Bizim ailede iki gelin var. İki abimin eşleri.
Önce kayınvalide olarak annemden başlıyım..
Büyük gelinimiz şehirdışında olduklarından her iki bebek
doğunca da kendi annesi değil de annem gitti yanına
hem yengeme hem bebişlere bakmaya.
Her zaman çok çok iyi geçindiler. Yengem hep seni nerdeyse kendi
annemden çok seviyorum der anneme.
Küçük geline gelince..
Annemlere çok yakın oturdukları, gelinimiz çalıştığı ve çocukları da
bu yıl okula başladığı için annem her sabah erkenden kalkıp onlara gider.
Çocuğun kahvaltısını yaptırır, evi temizler, öğlene yemek yapar,
akşamdan kalan bulaşıklarını yıkar, çocuğun ödevlerini yaptırır,
öğle yemeğini yedirip okula götürür. Kendi evine gidip ev işini yapar, yemeğini yapar vs.
Akşam çocuğu okula almaya gider. Kısacası nerdeyse her işlerini
annem görür. Ama gelinimiz bigünden bigüne anneme teşekkür etmemiştir
yada barış seni üzüyo mu anne, yoruluyosun sende bizim için vs. gönül
almak için tek kelime söylememiştir. Aksine akşamları annemin
yaptığı yemekleri yedikten sonra hiçbir iş yapmayıp TV izleyip uyur.
Ertesi sabah annem bulaşıkla evi toplamakla çocuğun ödevlerini yaptırmakla
uğraşır. Hizmetçi gibi kullanılır açıkçası ne yazık ki. Üstelik kadıncağız bel fıtığı
zaten. Kısacası annem gelinlerine en az bize davrandığı kadar iyi ve ilgilidir.
Haaa babam derseniz hem kendi kızlarına hem de gelinlerine karşı aynı
derecede gıcıktır maalesef. Hakkaten zor katlanılacak bir adamdır.
Ama gelinlere özel bi durum değil bize de aynı.