Kilo takıntım…

Öncelikle herkese merhaba , şimdi bu da dert mi diyebilirsiniz ama artık benim için hayat kalitemi düşüren bir sorun olmaya başladı
Birkaç yıl önce 70li kilolardan 50li kilolara düştüm suan 25 yaşındayım, kilolarım tamamen ergenlik çocukluk kilosuydu.
Kilom düştükten sonra eskisine daha çok takmaya başladım , her gün her yemek sonrası her wc sonrası tartılır ve tartı fotoğrafını çeker hale geldim. Geçen sene bu zamanlarda 48 kiloya düşmüştüm , şuan 52leri görmeye başladım. Psikolojik bi sorun yaşıyorum farkındayım , ama kendimi bunun için destek almaya veya buna bütçe ayırmaya hazır hissetmiyorum. Bakmayın 48li 50li kilolar da olduğuma , asla öyle görünmüyorum. Sanırım geçmişte kilolu olduğum için vücudum toparlanamadı ve yağ oranım yüksek spor yapmama rağmen hiçbir zaman istediğim görüntüye gelemedim hala oturunca yayılan bacaklarım , katlanan göbeğim var…
Bu aralar 52yi görünce kendimi dışardan soyutlamaya başladım sanki herkes göbeklendiğimi fark ediyor ve aa ne kadar kilo almış diyor gibi geliyor bana. Normalde direkt diyete girer toparlardım son zamanlarda bunu da yapamıyorum nefsime hakim olup ağzımı tutamıyorum bu da beni çok zorluyor.
Mesela birkaç gün dikkat etsem ve aynaya baksam hemen kendimi zayıflamış görüyor ve iyi hissediyorum , aynı şekilde tam tersi çok yediğimi düşündüğüm bir gün aynaya baktığımda kendimi aşırı şişman görüyorum. Oysa biliyorum ki normalde bu görüntü hemen değişecek bir şey değil ama ben yine de böyle görüyorum. Kendimden, olduğum kişiden, kilomdan hiç ama hiç hoşlanmıyorum … Öyle içimi dökmek istedim

Boyun kaç ki 52 kg da bu görüntüye ulaşıyosn

hazalmuserli .!.:

Öncelikle herkese merhaba , şimdi bu da dert mi diyebilirsiniz ama artık benim için hayat kalitemi düşüren bir sorun olmaya başladı
Birkaç yıl önce 70li kilolardan 50li kilolara düştüm suan 25 yaşındayım, kilolarım tamamen ergenlik çocukluk kilosuydu.
Kilom düştükten sonra eskisine daha çok takmaya başladım , her gün her yemek sonrası her wc sonrası tartılır ve tartı fotoğrafını çeker hale geldim. Geçen sene bu zamanlarda 48 kiloya düşmüştüm , şuan 52leri görmeye başladım. Psikolojik bi sorun yaşıyorum farkındayım , ama kendimi bunun için destek almaya veya buna bütçe ayırmaya hazır hissetmiyorum. Bakmayın 48li 50li kilolar da olduğuma , asla öyle görünmüyorum. Sanırım geçmişte kilolu olduğum için vücudum toparlanamadı ve yağ oranım yüksek spor yapmama rağmen hiçbir zaman istediğim görüntüye gelemedim hala oturunca yayılan bacaklarım , katlanan göbeğim var…
Bu aralar 52yi görünce kendimi dışardan soyutlamaya başladım sanki herkes göbeklendiğimi fark ediyor ve aa ne kadar kilo almış diyor gibi geliyor bana. Normalde direkt diyete girer toparlardım son zamanlarda bunu da yapamıyorum nefsime hakim olup ağzımı tutamıyorum bu da beni çok zorluyor.
Mesela birkaç gün dikkat etsem ve aynaya baksam hemen kendimi zayıflamış görüyor ve iyi hissediyorum , aynı şekilde tam tersi çok yediğimi düşündüğüm bir gün aynaya baktığımda kendimi aşırı şişman görüyorum. Oysa biliyorum ki normalde bu görüntü hemen değişecek bir şey değil ama ben yine de böyle görüyorum. Kendimden, olduğum kişiden, kilomdan hiç ama hiç hoşlanmıyorum … Öyle içimi dökmek istedim

Genişletmek için tıkla...

Beden dismorfik bozukluk açısından destek almayı düşündünüz mü hiç? 50 kilodan bahsediyorsunuz. Muhtemelen kilo verdikçe kilo takıntınız belirginleşti iyice

merymeryg .!.:

Beden dismorfik bozukluk açısından destek almayı düşündünüz mü hiç? 50 kilodan bahsediyorsunuz. Muhtemelen kilo verdikçe kilo takıntınız belirginleşti iyice

Genişletmek için tıkla...

Evet düşündüm, ama hep düşünmekle kaldı hep sanki düşüncelerim destek ile de değişmez gibi geliyor ve sanırım cesaret edemiyorum

kanayanyaram .!.:

Boyun kaç ki 52 kg da bu görüntüye ulaşıyosn

Genişletmek için tıkla...

1,65

Oturunca bacaklarının yayılmamasını istiyorsan spor yapman lazım istediğin kadar zayıf olsanda o sertlik ağır bir idman yapmadan oluşmaz. Ayrıca kendine eziyet ediyorsun bana kalırsa

Ben çok zayıf oldugum bir dönem geçirdim ve hiç zayıf olmak istemiyordum. Çünkü sürekli çevremdekiler ay çok zayıfsın kilo al diye beni eleştirdi. Muhtemelen senin çevrende sanada bu tarz eleştiriler gelmiş yada geliyor ki kendini kilolu sanıyorsun ama değilsin vücudunun iyi görünmesi için tek yapacağın şey spor buna başlarsan daha iyi hissedeceğine eminim ancak en başta kendini sevmeden beğenmeden bunları aşamazsın

Hazalesma .!.:

Evet düşündüm, ama hep düşünmekle kaldı hep sanki düşüncelerim destek ile de değişmez gibi geliyor ve sanırım cesaret edemiyorum

1,65

Genişletmek için tıkla...

Az da değilmiş belkide sen çok takıyosndr

Hazalesma .!.:

Öncelikle herkese merhaba , şimdi bu da dert mi diyebilirsiniz ama artık benim için hayat kalitemi düşüren bir sorun olmaya başladı
Birkaç yıl önce 70li kilolardan 50li kilolara düştüm suan 25 yaşındayım, kilolarım tamamen ergenlik çocukluk kilosuydu.
Kilom düştükten sonra eskisine daha çok takmaya başladım , her gün her yemek sonrası her wc sonrası tartılır ve tartı fotoğrafını çeker hale geldim. Geçen sene bu zamanlarda 48 kiloya düşmüştüm , şuan 52leri görmeye başladım. Psikolojik bi sorun yaşıyorum farkındayım , ama kendimi bunun için destek almaya veya buna bütçe ayırmaya hazır hissetmiyorum. Bakmayın 48li 50li kilolar da olduğuma , asla öyle görünmüyorum. Sanırım geçmişte kilolu olduğum için vücudum toparlanamadı ve yağ oranım yüksek spor yapmama rağmen hiçbir zaman istediğim görüntüye gelemedim hala oturunca yayılan bacaklarım , katlanan göbeğim var…
Bu aralar 52yi görünce kendimi dışardan soyutlamaya başladım sanki herkes göbeklendiğimi fark ediyor ve aa ne kadar kilo almış diyor gibi geliyor bana. Normalde direkt diyete girer toparlardım son zamanlarda bunu da yapamıyorum nefsime hakim olup ağzımı tutamıyorum bu da beni çok zorluyor.
Mesela birkaç gün dikkat etsem ve aynaya baksam hemen kendimi zayıflamış görüyor ve iyi hissediyorum , aynı şekilde tam tersi çok yediğimi düşündüğüm bir gün aynaya baktığımda kendimi aşırı şişman görüyorum. Oysa biliyorum ki normalde bu görüntü hemen değişecek bir şey değil ama ben yine de böyle görüyorum. Kendimden, olduğum kişiden, kilomdan hiç ama hiç hoşlanmıyorum … Öyle içimi dökmek istedim

Genişletmek için tıkla...

Anoreksiya olan kişiler gibi düşünmeye başlamışsınız.bir dönem ben bu hastalıkla mücadele etmiştim.ölecektim neredeyse.en son artık gözlerim bile gıdasızlıktan görmemeye başlamıştı.35 kiloya düşmüştüm.şimdi düşününce anlıyorum birkaç güne kalsa öleceğimi.o kadar ciddi bir durumdu.en son baktım öleceğim o zaman aklım başıma geldi.eee bu sefer de bir anda kilo aldım tabi o açlığın üzerine.tekrar metebolizmamın dengelemek seneler aldı.çok tehlikeli bir hastalık yani.şimdiden düşüncelerini dizginlemeyi öğrenmelisin.

Takıntı yapmışsınız.. nasıl 70li kilolardan 50li kilolara ulaştınız acaba?

Sporu daha bilgili şeklinde yapıp kas kütleni artırmalısın

Yıllar önce aynı durumdaydım. Üniversite temposunda ilk önce yemek yememeye başladım. İnsanlar kilo verdin dedikçe hoşuma gitmeye başladı. 47 kilolara kadar düştüm neredeyse 1.75 boyum var. Sonrasında bir gün kendime aynada baktım. Vücut olarak genç kızdan ziyade çocuk vücudu gibi gözüktüğümü zannettim. Kafamı toparladım ve sağlıklı beslenmeye başladım

azim bu işin sonucudur

Kafanı topla be spor yap düzelirsin

Hazalesma .!.:

Öncelikle herkese merhaba , şimdi bu da dert mi diyebilirsiniz ama artık benim için hayat kalitemi düşüren bir sorun olmaya başladı
Birkaç yıl önce 70li kilolardan 50li kilolara düştüm suan 25 yaşındayım, kilolarım tamamen ergenlik çocukluk kilosuydu.
Kilom düştükten sonra eskisine daha çok takmaya başladım , her gün her yemek sonrası her wc sonrası tartılır ve tartı fotoğrafını çeker hale geldim. Geçen sene bu zamanlarda 48 kiloya düşmüştüm , şuan 52leri görmeye başladım. Psikolojik bi sorun yaşıyorum farkındayım , ama kendimi bunun için destek almaya veya buna bütçe ayırmaya hazır hissetmiyorum. Bakmayın 48li 50li kilolar da olduğuma , asla öyle görünmüyorum. Sanırım geçmişte kilolu olduğum için vücudum toparlanamadı ve yağ oranım yüksek spor yapmama rağmen hiçbir zaman istediğim görüntüye gelemedim hala oturunca yayılan bacaklarım , katlanan göbeğim var…
Bu aralar 52yi görünce kendimi dışardan soyutlamaya başladım sanki herkes göbeklendiğimi fark ediyor ve aa ne kadar kilo almış diyor gibi geliyor bana. Normalde direkt diyete girer toparlardım son zamanlarda bunu da yapamıyorum nefsime hakim olup ağzımı tutamıyorum bu da beni çok zorluyor.
Mesela birkaç gün dikkat etsem ve aynaya baksam hemen kendimi zayıflamış görüyor ve iyi hissediyorum , aynı şekilde tam tersi çok yediğimi düşündüğüm bir gün aynaya baktığımda kendimi aşırı şişman görüyorum. Oysa biliyorum ki normalde bu görüntü hemen değişecek bir şey değil ama ben yine de böyle görüyorum. Kendimden, olduğum kişiden, kilomdan hiç ama hiç hoşlanmıyorum … Öyle içimi dökmek istedim

Genişletmek için tıkla...

Sen kendini sevmezsen kimse seni sevmez. Her halinle güzel olduğunu ve her haline sevilmeye değer olduğunu bil. Sağlıklı beslen ama illaki de kilo almayacağım diye uğraşma bence.

Ayni boy ve kilodayiz kabaca. Bir ara evde spor da yaparak 48'den 51'e cikmistim ve bu kadar mi fark etmez. Ben etmemistim, ailem dahil cevremdeki kimse de etmemisti. Sizin 52 kilo halinizi de kimsenin fark ettigini zannetmiyorum ki boyunuz icin ideal kilonuz zaten.
Bence 55-60 kilo ama saglam sporla birlikte cok iyi durur boyunuz icin, spor yapamasaniz da 55'e kadar gobekli goruneceginizi sanmiyorum. Destek almaya hazir hissedin bence, butce ayiramiyorsaniz devlete bağlı bir hastanede psikiyatri bolumune danisin.

Zayıflamışsın ne güzel. Bunun keyfini çıkaracağına hayatı zehir ediyorsun kendine

Evet kilo verdikten sonra böyle bir takıntı oluşuyor normal yani zamanla geçer. 70 li kilolardan 50 ye düşünce o kadar vücut deformasyonu olmaz size öyle geliyordur. Spot yapıyor musunuz salona gidemeseniz bile plank squat ve minik ağırlıklarla çalışın evde düzenli olarak. Yaşınız da genç çabucak toparlar göbeğiniz bacağınız zaten sizin abarttığınız kadar değildir