- 20 Şubat 2009
- 1.045
- 487
- 133
evet arkadaşlar herkesin kendine göre sorunu var derler ya çok doğru ben de kayınvalidemle ilişkiler bakımından sürekli sorun yaşayan bir insanım..
Beş yıllık evliyim nişanlılığı da sayarsak 6 yıldır tanıyorum eşimin ailesini...İlk zamandan beri kayınvalidemin karakterini farkettim bunca yıldır da da hiç yanıltmadı beni: Kayınvalidem çok dominant bir karakter ailede onun sözü geçer iki oğlu var oğullarını çekip çevirip ortaya çıkaran o baba pek bir şeye karışmamaış yıllarca o yüzden ipler kayınvalideme geçmiş zaten emekli hemşire kendisi, para işleri de hep onun elinde olunca evde dediğim dedik çaldığım düdük anlayacağınız...hemşire emeklisi olunca sonuçta çalışan insan modern falan sanılıyor ama sadece lafta kendini methetmek için modern görünür, uygulamaya gelince tamamen eski kafalıdır...Evlendiğimiz günden beri bana aşırı derecede müdahale eder ve müdahaleleri göze batmasın düşüncesiyle sanırım sürekli canım cicim hayatım diyerek her hareketimi her şeyimi ailemle olan ilişlkilerimi bile alttan alttan yönlendirmeye çalışır...Ben bu durumu baştan farkettiğim için baştan beri hiç izin vermedim bunu yapmasına her karıştığı konuda ben öyle değil böyle düşünüyorum öyle değil böyle yapıcam diye fikrimi açıkladım müdahale ettirmedim fakat benim çok bunaldığım konu şu: herkes zamanla vazgeçer diyordu ama ben bu şekilde ona karakterimi belli etmeye çalıştıkça o asla vazgeçmedi bu durumdan 6 sene oldu artık usandım neden hala saygı duymayı öğrenemedi bana diyorum neden hala çocuk gibi her şeyime müdahale ediyor gerçi eşimin bu durumdaki payı yadsınamaz...Eşim hala çocuk gibi ona açıklama yaptığı için her konuda kadın da kendinde hak görüyor tabii...
Bu yıl ekim ayında doğum yaptım doğum zamanı yanımda1 ay kaldı, işkence çektim... Bebeğin kafasını sıkmaya kalktı tülbentle alnı düz olsun diye yaptırmadım suçlu oldum göbeğine para bağlamaya kalktı yaptırmadım suçlu oldum saçma sapan doktorların dediğine tamamen ters uygulamaları zorla yaptırmaya çalıştı ben ısrarla o yanlış doktor böyle yapıcaksın dedi deyip yapmadıkça çıldırdı ama belli etmedi, bi de annem de o kaldığı sürede yanımda kaldı bazı şeylerde kendi annemin bana ondan daha yakın olmasını da hiç hazmedemedi gittikten sonra tel açıp beni saçma sapan nedenlerden terslemeye başladı...En sonunda bi gün yüzüne vurdum niye böyle yaptığını, söylemez olaydım bir başladı: ben ne fenaymışım ne biçim insanmışım onu hayvan yerine koymamışım onu adam yerine koymamaışım annemle ikimiz ona bir hiç gibi davranmışız insan yerine koyup bişey sormamışız doktorun dediklerini yapıp onu kaale almamışız onun 30 yıllık meslek tecrübesi varmış hiçe saymışız o doktorlardan daha iyi bilirmiş her şeyi onun mesleğini yere düşürmüşüm ben mesleğini yere düşüreni o parçalarmış falan filane etmedk laf bırakmadı yanlışlarını anlatmaya çalıştım anlamak şöyle dursun beni suçlu çıkarmaya çalıştı ben seni mezara gömdüm öldün bilmem ne deyip telefonu kapattı canın sağolsun madem böyle düşünüyorsun dedim...ondan sonra aramadım bir müddet o da aramadı ama 2-3 ay geçince torunu özledi yanıma gelmek isteyince çark etti aramaya sormaya başladı ben yine aramıyorum tabi o ararsa konuşuyoruz evime geldi ben pek alaka göstermedim sesini de çıkartamadı ama arada bir laf sokuşturuyo ben saygısızmışım büyük lafı dinlemiyormuşum gibisinden duymazlıktan geliyorum...Şimdi bir de şu sorun var bu onların ilk torunu ve erkek doğulularda erkek biraz daha değerli görülüyo malesef ne kadar çağ dışı olsa da kendisi inkar ediyo ama belli...Buldumcuk oldular anlayacağınız tutturdu çocuğuma yabancıya asla el sürdürmem ben bakıcam diye ilk doğduğundan beri gerçi aramzı bozulunca bu konuda yorum yapamıyo epeydir ama fikri aynıı bu gün bunu tekrar anladım...
Eşim çocuğa onun bakmasının mümkün olmadığını aynı evde yaşayamayacağımızı kabul ediyor artık annesinin hatalarının da farkında ben güvenilir bir bakıcı da buldum bir yıldır kendisiyle görüşüyorum anlaştık ama kaynanaın haberi yok duyunca çıngar çıkarıcak dün göreve başladım dilekçe verip, bunu duymuş bu gün hemen aradı uçağa bineyim yarın geleyim siz çocuğu ortada bırakıcakmışınız işe başlayacakmış benim çocuğumu ortada bırakmayın ben gelirim, dedim babası bakacak gelme biz çocuğu ortada bırakacak ya da konu komşuya bırakacak insan değiliz o kadar sorumsuz muyuz dedim hıı mıı dedi ama ağzında şey geveliyo ay yabancı bakamazmış iyi görünür kötü çıkarmış falan mevzuu aynı yani anlayacağınız hala aynı fikirde, ben eşime dedim 8 ay daha izin hakkım var gerekirse onu kullanırım olmadı en sonunda istifa ederim annen bakmayacak dedim kaynanaya da gerekirse 8 ay daha çalışmam dedim tek maaşla geçinmemiz zor olduğu için bu büyük bir koz elimde ama çok bunaldım arakadaşlar ömrüm bu kadınla uğraşmakla mı geçecek diyorum bazen resmen laf anlamıyor eşim de zaten annesinin hiç laf anlamayan biri olduğunu kabul ediyor ama son zamanlarda aramızdaki gerginlikten o da sıkıldı ara ara tavır almaya başladı gibi ona her şeyi açıkça anlatıyorum hatasını kabul ediyor annesinin ama asla icraat yok sesini çıkaramıyor üstelik bu yaz 27-28 gün kalmaktan bahsetmez mi o zaman iyice kızdım geçen gün ben her gün annenin iğneli laflarını çekemem dedim anlattım iyice ama öyle itaatkar yetiştirmiş ki çocuklarını ne kadar haklı olduğumu bilse de bu sadece kuru bir haklısın olarak kalıyor annesine çıt yok gerçi geçen gün haklısın da demedi ısrar edip durdu ben de benim kararım kesin dedim kestirip attım gerekirse otobüse atlar dönerim ankaraya günü gelince bu arada eşimle 5 yıllık beraberlikten sonra evlendik çok iyi anlaşırız aramızdaki sorun sadece annesinin müdahaleleri ve eşimin sessizliği bu durumun artık hayatımı doğrudan etkilemesi...çok uzun oldu ama dolmuşum iyice...
Beş yıllık evliyim nişanlılığı da sayarsak 6 yıldır tanıyorum eşimin ailesini...İlk zamandan beri kayınvalidemin karakterini farkettim bunca yıldır da da hiç yanıltmadı beni: Kayınvalidem çok dominant bir karakter ailede onun sözü geçer iki oğlu var oğullarını çekip çevirip ortaya çıkaran o baba pek bir şeye karışmamaış yıllarca o yüzden ipler kayınvalideme geçmiş zaten emekli hemşire kendisi, para işleri de hep onun elinde olunca evde dediğim dedik çaldığım düdük anlayacağınız...hemşire emeklisi olunca sonuçta çalışan insan modern falan sanılıyor ama sadece lafta kendini methetmek için modern görünür, uygulamaya gelince tamamen eski kafalıdır...Evlendiğimiz günden beri bana aşırı derecede müdahale eder ve müdahaleleri göze batmasın düşüncesiyle sanırım sürekli canım cicim hayatım diyerek her hareketimi her şeyimi ailemle olan ilişlkilerimi bile alttan alttan yönlendirmeye çalışır...Ben bu durumu baştan farkettiğim için baştan beri hiç izin vermedim bunu yapmasına her karıştığı konuda ben öyle değil böyle düşünüyorum öyle değil böyle yapıcam diye fikrimi açıkladım müdahale ettirmedim fakat benim çok bunaldığım konu şu: herkes zamanla vazgeçer diyordu ama ben bu şekilde ona karakterimi belli etmeye çalıştıkça o asla vazgeçmedi bu durumdan 6 sene oldu artık usandım neden hala saygı duymayı öğrenemedi bana diyorum neden hala çocuk gibi her şeyime müdahale ediyor gerçi eşimin bu durumdaki payı yadsınamaz...Eşim hala çocuk gibi ona açıklama yaptığı için her konuda kadın da kendinde hak görüyor tabii...
Bu yıl ekim ayında doğum yaptım doğum zamanı yanımda1 ay kaldı, işkence çektim... Bebeğin kafasını sıkmaya kalktı tülbentle alnı düz olsun diye yaptırmadım suçlu oldum göbeğine para bağlamaya kalktı yaptırmadım suçlu oldum saçma sapan doktorların dediğine tamamen ters uygulamaları zorla yaptırmaya çalıştı ben ısrarla o yanlış doktor böyle yapıcaksın dedi deyip yapmadıkça çıldırdı ama belli etmedi, bi de annem de o kaldığı sürede yanımda kaldı bazı şeylerde kendi annemin bana ondan daha yakın olmasını da hiç hazmedemedi gittikten sonra tel açıp beni saçma sapan nedenlerden terslemeye başladı...En sonunda bi gün yüzüne vurdum niye böyle yaptığını, söylemez olaydım bir başladı: ben ne fenaymışım ne biçim insanmışım onu hayvan yerine koymamışım onu adam yerine koymamaışım annemle ikimiz ona bir hiç gibi davranmışız insan yerine koyup bişey sormamışız doktorun dediklerini yapıp onu kaale almamışız onun 30 yıllık meslek tecrübesi varmış hiçe saymışız o doktorlardan daha iyi bilirmiş her şeyi onun mesleğini yere düşürmüşüm ben mesleğini yere düşüreni o parçalarmış falan filane etmedk laf bırakmadı yanlışlarını anlatmaya çalıştım anlamak şöyle dursun beni suçlu çıkarmaya çalıştı ben seni mezara gömdüm öldün bilmem ne deyip telefonu kapattı canın sağolsun madem böyle düşünüyorsun dedim...ondan sonra aramadım bir müddet o da aramadı ama 2-3 ay geçince torunu özledi yanıma gelmek isteyince çark etti aramaya sormaya başladı ben yine aramıyorum tabi o ararsa konuşuyoruz evime geldi ben pek alaka göstermedim sesini de çıkartamadı ama arada bir laf sokuşturuyo ben saygısızmışım büyük lafı dinlemiyormuşum gibisinden duymazlıktan geliyorum...Şimdi bir de şu sorun var bu onların ilk torunu ve erkek doğulularda erkek biraz daha değerli görülüyo malesef ne kadar çağ dışı olsa da kendisi inkar ediyo ama belli...Buldumcuk oldular anlayacağınız tutturdu çocuğuma yabancıya asla el sürdürmem ben bakıcam diye ilk doğduğundan beri gerçi aramzı bozulunca bu konuda yorum yapamıyo epeydir ama fikri aynıı bu gün bunu tekrar anladım...
Eşim çocuğa onun bakmasının mümkün olmadığını aynı evde yaşayamayacağımızı kabul ediyor artık annesinin hatalarının da farkında ben güvenilir bir bakıcı da buldum bir yıldır kendisiyle görüşüyorum anlaştık ama kaynanaın haberi yok duyunca çıngar çıkarıcak dün göreve başladım dilekçe verip, bunu duymuş bu gün hemen aradı uçağa bineyim yarın geleyim siz çocuğu ortada bırakıcakmışınız işe başlayacakmış benim çocuğumu ortada bırakmayın ben gelirim, dedim babası bakacak gelme biz çocuğu ortada bırakacak ya da konu komşuya bırakacak insan değiliz o kadar sorumsuz muyuz dedim hıı mıı dedi ama ağzında şey geveliyo ay yabancı bakamazmış iyi görünür kötü çıkarmış falan mevzuu aynı yani anlayacağınız hala aynı fikirde, ben eşime dedim 8 ay daha izin hakkım var gerekirse onu kullanırım olmadı en sonunda istifa ederim annen bakmayacak dedim kaynanaya da gerekirse 8 ay daha çalışmam dedim tek maaşla geçinmemiz zor olduğu için bu büyük bir koz elimde ama çok bunaldım arakadaşlar ömrüm bu kadınla uğraşmakla mı geçecek diyorum bazen resmen laf anlamıyor eşim de zaten annesinin hiç laf anlamayan biri olduğunu kabul ediyor ama son zamanlarda aramızdaki gerginlikten o da sıkıldı ara ara tavır almaya başladı gibi ona her şeyi açıkça anlatıyorum hatasını kabul ediyor annesinin ama asla icraat yok sesini çıkaramıyor üstelik bu yaz 27-28 gün kalmaktan bahsetmez mi o zaman iyice kızdım geçen gün ben her gün annenin iğneli laflarını çekemem dedim anlattım iyice ama öyle itaatkar yetiştirmiş ki çocuklarını ne kadar haklı olduğumu bilse de bu sadece kuru bir haklısın olarak kalıyor annesine çıt yok gerçi geçen gün haklısın da demedi ısrar edip durdu ben de benim kararım kesin dedim kestirip attım gerekirse otobüse atlar dönerim ankaraya günü gelince bu arada eşimle 5 yıllık beraberlikten sonra evlendik çok iyi anlaşırız aramızdaki sorun sadece annesinin müdahaleleri ve eşimin sessizliği bu durumun artık hayatımı doğrudan etkilemesi...çok uzun oldu ama dolmuşum iyice...