Merhaba.
4,5-5 yaşında bir erkek kedimiz var. Evde değil, balkonda bakıyorduk. Yani sokak kedisiydi aslında, sokakta gezip yatıyordu ama suyunu yemeğini biz veriyorduk, seviyorduk. Hasta olduğunda veterinere götürüyorduk. Her hayvan gibi kendine özel biriydi, hayat doluydu. Mahallenin tüm yavrularına babalık yapardı.
Birkaç hafta önce ortadan kayboldu, sonra tekrar çıktı meydana. Çok zayıflamış, adeta depresyona girmiş. Hiçbir şey yemeyince veterinere götürdük. Böbrek olabileceğini söyledi, tahlilleri de yaptırdık ve çıkan sonuç ne yazık ki böbrek yetmezliği. Üre ve kreatin değerleri üst sınırın 4-5 katı. Hastalığı %70 böbrek iflasından önce zaten fark etmek çok zormuş. Bizim gözümüzün önünde bile değildi ne yazık ki...
Derisi keçe gibi olmuş. Omuzların arasından çekip bıraktığımızda öyle bir sabit kalıyor ki kendi kendine asla düzelmiyor. Veteriner bile ısrarla kedimizin 4-5 yaşından çok daha büyük göründüğünü söylüyor. Ama biz yavruyken bakmaya başladık ona, kesinlikle daha büyü değil. O kadar kötü duruma gelmiş ki yaşlı kediler gibi görünmeye başlamış oğlumuz...
5 gündür dehidrasyondan dolayı serum yiyor. Antibiyotik de verdiler. Böbrek hastası kediye özel mama verdi veteriner, onu aldık ama yemiyor. Ağzına şırıngayla zorla veriyoruz, patisiyle itiyor şırıngayı. 5 gündür eve aldık, evde bakıyoruz.
Hastalığın geri dönüşü olmadığını biliyorum ve sanırım ne yazık ki bizim kedimizin hastalığı çok çok ilerlemiş. Günden güne keyifsizleşiyor, iştahsızlaşıyor. Dün bütün günü yatarak geçirdi. Bugün ayakta bile duramıyor, düşüyor. Zaten son günlerde yürürken dengesini de koruyamıyordu. Üstelik tuvaletini yapıp üstüne yatmaya başladı, biz zorla kaldırıyoruz yattığı yerden. İntihar etmeye mi çalışıyor anlayamıyorum.
Çok üzgünüz. Aranızda aynı durumu yaşayan kedi sahipleri varsa neler yapabileceğimiz konusunda tavsiyelerinize ihtiyacım var. Onu nasıl daha rahat ettirebiliriz? Sanırım son günlerini yaşıyor ama acı çekmesini istemiyoruz.
4,5-5 yaşında bir erkek kedimiz var. Evde değil, balkonda bakıyorduk. Yani sokak kedisiydi aslında, sokakta gezip yatıyordu ama suyunu yemeğini biz veriyorduk, seviyorduk. Hasta olduğunda veterinere götürüyorduk. Her hayvan gibi kendine özel biriydi, hayat doluydu. Mahallenin tüm yavrularına babalık yapardı.
Birkaç hafta önce ortadan kayboldu, sonra tekrar çıktı meydana. Çok zayıflamış, adeta depresyona girmiş. Hiçbir şey yemeyince veterinere götürdük. Böbrek olabileceğini söyledi, tahlilleri de yaptırdık ve çıkan sonuç ne yazık ki böbrek yetmezliği. Üre ve kreatin değerleri üst sınırın 4-5 katı. Hastalığı %70 böbrek iflasından önce zaten fark etmek çok zormuş. Bizim gözümüzün önünde bile değildi ne yazık ki...
Derisi keçe gibi olmuş. Omuzların arasından çekip bıraktığımızda öyle bir sabit kalıyor ki kendi kendine asla düzelmiyor. Veteriner bile ısrarla kedimizin 4-5 yaşından çok daha büyük göründüğünü söylüyor. Ama biz yavruyken bakmaya başladık ona, kesinlikle daha büyü değil. O kadar kötü duruma gelmiş ki yaşlı kediler gibi görünmeye başlamış oğlumuz...
5 gündür dehidrasyondan dolayı serum yiyor. Antibiyotik de verdiler. Böbrek hastası kediye özel mama verdi veteriner, onu aldık ama yemiyor. Ağzına şırıngayla zorla veriyoruz, patisiyle itiyor şırıngayı. 5 gündür eve aldık, evde bakıyoruz.
Hastalığın geri dönüşü olmadığını biliyorum ve sanırım ne yazık ki bizim kedimizin hastalığı çok çok ilerlemiş. Günden güne keyifsizleşiyor, iştahsızlaşıyor. Dün bütün günü yatarak geçirdi. Bugün ayakta bile duramıyor, düşüyor. Zaten son günlerde yürürken dengesini de koruyamıyordu. Üstelik tuvaletini yapıp üstüne yatmaya başladı, biz zorla kaldırıyoruz yattığı yerden. İntihar etmeye mi çalışıyor anlayamıyorum.
Çok üzgünüz. Aranızda aynı durumu yaşayan kedi sahipleri varsa neler yapabileceğimiz konusunda tavsiyelerinize ihtiyacım var. Onu nasıl daha rahat ettirebiliriz? Sanırım son günlerini yaşıyor ama acı çekmesini istemiyoruz.
Son düzenleme:
