Kendimi suclu hissediyorum

Insanin korktugu sey basina mi gelir hep bilmiyorum ama buraya bile konu acmistim. Yurtdisina tasiniyorum doktora icin ailemden bir hastalik durumu olursa yetisememekten korkuyorum diye. Korktugum sey henuz gitmeden basima geldi. Birkac haftadir babam rahatsiz bacagindaki damar yollari ile alakali bir sorunu var, annem doktor oldugu icin erken fark edildi hemen mudahale edildi ama henuz tedavisi devam ediyor. Babam 52 yasinda ve cok calisiyor, hic durmuyor yatak istirahati yapmasi lazim ama yapmiyor. Dinletemiyoruz, evde oturtamiyoruz. Babam akademisyen ama aktif projeleri ve idari gorevi oldugu icin surekli calisma halinde yaz doneminde bile. Bugun de is icin baska sehirdeydi, simdi aradi nefes darligi hissediyorum diye hastaneye gidiyormus. Bu hastalik oldugundan beri babam olecegini dusundugu icin surekli bana banka hesaplarinin sifresini veriyor bana bir sey olursa gitmeden kendine para gonder orada ihtiyacin olur diyor. Gel yanima otur bir daha beni goremezsin zaten ben cok yasamam diyor. 52 yasinda ama ben cok yaslandim zaten hastayim diyor. Gercekten kendimi cok kotu hissediyorum, alt metinde olecegini dusundugu icin icten ice gitmemi istemedigini anlayabiliyorum. Benim de psikolojim bozuldu iyice babama bir sey olursa annemi ve kardesimi yalniz birakmamali miyim diye sorgular oldum. Gitmemi istemiyor musun dedigimde yok oyle bir sey diyor ama davranislari hic oyle degil ve ben kendimi cok kotu hissediyorum. Yurtdisina doktora yapmak icin gidiyorum ve cok iyi bir burs aldim, sansimi tepmek istemiyorum bir yandan da.

Annem hekim oldugu icin daha duyarsiz, babamin hastaliklari hep abarttigini ve biz kucukken de 40 yasini gormem olurum erkenden dedigini, takmamam gerektigini soyluyor. Simdi ben de doktora sonrasi daha yakin bir ulkeye tasinirim diyorum babam bana da ben o kadar yasamam diyor.

Normalde hepimizin olumlu canlilar oldugunun ve hastaligin / yasliligin olumle dogrudan alakali olmadigini dusunuyorum. Hepimiz 5 dakika sonra herhangi bir sebeple olebiliriz, olum ile barisik bir insanim. Beni uzen babamin surekli sanki ben onu hastayken birakip gidiyormusum, bir daha gorusemeyecekmisiz gibi davranmasi ve icten ice bu yuzden beni sucladigini fark etmem. Ben Turkiye' de kalsam da olacak seyleri degistiremem biliyorum ama hem son birkac haftadir babamin rahatsizligi hem de gitmeme birkac hafta kaldigi icin yasadigim ulke degistirme stresi beni mahvetti. Artik ne hissetmem gerektigini bile bilmiyorum surekli psikosomatik mide bulantisi cekiyorum. Kendimi suclu hissediyorum ve hazirlik asamasindan hicbir sey anlamadim, cok az zamanim kaldi ve benim cok eksigim var. Gitmemeye cesaret edemiyorum cok caba sarf ettim , gitsem ve babama bir sey olsa nasil hissederim bilmiyorum sadece cok kotuyum.

Babam benim en buyuk destegimdi bu asamada hastaligina kadar. Simdi gitmemi istemedigine eminim ve zaten yurtdisina tasinmak cok buyuk bir karar, stres faktoru. En buyuk destegimi kaybettim, kolum kanadim kirilmis gibi hissediyorum. Babama nasil davranmaliyim, ne yapmaliyim bilmiyorum artik dusunemiyorum.