keşke bu kadar güçlü durmaya çalışmasaydım....

account

Üye
Kayıtlı Üye
11 Haziran 2019
110
105
31
hanımlar iyi geceler. ben 22 yaşında sevdiğim bir adamla evendim. 5 senedir evliyim 3 yaşında oğlum var. oğlum 14 aylıkken çalışmaya başladım bazı sebeplerden dolayı.. keşke başlamasaydım.. sanırım hayatımın en yanış 2. kararıydı. 1. si eşim ie evlenmek , belki de evlenmek, 2.si çocuğumu küçük yaşta annesiz bırakmak. eşimin ailesi beni istemedi eğitimim, açık olmam vs. (eğitim de üniversite mezunuyum neden memur değilmişim? garip.. )

nişanım düğünüm hepsi berbattı. gelin gibi değil cenaze alır gibi aldılar. düğünden sonra olumsuzluklar artarak devam etti. kv kişisi ile bir iyi isek beş kötü olduk. hakaretler evden kovulmalar ne ararsanız. eşim bütün bunlara hep sessiz kaldı. zaman acıtarak geçti bu gibi bir dünya saçmalıklar yaşandı. eşim işsiz kaldı dönem dönem çalışsa da 1 senedir işsiz. ev kira geçim herşey benim üstümde çocuğuma şimdi eşim bakıyor. çocuğum baba diye ağlıyor bensiz yaşayabilir olmasam ağlamaz bile.. bunları ağlayarak yazıyorum öyle kötüyüm ki..evlendiğim günden beri cebelleşiyorum.

geçen sene maddi sıkıntıda oldğumuzu duyan kv. köylerinde ben oğluma evlenme demiştim ah oğlum ah gibi birşeyler konuşmuş (çalışmayan oğlu evi ayakta tutmaya çalışan ben ) bu kulağıma geldi. bende o gece 3 e kadar halı silmiştim yıkamaya vermiyorum sıkıntıdayız güya evimi idareyi düşünüyorum. peh. yine de geldikleride mesafeli de olsa görüşüyoruz çünü bazı zamanlar çocuğa bakıyor hem tatsızlık olmasın diye. mesafeli olmamı da kaldıramıyor nankörlük etmeyin diye ara ara bazı tartışmalarımız oluyor. nankörlüğü eden de benmişim(!) kendilerinden asla bir beklentim yok ama durumları gayet iyi evler arabaları herşeyleri var memurlar ama oğluma destek olayım demek yok.

en sonki olayımız. akraba gününde sırf çocuğuma bakıyor yaşlıdır diye 2 çeşit tatlısını yapıp götürdüm. o gün de niyetliydim. izin günüm hem çocuğu çişe alıştırmayı denedim ve biraz gerildim hem ev işleri hem tatlı derken stresli bir gündü. aradı iftara gelin diye. bende biraz yoğunluğum var çiş temizlik tatlılar derken gelmeyim zaten günde beraberiz yine de yetişirsem gelrim dedim. bir çorba ile iftarı yaptım güne anca yetiştim. gittiğimde surat beş karış tabi . masada çocuklu gelen akrabalar vardı. bende keşke oğlumu da getirseydim çocğum evde babasıyla içimde rahat değil dedim. çişe alıştırdığım için götürmemiştim. oda siz akşam gelmediniz ben oğlumu göremedim bende aynı böyle oldum diye hırslı hırslı konuştu. oysa her gün görüyor oğlunu aramızda 2 bina var. bende zaten hep beraberiz dedim ve çokta önemsemedim. diğer yaptıklarının yanında bu neydi ki zaten. eltim ile konuştuk oda böyle dememeliydi yanlış yaptı dedi bende ben alışkınım deidm kapandı.
ertesi gün eltim ile kv konuşmuşlar. eltim böyle demeseydin kız 2 çeşit tatlı yapıp getirmiş bi eline sağlık bile demedin diye söylemiş onların konusu da kapanmış tartışma vs yok. ertesi gün işe gideceğim eşimde bir işe gitti aradı annesini çocuk uyuyor sen git diye. yok ben gidemem kendi getirsin demiş kapatmış telefonu. güya bana haddimi bildirecek. ben çocuğu uyandır hazırla götür derken işe geç kaldım. ve dedim anne ben elin işinde çalışyorum bak geç kaldım. oda git işine seninle uğraşamam dye kapıyı yüzüme kapattı. ben ağlaya ağlaya gittim işe izin aldım işyerinden çocuğumu da aldım gittim annemlere. hiç kimseye kendi yaptığını söylemiyor. eşim bana inanıyor ama annesi babası hiçbirşey de yapamıyor yapmıyor. 1 haftaa sonra kendim geldim. annem ile kv telefonda tartıştılar. eşimin teyzesi bana ulaşamadığı için diğer eltime hakareler yağdrdı. siz insan mısınız siz adam mısınız kimsiniz. hepimiz bir araya geleceğiz kim bilmem naptırıp gitmek istiyor kim kalmak istiyor karar vereceğiz! benim evliliğimin bitip bitmemesine karar vereceklermiş. ve eşime söyledim iş bulup kendini toparlayana kadar buradayım sana destek olacağım ondan sonra artık yokum dedim. çokta önemsemedi.

çocuğum için katlanıyordum herşeye ama ben onu bile kaybettim.

öyle tarifsiz duygular içerisindeyim ki . boşanmak o kadar korkunç geliyor ki bana. etraftan mükemmel görünen bir evliliğim var ama evlilik artık koptu bütün bu yaşananlar evliliğimi çok sarstı beni yordu. yazamadığım o kadar çok şey var ki. eşim iyidir ahlaklıdır kötü alışkanlığı şiddeti küfürü yoktur eğitimli düzgündür ama bencildir, ilgisizdir, umursamazdır. gece 3 te metrobüsle çocuk kucağımda gelirim o gelip duraktan almaz bile. ben ağlayarak ona beni üzen birşeyi anlatırım o yüzümdeki sivilceye odaklanır aa burada sivilce çıkmış der. günlerce üzgün olsam asla sormaz neyin var diye o kadar anlaşılmıyorum ki aklımı kaybetmek üzereyim sıkıştım kaldım.. kötü biri değil ama benimle ilgili zerre çabası yok. en son ne zaman seni seviyorum dediğini hatırlamıyorum bile

bu kadar uzun yazdım kusura bakmayın kimselere derdimi anlatamıyorum ne ailem ne kardeşim ne arkadaşım. okuyan hakkını helal etsin hem içimi döküyorum hem akıl danışıyorum size. akıl akıldan üstündür.
 
ben 22 yaşında sevdiğim bir adamla evendim.
Seviyorum ayrılamam diyen kızçelere kamu spotu olsun bu konu izninizle
Size gelince bence ayrılmaktan korkmayın
Kv sorunu olmasa bile eşinizle mutlu değilsiniz zaten
Adam çalışmıyor da
Yani var da yok gibi
Ayrılsanız en fazla çocuğunuz babasını hergün göremeyecek ama bu dönemi de pedagog eşliğinde atlatırsınız
Bu şekilde nereye kadar gidebilir ki bir evlilik?
Anne mutsuz baba ilgisiz e çocuğa da yansır daha da bilinçlenmeye başlayınca idrak eder bunları
 
O Kaynana ve o aile ( teyzesi bile müdahil olmuş her şeye ) yüzünden eşinizle mutlu olamazsınız.

Ya eşiniz Adam olacak ya sizi kaybedecek

Eşiniz de adam olmadığına göre ( Gece 3 'te kucağında çocukla karisını dışarıya çıkıp da almaya tenezzül etmiyor)
 
Eşin sana seni seviyorum um diyemez. Çünkü sevmiyor zaten.

Bu kadar varla yok arası bomboş bir adamı boşamak korkunç değil mutluluk tablosudur bence...

Bi de hep merak etmişimdir. Sizi bulmusken sormak istiyorum.

Ben de ünv mezunuyum ve 24 yaşına girerken mezun oldum. Biraz çalıştım. Ve 29 yaşında evlendim.

E siz de unv mezunuyum diyorsunuz ve ayni zamanda nasıl 22 yaşında evleniyorsunuz.

Tepki vermek için sormuyorum. Darılmayın. Gerçekten nasıl olduğunu merak ettiğim için soruyorum
 
Bundan daha fazla nasıl ezilebilirsiniz ki boşanmaktan korkuyorsunuz. Yıllardır dibi görmüşsünüz, söz meclisten dışarı yıllardır sağmallık inek gibi sömürüldüğünüz yetmemiş bir de şiddetin her türlüsüne uğramışsınız. Üstüne yaranamamış bir de kötü bilinmişsiniz. Hala ev ekonomisi diye kendinizi harap ediyorsunuz. Ve en büyük şiddet yavrunuzdan isteğiniz harici ayrılıp bostan korkuluğu babaya ve nankör bencil kv ye bırakmak zorunda kalmışsınız (bostan korkuluğu derken özür dilerim, o kocanızdan daha çok işe yarardı). Veeeee büyük soruyu sorayım: NEDEN? Tek bir mantıklı neden sayın, ben de devam edin diyeyim. Konunuzu yabancı biri gibi okuyun ve bunları evladınızın yaşadığını düşünün. Ne yapmasını isterseniz onu yapın.

Not: kocanızın kötü biri olması için katil tecavüzcü veya hırsız olmasına gerek yok. Sizin hayatınızı, anneliğinizi, kadınlığınızı yemiş. Sizin şahsınızda konu açanlara söyliyeyim; lütfen iyi biri demeyin, iyinin yanından geçmiyorlar.
 
Gece üçte eşiyle çocuğunu almaya gitmeyen, eşinin mutsuz oluşunu umursamayın adamın iyi bir adam olduğunu iddia etmeyin. Eşiniz kötü ve bencil.

Zaten çalışan, herseyde yanlız olan birde kayinvalide kaprisi çeken sizsiniz şuanda hayatınıza da yük olan eşten kurtulmanız sizin yararınıza olur , korkunç gelen şey ney? Umurumda olmadığınız bir eşiniz var maalesef. Eşiniz iyi bir baba da değil üstelik. Ayrılma düşünceniz bile umurunda olmamış.
 
Eşin sana seni seviyorum um diyemez. Çünkü sevmiyor zaten.

Bu kadar varla yok arası bomboş bir adamı boşamak korkunç değil mutluluk tablosudur bence...

Bi de hep merak etmişimdir. Sizi bulmusken sormak istiyorum.

Ben de ünv mezunuyum ve 24 yaşına girerken mezun oldum. Biraz çalıştım. Ve 29 yaşında evlendim.

E siz de unv mezunuyum diyorsunuz ve ayni zamanda nasıl 22 yaşında evleniyorsunuz.

Tepki vermek için sormuyorum. Darılmayın. Gerçekten nasıl olduğunu merak ettiğim için soruyorum
[/Q

öğrenciydim evlendiğimde. düğünden sonra sınavlara gitmiştim. işte cahillik kötü aile ve sonuç
 
Böyle berbat bir hayat yaşıyorsunuz ama bosanmak korkunç geliyor. Cok ilginç. Neden?
toplumumuz umarım bir gün güzelleşir ve boşanmış kadına olan bakışlar değişir. benim sözde arkamda duran ama iş ciddiye bindiğinde ortadan kaybolan bir ailem var dolayısıyla herhangi bir desteğim olmayacak. boşandıktan sonrası çocuğumda nasıl bir etki bırakacak. kendimi feda edip çocuğum için katlanmak mı? bunu da düşünüyorum. düşünmeden hareket ettiğim kendi hayatımı mahfettim. şimdi çocuğm için bir çok pencereden değerlendirmem gerekiyor.
 
hanımlar iyi geceler. ben 22 yaşında sevdiğim bir adamla evendim. 5 senedir evliyim 3 yaşında oğlum var. oğlum 14 aylıkken çalışmaya başladım bazı sebeplerden dolayı.. keşke başlamasaydım.. sanırım hayatımın en yanış 2. kararıydı. 1. si eşim ie evlenmek , belki de evlenmek, 2.si çocuğumu küçük yaşta annesiz bırakmak. eşimin ailesi beni istemedi eğitimim, açık olmam vs. (eğitim de üniversite mezunuyum neden memur değilmişim? garip.. )

nişanım düğünüm hepsi berbattı. gelin gibi değil cenaze alır gibi aldılar. düğünden sonra olumsuzluklar artarak devam etti. kv kişisi ile bir iyi isek beş kötü olduk. hakaretler evden kovulmalar ne ararsanız. eşim bütün bunlara hep sessiz kaldı. zaman acıtarak geçti bu gibi bir dünya saçmalıklar yaşandı. eşim işsiz kaldı dönem dönem çalışsa da 1 senedir işsiz. ev kira geçim herşey benim üstümde çocuğuma şimdi eşim bakıyor. çocuğum baba diye ağlıyor bensiz yaşayabilir olmasam ağlamaz bile.. bunları ağlayarak yazıyorum öyle kötüyüm ki..evlendiğim günden beri cebelleşiyorum.

geçen sene maddi sıkıntıda oldğumuzu duyan kv. köylerinde ben oğluma evlenme demiştim ah oğlum ah gibi birşeyler konuşmuş (çalışmayan oğlu evi ayakta tutmaya çalışan ben ) bu kulağıma geldi. bende o gece 3 e kadar halı silmiştim yıkamaya vermiyorum sıkıntıdayız güya evimi idareyi düşünüyorum. peh. yine de geldikleride mesafeli de olsa görüşüyoruz çünü bazı zamanlar çocuğa bakıyor hem tatsızlık olmasın diye. mesafeli olmamı da kaldıramıyor nankörlük etmeyin diye ara ara bazı tartışmalarımız oluyor. nankörlüğü eden de benmişim(!) kendilerinden asla bir beklentim yok ama durumları gayet iyi evler arabaları herşeyleri var memurlar ama oğluma destek olayım demek yok.

en sonki olayımız. akraba gününde sırf çocuğuma bakıyor yaşlıdır diye 2 çeşit tatlısını yapıp götürdüm. o gün de niyetliydim. izin günüm hem çocuğu çişe alıştırmayı denedim ve biraz gerildim hem ev işleri hem tatlı derken stresli bir gündü. aradı iftara gelin diye. bende biraz yoğunluğum var çiş temizlik tatlılar derken gelmeyim zaten günde beraberiz yine de yetişirsem gelrim dedim. bir çorba ile iftarı yaptım güne anca yetiştim. gittiğimde surat beş karış tabi . masada çocuklu gelen akrabalar vardı. bende keşke oğlumu da getirseydim çocğum evde babasıyla içimde rahat değil dedim. çişe alıştırdığım için götürmemiştim. oda siz akşam gelmediniz ben oğlumu göremedim bende aynı böyle oldum diye hırslı hırslı konuştu. oysa her gün görüyor oğlunu aramızda 2 bina var. bende zaten hep beraberiz dedim ve çokta önemsemedim. diğer yaptıklarının yanında bu neydi ki zaten. eltim ile konuştuk oda böyle dememeliydi yanlış yaptı dedi bende ben alışkınım deidm kapandı.
ertesi gün eltim ile kv konuşmuşlar. eltim böyle demeseydin kız 2 çeşit tatlı yapıp getirmiş bi eline sağlık bile demedin diye söylemiş onların konusu da kapanmış tartışma vs yok. ertesi gün işe gideceğim eşimde bir işe gitti aradı annesini çocuk uyuyor sen git diye. yok ben gidemem kendi getirsin demiş kapatmış telefonu. güya bana haddimi bildirecek. ben çocuğu uyandır hazırla götür derken işe geç kaldım. ve dedim anne ben elin işinde çalışyorum bak geç kaldım. oda git işine seninle uğraşamam dye kapıyı yüzüme kapattı. ben ağlaya ağlaya gittim işe izin aldım işyerinden çocuğumu da aldım gittim annemlere. hiç kimseye kendi yaptığını söylemiyor. eşim bana inanıyor ama annesi babası hiçbirşey de yapamıyor yapmıyor. 1 haftaa sonra kendim geldim. annem ile kv telefonda tartıştılar. eşimin teyzesi bana ulaşamadığı için diğer eltime hakareler yağdrdı. siz insan mısınız siz adam mısınız kimsiniz. hepimiz bir araya geleceğiz kim bilmem naptırıp gitmek istiyor kim kalmak istiyor karar vereceğiz! benim evliliğimin bitip bitmemesine karar vereceklermiş. ve eşime söyledim iş bulup kendini toparlayana kadar buradayım sana destek olacağım ondan sonra artık yokum dedim. çokta önemsemedi.

çocuğum için katlanıyordum herşeye ama ben onu bile kaybettim.

öyle tarifsiz duygular içerisindeyim ki . boşanmak o kadar korkunç geliyor ki bana. etraftan mükemmel görünen bir evliliğim var ama evlilik artık koptu bütün bu yaşananlar evliliğimi çok sarstı beni yordu. yazamadığım o kadar çok şey var ki. eşim iyidir ahlaklıdır kötü alışkanlığı şiddeti küfürü yoktur eğitimli düzgündür ama bencildir, ilgisizdir, umursamazdır. gece 3 te metrobüsle çocuk kucağımda gelirim o gelip duraktan almaz bile. ben ağlayarak ona beni üzen birşeyi anlatırım o yüzümdeki sivilceye odaklanır aa burada sivilce çıkmış der. günlerce üzgün olsam asla sormaz neyin var diye o kadar anlaşılmıyorum ki aklımı kaybetmek üzereyim sıkıştım kaldım.. kötü biri değil ama benimle ilgili zerre çabası yok. en son ne zaman seni seviyorum dediğini hatırlamıyorum bile

bu kadar uzun yazdım kusura bakmayın kimselere derdimi anlatamıyorum ne ailem ne kardeşim ne arkadaşım. okuyan hakkını helal etsin hem içimi döküyorum hem akıl danışıyorum size. akıl akıldan üstündür.
Oncelikle esinin calisip sizi ayakta tutmasi lazim size sahip cikip benimsemesi lazim teyzesine kadar evliligine burnunu somturmakta nedir yahu
 
toplumumuz umarım bir gün güzelleşir ve boşanmış kadına olan bakışlar değişir. benim sözde arkamda duran ama iş ciddiye bindiğinde ortadan kaybolan bir ailem var dolayısıyla herhangi bir desteğim olmayacak. boşandıktan sonrası çocuğumda nasıl bir etki bırakacak. kendimi feda edip çocuğum için katlanmak mı? bunu da düşünüyorum. düşünmeden hareket ettiğim kendi hayatımı mahfettim. şimdi çocuğm için bir çok pencereden değerlendirmem gerekiyor.

Bir süre psikolojik destek alma imkanınız var mı?
 
Çocuğum için kendimi feda etsem mi demişsiniz. Yerinizde olsam boşanırdım. Baktım 1-2 yılda çocuk toparlayamadı hala, tekrar evlenirdim en kötü ihtimalle. Zaten siz o adamı boşasanız kapınıza paspas olur. Ah bir cesaret etseniz de hayatınızın iplerini elinize alsanız keşke. Bu kadar durduğuma yazık dersiniz. Seneler öyle çabuk geçiyor ki, ben bile zamanında ayrılmadığım için çok pişmanım.
 
Çocuğum için kendimi feda etsem mi demişsiniz. Yerinizde olsam boşanırdım. Baktım 1-2 yılda çocuk toparlayamadı hala, tekrar evlenirdim en kötü ihtimalle. Zaten siz o adamı boşasanız kapınıza paspas olur. Ah bir cesaret etseniz de hayatınızın iplerini elinize alsanız keşke. Bu kadar durduğuma yazık dersiniz. Seneler öyle çabuk geçiyor ki, ben bile zamanında ayrılmadığım için çok pişmanım.

inşallah ona cesaret edebilirim. o hayatından gayet memnun. böyle ömrünün sonuna kadar yaşayabilir hemde mutlu olarak
 
Kocanız zaten etkisiz eleman yani ha var ha yok tüm evin işi sende kv teyze bile karışıyor adam bir şey demiyor boşansan da aynı zorluklar ama en azından beklentin olmaz böyle ister istemez oluyordur
 
Anlattiklarinizin hepsi cok kotu cekilecek tarafi kalmamis gibi maalesef. Neden su insanlar gelinlerine destek olmak yerine su zor hayat sartlarini daha da zor hale getiriyorlar ki ya neyin derdindesiniz! Anlamak mumkun degil. Hele gece vakti sizi almaya gelmemesi beni benden aldi. Insanin akli cikar ya o saatte...
 
Rabbim hakkında hayırlısını versin inşallah... Her halükarda yalnız mücadele ediyorsun ona göre düşünüp karar ver... :KK69:
 
1- boşanmak neden korkunç geliyor ustelik evliliğim bu kadar korkunçken
2- çalışmakla en doğru kararı vermişsin kendi ayakların üzerinde duruyorsun
3- seni seviyorum demesine gerek yok seven insan gece 3te karısını ve çocuğunu yalnız bırakamaz, seven insan evde yan gelip yatıp karısının eline bakmaz
4- ailen boşanma durumunda arkanızda durur mu
5- daha ne kadar bu köleliğe devam etmeyi düşünüyorsunuz
(Benim de eşim çalışmıyor evde çocuğumuza bakıyor ve yakında bosanicaz inşallah ve kurtulurum)
 
X