Kendimi çaresiz hissediyorum.

Canimoglumlaben46 .!.:

Herkese merhaba.Suan sabah erken saatler 3 aylık bebeğimi uyuttum ama ben düşünmekten uyuyamıyorum canım öyle sıkkın ki sürekli bir kendimi suclama ve pişmanlık içerisindeyim ve çok üzgünüm.34 yaşında öğretmenim eşim ise asker 2020 Hazirani gibi görüşmeye başladık ve Kasımda evlendik.Evlenmeden kısa bir süre önce bir kronik bir rahatsızlıgım olduğunu öğrendim çok şükür dikkatle çok sorun yaratmayan bir hastalık ama stresten kesinlikle uzak durmami gerektiriyor.Amnem ve babamın kendimi bildim bileli çok mutsuz zorla yürütülen bir evliligi var babam için annem düşmandan farksız daha doğrusu dediğim dedik bir insan sadece kendi bilir diğer insanlar ona göre aptaldır.Atandiktan sonra 5 yıl gayet huzurlu bir hayat yaşadım ama yaş geçiyordu ve bunu kendime çok dert edindim görüştüğüm kişiler oldu fakat hiçbiri kafama uygun değildi.Babam sürekli anneme evlenmediler bir bunlar kaldı evlenip yuva kursunlar bunlar senin yüzünden evlenmiyor şeklinde baskıda bulunan bir hali bir halini tutmayan dengesiz bir insandır.Bir bakarsın canı cigerisindir bir bakarsın düşman kesilir kendi evladına o kadar ki dengesiz.Bize de sık sık evlenin telkininde bulunmuştur hep.O kadar bunalmistim ki okullar her tatil olduğunda eve gelip babamı anneme davranışlarını bizi sikbogaz etmesinden hep evlenirsem ugramam bile kurtulurum diyordum.Neyse bu haller içinde tavsiye ile eşimle tanistim.Esim ve ailesi hep maddi sıkıntılar çekmiş ben ise tamam çok zengin bir ailede büyümedim ama kendi yagimızda kavrulduk hiç muhtaçligimiz olmadı şükür.Esim bundan dolayı askerliğe başlayınca ailesine bir ev alıyor borçları 2027 yılına kadar devam eden bir ev tapu kendisine ait 2 katlı benim ailem yaşayacak ömür boyu dedi bende kabul ettim çünkü eşim çok şükür borçları fazlasıyla karşılayacak kadar maaş alıyor aylık ödenen miktar bizi zorlamıyor ancak eşimin ailesinin paragöz ve eşimi sömürmeye meyilli olduklarını evlenince daha iyi anladım ve eşim bunları pek göremiyor bizim artık bir aile olduğumuzun pek bilincinde değil.Ben hayatım boyunca çalıştım çabaladım atandım bir araba aldım suanki piyasada iyi sayılabilecek bir fiyata hiçbir zaman ailem bende maddi bir beklenti içinde olmadı gezip tozup istediğimi yapıyordum baba evine gelmedigim vakitlerde.İcimde hep bir bebek isteği vardı yaşta geçiyordu ve eşimle tanışınca onu sevdim eşim huy bakımından mükemmel bir insandır beni herhalde yeryüzünde çekebilecek katlanabilecek tek kisiyi rabbim karşıma çıkarmış diyorum biraz sinirli bir yapım var malesef evlendigimizde yaş geçiyor ve kronik bir rahatsızlıgim var diyerek daha tam birbirimizi tanımadan bir bebek yapma sevdasına düştüm ve çabucakta(2 ay) hamile kaldım.Sonrasinda eşimin zırt pırt gorevlendirmeleri başladı ve her şey bozuldu ben asker bir koca ne demek bir askerle evlenerek nasıl bir hata yaptığımı anlamaya başladım.Esim yüzünden evlendim evleneli gezmek tozmak birlikte birşey yapmak ne unuttum ki benim tatilim çok fazla o tatilleri yapayalnız yine babaevinde geçirmeye başladım ( yağmurdan kaçarken doluya tutulmak )Neyse hamileyken tek başına kontrollere gitmeler göreve gitti diye yaz tatilini babaevinde gecirmeler ve şimdi bebeğim oldu 2 aydır yine babaevindeyim ve yaza kadar devam edecekmis görevi ben 2.donem işe başlayacaktım oysa kayınvalidem bebeğime bakacakti (çok sevmesemde sonucta eşimde evde olacağı için çok dert etmemiştim bebeğime bakmasını çünkü benim annem çalışıyor ) ama bu haberden sonra kaynanamla yaza kadar tek başına kalmak istemedim annem benim yüzümden işten ayrılacak ben de ona bir miktar ödemede bulunacagim. Açıkçası babam ve onun zorbalığı ve bebek özlemi yaş geciyor telaşı hastalığım daha da ilerler de bebek sahibi olamazsam ya ilerde korkusuyla yaptığım seçimler (eşimle evlenmek ,erkenden bebek yapmak ,eşimi borçlu bir evle kabul etmek, eşimin işi ) beni şuan çok mutsuz ediyor ve boşanmak istiyorum çocuğuma resmen doğduğundan beri tek bakıyorum ve eşim döndüğünde 9 aylık olacak sonrasında tekrar görevlendirmeyle başka bir yere göndermeyecekleri de meçhul Sabretmeli miyim her şey düzelir mi yoksa her şey daha mı kötü olur bilemiyorum.Esime madden güvenim yok hep ailesine harciyacak bizim hiçbir şeyimiz olmayacak korkusu var hep içimde yanımda olmaması da cabası Kafam çok karışık ve mutsuzum ama kesinlikle pişmanım bir askerle alelacele akılsızca evlendigim için ne yapmalıyım bilmiyorum onu seviyorum o da beni seviyor biliyorum ama yokluğu bir bebeğe kimseden destek görmeden tek başına bakmak (babam ve annem çalıştığından kayınvalideyi sevmediğimden ) zor geliyor

Genişletmek için tıkla...

greyfurt .!.:

Boşandığınızda ne değişecek ki. Zaten boşanmış gibi yaşıyorsunuz.

Genişletmek için tıkla...

Canimoglumlaben46 .!.:

Herkese merhaba.Suan sabah erken saatler 3 aylık bebeğimi uyuttum ama ben düşünmekten uyuyamıyorum canım öyle sıkkın ki sürekli bir kendimi suclama ve pişmanlık içerisindeyim ve çok üzgünüm.34 yaşında öğretmenim eşim ise asker 2020 Hazirani gibi görüşmeye başladık ve Kasımda evlendik.Evlenmeden kısa bir süre önce bir kronik bir rahatsızlıgım olduğunu öğrendim çok şükür dikkatle çok sorun yaratmayan bir hastalık ama stresten kesinlikle uzak durmami gerektiriyor.Amnem ve babamın kendimi bildim bileli çok mutsuz zorla yürütülen bir evliligi var babam için annem düşmandan farksız daha doğrusu dediğim dedik bir insan sadece kendi bilir diğer insanlar ona göre aptaldır.Atandiktan sonra 5 yıl gayet huzurlu bir hayat yaşadım ama yaş geçiyordu ve bunu kendime çok dert edindim görüştüğüm kişiler oldu fakat hiçbiri kafama uygun değildi.Babam sürekli anneme evlenmediler bir bunlar kaldı evlenip yuva kursunlar bunlar senin yüzünden evlenmiyor şeklinde baskıda bulunan bir hali bir halini tutmayan dengesiz bir insandır.Bir bakarsın canı cigerisindir bir bakarsın düşman kesilir kendi evladına o kadar ki dengesiz.Bize de sık sık evlenin telkininde bulunmuştur hep.O kadar bunalmistim ki okullar her tatil olduğunda eve gelip babamı anneme davranışlarını bizi sikbogaz etmesinden hep evlenirsem ugramam bile kurtulurum diyordum.Neyse bu haller içinde tavsiye ile eşimle tanistim.Esim ve ailesi hep maddi sıkıntılar çekmiş ben ise tamam çok zengin bir ailede büyümedim ama kendi yagimızda kavrulduk hiç muhtaçligimiz olmadı şükür.Esim bundan dolayı askerliğe başlayınca ailesine bir ev alıyor borçları 2027 yılına kadar devam eden bir ev tapu kendisine ait 2 katlı benim ailem yaşayacak ömür boyu dedi bende kabul ettim çünkü eşim çok şükür borçları fazlasıyla karşılayacak kadar maaş alıyor aylık ödenen miktar bizi zorlamıyor ancak eşimin ailesinin paragöz ve eşimi sömürmeye meyilli olduklarını evlenince daha iyi anladım ve eşim bunları pek göremiyor bizim artık bir aile olduğumuzun pek bilincinde değil.Ben hayatım boyunca çalıştım çabaladım atandım bir araba aldım suanki piyasada iyi sayılabilecek bir fiyata hiçbir zaman ailem bende maddi bir beklenti içinde olmadı gezip tozup istediğimi yapıyordum baba evine gelmedigim vakitlerde.İcimde hep bir bebek isteği vardı yaşta geçiyordu ve eşimle tanışınca onu sevdim eşim huy bakımından mükemmel bir insandır beni herhalde yeryüzünde çekebilecek katlanabilecek tek kisiyi rabbim karşıma çıkarmış diyorum biraz sinirli bir yapım var malesef evlendigimizde yaş geçiyor ve kronik bir rahatsızlıgim var diyerek daha tam birbirimizi tanımadan bir bebek yapma sevdasına düştüm ve çabucakta(2 ay) hamile kaldım.Sonrasinda eşimin zırt pırt gorevlendirmeleri başladı ve her şey bozuldu ben asker bir koca ne demek bir askerle evlenerek nasıl bir hata yaptığımı anlamaya başladım.Esim yüzünden evlendim evleneli gezmek tozmak birlikte birşey yapmak ne unuttum ki benim tatilim çok fazla o tatilleri yapayalnız yine babaevinde geçirmeye başladım ( yağmurdan kaçarken doluya tutulmak )Neyse hamileyken tek başına kontrollere gitmeler göreve gitti diye yaz tatilini babaevinde gecirmeler ve şimdi bebeğim oldu 2 aydır yine babaevindeyim ve yaza kadar devam edecekmis görevi ben 2.donem işe başlayacaktım oysa kayınvalidem bebeğime bakacakti (çok sevmesemde sonucta eşimde evde olacağı için çok dert etmemiştim bebeğime bakmasını çünkü benim annem çalışıyor ) ama bu haberden sonra kaynanamla yaza kadar tek başına kalmak istemedim annem benim yüzümden işten ayrılacak ben de ona bir miktar ödemede bulunacagim. Açıkçası babam ve onun zorbalığı ve bebek özlemi yaş geciyor telaşı hastalığım daha da ilerler de bebek sahibi olamazsam ya ilerde korkusuyla yaptığım seçimler (eşimle evlenmek ,erkenden bebek yapmak ,eşimi borçlu bir evle kabul etmek, eşimin işi ) beni şuan çok mutsuz ediyor ve boşanmak istiyorum çocuğuma resmen doğduğundan beri tek bakıyorum ve eşim döndüğünde 9 aylık olacak sonrasında tekrar görevlendirmeyle başka bir yere göndermeyecekleri de meçhul Sabretmeli miyim her şey düzelir mi yoksa her şey daha mı kötü olur bilemiyorum.Esime madden güvenim yok hep ailesine harciyacak bizim hiçbir şeyimiz olmayacak korkusu var hep içimde yanımda olmaması da cabası Kafam çok karışık ve mutsuzum ama kesinlikle pişmanım bir askerle alelacele akılsızca evlendigim için ne yapmalıyım bilmiyorum onu seviyorum o da beni seviyor biliyorum ama yokluğu bir bebeğe kimseden destek görmeden tek başına bakmak (babam ve annem çalıştığından kayınvalideyi sevmediğimden ) zor geliyor

Genişletmek için tıkla...