Merhaba, benim de bekarlıktan sahiplendiğim gözleri görmeyen bir kedim var. Her zaman tüyünden kumundan huylandım ama sevgisi üstün geldiği için yastığımda birlikte uyuduk, sonra kızım dünyaya geldi, hareketlenene kadar yatak odamıza girmesi hariç hayat aynen devam etti( neden ayırdınız derseniz, bebeğin yatağına giriyordu bir anda yanında üstünde buluyorduk, doğal olarak merak ediyordu), bebek hareketlenince kedim ondan rahatsız olup kaçmaya başladı, bebeğin ağzından tüy de toplamaya başlayınca ayırmaya karar verdim. Önce tutabildiğim kadar bebişi sonra da kedimizi, ancak benim kedim yaşlı ve kör olması sebebiyle zaten ağır kanlı bir hayvandır, bir isteği olmadıkça miyavlamaz ve ben onun ilk miyavında fırlar yanına koşarım. Şimdi çocuklar büyüdü artık uslandıklarını o da anladı içeride daha çok zaman geçirmek istiyor, biz de ne zaman istese alıyoruz canı sıkılınca balkona çıkıyor. Kediniz oyuncuysa tırnaklarını kesebilirsiniz, eşinizden biraz destek rica edebilirsiniz, yeriniz müsaitse önce bebeği bir odada tutumaya sonra kedileri rahat edebilecekleri bir odada veya balkonda tutmaya başlayabilirsiniz. ( her türlü ihtiyaçları anında karşılanmak kaydıyla) zaten bir süre sonra birbirlerine ilgilerini kaybedecekler ve bebeğiniz kedili evde büyümenin avantajlarını yaşayacak. Aynı anda kedi bakıp bebek büyütmeyen kimsenin de lafına kulak asmayın derim( bir tırmıktan bir şey olmaz ayrıca, ev kedisi ve aşılılardır mutlaka, bebeğiniz de alışır zamanla)
Mune konumu kapatabilir misiniz lütfen
