl önce 70li kilolardan 50li kilolara düştüm suan 25 yaşındayım, kilolarım tamamen ergenlik çocukluk kilosuydu.
Kilom düştükten sonra eskisine daha çok takmaya başladım , her gün her yemek sonrası her wc sonrası tartılır ve tartı fotoğrafını çeker hale geldim. Geçen sene bu zamanlarda 48 kiloya düşmüştüm , şuan 52leri görmeye başladım. Psikolojik bi sorun yaşıyorum farkındayım , ama kendimi bunun için destek almaya veya buna bütçe ayırmaya hazır hissetmiyorum. Bakmayın 48li 50li kilolar da olduğuma , asla öyle görünmüyorum. Sanırım geçmişte kilolu olduğum için vücudum toparlanamadı ve yağ oranım yüksek spor yapmama rağmen hiçbir zaman istediğim görüntüye gelemedim hala oturunca yayılan bacaklarım , katlanan göbeğim var…
Bu aralar 52yi görünce kendimi dışardan soyutlamaya başladım sanki herkes göbeklendiğimi fark ediyor ve aa ne kadar kilo almış diyor gibi geliyor bana. Normalde direkt diyete girer toparlardım son zamanlarda bunu da yapamıyorum nefsime hakim olup ağzımı tutamıyorum bu da beni çok zorluyor.
Mesela birkaç gün dikkat etsem ve aynaya baksam hemen kendimi zayıflamış görüyor ve iyi hissediyorum , aynı şekilde tam tersi çok yediğimi düşündüğüm bir gün aynaya baktığımda kendimi aşırı şişman görüyorum. Oysa biliyorum ki normalde bu görüntü hemen değişecek bir şey değil ama ben yine de böyle görüyorum. Kendimden, olduğum kişiden, kilomdan hiç ama hiç hoşlanmıyorum … Öyle içimi dökmek istedim
Sen kendini sevmezsen kimse seni sevmez. Her halinle güzel olduğunu ve her haline sevilmeye değer olduğunu bil. Sağlıklı beslen ama illaki de kilo almayacağım diye uğraşma bence.Öncelikle herkese merhaba , şimdi bu da dert mi diyebilirsiniz ama artık benim için hayat kalitemi düşüren bir sorun olmaya başladı
Birkaç yıl önce 70li kilolardan 50li kilolara düştüm suan 25 yaşındayım, kilolarım tamamen ergenlik çocukluk kilosuydu.
Kilom düştükten sonra eskisine daha çok takmaya başladım , her gün her yemek sonrası her wc sonrası tartılır ve tartı fotoğrafını çeker hale geldim. Geçen sene bu zamanlarda 48 kiloya düşmüştüm , şuan 52leri görmeye başladım. Psikolojik bi sorun yaşıyorum farkındayım , ama kendimi bunun için destek almaya veya buna bütçe ayırmaya hazır hissetmiyorum. Bakmayın 48li 50li kilolar da olduğuma , asla öyle görünmüyorum. Sanırım geçmişte kilolu olduğum için vücudum toparlanamadı ve yağ oranım yüksek spor yapmama rağmen hiçbir zaman istediğim görüntüye gelemedim hala oturunca yayılan bacaklarım , katlanan göbeğim var…
Bu aralar 52yi görünce kendimi dışardan soyutlamaya başladım sanki herkes göbeklendiğimi fark ediyor ve aa ne kadar kilo almış diyor gibi geliyor bana. Normalde direkt diyete girer toparlardım son zamanlarda bunu da yapamıyorum nefsime hakim olup ağzımı tutamıyorum bu da beni çok zorluyor.
Mesela birkaç gün dikkat etsem ve aynaya baksam hemen kendimi zayıflamış görüyor ve iyi hissediyorum , aynı şekilde tam tersi çok yediğimi düşündüğüm bir gün aynaya baktığımda kendimi aşırı şişman görüyorum. Oysa biliyorum ki normalde bu görüntü hemen değişecek bir şey değil ama ben yine de böyle görüyorum. Kendimden, olduğum kişiden, kilomdan hiç ama hiç hoşlanmıyorum … Öyle içimi dökmek istedim