- 24 Şubat 2008
- 3.183
- 1.093
- 373
merhabalar.
Şu an öyle bir haldeyim ki kendime anlam veremiyorum ellerim bacakalrım titriyor.
Ara ara öyle bir kalp çarpıntısı geçiriyorum ki nefes alamıyormuş gibi oluyorum.
miğdem bulanıyor başım dönüyor. 4 senelik evliyim. Düğünüme 20 gün kala kardeşim
intihara teşebbüs etti ölümden döndü. O an ki hissettiklerimi gözümün önüne gelen hiçbir
sahneyi unutmuyorum. Öyle ki düğün videomu bile izleyemiyorum. 1 sene sonra tayinimiz
çıktı 3 aylık hamileyken Ankara dan Mardin e. Oraya gidince çok üzüldüm. doğum yapmak
için ailemin yanına geldim annem ciddi şekilde depresyona girdi intihar etmeyi
düşündüğünü söyledi anlam veremedim 3 sene boyunca hap tedavisi gördü. o dönem hem
kendime - çocuğuma - anneme yetiştim durdum sinirlerim harap oldu. Sonra sütüm kesildi.
Oğlum çok huysuz uyumaz uyutmaz bir durumdaydı aylarca uykusuz kaldım. Eşimin
işleri çok yoğun oda eve gelir stresli olur vaziyetteydi. Ama şimdi çok şükür herşey
yolunda ... Üzülmem için bakılırsa hiçbir neden yok. Ama ben çok mutsuzum bazen
hiçbir yere sığamaz oluyorum alıp başımı kaçmak istiyorum , evden öylece ayaklarımla
koşup yok olmak istiyorum kalbimin çarpıntısını engelleyemiyorum. Evden dışarı çıkmak
gelmiyor içimden , ağlamak istiyorum ağlayamıyorum. Zaman zaman kendimi çok iyi
mutlu hissediyorum ama ara ara çıkıp gelen bu sıkıntım beni mahvediyor.. Ben neden
böyle oldum , hayat doluydum şimdi hiçbir tat almıyorum... mesela şu an çok kötüyüm
elim ayağım düştü sanki.. tedavi görmekten korkuyorum 2,5 yaşında oğlum .. haplar
uyku yapacak kilo almama neden olacak biliyorum. Ne yapmalıyım şaşırdım .
Şu an öyle bir haldeyim ki kendime anlam veremiyorum ellerim bacakalrım titriyor.
Ara ara öyle bir kalp çarpıntısı geçiriyorum ki nefes alamıyormuş gibi oluyorum.
miğdem bulanıyor başım dönüyor. 4 senelik evliyim. Düğünüme 20 gün kala kardeşim
intihara teşebbüs etti ölümden döndü. O an ki hissettiklerimi gözümün önüne gelen hiçbir
sahneyi unutmuyorum. Öyle ki düğün videomu bile izleyemiyorum. 1 sene sonra tayinimiz
çıktı 3 aylık hamileyken Ankara dan Mardin e. Oraya gidince çok üzüldüm. doğum yapmak
için ailemin yanına geldim annem ciddi şekilde depresyona girdi intihar etmeyi
düşündüğünü söyledi anlam veremedim 3 sene boyunca hap tedavisi gördü. o dönem hem
kendime - çocuğuma - anneme yetiştim durdum sinirlerim harap oldu. Sonra sütüm kesildi.
Oğlum çok huysuz uyumaz uyutmaz bir durumdaydı aylarca uykusuz kaldım. Eşimin
işleri çok yoğun oda eve gelir stresli olur vaziyetteydi. Ama şimdi çok şükür herşey
yolunda ... Üzülmem için bakılırsa hiçbir neden yok. Ama ben çok mutsuzum bazen
hiçbir yere sığamaz oluyorum alıp başımı kaçmak istiyorum , evden öylece ayaklarımla
koşup yok olmak istiyorum kalbimin çarpıntısını engelleyemiyorum. Evden dışarı çıkmak
gelmiyor içimden , ağlamak istiyorum ağlayamıyorum. Zaman zaman kendimi çok iyi
mutlu hissediyorum ama ara ara çıkıp gelen bu sıkıntım beni mahvediyor.. Ben neden
böyle oldum , hayat doluydum şimdi hiçbir tat almıyorum... mesela şu an çok kötüyüm
elim ayağım düştü sanki.. tedavi görmekten korkuyorum 2,5 yaşında oğlum .. haplar
uyku yapacak kilo almama neden olacak biliyorum. Ne yapmalıyım şaşırdım .