- 3 Mart 2016
- 18.150
- 76.557
- 598
- Konu Sahibi Yokuspokus
- #61
Ben de aynı sizin gibiyim üniversite sınavına çalışmaya çok üşendiğim için hiç çalışmadan girdim. Aslında Tıp istiyordum ama fizyoterapist lik okuyorum .Açlıktan ölsem dahi bazen aç yattığım bile oluyor kendim için kalkıp yemek yapmam asla .ama eşim isteyince veya çocuklarım aç olunca kalkıp yapıyorum, temizlik deseniz aynı biri gelince işte eşime laf vermemek adına veya üzerime konuşmasın diye yapıyorum.
Bazen diyorum ki ulan 50 sene geçsin de ölelim artık
Kişisel bakım da yapayalnız olsam yani evde hiç kimse olmasa eşim olmasa kendim için kalkıp saç baş yapmam açıkçası veya markete giderken makyaj yapanlara görünce çok şaşırıyorum yani .
Bunun sebebi Aslında kendimize vakit ayıramıyor oluşumuz eşim ,çocuğum ,ailem derken veya işim derken Yoruluyoruz bu yüzden hani mecburiyet gibi gördüğümüz için onları yapıyoruz. kendimize gelince mecburiyet görmüyoruz ve bu yüzden yapmıyoruz.
Çünkü zaten yeterince yoruluyoruz.
Okul zamanına girsem zaten "Enayi miydin acaba?" diyebilirler Çok girmiyorum o yüzden oralara.
Hafife alıyormuşum, serseriymişim de ekstradan. Bizim zamanımızda öss vardı işte, test kitaplarım tertemiz bekledi kardeşimi o kadar diyeyim. "Şu puan yeter" deyip girip çıktım. Ve o puanı aldım. Annemlerin istediği bölümü yazdım, görevim tamamlandı işte bu kadar. Ne istediğimi net bilmiyordum tabi o zamanlar, resim istiyorum diyordum da ne kadar istiyordum, aklım çelinmeye müsaitti, onun da etkisi var.
Aynen bak belli bir düzen tutturdum evin içinde, ara ara bi kaldırıp atarım anca her yeri, gerisi bizimkiler için ritminde kalır. Sıkıntı geldi hafta sonu, eşyaları çekiştirdim yerlerini değiştirdim. 4 sene yerinden oynatmadım koltukları yani... Dalga da geçtim kendimle "Feng shui şeysi galiba bu yav" diye.
Markete giderken bile gözüme iki kalem çekerim bak, daha o radde gelmedim
Ama dediğin gibi, diğer taraflarda mükemmel kalmak için kendimizi yorar-sıkarken, kendi alanımızdan gidiyor, kendimize umursamaz hale geliyoruz gibi gibi...
Ölmeyelim ya 50 sene sonra, daha sergi açacağım... Açabilirsem, bak elli sene de yetmiyor