- Konu Sahibi aysunkndmr
- #41
Ben, gayet güzel yeterim kendime. 24 yaşındayım, hayatıma girmek isteyenleri eğer ben de istiyorsan hayatıma alıyorum, sevgili, arkadaş vs gibi şeyler. Ama olmadıkları zamanlar da var, mesela şu aralar. Sevgilim yok, pek sosyal de değilim. Üniversiteden sonra herkes memleketine dağılıp iş ya da sınav gibi telaşlara düştü. Kimisi evleniyor filan. Ben kalabalıklarda da yalnız kalabilen ve bundan keyif alan biri oldum. Açıkçası bunun dezavantajı da var mesela ben şu an kimsenin kaprisini çekemiyorum. Mesela lisedeyken birilerine hadi gönlü olsun diye evet derdim, üniversitede sadece kendi gönlüme göre hareket ettim insan ilişkilerimde. Beni anlayan 2-3 dost yetiyordu, hala konuşuruz onlarla ama dediğim gibi kendi telaşında millet. Mesela canım dışarıda yemek istiyordu, kızlara diyordum yemeği dışarıda yiyelim mi? Reddettikleri zaman ben kendi başıma giderdim, keyfini sürerdim. Birlikte de çok gezdim arkadaşlarla ama bazen tam gezmenin en güzel yerinde Yoruldum, yurda gidelim derlerdi. Yalnız olunca kendime hep şunu söyledim: "istediğin gibi gez kızım, istediğin saatte git yurda. Yoruldum gidelim diyen yok :)" böyle motive ettim kendimi yalnız hissetmektense.
