bende nihayet doğum hikayemi yazma fırsatı bulabildim arkadaşlar.23 kasım sabahı beni rahatsız eden bir akıntım olmuştu. bende doktorumu arayıp fikir almak istedim. tabi son günler yaklaştıkça daha bir tedirgin oluyo insan. doktorumda hemen hastaneye gitmemi orada beni muayene edeceklerini ve kendisinide bilgilendireceklerini söyledi.Bizde apar topar sadece ne olur ne olmaz diye kızımın eşyalarını yanımıza alıp hast. gittik. Önce beni nst ye bağladılar zaten bir kaçgündür olan sancılarımın doğum habercisimi yalancı sancımı olduğunu öğrenmek için.evet azda olsa sancılarım vardıama doğum yapacak kadar güçlü ve sık değildiler sonra doktorumu arayıp ona bilgi verdiler ve bende doktorumla görüştüm oda zaten 3 gün sonra doğumun nasılsa olacağını istersek hemende yapabileceğini söyledi bizde eşimle karar verip hemen yapılmasını istedik çünki artık benim kızı taşımakta çok zorlanıyordum. hemen apar topar beni sezeryana hazırlamaya başladılar önce o son moda ikoncan önlüklerinden giydirdilerüzerinde sadece iç çamaşırının kaldğı sonra kan alma işlemleri derken ben kimseye haber bile veremeden asansörde ameliyathaneye cıkarken buldum kendimi. eşimde aile fertlerini toparlamakla meşguldü malum diğer cocuklarım falan neyseki ben doğumdan cıkana kadar herkes gelmişti beni doğumhaneye aldılar ve en tedirgin olduğum işlem epiduralimi taktılar korkulacak bir yanı yokmuş sadece tek yapmanız gereken fazlasıyla relax ve serbest olabilmak onu atlattım şükür derken sıra sondaya geldi onuda epiduralin verdiği uyusuklukla hallettiler ve ben onuda hissetmedim sonra doktorum geldi ve biz muhabbet ede ede ameliyata başladı. benim doktorum aynı zamanda mahalle komşum olduğu için sohbet ederken onuda anlamadım ama en keyifli ve sabırsızlıkla beklenen an tabiki bebeğimin ağlama sesiydionu 9 ay boyunca resmen günleri haftaları hatta saatleri sayarak beklemiştim şu kadar ay kaldı bu kadar gün kaldı diye diye. minik kelebeğimin o ağlayan sesiyle bende ağlamaya başladım hemen onu silip bana yanaştırdılar koklayıp öpebileyim ve hoşgeldin meleğim seni o kadar uzun süre bekledimki diyebileyim diye o kadar güzel bir an ki herkes yaşasın diye dualar ettim ama cok kısa sürdü onlar bebeğimle ilgilenmeye başlamışlardı bileki benim daha işim bitmemişti. nihayet doktorum da benimle olan işini bitirmişti ve ben hiç birşey anlamadan doğumum olmuştu benim tek sıkıntım epiduralin bazı kişilerde mide bulanması ve baş dönmesi yapmasıydıki 9 ay boyunca mide bulantısı ve baş dönmesi nedir bilmeyen ben onuda yaşamış oldum.doğum hikayemin en espirili yanıysa bebeğimin hazırlamış olduğum cantasının panikleyen eşim tarafınan tekrar arabayla gerisin geriye eve gitmiş olması ve benim minik kızımın yeşil örtüler içinde kuvözde babasının gelişini beklemesiydi.ama bu sayedede hemşireler kızımı giydirirken kamera cekimimizde yapılabilmişti yani onuda kaçırmamış olduk.nihatetinde 23 kasım günü saat 14 te eylülümüz 4.400 gr.ve 54 cm boyuyla aramıza katılıp hayata merhaba dedi...maşallah suphanallah bize darısı başınıza tayzeleri allah sizede bizim gibi kolay bir doğum nasip etsin minik eylül ellerinizden öper...a.s.