Şuan dertleşmeye o adar ihtiyacım var ki. Ama ne arkadaşım var ne de annemi arayıp anlatabiliyorum.Karanlık odada oturdum ağlayarak yazıyorum size.
Neden mi ağlıyorum; Az önce eşimden dayak yedim...
3 aylık kızımızı uyuttum eşim bize yemek hazırlamıştı geçtim oturduk biraz sohbet ettik. Bugün ayın 15 i olduğu için biraz da sıkıntımız olduğu için borçları konuştuk. Borçlar onu çok geriyor, her ayın 15 inde bana yansıtmamaya çalışıyordu ama yine de zorlandığını biliyordum. Ben de çalışan bir bayanım ama maaş kartımı ortak borçlarımızdan dolayı takibini o yapsın diye ona vermiştim evlendiğimizden beri..
Masada otururken benim kredi kartımı sorguladı eşim, öde öde bitmiyor diye. Ben de kızın ihtiyaçları için kullandığımı söyledim, bi de hamile iken hamilelik almıştım kendime onun haricinde doğumdan sonra bile ekstra ne kendime ne eşime bir şey almadım hep bebek için harcamıştım çünkü ondan istediğimde her şeye ne gerek var şeklinde cevap verdiği için hamile iken bebeğin eksiği olmasın diye tüm ihtiyaçlarını almıştım. İlk bebeğim olduğu için de heves ediyordum. Bugün bi şey diyeceğim ama kızma dedim kredi kartımın toplam borcunun söyledim. bana hesap sormaya başladı, ayağını yorganına göre uzat, ödüyorum ödüyorum bitmiyor filan dedi. Ben de sadece bebek için aldığımızı söyledim. hatta içinde onun da harcamaları vardır onları bile söylemedim. daha sonra tartışma biraz artınca kartını bana ver dedi. Ben de vermek istemedim. Vermiyorum diye sert çıktım biraz. Vereceksin diye kızınca, ben de "herkese gelince paran var, ama bana gelince mi böyle oluyor " dedim ve odadan çıktım, tartışmanın öncesinde ailesine biraz yiyecek filan almaktan bahsetmişti. Ben bu lafı söyleyince vay sen benim aileme aldığıma laf mı söylersin diye arkamdan koştu ve beni tartaklamaya başladı. Kolumu sıktı ittirdi.. Ne kadar bebek uyuyor desem de dinletemedim bağırmaya başladı. Ama ne kelimeler, aileme ve bana neler demedi ki. daha önceki tartışmalarımızda da yaşıyorduk bunları ama bu kadar ağır hakaretleri duymamıştım. Ben de daha fazla büyümesin diye bebeğimin yanında oturup ağladım. sonra o oradan söylenince dayanamadım kalktım yanına gidip "bana hakaret etme, iftira atma, bu işi pazartesi bitiriyorum, hemen evden çık ve gelme sakın" deyince sen benim annemden kıymetli misin kalk defol çık bu evden diye beni kapının önüne koymaya çalıştı. bebeğim olduğu için gidemeyeceğimi bildiği için bundan faydalandı pislik. Haliyle çıkamadım. Polisi arıyorum dedim, blöf yapıyorum sandı telefonu attı al ara diye. Gerçekten aradığımı görünce tepesi attı telefonu elimden aldı ve kafama vurmaya başladı. Bütün bunlar tam da az önce oldu. Hatta bi rinde kulağıma vurduğunda da kafamı duvara çarptım.Acısını yeni hissediyorum. Ben zaten senden boşanacaktım da bebeğe acıyordum diyor. Seneye zaten senden ayrılcam seninle evlendiğim güne lanet olsun gibi bir sürü şey söyledi küfürleri saymıyorum bile. Ben bunları ona hiç bir zaman yakıştıramadığım için her zamanki gibi otuup ağladım. Şimdi çok pişman oldu söylediklerine ve yaptıklarına, ben de biliyorum senin kendi üstüne başına bi şey almıyosun ama bnm aileme gönderme yapıyosun, senin ailen bir kere bile sordu mu bi şeye ihtiyacınız var mı felan dedi. kartı alıp çıktı evden,o çıkar çıkmaz kapıyı arkadan kilitledim açamasın diye ama kapıyı açamayınca eminim evi başıma yıkar Şimdi ne yapacağımı bilemiyorum. Darp raporu da gidip alamam bebeğim evde tek. Kendimi çok yalnız hissediyorum.Ben bunları haketmedim Çıkmazdayım.Onu da anlamaya çalıştım borç stresinden belki o da çıkmazda ama biz severek evlenmiştik bu kelimeler ve o tokatlardan dolayı ben onunla artık nasıl yaparım. Ya da ayrılırsam çevre ne der.. Bebeğime ne olur diye düşünmüyorum çünkü ben ona annelik yapabilirim. O asla iyi bi baba olamaz.Kızımı ver defol git diyor. Bana bi yol gösterin. Boşanırsak kızımı elimden alır mı? türlü gerekçeleri varmış kızımı o yüzden be alamayacakmışımboşanmamam için bunları söylüyor.
Neden mi ağlıyorum; Az önce eşimden dayak yedim...
3 aylık kızımızı uyuttum eşim bize yemek hazırlamıştı geçtim oturduk biraz sohbet ettik. Bugün ayın 15 i olduğu için biraz da sıkıntımız olduğu için borçları konuştuk. Borçlar onu çok geriyor, her ayın 15 inde bana yansıtmamaya çalışıyordu ama yine de zorlandığını biliyordum. Ben de çalışan bir bayanım ama maaş kartımı ortak borçlarımızdan dolayı takibini o yapsın diye ona vermiştim evlendiğimizden beri..
Masada otururken benim kredi kartımı sorguladı eşim, öde öde bitmiyor diye. Ben de kızın ihtiyaçları için kullandığımı söyledim, bi de hamile iken hamilelik almıştım kendime onun haricinde doğumdan sonra bile ekstra ne kendime ne eşime bir şey almadım hep bebek için harcamıştım çünkü ondan istediğimde her şeye ne gerek var şeklinde cevap verdiği için hamile iken bebeğin eksiği olmasın diye tüm ihtiyaçlarını almıştım. İlk bebeğim olduğu için de heves ediyordum. Bugün bi şey diyeceğim ama kızma dedim kredi kartımın toplam borcunun söyledim. bana hesap sormaya başladı, ayağını yorganına göre uzat, ödüyorum ödüyorum bitmiyor filan dedi. Ben de sadece bebek için aldığımızı söyledim. hatta içinde onun da harcamaları vardır onları bile söylemedim. daha sonra tartışma biraz artınca kartını bana ver dedi. Ben de vermek istemedim. Vermiyorum diye sert çıktım biraz. Vereceksin diye kızınca, ben de "herkese gelince paran var, ama bana gelince mi böyle oluyor " dedim ve odadan çıktım, tartışmanın öncesinde ailesine biraz yiyecek filan almaktan bahsetmişti. Ben bu lafı söyleyince vay sen benim aileme aldığıma laf mı söylersin diye arkamdan koştu ve beni tartaklamaya başladı. Kolumu sıktı ittirdi.. Ne kadar bebek uyuyor desem de dinletemedim bağırmaya başladı. Ama ne kelimeler, aileme ve bana neler demedi ki. daha önceki tartışmalarımızda da yaşıyorduk bunları ama bu kadar ağır hakaretleri duymamıştım. Ben de daha fazla büyümesin diye bebeğimin yanında oturup ağladım. sonra o oradan söylenince dayanamadım kalktım yanına gidip "bana hakaret etme, iftira atma, bu işi pazartesi bitiriyorum, hemen evden çık ve gelme sakın" deyince sen benim annemden kıymetli misin kalk defol çık bu evden diye beni kapının önüne koymaya çalıştı. bebeğim olduğu için gidemeyeceğimi bildiği için bundan faydalandı pislik. Haliyle çıkamadım. Polisi arıyorum dedim, blöf yapıyorum sandı telefonu attı al ara diye. Gerçekten aradığımı görünce tepesi attı telefonu elimden aldı ve kafama vurmaya başladı. Bütün bunlar tam da az önce oldu. Hatta bi rinde kulağıma vurduğunda da kafamı duvara çarptım.Acısını yeni hissediyorum. Ben zaten senden boşanacaktım da bebeğe acıyordum diyor. Seneye zaten senden ayrılcam seninle evlendiğim güne lanet olsun gibi bir sürü şey söyledi küfürleri saymıyorum bile. Ben bunları ona hiç bir zaman yakıştıramadığım için her zamanki gibi otuup ağladım. Şimdi çok pişman oldu söylediklerine ve yaptıklarına, ben de biliyorum senin kendi üstüne başına bi şey almıyosun ama bnm aileme gönderme yapıyosun, senin ailen bir kere bile sordu mu bi şeye ihtiyacınız var mı felan dedi. kartı alıp çıktı evden,o çıkar çıkmaz kapıyı arkadan kilitledim açamasın diye ama kapıyı açamayınca eminim evi başıma yıkar Şimdi ne yapacağımı bilemiyorum. Darp raporu da gidip alamam bebeğim evde tek. Kendimi çok yalnız hissediyorum.Ben bunları haketmedim Çıkmazdayım.Onu da anlamaya çalıştım borç stresinden belki o da çıkmazda ama biz severek evlenmiştik bu kelimeler ve o tokatlardan dolayı ben onunla artık nasıl yaparım. Ya da ayrılırsam çevre ne der.. Bebeğime ne olur diye düşünmüyorum çünkü ben ona annelik yapabilirim. O asla iyi bi baba olamaz.Kızımı ver defol git diyor. Bana bi yol gösterin. Boşanırsak kızımı elimden alır mı? türlü gerekçeleri varmış kızımı o yüzden be alamayacakmışımboşanmamam için bunları söylüyor.
Son düzenleme: