öncelikle selamlar ben bu siteyi benim eski işyerinde bir abla sayesinde gördüm ve hemen üye oldum ve sizlere danışmak istediklerim var tecrübelerinize ihtiyacım var bana yardımcı olursanız kendini mutsuzluğun endibince bulmuş bir insanı sevindirmiş olucaksınız benim sizlerle paylaşmak istediğim derdim şu ;
ben 28 yaşında düğününe 2 ay kalmış bir bayanım 2,5 senedir nişanlımla tanışmışlığım var ve farklı şehirlerde yaşıyoruz herkesin hikayesi gibi benimde hikayemn ayaklarım yerden kesile kesile duygularla sevdim nişanlandım ama şuan beni yere göğe sığdıramayan nişanlım şuan sanki benden nefret ediyor bana ağıza alınmayacak küfürler hakaretler ediyor hatta daha fazlası ben haksızlık yaptığını söylediğimde bana işine geliyorsa diyor gelmiyorsa s...g..it diyor eğer sen evlenincede böyle yaparsan g..ne tekmeyi yersin diyor kadınsın sus otur oturduğun yerde diyor..neden böyle oldun olduk böyle dediğimde ise beni sen böyle yaptın diyor sürekli geçmişte yaşadığımız sorunları yüzüme vuruyor daha dur ben sana neler yapacağım diyor.. evet bana karşı değişmesinde benimde hatalarım var ama eğer bir insanın mayası bozuk değilse böylesine kabalaşamaz diye düşünüyorum.. gelelim benim daha önce nişanlım ile yaşadıklarıma ben çocukken çok dayak yedim ablamın psikolojik sorunları olduğu için beni çok dövdü hatta bende bedensel bir hasarda bıraktı dayaktan bıçağı boynuma basar anneme hadi git benim istediklerimi al yoksa kızının boğazını keserim derdi (babam tır söförü olduğu için başımızda olamıyordu) abim deseniz 7.katta oturuyorduk beni balkondan ağaşı tek bacağımı tutar sarkıtırdı sonra büyüm gençkız oldum üniversiteye gidiyordum derken abim uyuşturucu kullanıp beni sokağa cıkamayacak kadar döver eve kitlerdi hatta bir gün öldürüyordu boğazımı sıktı nefesim kesildi tam kendimden geçecekken beni bıraktı döve döve üniversitemi iptal ettirdi bir yakın tanıdığımın vesilesi ile önüme çıkan yurtdışı iş imkanlarını kapattı green kart çıktı iptal ettirdi hatta yaşadığımız şehirdeki çoğu güzel işleride onun yüzünden kaybettim intihar ettim kurtardılar sonra bir gün abim kulağımda halka küpe gördü eve gidince senin canına okuyacağım dedi korktum eve gidemedim bir kaç gün kız arkadasımda kaldım sonra aradım aldılar beni tabi babam seferden gelmiş sen ne yapmaya çalışıyorsun diye kemerle dövdü dur dinle bi dedim dinlemedi derken ben çok sinirli bir kız oldum artık saldırgan birisi oldum çıktım hayatımı karşıma cıkan sevgisini hissettiğim insanlara adamaya basladım yanlıs ilişkiker oldu birisini sevdim beni istemeye geleceklerdi bana elbise falan baktık söz için derken 2 gün sonra sen beni çok seviyorsun dedi ben böyle aşırı sevgi istemiyorum sevmiyorum seni dedi ve çekti gitti artık bittim ben dedim ama bu sefer psikolojik destek almaya karar verdim psikiyatriye gittim bana ilaçlar verdi tam 2 sene kullandım çok şükür kendime geliyorum derken karşıma şimdiki nişanlım çıktı beni öyle iyi anlıyorduki herşeyimi anlattım diğer erkekler gibi değildi derdi benden menfaat değildi hatta karşımda konuşamazdı yüzü kızarırdı elimi tutsa kalbinin atışını fazlası ile hissedebiliyordum 1,5 sene boyunca elimi tutmaktan fazlası olmadı çünkü öylesine saf ve temizdi ki onu kaybetmekten korkuyordum çünkü evlenmekten başka derdi yoktu hatta yaşadığım şehirde iş buldu beni sevgisi sahiplenmesi ile dahada iyileştirdi ve artık ilaç alma dedi bende pat diye kesemem kesersem eskisinden kötü olacağım dedim çok sinirli ve saldırgan oluyorum durup durup hiddetlenebiliyorum bu yüzden sebi kaybetmek istemiyorum dedim asla birbirmizi kaybetmeyeceğiz dedi neyse ben kafama göre ilaçları bıraktım ve onu kaybetmek korktuğum için hayatımın enbüyük hatasını yaptım onunla birlikte olmak istediğimi söyledim başta vazgeçtim sonra hayatımın enbüyük hatasını yaptım bunun pişmanlığı ve ilaçları kafama göre bırakmış olmam beni aşırı sinirli birisi yaptı sürekli sevdiğim insana bağırıyor birde haklı gibi küsüyordum baktım çok üzüyorum kendime engel olamıyorum yeniden doktora gitmek istedim izin vermedi aşacağız bunları dedi çok sabretti gerçekten hep sustu bir bebek gibi davrandı bana derken beni istediler nişanlandık ben psikolojikta düzelmeye başladım onun sayesinde dahada bağlandım ona ve ne olduysa nişanlandıktan sonra adam değişti bana hakaretler küfürler etmeye başladı sen bana 1 sene hayatı zehir ettin bende senin burnunda getirceğim dedi bana resmen hayatı zindan etmeye başladı bende başında söyledim ilaçları bırakmayayım kötü olurum diye bana bırak yanındayım dedin dedim şimdi böylemi olduk dedim o vakit bana sen beni eski sevgilelerinle karıştırma ben doğu erkeğiyim kızım otur oturduğun yerde ne dersem susacaksın demeye başladı dünde gelinlik vs masraflar için kızım çalışığ çalışıp sana veriyorum sana zırnık yok anan ödesin dedi çalışmak istedim izin vermedi ve anladımki masum gördğüm bu erkek kimsenin yapamayacağı kadar kötülükler yapmaya başlamıştı artık onu sevmiyorum ama sırf onunla olduğum için namus için evlenmek zorunda hissediyorum kendimi ama hergün işine gelmiyorsa yol al s...g..git kelimelerini duymak cok uzuyor beni öyle mutsuzumki iştende çıkardı beni çok mutsuz oldum onu tanımadan evvel bile böyle mutsuz değildim namusumu kendi ellerimle teslim ettim şimdi işin içinden çıkamıyorum kıöpekler gibi pişmanım ne yapacağım ne olur artık yaşamak nedir öğrenmek istiyorum.. uzun oldu ama açıkca yazmak istiyordum okuduğunuz için teşekkür ederim..
ben 28 yaşında düğününe 2 ay kalmış bir bayanım 2,5 senedir nişanlımla tanışmışlığım var ve farklı şehirlerde yaşıyoruz herkesin hikayesi gibi benimde hikayemn ayaklarım yerden kesile kesile duygularla sevdim nişanlandım ama şuan beni yere göğe sığdıramayan nişanlım şuan sanki benden nefret ediyor bana ağıza alınmayacak küfürler hakaretler ediyor hatta daha fazlası ben haksızlık yaptığını söylediğimde bana işine geliyorsa diyor gelmiyorsa s...g..it diyor eğer sen evlenincede böyle yaparsan g..ne tekmeyi yersin diyor kadınsın sus otur oturduğun yerde diyor..neden böyle oldun olduk böyle dediğimde ise beni sen böyle yaptın diyor sürekli geçmişte yaşadığımız sorunları yüzüme vuruyor daha dur ben sana neler yapacağım diyor.. evet bana karşı değişmesinde benimde hatalarım var ama eğer bir insanın mayası bozuk değilse böylesine kabalaşamaz diye düşünüyorum.. gelelim benim daha önce nişanlım ile yaşadıklarıma ben çocukken çok dayak yedim ablamın psikolojik sorunları olduğu için beni çok dövdü hatta bende bedensel bir hasarda bıraktı dayaktan bıçağı boynuma basar anneme hadi git benim istediklerimi al yoksa kızının boğazını keserim derdi (babam tır söförü olduğu için başımızda olamıyordu) abim deseniz 7.katta oturuyorduk beni balkondan ağaşı tek bacağımı tutar sarkıtırdı sonra büyüm gençkız oldum üniversiteye gidiyordum derken abim uyuşturucu kullanıp beni sokağa cıkamayacak kadar döver eve kitlerdi hatta bir gün öldürüyordu boğazımı sıktı nefesim kesildi tam kendimden geçecekken beni bıraktı döve döve üniversitemi iptal ettirdi bir yakın tanıdığımın vesilesi ile önüme çıkan yurtdışı iş imkanlarını kapattı green kart çıktı iptal ettirdi hatta yaşadığımız şehirdeki çoğu güzel işleride onun yüzünden kaybettim intihar ettim kurtardılar sonra bir gün abim kulağımda halka küpe gördü eve gidince senin canına okuyacağım dedi korktum eve gidemedim bir kaç gün kız arkadasımda kaldım sonra aradım aldılar beni tabi babam seferden gelmiş sen ne yapmaya çalışıyorsun diye kemerle dövdü dur dinle bi dedim dinlemedi derken ben çok sinirli bir kız oldum artık saldırgan birisi oldum çıktım hayatımı karşıma cıkan sevgisini hissettiğim insanlara adamaya basladım yanlıs ilişkiker oldu birisini sevdim beni istemeye geleceklerdi bana elbise falan baktık söz için derken 2 gün sonra sen beni çok seviyorsun dedi ben böyle aşırı sevgi istemiyorum sevmiyorum seni dedi ve çekti gitti artık bittim ben dedim ama bu sefer psikolojik destek almaya karar verdim psikiyatriye gittim bana ilaçlar verdi tam 2 sene kullandım çok şükür kendime geliyorum derken karşıma şimdiki nişanlım çıktı beni öyle iyi anlıyorduki herşeyimi anlattım diğer erkekler gibi değildi derdi benden menfaat değildi hatta karşımda konuşamazdı yüzü kızarırdı elimi tutsa kalbinin atışını fazlası ile hissedebiliyordum 1,5 sene boyunca elimi tutmaktan fazlası olmadı çünkü öylesine saf ve temizdi ki onu kaybetmekten korkuyordum çünkü evlenmekten başka derdi yoktu hatta yaşadığım şehirde iş buldu beni sevgisi sahiplenmesi ile dahada iyileştirdi ve artık ilaç alma dedi bende pat diye kesemem kesersem eskisinden kötü olacağım dedim çok sinirli ve saldırgan oluyorum durup durup hiddetlenebiliyorum bu yüzden sebi kaybetmek istemiyorum dedim asla birbirmizi kaybetmeyeceğiz dedi neyse ben kafama göre ilaçları bıraktım ve onu kaybetmek korktuğum için hayatımın enbüyük hatasını yaptım onunla birlikte olmak istediğimi söyledim başta vazgeçtim sonra hayatımın enbüyük hatasını yaptım bunun pişmanlığı ve ilaçları kafama göre bırakmış olmam beni aşırı sinirli birisi yaptı sürekli sevdiğim insana bağırıyor birde haklı gibi küsüyordum baktım çok üzüyorum kendime engel olamıyorum yeniden doktora gitmek istedim izin vermedi aşacağız bunları dedi çok sabretti gerçekten hep sustu bir bebek gibi davrandı bana derken beni istediler nişanlandık ben psikolojikta düzelmeye başladım onun sayesinde dahada bağlandım ona ve ne olduysa nişanlandıktan sonra adam değişti bana hakaretler küfürler etmeye başladı sen bana 1 sene hayatı zehir ettin bende senin burnunda getirceğim dedi bana resmen hayatı zindan etmeye başladı bende başında söyledim ilaçları bırakmayayım kötü olurum diye bana bırak yanındayım dedin dedim şimdi böylemi olduk dedim o vakit bana sen beni eski sevgilelerinle karıştırma ben doğu erkeğiyim kızım otur oturduğun yerde ne dersem susacaksın demeye başladı dünde gelinlik vs masraflar için kızım çalışığ çalışıp sana veriyorum sana zırnık yok anan ödesin dedi çalışmak istedim izin vermedi ve anladımki masum gördğüm bu erkek kimsenin yapamayacağı kadar kötülükler yapmaya başlamıştı artık onu sevmiyorum ama sırf onunla olduğum için namus için evlenmek zorunda hissediyorum kendimi ama hergün işine gelmiyorsa yol al s...g..git kelimelerini duymak cok uzuyor beni öyle mutsuzumki iştende çıkardı beni çok mutsuz oldum onu tanımadan evvel bile böyle mutsuz değildim namusumu kendi ellerimle teslim ettim şimdi işin içinden çıkamıyorum kıöpekler gibi pişmanım ne yapacağım ne olur artık yaşamak nedir öğrenmek istiyorum.. uzun oldu ama açıkca yazmak istiyordum okuduğunuz için teşekkür ederim..
buraya yazmaktan baska cerem kalmadı kimse ile böyle birşeyi dertleşemezdim 
