Daha önce de buraya konu açmıştım kötü hissettiğime dair. Aralık ayında hafif hafif başlamıştı. Bu ay ise gittikçe şiddetlendi ve derslerimi bile etkiledi.
Ben psikoloğa ilk 13 yaşımda gittim. Depresyon ve çocukluk travması yaşadığımı söylemişti bana, psikiyatriste yönlendirmişti. O zamanlar çok kötüydüm gerçekten. Depresyon ve davranış bozukluğu tanısı almıştım. Antidepresan yazmıştı 6 ay kullanmıştım ama 6 ay içinde daha kötü olmuştum. Çünkü bu sefer aşırı hareketlilik, yerinde duramama vs. başlamıştı. Odamda dönüp duruyordum hareket etme ihtiyacı hissediyorum. Geceleri asla uyumazdım 4-5e kadar müzik dinlerdim kulaklıkla. Arada mutlu oluyordum ama aynı zamanda öfkem de çok şiddetlenmişti. Abim de antidepresan daha kötü etki etti demişti. 6 ay boyunca kullandım yine de. 6 ayın sonunda iyi oldum, sakinleştim.
Ailem de duruldun şimdi daha iyisin falan diyordu ama tekrar depresif hissetmeye başlamıştım. 14-15 yaşımda yine aynı psikoloğuma gittim farklı bir yaşadığım olaydan ötürü. Depresyon tedavisi gördüm ilaçsız gördüm ama. Psikoterapi gerçekten de işe yaradı. Son seansa gelirken benim saçlarım kısacıktı, erkek gibi kestirmiştim, giyim tarzımı değiştirmiştim. Psikoloğum da şaşırmış çok beğenmişti. Kendimi iyi hissetmeye başlamıştım yavaş yavaş. Psikolog da beni artık iyi görünce seansı karşılıklı olarak sonlandırdık. Ondan sonra spora başlamıştım diyete başlamıştım ama yemek yemiyordum yani acıkmıyordum. 55 kilodan 44 kilo olmuştum ama yine de çok memnundum, iyiydim. Gece de bazen uyumayıp spor yapardım ya da müzik dinlerdim iyiydim yani o dönem biraz da olsa. Sonra aileme kulak verip yemek yemeye başladım kilo verdiğime pişman olmuştum. Şimdi kilom yerinde. Bir de benim bazen kendime yönelik düşüncelerim olurdu hatta çok saçma düşünceler işte ben aslında büyük biriyim, gelecekte çok büyük biri olacağım tarihte bazı şeyleri değiştireceğim, ben çok özelim vb. hisler. Ama utandığım için psikoloğa bu hislerimi söylememiştim. Çünkü aileme bile söyleseydim saçma geleceğinin farkındaydım dışarıdaki insanlara.
En son geçen sene yaz aylarında iyiydim ben. Ailemle tatilde geziyordum, keyfim yerindeydi, hatta nasıl bir cesaretim varsa hoşlandığım kişiye bile pat diye söylemiştim hoşlandığımı. Eylülde okullar açılınca derslerim çok iyiydi. Sınıfta hatta zeki diye anılırım öğrenciler tarafından. Derslere katılırdım, derste öğretmenlerle sohbete girerdim, takdirle geçtim 1. dönem. Babam da şaşırmıştı ilk defa bu dönem böyle başarı gösterdiğim için. Çünkü önceki dönemler hiç böyle bir başarım olmadı. Sonra 1. dönemin sonlarına doğru bir arkadaşım neden durgunlaştın dedi, çevremde hiç arkadaşım kalmadı artık biri yazsa da konuşasım gelmiyor sinir oluyorum o kişiye. Derslerde uyumaya başladım, derslere katılamıyorum çekiniyorum, sınıfta hiç konuştuğum arkadaşım olan kimse yok, mesajlaştığım pek kimse yok, bugün hatta bir sınav notum 45 geldi. 70in altında notu olmayan biriydim. Bazen nedensizce gözlerim doluyor. Davranış bozukluğum yani aşırı öfke, kavga vs. yok. O sadece geçmişte olmuştu. Ama durgunum, tekrar depresifim.
Aileme söyleyip tekrar gitmeli miyim sizce? Ve bu durum neden böyle tekrarlıyor olabilir, yaşayan oldu mu hiç? Psikiyatriste mi gitmeliyim sizce?
Ben psikoloğa ilk 13 yaşımda gittim. Depresyon ve çocukluk travması yaşadığımı söylemişti bana, psikiyatriste yönlendirmişti. O zamanlar çok kötüydüm gerçekten. Depresyon ve davranış bozukluğu tanısı almıştım. Antidepresan yazmıştı 6 ay kullanmıştım ama 6 ay içinde daha kötü olmuştum. Çünkü bu sefer aşırı hareketlilik, yerinde duramama vs. başlamıştı. Odamda dönüp duruyordum hareket etme ihtiyacı hissediyorum. Geceleri asla uyumazdım 4-5e kadar müzik dinlerdim kulaklıkla. Arada mutlu oluyordum ama aynı zamanda öfkem de çok şiddetlenmişti. Abim de antidepresan daha kötü etki etti demişti. 6 ay boyunca kullandım yine de. 6 ayın sonunda iyi oldum, sakinleştim.
Ailem de duruldun şimdi daha iyisin falan diyordu ama tekrar depresif hissetmeye başlamıştım. 14-15 yaşımda yine aynı psikoloğuma gittim farklı bir yaşadığım olaydan ötürü. Depresyon tedavisi gördüm ilaçsız gördüm ama. Psikoterapi gerçekten de işe yaradı. Son seansa gelirken benim saçlarım kısacıktı, erkek gibi kestirmiştim, giyim tarzımı değiştirmiştim. Psikoloğum da şaşırmış çok beğenmişti. Kendimi iyi hissetmeye başlamıştım yavaş yavaş. Psikolog da beni artık iyi görünce seansı karşılıklı olarak sonlandırdık. Ondan sonra spora başlamıştım diyete başlamıştım ama yemek yemiyordum yani acıkmıyordum. 55 kilodan 44 kilo olmuştum ama yine de çok memnundum, iyiydim. Gece de bazen uyumayıp spor yapardım ya da müzik dinlerdim iyiydim yani o dönem biraz da olsa. Sonra aileme kulak verip yemek yemeye başladım kilo verdiğime pişman olmuştum. Şimdi kilom yerinde. Bir de benim bazen kendime yönelik düşüncelerim olurdu hatta çok saçma düşünceler işte ben aslında büyük biriyim, gelecekte çok büyük biri olacağım tarihte bazı şeyleri değiştireceğim, ben çok özelim vb. hisler. Ama utandığım için psikoloğa bu hislerimi söylememiştim. Çünkü aileme bile söyleseydim saçma geleceğinin farkındaydım dışarıdaki insanlara.
En son geçen sene yaz aylarında iyiydim ben. Ailemle tatilde geziyordum, keyfim yerindeydi, hatta nasıl bir cesaretim varsa hoşlandığım kişiye bile pat diye söylemiştim hoşlandığımı. Eylülde okullar açılınca derslerim çok iyiydi. Sınıfta hatta zeki diye anılırım öğrenciler tarafından. Derslere katılırdım, derste öğretmenlerle sohbete girerdim, takdirle geçtim 1. dönem. Babam da şaşırmıştı ilk defa bu dönem böyle başarı gösterdiğim için. Çünkü önceki dönemler hiç böyle bir başarım olmadı. Sonra 1. dönemin sonlarına doğru bir arkadaşım neden durgunlaştın dedi, çevremde hiç arkadaşım kalmadı artık biri yazsa da konuşasım gelmiyor sinir oluyorum o kişiye. Derslerde uyumaya başladım, derslere katılamıyorum çekiniyorum, sınıfta hiç konuştuğum arkadaşım olan kimse yok, mesajlaştığım pek kimse yok, bugün hatta bir sınav notum 45 geldi. 70in altında notu olmayan biriydim. Bazen nedensizce gözlerim doluyor. Davranış bozukluğum yani aşırı öfke, kavga vs. yok. O sadece geçmişte olmuştu. Ama durgunum, tekrar depresifim.
Aileme söyleyip tekrar gitmeli miyim sizce? Ve bu durum neden böyle tekrarlıyor olabilir, yaşayan oldu mu hiç? Psikiyatriste mi gitmeliyim sizce?